Drums, Loops, Percussion – Tony Bianco
Executive-Producer – Leonardo Pavkovic
Guitar, Guitar Synthesizer [Roland GR09], Electronics – Michel Delville

Moon June Records is een label uit NYC, opgericht in 2001, dat het midden houdt tussen jazz en progressieve rock. Liefhebbers van speciale gitaargeluiden of grooves komen met deze cd aan hun trekken.
Het Machine Mass duo is toe aan hun tweede cd met nu als derde man Dave Liebman i.p.v. Jodi Grognard.
De Belgische gitarist Michel Delville uit Luik kennen we van de groep ‘Wrong Object’ en ‘Doubt’. Zijn held is Terje Rypdal van Noorwegen. Michel gebruikt regelmatig de Roland GR-09 gitaar synthesizer en ander elektronisch vernuft tot een eigen sound. De hoofdzaak blijft echter het echt goede gitaarwerk.
De Amerikaanse drummer Tony Bianco vertoeft al van in de jaren ’90 in Europa. Zijn stijl is wat eclectisch met een mix van free en straight jazz. Hij houdt erg van het roffelen en de complete drumset bespelen als een octopus. Dat geeft een voortstuwende vibe. Hij gebruikt met mate loops of percussie.
Dave Liebman voorstellen is haast niet meer nodig (was o.a. een sideman bij Miles Davis.) Liebman is hier in zijn element en speelt vooral sax (tenor en sopraan) en ook blokfluit. Het klikt goed tussen die twee. De 9 stukken op deze cd zijn echter niet voor doetjes of voor beginnende jazz liefhebbers. Ze brengen een eigenzinnige versie van Joe Zawinul’s ‘in a silent way’ met sitar klanken en Liebman op blokfluit.
Op één nummer ‘The secret place’ zingt Sara Tewelde. Het is een zacht stuk dat de strakke ritmes breekt. Voor de rest horen we eigen nummers van ieder apart, in duo of in trio.

Een pluim voor deze drie muzikanten want dit is ingeblikt op slechts één namiddag. Het is haast een live optreden met goede communicatie over en weer. Ze weten als de beste daarbij om te gaan met hun instrumenten maar ook met het intelligent gebruik van elektronische hulpmiddelen. Zo creëren ze een sound die van meer lijkt te komen dan van drie personen.
Volgens de uitgebreide uitleg van de plaatteksten van recensent John Kelman (All about jazz) doet de plaat hem denken aan Miles uit 1972 ‘on the corner’ en volgens mij ook wat uit ‘Bitches brew’. Het is een plaat die groeit door herhaaldelijk te beluisteren, niet in één keer maar best in stukjes. Delville vindt de plaat ‘Inti’ zelf het beste dat ie tot nu toe maakte.
 


 

Michel Proesmans - Winus