Mika Szafirowski (Finland) - el. guitar Yedo Gibson (Brazilië) - sax
Felicity Provan (Australië) - trumpet / vocals Seb El Zin (Frankrijk) - vocals
Gerri Jager (Oostenrijk) - drums
Luc Ex (Nederland) - acoustiek bassgitaar Ofir Klemperer - piano, ms2o, vocals

Geen plezierige muziekjes , deze 'Naked Wolf' , eerder geluiden die je zou plaatsen achter het 'Ijzeren Gordijn' of 'de muur' van weleer (en die daar best mochten gebleven zijn ook?...) Getransformeerd naar de hoogtechnologische wereld van vandaag blijkt dit een platwalsend leger met een enorme machinale overmacht, gevaarlijk en onmeedogend zodat ik al meteen van bij het eerste nummer 'Umpteenth Funeral March' denk...nee, het uitkrijs :'Genade, ik geef me over ! Zelfs met de poëtisch klinkende lyrics van Felicity Provan gaat het iets minder hard maar evengoed wél vlijmscherp in de bocht tot ook het tekstblad van 'Don't Quiver' er uitgerukt wordt. Soms, zoals in 'Kera Cahol' lijkt het er op dat we wat meer melodie krijgen en volgt een wat dramatisch stemmenkoor, aangesterkt door strijdlustige instrumenten, de Kazakken zijn onderweg ! ...al met al toch een beklijvend nummer. Want 'Metals in Water' begint dan weer aan industriëel gehouw waarbij de lopende band aan het slippen gaat en het gefabriceerde daarbij stoterig verder of van de band loopt. Een arbeiderskoor zorgt daarbij voor de 'arbeidsvreugde' waarna het gehouw herneemt. Soms zware electronicalijnen zijn het tegen een ritmisch hernemend tempo zoals in 'Pockets' of 'laat ons effe wat blazen?...uitfreaken? ...'brock 'n troll' , gelijk in 'TripTrap' ? ...heavy noise waarbij bariton tegen trompet in de ring gaat en voor de rest is dit genadeloos (en vreugdeloos) headbangen, niet voor mij dus...'Cosmos Soda' schept mogelijks nog meer chaos met geluiden die inspireren tot horrortekenfilm, niks voor jonge kinderen en laat op de avond zou ik vrezen voor m'n eigen slaap ook... een bang verhaal dus, deze 'Naked Wolf' waar in de afsluiter 'The Wolf and his Coat' trollen hun kettingen spannen voor een luguber avondtafereel. Een minder goddelijke apotheose dus waar toch ook enig tegengewicht zit in 'speelse' pianobewegingen en 'frivole' trompet waarna alles heel gepast zowat dood valt....
 
Nee, happy of vrolijk wordt ik hier niet van maar ik acht het wel mogelijk dat dit live wél wat kan betekenen, als happening, als act... spektakel dus, als dit gepast , met de nodige belichting én in de juiste sfeer, op de scène gezet wordt maar de CD zelve, als luisterstuk ?

 

Winus