Tutu Puoane : 'I Langa' |
|||
Tutu hoeft ons al lang niet meer te overtuigen, zij is één van ons
nu, ongeacht haar Zuid-Afrikaanse afkomst. Jawel, Tutu is onze ware
'international', prijswinnaar en geroemd overal waar ze komt en al
geweest is en da's intussen gans de wereld door ! Hier, in ons
kleine landje waar ze ooit verzeilde na haar studies in Nederland,
waar ze op aanraden van Jack Van Poll in 2002 belandde, is ze zeer
gewaardeerd door haar professionalisme en warmte. Omringd door primo
begeleiders, om te starten door haar echtgenoot, pianist Ewout
Pierreux, wist zij ons al meermaals te verblijden door excellente
albums uit te brengen zoals haar 'Song' uit 2007, natuurlijk
opvolger 'Quiet now', in 2010 nog goed voor 'Best Traditional Jazz
Album' in de MTN South African Music Awards. En vergeten we in
datzelfde jaar niet 'Mama Africa', samen met het Brussels Jazz
Orchestra. Ja, Tutu weet zich steeds met de besten te omringen,
werkt mee met projecten rond zwarte, Afrikaanse zangeressen als
Miriam Makeba, Sarah Vaughan, Billie Holiday, Nina Simone, Aretha
Franklin... Dat zij daarbij nog tijd vindt om met haar quartet te
touren mag verbazen en nu is er dus die nieuwe CD van haar met een
sextet en daar zitten nu méér dan de vaste waarden bij. Ewout en Nic
(Thys), dat zijn vasten maar verder vinden we onder de begeleiders
nu terug Jasper Van Hulten aan drums, Carlo Nardozza aan trompet en
bugel en Wietse Meys op tenor saxofoon. Ook zitten er op enkele
tracks wat 'special guests' maar daar komen we in de loop van de
recensie verder op terug. Mpho, de dochter van Tutu en Ewout had
natuurlijk haar eigen, mooie song al, zij drong aan op een lied voor
jongere broer Motsumi en zie, het ouderlijk koppel maakte daar werk
van en schreef samen deze erg vrolijke instapper waar de stem eerst
mee in de harmonie met de blazers stapt. De solisten blazers openen
het feestje, een vreugdedansje voor 'Motsumi' is dit. We blijven op
het blije pad met een 'funtastic' song van Nic, 'Bless Up !' waar
David Linx de tekst bij schreef. De stemming zit er dan in en Tutu
blijkt in wel zeer goeie vorm ! De volgende klinkt heel bekend, is
natuurlijk 'Sundown' van Bert Joris, nu gearrangeerd voor deze
kleine band en met tekst van Nicky Schrire, een getalenteerd jonge
muzikant uit Cape Town. Nic mag zowat halverwege gevoelig bassen
waarna Ewout duidelijk maakt dat ie tot onze grote pianisten
behoort. Tutu zingt dat meesterlijk, deze 'Sunsong' ! 'Body and
Soul', de overbekende standard van Johnny Green kreeg een eigen
arrangement van Ewout en wordt een lied dat statig voort schrijdt,
ietwat op de wolkjes van de cymbalendrums van Jasper en passend
aangevuld door de tenor van Wietse, héél innemende, gevoelige song
waar het waarschijnlijk indrukwekkend stil bij blijft in de
concertzaal, terecht dus ! Klinkt diegene die daarna komt je ook
bekend? Ja, als je deze Gershwin een funky jasje aantrekt klinkt ie
wel helemaal anders. Carlo (Nardozza) is de heel geschikte
highblower om de solo krachtig te dragen 'Fascinating Rhythm'...
funky man ! Going African then ? Jawel hoor en voor Tutu is het
eveneens 'a dream come true', nu ze samen met de warme stem van
Afrikaanse Kabomo de titelsong van dit album mag brengen, je voelt
daarbij de warmte van de zon, in deze tijd van winter is dat extra
welkom ! Een eerste keer duikt dan de naam op van ééntje van de
beregoeie Africappella, close harmony groep uit Cape Town, Zuid
Afrika en die schreef de words, en ik citeer Tutu : Vus'umuzi wrote
this wonderful lyric in about...what?!? ...3 seconds !! Thanks Vusi
:-) De kwaliteit van songkeuze en uitvoering ligt al hoog als Tutu
dan 'Change the World' inzet, weer een topper en natuurlijk
uitermate bekend van Clapton. Deze versie ligt ietsje trager en
krijgt een hele rake instrumentale invulling. Aansluiten doet hier
'Images' van Nina Simone en da's eigenlijk een hymne aan de
schoonheid van de Afrikaanse vrouw, sober begeleid door Tutu zelf op
kalimba, duimpiano , ons wel heel bekend als 'speeltje' van Chris
Joris die daar ook prachtige melodieën uit tovert. Méér moet dat
niet zijn en het statement is ook duidelijk. In 1 take genomen dan
volgt een groepsimprovisatie rond de bass groove van Nic met words
van Lebogang Mashile, één der hedendaagse belangrijkste Afrikaanse
schrijfster/performers. Tutu wou zo graag wat met dit gedicht doen
en brengt 'Sisters' dan ook heel overtuigend. Wat kan dáár dan beter
op aansluiten dan Tutu, omringd door de stemmen van eerder vermelde
Africappella? Tutu d'er expressiviteit ,aangevuld door slechts
voices, geen woorden deze keer in een 'Home' waar de zon gemaakt is
om te schijnen. Climaxmatig wordt dan ook de top bereikt
...Afrikaans klassiek ? ...zo stel ik het me alleszins wat voor...
Terug met beide voeten op de grond dan met het soulfulle 'Over you'
van Nick Thys. Tutu grijpt uit haar herinneringen en maakt er wat
meeslepends van en de band draait helemaal mee in dit classy loungy
stuk... lights low dan voor slechts wat toetsaanslagen van Ewout en
Tutu die daarbij nu grijpt naar de poëzie van alweer een Afrikaanse,
deze keer de jonge zangeres Lesedi Dipheko. ' The Way Out' loodst
ons wat somber naar het einde, en wat een contrast met de vorige
track al klinkt dit wel hoopvol op 't laatst... Deze wat bloemlezing
uit schrijfwerk van Afrikaanse artiesten mag dan wel zeer sterk
eindigen, wat mij betreft zelfs sterker dan het originele: 'Take
your love and keep it' van Steve Kekana, de succesvolle blinde
reggea/pop artiest die tot in Europa scoorde, eind jaren '80 is de
ferme afsluiter én een potentiële radiohit bovendien. Als ik terug
kijk denk ik dat Tutu alleen maar gegroeid is, vocaal stond ze
steeds al sterk maar de songkeuze doet het 'em hier ! Sterke eigen
composities, uitstekende arrangementen van ander werk die sommige
songs naar nieuwe hoogten tillen, duidelijk 'speelplezier' en
professioneel áf, ferm gedaan Tutu, voor mij heb je weer gescoord !
Winus
|
|||