Bij een eerste beluistering verrast deze cd om meer dan één reden. Zo is er het verloop dat vanuit een bijzondere elegantie vertrekt om dan meerdere richtingen in te slaan. Vaak lijkt de structuur en het arrangement van heel groot belang, andere keren net de spontaniteit en de vrijheid. Zo groeit gaandeweg de rijkdom in de variatie. Verder verrast ook de duur van de cd. Het lijkt bijna of er geen eind aan zal komen. En dan gebeurt weer iets onverwacht. In de laatste nummers verlaat de muziek de vnl akoestische aanpak en lijkt het wel of de muzikanten je meenemen naar een lounge bar of uitgaansbuurt.
Deze cd kan je dan ook beluisteren als de muzikale neerslag van een dag in het leven van Edward Perraud, in het gezelschap van de leden van zijn kwartet. Zij vinden in die ene dag dan ook nog twee saxofonisten op hun weg en die spelen graag een eindje mee.
Bij de uiterst elegante stukken hoort zeker opener 'Entrailles' dat beelden kan oproepen van een wandeling door een park bij een oude villa, waar dauwdruppels op het gras liggen en je langs fijne standbeelden gaat. Een beetje verder getuigt 'Nun komm' op een lome manier van rust en sierlijke lijnen. En daarna is er bijv nog 'Mal pour un bien' dat doet denken aan 'It Ain't Necessarily So', maar er vrijelijk van weg speelt. Of 'Touch' dat aan de standard 'Summertime' lijkt te refereren.
De elegantie op deze cd krijgt vaak een handige draai mee, die niet hoeft af te schrikken. Hier en daar gaat het wel eens een grillige kant uit, maar vaker mag je het houden op een niet echt scherpe bocht, een echt niet zo ver gezochte zijweg. Een enkele keer gaat het de omgekeerde weg. 'Te koop, te huur' steekt bijv van wal als vrije improvisatie, met eerst Bart Maris op het voorplan. Er komt een citaat uit beroemde klassieke muziek langs en de spanning tussen onvoorspelbaar en herkenbaar krijgt een leuk, speelse cachet. De groep komt dan toch met structuur aanzetten en gaandeweg klinkt Arnault Cuisinier op contrabas zwaar en sterk op de voorgrond door. Hij is ook op andere nummers meermaals prominent aanwezig met warme, donkere noten. Hij zorgt er op verschillende stukken mee voor dat een nummer gaat swingen. Het is trouwens opvallend hoe drummer en bandleider Edward Perraud zich een vaak onopvallende rol aanmeet. Toch is hij onmiskenbaar aanwezig en terwijl zijn percussieve bijdragen niet van de meest vanzelfsprekende inslag zijn, springt hij nergens nodeloos uit de band.
Bij de nummers waarbij de saxofonisten opduiken, is zeker 'Lascia fare mi' de moeite waard. Behalve een zuiderse titel brengt dat ook warme sfeer mee die niet zou misstaan op een zomers jazzfestival. Het komt traag op gang en gaat fijntjes over verschillende snelheden, laveert tussen typisch vrij en vrij klassiek. Pianist Delbecq duwt het een toegankelijke kant uit terwijl wordt versneld, waarna de groep opnieuw vertraagt en de muziek bijzonder mooi wordt.
Stilaan mag duidelijk worden dat 'Beyond The Predictable Touch' zijn titel waarmaakt. Ongehaast bouwen de muzikanten spanningsbogen op die geraffineerd elegantie en spontaniteit combineren. Zo blijft de cd fascineren. Net als je je kan gaan afvragen hoe lang ze dat kunnen volhouden, veranderen de muzikanten hun aanpak grondig. 'Sad Time' kondigt dat subtiel aan. Nog voordat de elektronica erin opduikt, voel je de uitgesproken nood om ahw te veranderen van omgeving. Toch even! Daarna belanden we bij 'Captain Universe' en, om af te sluiten, 'Democrazy'.
Bij 'Captain Universe' blijft de elektronica alweer achterwege. Daar gaat de muziek een melancholische, statige toer op die glorieuze proporties aanneemt en dan in verval uitmondt. Dat krijgt dan nog een fijne epiloog.
Nog is dan de cd niet op. Wie ooit in Gent woonde toen de club 'Democrazy' nog in de Reinaertstraat zat, kan zich herinneren hoe daar optredens in uiteenlopende genres passeerden. Nirvana kwam daar ooit optreden. En enkele jaren later kwamen nieuwe elektronische genres op. Met als gevolg ook lounge bars. 'Democrazy' past bij dat fenomeen. Een plek om nog even te chillen, wat herinneringen te verwerken, een laatste glas te drinken en de dag in de nachtrust over te laten gaan. Smooth.