"Soudain, je fus envahi d'une dévotion profonde" heet de eerste track op de cd en daarmee zijn we vertrokken voor 50 minuten van piano solo, waarin de pianist ons eerst en vooral meesleept in een diep gevoel van ontzag. In een levendig, fris en monter spel waarbij je met welgemikte lage tonen op de adem wordt getrapt, groeit een besef dat hier iets wordt neergezet dat er staat en bovendien weet te raken. Deze muziek is niet van het soort dat ongelooflijk ingewikkeld aandoet, maar dat in vorm en inhoud van een grote uitdrukkingskracht getuigt.

Meermaals is de sfeerschepping op deze cd vrij donker, alsof we luisteren naar een eenzame ziel in de nacht, een dichterlijk muzikant die mijmert en vertelt. Daarbij is het fijn turen naar de donkere hoes van de cd, met de zwarte boom en de witte stipjes van de sterren. Maar de duistere kant is op deze cd niet overheersend. Soms laat de pianist zich meevoeren door zijn blues, andere keren door bewondering, levendige fantasie of herinneringen. Een verlaten kerk zou daarin niet misstaan, een huis van klassieke muziek evenmin. Er komt ook jazz in voor, onmiskenbaar, "Comme celle qui nous emporte à l'écoute de Monk". Daarin lijkt hij jazzicoon Thelonious Monk te citeren, maar het is toch refereren aan - en hij danst er meesterlijk mee weg. Waarna de pianist weer de rust verkiest, om in een volgend stuk een uitbarsting van onrust uit te leven. Wat verder zwaait de piano dan weer een fijngevoelige kant uit, "Une pièce très courte" en herinnert aan Kate Bush. De notie van devotie, waarmee de cd aanving, maakt de cirkel rond, na een verwijzing naar een Litanie voor de Heilige Maagd die naar een haast uitzinnige climax wordt gevoerd.

De cd 'De Papillons Noirs', die uitkwam in 2015, is het resultaat van twee opnamedagen in december 2013. Minder kort door de bocht is cd de vrucht van een carrière die intussen decennia omspant. Zijn liefde voor jazz en improvisatie gaf Fabian Fiorini vaak vorm in samenwerkingen met grote Belgische muzikanten als Fabrizio Cassol en Jeroen Van Herzeele. In zijn traject speelt theater een essentiële rol, denk oa aan Ictus en Anne Teresa De Keersmaeker of Wim Vandekeybus. Ook klassieke muziek is belangrijk voor Fiorini, die vorig jaar nog een programma speelde met muziek van Bach, samen met pianist Stephane Ginsburgh. Recent schreef Fiorini het verplichte werk voor de Koningin Elisabethwedstrijd 2016 voor piano.

Vanaf 4 mei begint Fabian Fiorini ihkv Jazz Lab Series aan een reeks voorstellingen in Double Bill met het David Thomaere Trio.