CHRIS JORIS : PERCUSSIE, DRUMS | NAÏMA JORIS : VOCALS | YASSIN JORIS : GITAAR, VOCALS | FREE DESMYTER : PIANO | LARA ROSSEEL : CONTRABAS | CHRISTOPHE MILLET : PERCUSSIE | BART BORREMANS : SAXEN

Meer dan veertig jaar na de start van een opgemerkte carrière als muzikant-percussionist-componist kan Chris een indrukwekkend curriculum vitae neerleggen, gesteld dat dat ooit nodig zou zijn maar ach, iedereen kent hem intussen wel, de succesvolle verzoener van (vooral de Afrikaanse) etnische wereldmuziek en jazz,hij is internationaal bekend dank zij vele samenwerkingen( met o.a. Mal Waldron, Bob Stewart, Eric Person e.v.a...); hij heeft nationaal zowat met iedereen op de scène gestaan en dat ging van conventionele jazz tot meer intense improvisaties en alles daar tussenin. Conga's genieten, als percussionist zijnde natuurlijk, daarbij vaak z'n voorkeur maar de laatste jaren bekwaamde hij zich ook op het gewone drumstel al krijgt dat bij Chris ook een wat aparte benadering met gevoelig handspel en randpercussie. Intussen zijn we via o.a. hem bekend met een breed instrumentarium van inheemse Afrikaanse muzikale ditjes en datjes en da's ook een verdienste van Chris, dat ie ons dat allemaal heeft leren kennen... Dat Chris daarbij ook nog es een begenadigd kunstenaar is op het schilderdoek, daar liet die ons al dikwijls van genieten in diverse galerietjes. Expressieve, contrastrijke karakterschetsen zijn het van de Afrikaanse of Afro-Amerikaanse medemens en de cover van deze 'HOME..' CD draagt dan ook met trots één zijner schilderwerken, te klein natuurlijk, zo op een CD-hoesje maar dan heb je toch al een idee. De foto's binnenin zijn van fotograaf, vriend 'the Jazzman' Jos Knaepen, helaas eerder dit jaar overleden en da's ook mooi dat Chris die foto's nog gebruikt heeft. Tot zover een wat beknopte Chris Joris voorstelling, laat ons het nu over de z'n nieuwe band hebben, mogen we het de nieuwe Experience noemen ? , ouwe bekenden en nieuw volk maar allen van een meer dan behoorlijk niveau . In de kern zit Free Desmyter, da's een ouwe bekende hier en da's iemand waarvan ik ooit es hoorde zeggen dat die een goddelijk pianist is... Ik grijp niet zo direct vanuit die hemelse wolken (ik zou niet durven) maar da's echt wel een klassebak ! Als we dan bij de ritme sectie blijven staat daar Lara (Rosseel) naast, aan de creatieve bas, gevoelig ook en steeds erg inpassend, al een tijdje te vinden als vaste begeleidster van Chris. Bart Borremans dan, aan de sax, da's een nieuwe hier en die is bekend van o.a. de Jelle Van Giel Group en ook van bij de 'Isbells' en daarmee sla ik hier ineens de brug naar de andere leden van de band, de 'family' members want ook Naïma Joris zit bij die Isbells, de Naima uit de CD-titel en één der dochters van Chris. Een dametje met een erg mooie stem, dat hoorden we eerder bij gelegenheid al, en die kenden we voorheen eerder als saxofoniste, meen ik mij te herinneren en ja, percussie is ook haar ding wel...Blijven we dan beleefdheidsgewijs bij het vrouwvolk dan komen we bij Saskia aan, ook een Joris en die staat , eveneens met een mooie stem, genoteerd bij de guests hier. Voor ik hier de andere gelegenheidsgast vernoem, blijf ik nog even bij de familie want ook Yassin Joris mag ons komen te verblijden met een schoon stemgeluid, 't zit in de familie zeggen ze dan (de vader van Chris, Jan Joris, intussen ook al van in 2011 overleden, was trouwens vroeger een operazanger). Yassin bespeelt verder de gitaar, zorgt voor sferige bijgeluiden en, hoe kan het ook anders, draait en schudt de Afrikaanse kalebas, de shekere. Vergeten we zeker niet Christophe 'El Diablo' Millet te vernoemen als laatste bandlid en die sluit de cirkel van percussionisten hier, schrijft eveneens mee aan een paar composities. Wat een band ! En laat mij het nu verder wat over de plaat zelf hebben, eerder ons al voorgesteld op de W.E.R.F. labelnight, 8 oktober was het en Danny had het toen over de begaafdheid van Chris om gaten te dichten tussen verschillende muzikale werelden en da's mooi gezegd ook én een waarheid want in deze CD met maar liefst 18 tracks zit veel variatie en daar behoren bijzondere nummers bij. Had ik één iemand daarnet vergeten bij de voorstelling van de bandleden, dan schuift 'Riana Mei' (met onmiddelijk een héél herkenbare Chris Joris aan de likembé) een bijzondere guest bij en da's Sjarel (Van den Bergh), eens behorende tot de Vlaamse popgroten met Bizjoe, en de Kadullen doet nog bij velen een belletje rinkelen ook...Hier beperkt Sjarel zich echter tot het in de rand aanblazen van de mondharmonica en dat geeft dit nummer zo een wel heel aparte touch mee en méér moet dat echt niet zijn ...Zo opent dit nummer de 'Home and old stories' CD veelbelovend naar de andere tracks toe. Dat zijn d'er dus wel wat, korte en langere stukken en nummer 2, 'My Way' is daarbij meteen al het langste nummer, wordt vocaal ingezet door Naima en ontwikkelt zich percussief verder met een meeslepende drive waarin ritmiek de bovenhand voert. Free bewandelt dat ritme waarna Yassin open breekt aan de elektrische gitaar. Naima verzoent alle partijen en het nummer berust...Sfeervol is het allemaal , zo ook 'Ayiti' met die aangestreken gitaarsnaren, een weinig electronics en het uitgesproken percussiespel zoals we dat van Chris gewend zijn. Het krachtige thema wordt aangeblazen door Bart, Free zit mee in de solo en dat terwijl Lara de zaak mooi op het rechte pad houdt. Het korte intermezzo van 'Eventide' dat daarachter zit is als een waar aankondiger van wat daarna weer volgt : een chique ballade van de hand van Joni Mitchell, een machtige blik op het leven ook, deze 'Both Sides Now' en Naima zet dat frèle maar ook beslist, warm en waarlijk schitterend neer. Je zou haast vergeten dat dit een Chris Joris CD is maar 'Butterfly Bush' zet je meteen daarna weer in het percussionele vandaag en da's een eerste gezamenlijk nummer ook van Chris en 'El Diablo'. Als het dan nog niet duidelijk is laat Chris dat daarna wel verstaan met 'Home'. Chris zit aan de piano hier en dat vind ik ook wel wat hebben...Bart Borremans hoorden we totnogtoe maar weinig maar 'Brocante', een eigen stuk en weer totaal wat anders maakt dat méér dan goed, blijkt dan. Het nummer verhaalt een passie op kousenvoeten, wat stuntelig ook en de whisky walst daarbij uitdagend in het glas. Een 'gevaarlijk' nummer is dit dat onderweg uit de bocht wil gaan maar dan pikt nuchtere Free wel weer terug aan...Duidelijk dan weer op het rechte pad gekomen blijft het plezierig en gezellig met 'Tuesday Night Stomp' en Bart blijft intussen lekker bij op de vloer ook. Family time dan en 'Far away' brengt (heel gepast toch, zo nu tegen Kerstmis aan) contradictorisch de warme huiselijkheid binnen. Yassin bewijst z'n vocale kunnen en terecht zitten Saskia en Naima daarbij samen in het backing koortje. Mooi hoor !

Winus