Nils Vermeulen - Double Bass
Jan Daelman - Flute
Thijs Troch - Piano
Elias Devoldere - Drums

Gent plaatst zich al langer op de kaart als een stad waar jazz leeft. Jazz in de brede zin. Jazz die live wordt gebracht, jazz die wordt verspreidt in eigen beheer of via een lokaal label. Jazz die speelt met compositie, arrangement en improvisatie. Jazz ook van vrije geluiden die in het moment gekozen worden.
Een vrije aanpak van on the spot componeren is ook die van Kabas, een unit in kwartetvorm. Met daarin Jan Daelman op fluit en Thijs Troch aan de piano, samen ook wel Keenroh, heeft het weg van een groep die Keenroh Quartet had kunnen heten. Na Keenroh XL, Keenroh 4, het had een nieuw project kunnen zijn, maar neen, Kabas bestaat al langer. Met een eigen identiteit als kwartet, met Nils Vermeulen op bas en Elias Devoldere op drums. Nils die ook bas speelt bij Laughing Bastards, waar gepende composites belangrijk zijn en bij Jukwaa, dat voor improvisatie gaat. Elias die met Nordmann en John Ghost zijn liefde voor jazz en rock uitleeft.
Zoals bij Keenroh en Jukwaa is het bij Kabas verbazend, zeg maar straf, hoe het klikt tussen de muzikanten en hoe zij samen muzikaal sterk voor de dag komen. Soms doet dit kwartet dat met heel schaars gebruik van weinig middelen. Zo begint het album ook, met "Cymbaalsong" dat rond tikken op cymbalen een fijn begin maakt. Het lijkt een wereld te openen waar je met verwonderde blik in kunt rondwandelen. Een klankwereld die de fantasie kan prikkelen.
Soms klinkt de piano fris als een heldere vertelstem terwijl de andere instrumenten figuren of elementen uit de omgeving verklanken. Je zou je nabij landschappen kunnen wanen waar trollen wonen of figuren en wezens uit schilderijen van Hieronymus Bosch. Als een monster opduikt, zoals "Gilles" bijvoorbeeld, die weerklinkt in een vervormd geluidenspel op fluit, groeit de onrust.
Grillige stukken komen voor, maar maken hier deel uit van een lappendeken, passen in een reeks vrije composities die op zoek zijn. Hier klinkt een zoektocht naar schoonheid die vragen stelt, luistert en die zonder vrees langs verstilling gaat. Hier hoor je een gedeelde focus die bij momenten ook vrolijk aan het dansen gaat. Je hoort dat deze vier dat al vaker samen deden. Met volle noten en met geluiden worden puzzels gelegd. Dat kan met minimale en elders smaakvol sobere percussie, dat kan met trekken aan snaren, met strijkstok of met vingers. Alles kan, zolang het aansluit en past in het geheel. Een geheel dat buiten het verwachtingspatroon kleurt van pop en mainstream jazz, maar dat wel heel fijntjes doet, met een bijzonder gevoel voor evenwicht.
Abel is een visitekaartje dat doet uitkijken naar wat Kabas live op een podium brengt. Zo komt dit album op het ideale moment: aan de vooravond van een tour langs enkele Belgische steden, maar ook Amsterdam, Den Haag, Rijsel, Berlijn...

Danny De Bock