Lander Gyselinck : DRUMS | Bram De Looze : Piano, Fender Rhodes | Anneleen Boehme : double bass

10 jaar LABTrio, mét nationaal én internationaal succes, dat mag gevierd worden ! Daarom ook deze CD , de opvolger van 'The Howls are not what they seem', die met New Yorkers Michaël Attias op sax en Christopher Hoffman aan cello en dat was een CD die mij wat moeilijker lag dan deze 'Nature City' al kon ik het trio live, ook met die guests, steeds wel smaken...raar maar waar...Ik heb die vorige CD echter nooit in woorden gevat dus zou het ook best eens kunnen da'k die nu ook anders waardeer...misschien iets om later nog es te doen, dat terug kijken, eerst focus ik nu graag op het nieuwe voor dat ook alweer 'gedateerd' staat...En deze 'Nature City' voert je meteen na 't binnen stappen electronisch naar hogere oorden waar het moeilijk lucht happen is tot de ritmiek van de drums de bas aanvuurt en even later ook de piano binnen dartelt. In hoog tempo gaat het dan een end verder en het zou op een bepaald moment 2 richtingen kunnen uitgaan dan. Helaas wordt , wat mij betreft, gekozen voor de afremmende keuze. Persoonlijk vind ik dat er nog wel wat weg in dezelfde richting mocht afgelegd worden maar 't is een bewuste keuze en voor elke keuze op die tweesprong valt er wel wat te zeggen.
Van Bach heb ik alsnog geen kaas gegeten en d'er zijn zo direct ook geen plannen om daar de kaasplank bij te gaan halen ook maar wat dit trio arrangeerde uit de Goldberg Variaties is wel het heel plezierige, vrolijke 'Variation 15' . Ja, zo lust ik Bach ook ! Je zou denken dat het trio dan nog een eind zou doorstormen maar vervolgen doet de schijf met een omfloerst, wat statig ook, integer en gevoelig stuk. 'Lumen' is dat en hebben we het over de lichtintensiteit, dan is't een zwak peertje. Goeie song, dát wel waarbij Anneleen eerst het woord mag voeren. Rustig beaamt Bram en Lander kleurt in met cymbalen en ritselende drums...
' Ihor' daarna, lijkt een zoeken naar de juiste toonaard en bijstemmen aan het begin en blijft daarna ook een wat zoekend stuk, een weg die piano en bas samen afleggen al komen ook drums steeds korter bij om tenslotte samen als eenheid een standvastiger verhaal te vertellen en dan in de laatste minuten te berusten. Het is met z'n 9'50'' dan ook de langste song uit deze CD met 9 tracks...Met 'Fugue' sluiten we een tweede en meteen ook laatste keer J.S. Bach in de armen en deze is zeker zo speels maar absoluut lichtvoetiger dan de klassieke versie(s). Vééls te ernstig vind ik die maar again : dat is smaak en ik ken d'er niks van, van die klassiekers, dus geef ik de Labtrio versie maar de meeste punten, nèh ! Behoedzaamheid tekent 'Inside Now', een stuk van Lander. Het voorzichtig openen van deuren en het ontdekken van dingen...
...van de start van het industriële tijdperk lang geleden misschien ? 'Mental Floss' zet alleszins een machinerie in gang die tussenin secuur wordt bijgesteld ook. Anneleen neemt hier nogmaals doortast de leiding in handen, vrouwen aan de macht ! Daarna loopt alles immers gezwind en met een lekker tempo verder...Oeps, ernstig terug nu want het betreft hier 'Happy Famous Artists' en deze hebben concert-salongevoel toch ook ? Mooi ! en de koffie mag geroerd worden met méér dan alleen maar gouden lepeltjes ook, dankjewel daarvoor... En als we daarna aan het einde staan van de plaat mogen we al vooruitdenken aan wat in de toekomst zeker nog zal komen te volgen . Want 'Amnesiac' (geheugenverlies) is de afsluiter hier en dat start een reeks van opeenvolgende, repetitieve drumslagen. Een zoeken naar de gecodeerde opening van een vervolgverhaal ? en... code vergeten ? Alleszins wacht ook de bas rustig af, achteruit blikkend in de wetenschap dat het weer mooi was en dat hier, op dit album, divers en behoorlijk werk werd neergezet met mooie interventies en bewegingen van alle partijen. Gefeliciteerd dus Labtrio en gooi er nog vele jaren tegenaan ! Wij voorspellen immers een succesvolle toekomst...

 

Winus