Het album Gratitude III start met drum 'n bass spielerei en een stem vanuit laaghangende wolken en dan gaat het met een rotvaart langs een traject van een omgekeerde achtbaan waarbij de sax even later boven gehaald wordt, een rit die, blij daarvoor, maar van korte duur is en da's maar goed ook want de versnelling in deze houding doet me effe naar lucht happen ! 'Drum 'n Bass' luidde de titel heel gepast en gelukkig gaat volgende 'Xin Yi' funky cruisend daar achteraan en de heerlijke saxofonist die Jeroen wel is ( ik hoor hier en daar wel  es zeggen dat-ie tot de Europese top behoort en dan hoor je mij niet protesteren !) Die heerlijke rietblazer dus neemt je op sleeptouw door een track die mij te gauw eindigt. Verdomme,en ik zat net weer goed...'La Danse des Souris' is dan de volgende rit in dit virtuele pretpark alwaar Jeroen zich door een ritmische feel good drive kronkelt en het gaat snel hoor, op deze kermis waar het nu jongleren wordt op het slappe koord met 'Gifle 3', een vervolg op 'Gifle2' uit vorig album 'Alive' ? Dat was toen effe uitfreaken tot je d'er bij duizelde. Da's duidelijk nu dus...Niks aan te doen en twee minuten later dondert die dan ook van de draad. 't is nog effe nabotsen ook...Serieus nu want 'I Love You Too' gaat met de ogen toe op de EWI. Mystiek all around en ik denk dat we nu in de spiegeltent zitten. Uit cymbalengeruis verrijst dan wat dromerig 'Sur Une Autre Planète' en, als we aannemen dat we nog steeds op de foor van daarnet zitten, dan zullen dit wel 'de vliegerkes' zijn ...Louis begint betekenisloze woorden te zingen, de electronica neemt dan de overhand in een lekkere beat en met veel psychedelica raakt het vliegertje los van de draagarmen en schiet de rekbare ruimte in, tussen het traag openspattende vuurwerk van de sterrenhemel....'The True Greatness of Spirit I', da's dwalen in die ruimte die zindert van onwerkelijke vibraties, mateloze oneindigheid. De kermis van daarnet is intussen al ver weg en we zitten in een parallel universum. Bevreemdend aftasten dus in een 'niks is zeker' wereld met de vraag 'waar zijn we' en 'wat is dit?'...Da'k het allemaal ook niet weet maar qua sfeerschepping kan dit tellen ! 'The True Greatness of Spirit II' is dan het belanden op een nieuwe (on)werkelijkheid, een thuis waar de zwaartekracht weegt en elke stap er één teveel is. Het ijle terug grijpen naar wat eens was blijkt daarbij onmogelijk.
Ongewoon hoor !, deze Gratitude III en een stap verder dan het 'Alive' album uit 2015, album da'k trouwens nog steeds met plezier opleg. Hierbij is Coltrane nu wel verder weg dan ooit en tast het trio verder de grenzen af, zij het  in een upto date outfit en bevreemdend neonlight. Waarschijnlijk betekent dit een aardige trip op de concertvloer maar try this vooral at home too !