JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2018 : APR-MEI-JUN

2018

JaZZZolderArchief 2018

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 2


22/06/2018	RVCaparros Band
08/06/2018	Joachim Caffonette Quintet
25/5/2018	N∆BOU
11/5/2018	Anthony Claeys Quartet
27/04/2018	Bulteel-Snauwaert Duo
13/04/2018	Michel Bisceglia Trio

22 Juni 2018 20:45 hr !

RVCaparros Band

Geboren in Corsica, ontdekt Hervé Caparros op zijn 18de tijdens zijn samenwerking met Bireli Lagrene op het festival van Patrimonio, dat de wereld van gitaar en jazz 2 werelden van expressie zijn! Op dat moment beslist hij om deze weg verder te zetten als autodidact. Zonder zijn invloeden van rock en blues te negeren, leert hij verschillende stijlen te combineren wat hem tot een veelzijdige muzikant maakt.
Tussen 1995 en 2004 speelt hij in verschillende formaties met uitéénlopende stijlen: Rock, Reggae, Ska, Franse Chanson, Afrikaanse muziek, Soul, Funk…).
Hij wordt vlug opgemerkt op verschillende festivals als Printemps de Bourges, Nice Jazz Festival…).
In 1997 ontmoet hij de bassist Jean Marc Jafet, die hem integreert in de groep. Deze ontmoeting geeft aanzet tot meer. Louis Martinez leert hem harmonie in Jazz en de ‘mooie noot’.
In 2004 verhuist hij naar Brussel. Hier ontmoet hij muzikanten die hun sporen reeds verdiend hebben. (Yves Peeters, Peter Hertmans, Steve Houben, Fabrice Alleman, Toine Thys, Erik Vermeulen, Sal La Rocca…) Hij beslist tot de productie van zijn 1ste CD ‘The Hard Way’, jazz georiënteerd.
In 2014 start hij met een eigen groep. In 2015 resulteert dit in zijn 2de CD ‘Now in The City’, een mix van zijn verschillende invloeden als gitarist.
.

Hervé Caparros: gitaar
Vincent Bruyninckx: piano
Sal La Rocca: contrabas
Adrien Verderame: drums
Jan De Haas: drums

...RV Caparros Band had aan de start invaller Jan De Haas aan de drums maar mij hoor je daarover niet klagen...De band bracht uitsluitend eigen werk van gitarist Hervé en daar zaten best aardige stukken tussen met een zuiderse feel ook. Vincent Bruyninckx was schitterend aan de piano en keys en dat was vooral te horen in de tweede set want aan de start klonk de gitaar toch wat luid en overstemde de pianoklanken. Verder was Sal ((La Rocca) in zéér goeden doen en kregen de toehoorders best twee leuke sets waar voor mijn part de rockparts mochten uit geskipt worden wegens te uitvoerig, teveel noten en niet gepast....Zulke rock vraagt trouwens niet meer dan 3 minuten en baf ! gedaan dan...Het niet zo talrijke publiek was mak en waar duidelijke solo's applaus mochten hebben gebeurde dat voor onbegrijpelijke reden niet waar hier anders soms nog al es geapplaudiseerd wordt op momenten dat zulks niet hoeft zoals bij ballads...afin, hier en daar kwam al wel es een hand op mekaar hoor en deelde vooral Sal in die eer en het publiek leek op het end best tevreden ook dus wat zit ik hier weer te zagen?

Winus

volgt nog
by Wouter De Jonck

08 Juni 2018 20:45 hr !

Joachim Caffonette Quintet

Pianist Joachim Caffonette deed in Charleroi een stevige achtergrond op in de klassieke muziek voordat hij zich aan het conservatorium van Brussel in jazz ging verdiepen. Sounds Jazz Club bood hem in 2011 de kans om gedurende drie jaar als artist in resident aan een eigen repertoire te werken. In 2014 nam hij met zijn kwintet een EP op en in
2015 het album Simplexity. De 5 leden bleven ook apart verschillende horizonten opzoeken en na 6 jaar versmelt de groep invloeden uit hard bop, late 19de-eeuwse klassieke muziek, free jazz en de aanpak van het beroemde tweede kwintet van Miles Davis.
Vormen de composities van Joachim Caffonette het vertrekpunt, in het samenspel voegen de muzikanten nieuwe dimensies toe aan zijn melodische en harmonische eigenheid.
Naar de zomer van 2018 toe zoekt het kwintet in een vernieuwde samenstelling weer podia op, met de Belgische Nicolas Kummert op sax en de Franse Romain Pilon op gitaar. Lionel Loueke noemde het een zegen om mee te werken aan het poject ‘la diversité’ van Kummert. Pilon, die u volgens Jonathan Kreisberg zeker eens moet horen, nam al een paar cd’s op met saxofonist Walter Smith III.

Nicolas Kummert: sax
Romain Pilon (FR): gitaar
Joachim Caffonette: piano en composities
Daniele Cappucci (IT): contrabas
Armando Luongo (IT): drums

website

deze keer helaas geen recensie

by Wouter De Jonck

25 Mei 2018 20:45 hr !

N∆BOU

Op 15 juli kan je naar N∆BOU gaan kijken en luisteren op het NORTH SEA JAZZ FESTIVAL 2018 maar eerst komen ze nog langs in de jazzzolder!

N∆BOU is een vierkoppige jazzband bestaande uit een mix van studerende of recent afgestudeerde conservatorium studenten uit Amsterdam, Rotterdam, Gent, Antwerpen.
Seynabou Claerhout werd opgenomen in het Sena Nationaal Jeugd Jazz Orkest & Martin Fondse op de Music Meeting in Nijmegen (Nederland) op 24 mei 2015. Elke twee jaar worden ongeveer twintig supertalenten geselecteerd voor dit Sena Nationaal Jeugd Jazz Orkest.
Telkens krijgt een gerenommeerd jazzmusicus de opdracht om intensief met deze bigband aan de slag te gaan.
Ook in 2015 werd ze gekozen voor de Codarts & Royal Conservatory Big Band die geformeerd wordt uit de beste jazzstudenten van Codarts in Rotterdam en het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en onder leiding staat van saxofonist John Ruocco.
N∆BOU speelt voornamelijk eigen werk en vult dit aan met een eigenzinnige interpretaties op bestaande werken van muzikanten die hen inspireren.

Nabou Claerhout: trombone
Gijs Idema: gitaar
Trui Amerlinck: contrabas
Mathias Vercammen: drums

...NΔBOU kwam, zag en overwon, won niet alleen de oren maar ook het hart van de JaZZZolderse luisteraars die in de ban waren van de lekkere, moderne jazz met een drive die ze met veel spelplezier brachten. Niet alleen Nabou Claerhout kon overtuigen met haar krachtige, beweeglijke trombonespel, Gijs Idema stond haar bij met gitaarsoli die nog beter werden naar het eind van de set toe. De ritmesectie was schitterend met prima drumwerk van Mathias Vercammen en het raak bassen van Trui (Amerlinck). Het jonge viertal was dan ook in de wolken met enthousiaste toehoorders en ruim applaus van toch aardig wat liefhebbers die op deze warme zomerse lenteavond verkozen hadden van op een zolder te zitten, eerder dan op het terras. Erreg leuk concert van jonge vakmensen!

Winus

by Wouter De Jonck

11 Mei 2018 20:45 hr !

Anthony Claeys Quartet

Anthony Claeys studeerde aan het Antwerpse Conservatorium en het Conservatorium van Amsterdam. Hij kreeg les van Hendrik Braeckman, Martijn van Iterson, Maarten van der Grinten, Karel van Deun, Serge Lazarevitch, Jesse van Ruller e.a.
Anthony speelde o.a. met de jongeren-big band van Maria Schneider op Jazz Middelheim 2001, de Band of Conservatories Belgian Graduates tijdens Jazz à Liège 2002 en het Manhattan School of Music / Conservatorium van Amsterdam Ensemble tijdens het North Sea Jazz Festival 2002.
Anthony geeft les aan de Academie Ekeren en AP Hogeschool.

Egor Doubay begon op jonge leeftijd aan zijn muziekopleiding aan de Stedelijke academie voor muziek woord en dans (SAMWD) en De!Kunsthumaniora waar hij in beide scholen Summa cum laude afstudeerde.
Hij begon intussen aan een jong-talent opleiding aan het conservatorium van Antwerpen waar hij les kreeg van Kurt Van Herck. Na het afstuderen werd Egor toegelaten aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij les krijgt van Ferdinand Povel, Simon Rigter, Rob van Bavel, Joris Roelofs, Dick Oatts,...
Egor heeft op een jonge leeftijd al een hoop podiumervaring opgedaan door op verschillende festivals, wedstrijden, in Jazz-clubs en concertzalen te spelen. In 2009 won hij met band Jazilan de costa public award en vervolgens de Belfius jazz classics competition met Tacalan. Egor heeft het podium mogen delen met verschillende bekende muzikanten en is te horen in meerdere formaties waaronder zijn eigen kwartet dat bestaat uit bandleden uit heel Europa.

Chris Mentens studeerde musicologie aan de universiteit van Leuven en kreeg les van Hein Van de Geyn, John Clayton en Ricardo del Fra. Hij was veertien jaar lang lid van de groep van Chris Joris, de Chris Joris Experience, waarmee hij verschillende platen opnam. Verder begeleidde hij allerlei musici en vocalisten, waaronder Mal Waldron, Slide Hampton, Deborah Brown en Silvia Droste. In 2003 verscheen de eerste plaat van zijn groep Chris Mentens Jazz Van, in 2007 volgende een tweede album. Hij speelt in verschillende bands, waaronder Multitude en treedt op in binnen- en buitenland, waaronder in clubs en
op (jazz-)festivals.
Mentens geeft ook les, hij doceert jazzgeschiedenis aan de universiteiten van Antwerpen en Brussel en is hoofd van de jazzafdeling van de Kunsthumaniora in Antwerpen.

Nico Manssens ging in de leer bij o.a. Jan de Haas, Chander Sardjoe en Billy Hart. Tijdens en na zijn jazzopleiding aan het Antwerps Conservatorium ging hij diverse muzikale richtingen uit.
Hij stond op het podium met Trixie Whitley, Lady Linn en Dj Jerboa maar evengoed met Nicolas Kummert, Bram Weijters, Stefan Bracaval, Nathalie Loriers, Sal La Rocca of zelfs een enkele keer met Toots. In de wereld van de dans werd hij als drummer op internationale tournee gevraagd voor Roberto Olivans “Dé Farra” en in het theater werkte hij jarenlang met Mathias Sercu aan verschillende voorstellingen.
Eigen werk bracht hij uit met zijn band Multitude (Dog of Teahan) en momenteel is hij aan de slag bij de Hoboken Homies, Along a Line, Arkham Asylum en natuurlijk het Anthony Claeys 4tet.
Naast het podiumgebeuren is hij als leraar verbonden aan de Kunstacademie Ter Beuken en de Mago.

Anthony Claeys: gitaar
Egor Doubay: sax
Chris Mentens: contrabas
Nico Manssens: drums

...zoals beloofd kwam ik in de 2e set wat fotookes schieten op wat ik verder een bijzonder aangenaam concert vond, bluesy met een lekkere drive en een shake vanuit het middenrif...solo's waren schitterend met aardig bochtenwerk ook van saxofonist Egor Doubay...verder hadden we aardige drummer Nico Manssens aan de drums en invaller Chris Mentens aan de bas en deze laatste, da's altijd prijs op een concert ! Anthony Claeys zelf zagen we lang niet meer op de jazzzolder maar kon hier méér dan aardige songs voorschotelen die erg in de smaak vielen in een deze keer niet zo volle jazzzolder maar dat had alles te maken met het terrasjesweer natuurlijk en niks met deze voortreffelijke muzikanten !

Winus

“Anthony vindt het ontzettend leuk om nog eens in de Jazzzolder te mogen spelen en vorig jaar zelfs nog op Jazzathome. Hij was er ruim 12 jaar geleden al bij op de oude Jazzzolder, de eerste locatie.
Zijn drie begeleiders zijn allemaal muzikanten met een ruime gedegen vorming en staat van dienst: Nico Manssens op drums, invaller Chris Mentens op bas en de jonge saxofonist Egor Doubay van Wit Russische afkomst die heel sterk en overtuigend uit de hoek komt.
Ze zetten in met een standard maar de rest van de avond in 2 sets zijn voor de eigen nummers van Anthony. Wat klinkt het hier toch goed met de backdrop van filmer Wouter.
Inspiratiebron voor Anthony zijn de gitaar-Hammondcombinaties van Jimmy Smith met Wes Montgomery enerzijds en Kenny Burrell anderzijds maar ook van Larry Goldings en gitarist Peter Bernstein. Soms hoor ik wat Pat Metheny doorklinken in zijn nummer ‘smile’ dat heel zomers en vrolijk aanvoelt met de fijne percussie van Nico. Om het geheel met meer soul te kruiden brengt Igor veel flavour met zijn spelplezier op tenorsax. Hij bouwt mooi zijn solo’s op zoals in het bluesy getinte ‘Goeroe’ met stevige roffel van Nico. Anthony geeft soms wat duiding bij de nummers zoals ‘Xeno’ dat Grieks is voor ‘vreemd’. Na de pauze klinkt de gitaar wat rauwer tot zelfs rockend. Het nummer ‘Maria’ komt ook uit de Griekse mythologie en is een personage (als onmogelijke liefde) dat voorkomt in het filosofisch boek ‘nachttrein naar Lissabon’ van Pascal Mercier dat Anthony een aanrader vindt. Het stevige ‘what’s your beat’ is een groovy lang nummer met lange sax opbouw met erg oppeppende drums. Ze spelen nog een rustiger nummertje op het einde.
Chris Mentens vervangt waardig Frederic Madou, hun vaste bassist, die zijn pols heeft bezeerd. Het is altijd leuk om Chris nog eens te zien spelen gezeten achter zijn bas die erg laag doorklinkt. Helaas hebben ze geen cd’s bij maar ze zijn wel van plan om tegen volgend jaar een plaat uit te brengen. Ondertussen kan je hier aparte tracks afhalen van . Ze speelden een erg mooi concert en we zijn in blijde verwachting van de cd; hopelijk komen ze nog eens terug.”

Michel Proesmans

helaas, deze keer niet

27 April 2018 20:45 hr !

Bulteel-Snauwaert duo

Een ruime blik en een artistieke ontdekkingsreiziger… kwaliteiten die je terug kan vinden bij saxofonist en componist John Snauwaert. Al is hij in de eerste plaats een jazzmusicus, Snauwaert blijft steeds op zoek gaan naar contacten met andere culturen: Petar Elmazof uit Bulgarije, Chergio de Susa uit Cuba en zijn landgenoot van de Buena Vista
Club Pipo Fernandes, Emre Kuzuoglu uit Turkije, Mahbub Khan uit Indië… Hij deelde ook het podium met jazzgrootheden als Lowen Fulson, Isaac Hurley, Jacques Pelzer, Bob Mover…
Als componist en muzikant werkte hij voor de KVS, het Muziek Lod, De Werf, Victoria, De vieze gasten en circus Picolini en schreef hij ook muziek voor animatiefilms.
John Snauwaert is ook stichter van de meest theatrale fanfare van de Lage landen: Muziekmakerij Excelsior
Bas studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Rob van Bavel en aan de School voor geavanceerde kunststudies in Utrecht bij Bert Van den Brink. Hij volgde masterclasses bij Barry Harris, Fred Hersch en anderen. Hij werkt als freelance muzikant met verschillende muzikanten en groepen in de jazz en popmuziek. In België en Europa speelde hij met het Jean Warland Trio, Richard Rousselet, Ronny Verbiest, Phil Abraham, Toots Thielemans, Deborah Brown, Judy Niemack, Art Farmer, Clark Terry, Archie Shepp, Ronald Douglas, Johnny Griffin,... In 2003 toerde hij intensief door Scandinavië en Frankrijk, samen met Olivier Laurent tijdens een tour de chant in hommage aan Jacques Brel.
2012 was een volgende stap naar muzikale perfectie: hij vormde zijn eigen trio met Bart De Nolf op akoestische bas en Bruno Castellucci op drums. Ze kregen een contract van 'The Werf' om een CD op te nemen die in 2014 werd uitgebracht.

John Snauwaert: sax
Bas Bulteel: piano/Fender Rhodes

website John Snauwaert

website Bas Bulteel

© Lejo Vanhaelen

helaas geen recensie.

helaas, deze keer niet

13 April 2018 20:45 hr !

Michel Bisceglia Trio

Michel Bisceglia is meer dan één van de belangrijkste jazzmuzikanten in België. Hij beperkt zich niet tot één genre, werkt samen met uiteenlopende muzikanten, iconen zelfs, uit de jazz, pop en rock uit binnen- en buitenland, en heeft ook heel wat filmmuziek gecomponeerd.
Michel Bisceglia werd voor zijn werk al met heel wat nationale en internationale titels en awards bekroond. Onder andere een World Soundtrack Award voor de muziek die hij componeerde voor de film Marina, de verfilming van het leven van Rocco Granata.
Recent componeerde hij de muziek voor meerdere films: Hannah, een internationale film van Italiaanse regisseur Andrea Pallaoro met actrice Charlotte Rampling in de hoofdrol. Tevens Blue Silence, het speelfilmdebuut van de Belgisch-Koerdische regisseur Bülent Öztürk dat reeds bekroond werd met vele filmprijzen. En hij werkte als arrangeur, orkestrator en dirigent mee aan Raf Keunen’s soundtrack voor de film Le Fidèle van Michael Roskam.
Verder nam hij ook de tijd om een compilatiealbum uit te brengen getiteld 20 Years Recordings, ter viering van zijn jazz trio. En nam hij als producer de muzikale leiding in handen voor het nieuwste album Woman van Viktor Lazlo.
Momenteel werkt hij aan de soudtrack voor de nieuwe TV reeks “De Bende van Jan De Lichte” met Matteo Simoni. En de release van een gloednieuw album “Orchestral Works 1” met zijn eerste hobo concerto is gepland voor midden 2018.
Toen hij vorig jaar de Limburgse Cultuurprijs in de wacht sleepte, prees de jury hem als volgt: “Michel Bisceglia is al jaren actief, houdt vol ondanks tegenslagen en levert werk van wereldniveau. Zijn creaties worden geprezen door pers, publiek en professionals uit de hele wereld

Michel Bisceglia: piano
Werner Lauscher: contrabas
Marc Lehan: drums

website

© Michel Proesmans

'Wat is het fijn om een overvolle Jazzzolder avond te hebben voor het Michel Bisceglia Trio. Er zijn wat fans afgezakt naar Mechelen en hij heeft er zeker nieuwe fans bijgekregen na het zeer mooie optreden. De meeste cd’s zijn achteraf uitverkocht en/of gesigneerd. Deze sympathieke kleine Limburger met Italiaanse roots is toch duidelijk de spil van dit trio dat al bijna 30 jaar samenspeelt en hun jubileum viert van 20 jaar samen platen maken in dezelfde bezetting.
Bassist Werner Lauscher en drummer Marc Léhan hebben al eens gespeeld op de oude jazzzolder toen ze speelden met fluitist Stefan Bracaval. Zijn begeleiders zijn uit de buurt van Aachen. Michel woont in het Genkse.
Michel Bisceglia is een bezige bij. Hij is in de weer als producer, arrangeur (o.m. voor muziek die uitgevoerd werd tijdens de Olympische plechtigheden, voor big bands, kamerorkesten én opera), filmcomponist (o.m. Mixed Kebab, Blue Bird, Au Nom du Fils en de box office hit Marina), muzikant aan de zijde van Viktor Lazlo, als artistiek directeur van het intussen opgedoekte C-Mine Jazz en maakt ook een duoplaat met trompettist Carlo Nardozza. En dat is slechts een greep uit de activiteiten.
In de eerste helft vandaag lijken enkele nummers wat op mekaar en ook het stramien met op het einde zijn verfijnde fluisterende solo toetsen. Opvallend is het aanstekelijke borstelwerk op drums van de grote man Marc Lehan die wat hoger zit achter zijn drumstel en de bekkens erg laag zijn opgesteld. Zijn gelaatstrekken spreken boekdelen tijdens het geconcentreerd spelen. Ze spelen de stukken van Bisceglia op een typische lyrische romantische soms meditatieve toon met sfeerbeelden als in een film. ‘ In meaning of the blues ‘ sijpelt een beetje blues door.
Na de tweede helft wordt het nog leuker met mooie nazinderende tunes zoals ‘Jasmine’, naar een dame uit Korea want in het Oosten en in China zijn ze razend populair. Daar brengt Sony al zijn platen uit. Hij brengt ook een motiefje ‘Puccini’ met wat klassieke inslag doch met spannender drumwerk. ‘Paisellu Miu’ is van Michel Bisceglia met Rocco Granata waarbij ze samen in tranen vielen. Doorgaans slaagt Bisceglia er ook goed in om te doseren van zeer zacht tot wervelende solo’s. Heel leuk is ‘Tom’s dinner’ van S. Vega dat jammend weerklinkt. Op z’n best zijn Bisceglia’s composities wel zo charmant als frisse lentebriesjes. ‘My idea’l uit de oude doos lijkt haast een standard te zijn. Ook spelen ze zijn ‘out to sea’ samen gecomponeerd voor Piet Goddaer alias Ozark Henry en dit keer wat sneller dan op plaat.
Als toegift spelen ze het repetitieve ‘The Traveller’ want dat is hetgeen ze graag doen.: samen onderweg en optreden overal. De interactie met bassist en drummer, waarbij gedempte drumslag, bekkens en de basritmes voor een jazzy klanktapijt zorgen maakt dat je steeds weer meegezogen wordt in de aparte wereld van het trio dat je niet moet proberen te doorgronden. Het wordt nagenieten met de cd’s.'.

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

© 2018 JAZZEPOES




	Op 15 juli kan je naar N∆BOU gaan kijken en luisteren op het NORTH SEA JAZZ FESTIVAL 2018 maar eerst komen ze nog langs in de jazzzolder! N∆BOU is een vierkoppige jazzband bestaande uit een mix van studerende of recent afgestudeerde conservatorium studenten uit Amsterdam, Rotterdam, Gent, Antwerpen. Seynabou Claerhout werd opgenomen in het Sena Nationaal Jeugd Jazz Orkest & Martin Fondse op de Music Meeting in Nijmegen (Nederland) op 24 mei 2015. Elke twee jaar worden ongeveer twintig supertalenten geselecteerd voor dit Sena Nationaal Jeugd Jazz Orkest. Telkens krijgt een gerenommeerd jazzmusicus de opdracht om intensief met deze bigband aan de slag te gaan. Ook in 2015 werd ze gekozen voor de Codarts & Royal Conservatory Big Band die geformeerd wordt uit de beste jazzstudenten van Codarts in Rotterdam en het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en onder leiding staat van saxofonist John Ruocco. N∆BOU speelt voornamelijk eigen werk en vult dit aan met een eigenzinnige interpretaties op bestaande werken van muzikanten die hen inspireren.




	Anthony Claeys studeerde aan het Antwerpse Conservatorium en het Conservatorium van Amsterdam. Hij kreeg les van Hendrik Braeckman, Martijn van Iterson, Maarten van der Grinten, Karel van Deun, Serge Lazarevitch, Jesse van Ruller e.a. Anthony speelde o.a. met de jongeren-big band van Maria Schneider op Jazz Middelheim 2001, de Band of Conservatories Belgian Graduates tijdens Jazz à Liège 2002 en het Manhattan School of Music / Conservatorium van Amsterdam Ensemble tijdens het North Sea Jazz Festival 2002. Anthony geeft les aan de Academie Ekeren en AP Hogeschool. Egor Doubay begon op jonge leeftijd aan zijn muziekopleiding aan de Stedelijke academie voor muziek woord en dans (SAMWD) en De!Kunsthumaniora waar hij in beide scholen Summa cum laude afstudeerde. Hij begon intussen aan een jong-talent opleiding aan het conservatorium van Antwerpen waar hij les kreeg van Kurt Van Herck. Na het afstuderen werd Egor toegelaten aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij les krijgt van Ferdinand Povel, Simon Rigter, Rob van Bavel, Joris Roelofs, Dick Oatts,... Egor heeft op een jonge leeftijd al een hoop podiumervaring opgedaan door op verschillende festivals, wedstrijden, in Jazz-clubs en concertzalen te spelen. In 2009 won hij met band Jazilan de costa public award en vervolgens de Belfius jazz classics competition met Tacalan. Egor heeft het podium mogen delen met verschillende bekende muzikanten en is te horen in meerdere formaties waaronder zijn eigen kwartet dat bestaat uit bandleden uit heel Europa. Chris Mentens studeerde musicologie aan de universiteit van Leuven en kreeg les van Hein Van de Geyn, John Clayton en Ricardo del Fra. Hij was veertien jaar lang lid van de groep van Chris Joris, de Chris Joris Experience, waarmee hij verschillende platen opnam. Verder begeleidde hij allerlei musici en vocalisten, waaronder Mal Waldron, Slide Hampton, Deborah Brown en Silvia Droste. In 2003 verscheen de eerste plaat van zijn groep Chris Mentens Jazz Van, in 2007 volgende een tweede album. Hij speelt in verschillende bands, waaronder Multitude en treedt op in binnen- en buitenland, waaronder in clubs en op (jazz-)festivals. Mentens geeft ook les, hij doceert jazzgeschiedenis aan de universiteiten van Antwerpen en Brussel en is hoofd van de jazzafdeling van de Kunsthumaniora in Antwerpen. Nico Manssens ging in de leer bij o.a. Jan de Haas, Chander Sardjoe en Billy Hart. Tijdens en na zijn jazzopleiding aan het Antwerps Conservatorium ging hij diverse muzikale richtingen uit. Hij stond op het podium met Trixie Whitley, Lady Linn en Dj Jerboa maar evengoed met Nicolas Kummert, Bram Weijters, Stefan Bracaval, Nathalie Loriers, Sal La Rocca of zelfs een enkele keer met Toots. In de wereld van de dans werd hij als drummer op internationale tournee gevraagd voor Roberto Olivans “Dé Farra” en in het theater werkte hij jarenlang met Mathias Sercu aan verschillende voorstellingen. Eigen werk bracht hij uit met zijn band Multitude (Dog of Teahan) en momenteel is hij aan de slag bij de Hoboken Homies, Along a Line, Arkham Asylum en natuurlijk het Anthony Claeys 4tet. Naast het podiumgebeuren is hij als leraar verbonden aan de Kunstacademie Ter Beuken en de Mago.



	...zoals beloofd kwam ik in de 2e set wat fotookes schieten op wat ik verder een bijzonder aangenaam concert vond, bluesy met een lekkere drive en een shake vanuit het middenrif...solo's waren schitterend met aardig bochtenwerk ook van saxofonist Egor Doubay...verder hadden we aardige drummer Nico Manssens aan de drums en invaller Chris Mentens aan de bas en deze laatste, da's altijd prijs op een concert ! Anthony Claeys zelf zagen we lang niet meer op de jazzzolder maar kon hier méér dan aardige songs voorschotelen die erg in de smaak vielen in een deze keer niet zo volle jazzzolder maar dat had alles te maken met het terrasjesweer natuurlijk en niks met deze voortreffelijke muzikanten !
	Winus



	“Anthony vindt het ontzettend leuk om nog eens in de Jazzzolder te mogen spelen en vorig jaar zelfs nog op Jazzathome. Hij was er ruim 12 jaar geleden al bij op de oude Jazzzolder, de eerste locatie. Zijn drie begeleiders zijn allemaal muzikanten met een ruime gedegen vorming en staat van dienst: Nico Manssens op drums, invaller Chris Mentens op bas en de jonge saxofonist Egor Doubay van Wit Russische afkomst die heel sterk en overtuigend uit de hoek komt. Ze zetten in met een standard maar de rest van de avond in 2 sets zijn voor de eigen nummers van Anthony. Wat klinkt het hier toch goed met de backdrop van filmer Wouter. Inspiratiebron voor Anthony zijn de gitaar-Hammondcombinaties van Jimmy Smith met Wes Montgomery enerzijds en Kenny Burrell anderzijds maar ook van Larry Goldings en gitarist Peter Bernstein. Soms hoor ik wat Pat Metheny doorklinken in zijn nummer ‘smile’ dat heel zomers en vrolijk aanvoelt met de fijne percussie van Nico. Om het geheel met meer soul te kruiden brengt Igor veel flavour met zijn spelplezier op tenorsax. Hij bouwt mooi zijn solo’s op zoals in het bluesy getinte ‘Goeroe’ met stevige roffel van Nico. Anthony geeft soms wat duiding bij de nummers zoals ‘Xeno’ dat Grieks is voor ‘vreemd’. Na de pauze klinkt de gitaar wat rauwer tot zelfs rockend. Het nummer ‘Maria’ komt ook uit de Griekse mythologie en is een personage (als onmogelijke liefde) dat voorkomt in het filosofisch boek ‘nachttrein naar Lissabon’ van Pascal Mercier dat Anthony een aanrader vindt. Het stevige ‘what’s your beat’ is een groovy lang nummer met lange sax opbouw met erg oppeppende drums. Ze spelen nog een rustiger nummertje op het einde. Chris Mentens vervangt waardig Frederic Madou, hun vaste bassist, die zijn pols heeft bezeerd. Het is altijd leuk om Chris nog eens te zien spelen gezeten achter zijn bas die erg laag doorklinkt. Helaas hebben ze geen cd’s bij maar ze zijn wel van plan om tegen volgend jaar een plaat uit te brengen. Ondertussen kan je hier aparte tracks afhalen van . Ze speelden een erg mooi concert en we zijn in blijde verwachting van de cd; hopelijk komen ze nog eens terug.”

	Michel Proesmans


	helaas, deze keer niet




	Een ruime blik en een artistieke ontdekkingsreiziger… kwaliteiten die je terug kan vinden bij saxofonist en componist John Snauwaert. Al is hij in de eerste plaats een jazzmusicus, Snauwaert blijft steeds op zoek gaan naar contacten met andere culturen: Petar Elmazof uit Bulgarije, Chergio de Susa uit Cuba en zijn landgenoot van de Buena Vista Club Pipo Fernandes, Emre Kuzuoglu uit Turkije, Mahbub Khan uit Indië… Hij deelde ook het podium met jazzgrootheden als Lowen Fulson, Isaac Hurley, Jacques Pelzer, Bob Mover… Als componist en muzikant werkte hij voor de KVS, het Muziek Lod, De Werf, Victoria, De vieze gasten en circus Picolini en schreef hij ook muziek voor animatiefilms. John Snauwaert is ook stichter van de meest theatrale fanfare van de Lage landen: Muziekmakerij Excelsior Bas studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Rob van Bavel en aan de School voor geavanceerde kunststudies in Utrecht bij Bert Van den Brink. Hij volgde masterclasses bij Barry Harris, Fred Hersch en anderen. Hij werkt als freelance muzikant met verschillende muzikanten en groepen in de jazz en popmuziek. In België en Europa speelde hij met het Jean Warland Trio, Richard Rousselet, Ronny Verbiest, Phil Abraham, Toots Thielemans, Deborah Brown, Judy Niemack, Art Farmer, Clark Terry, Archie Shepp, Ronald Douglas, Johnny Griffin,... In 2003 toerde hij intensief door Scandinavië en Frankrijk, samen met Olivier Laurent tijdens een tour de chant in hommage aan Jacques Brel. 2012 was een volgende stap naar muzikale perfectie: hij vormde zijn eigen trio met Bart De Nolf op akoestische bas en Bruno Castellucci op drums. Ze kregen een contract van 'The Werf' om een CD op te nemen die in 2014 werd uitgebracht.




	Michel Bisceglia is meer dan één van de belangrijkste jazzmuzikanten in België. Hij beperkt zich niet tot één genre, werkt samen met uiteenlopende muzikanten, iconen zelfs, uit de jazz, pop en rock uit binnen- en buitenland, en heeft ook heel wat filmmuziek gecomponeerd. Michel Bisceglia werd voor zijn werk al met heel wat nationale en internationale titels en awards bekroond. Onder andere een World Soundtrack Award voor de muziek die hij componeerde voor de film Marina, de verfilming van het leven van Rocco Granata. Recent componeerde hij de muziek voor meerdere films: Hannah, een internationale film van Italiaanse regisseur Andrea Pallaoro met actrice Charlotte Rampling in de hoofdrol. Tevens Blue Silence, het speelfilmdebuut van de Belgisch-Koerdische regisseur Bülent Öztürk dat reeds bekroond werd met vele filmprijzen. En hij werkte als arrangeur, orkestrator en dirigent mee aan Raf Keunen’s soundtrack voor de film Le Fidèle van Michael Roskam. Verder nam hij ook de tijd om een compilatiealbum uit te brengen getiteld 20 Years Recordings, ter viering van zijn jazz trio. En nam hij als producer de muzikale leiding in handen voor het nieuwste album Woman van Viktor Lazlo. Momenteel werkt hij aan de soudtrack voor de nieuwe TV reeks “De Bende van Jan De Lichte” met Matteo Simoni. En de release van een gloednieuw album “Orchestral Works 1” met zijn eerste hobo concerto is gepland voor midden 2018. Toen hij vorig jaar de Limburgse Cultuurprijs in de wacht sleepte, prees de jury hem als volgt: “Michel Bisceglia is al jaren actief, houdt vol ondanks tegenslagen en levert werk van wereldniveau. Zijn creaties worden geprezen door pers, publiek en professionals uit de hele wereld



	'Wat is het fijn om een overvolle Jazzzolder avond te hebben voor het Michel Bisceglia Trio. Er zijn wat fans afgezakt naar Mechelen en hij heeft er zeker nieuwe fans bijgekregen na het zeer mooie optreden. De meeste cd’s zijn achteraf uitverkocht en/of gesigneerd. Deze sympathieke kleine Limburger met Italiaanse roots is toch duidelijk de spil van dit trio dat al bijna 30 jaar samenspeelt en hun jubileum viert van 20 jaar samen platen maken in dezelfde bezetting. Bassist Werner Lauscher en drummer Marc Léhan hebben al eens gespeeld op de oude jazzzolder toen ze speelden met fluitist Stefan Bracaval. Zijn begeleiders zijn uit de buurt van Aachen. Michel woont in het Genkse. Michel Bisceglia is een bezige bij. Hij is in de weer als producer, arrangeur (o.m. voor muziek die uitgevoerd werd tijdens de Olympische plechtigheden, voor big bands, kamerorkesten én opera), filmcomponist (o.m. Mixed Kebab, Blue Bird, Au Nom du Fils en de box office hit Marina), muzikant aan de zijde van Viktor Lazlo, als artistiek directeur van het intussen opgedoekte C-Mine Jazz en maakt ook een duoplaat met trompettist Carlo Nardozza. En dat is slechts een greep uit de activiteiten. In de eerste helft vandaag lijken enkele nummers wat op mekaar en ook het stramien met op het einde zijn verfijnde fluisterende solo toetsen. Opvallend is het aanstekelijke borstelwerk op drums van de grote man Marc Lehan die wat hoger zit achter zijn drumstel en de bekkens erg laag zijn opgesteld. Zijn gelaatstrekken spreken boekdelen tijdens het geconcentreerd spelen. Ze spelen de stukken van Bisceglia op een typische lyrische romantische soms meditatieve toon met sfeerbeelden als in een film. ‘ In meaning of the blues ‘ sijpelt een beetje blues door. Na de tweede helft wordt het nog leuker met mooie nazinderende tunes zoals ‘Jasmine’, naar een dame uit Korea want in het Oosten en in China zijn ze razend populair. Daar brengt Sony al zijn platen uit. Hij brengt ook een motiefje ‘Puccini’ met wat klassieke inslag doch met spannender drumwerk. ‘Paisellu Miu’ is van Michel Bisceglia met Rocco Granata waarbij ze samen in tranen vielen. Doorgaans slaagt Bisceglia er ook goed in om te doseren van zeer zacht tot wervelende solo’s. Heel leuk is ‘Tom’s dinner’ van S. Vega dat jammend weerklinkt. Op z’n best zijn Bisceglia’s composities wel zo charmant als frisse lentebriesjes. ‘My idea’l uit de oude doos lijkt haast een standard te zijn. Ook spelen ze zijn ‘out to sea’ samen gecomponeerd voor Piet Goddaer alias Ozark Henry en dit keer wat sneller dan op plaat. Als toegift spelen ze het repetitieve ‘The Traveller’ want dat is hetgeen ze graag doen.: samen onderweg en optreden overal. De interactie met bassist en drummer, waarbij gedempte drumslag, bekkens en de basritmes voor een jazzy klanktapijt zorgen maakt dat je steeds weer meegezogen wordt in de aparte wereld van het trio dat je niet moet proberen te doorgronden. Het wordt nagenieten met de cd’s.'.
	Michel Proesmans

	by Wouter De Jonck