JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2018 : OKT-NOV-DEC

2018

JaZZZolderArchief 2018

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 4


12/10/2018	Laughing Bastards
26/10/2018	HENK
09/11/2018	Antila & ~~Hertmans~~ Hans Van Oost 'Guitar Stories'
23/11/2018	MDF (Méreau-Dupont-Foliez) Trio
14/12/2018	Thomas Delor Trio
28/12/2018	Invitation to Swing

28 December 2018 20:45 hr !

“Invitation to Swing!”

Cole Porter, Irvin Berlin, George Gershwin, Jerome Kern, … namen die ons herinneren aan tijdloze songs die verschillende generaties hebben beïnvloed. Songs die niet alleen gekenmerkt werden door prachtige melodieën maar die tevens ondersteund werden door een krachtig swingende ritme die miljoenen mensen naar de dansvloer leidde.
Jean Van Lint neemt u mee doorheen een entertainend en swingende reis naar de gouden tijdperk waar Jazz koning was en waar artiesten zoals Frank Sinatra, Nat King Cole, Tony Bennet... de hitlijsten domineerden.

Jean Van Lint groeide op in een muzikaal gezin. Zijn moeder, Louise Lava, was zangeres die succes boekte tijdens de jaren zestig en zijn vader was een jazzpianist die in de jaren 70, 80 en 90 heel actief was in de Belgische Jazzscene.
Na een klassieke piano opleiding leerde hij basgitaar en later contrabas spelen. Vandaag is hij een gevestigde waarde als contrabassist zowel binnen als buiten België. Tevens groeide hij op als gerenommeerde zanger. Zijn 'crooner' stem mengt zich op een harmonieuze manier met zijn stevige basspel.
Hij begeleidde artiesten zoals Dave Pike, Leroy Jones, Phil Abraham, Johny Dover, Charles Loos, Dany Doriz, Mark Murphy, Bruce Adams, Freddy Sunder, Tars Lootens, Dirk Van der Linden, Ivan Paduart, Roni Ben-Hur, Ben Paterson, Francesca Tandoi, Frits Landesbergen, e.a.
Tevens speelt hij een prominente rol in de groep “Swing Dealers” waar hij op de voorgrond treed als zanger, bassist en componist.

Dirk Van der Linden speelt gitaar, Hammondorgel en piano en is buiten muzikant, componist en leraar ook de vertegenwoordiger voor Hammond Suzuki in de Benelux. In 1989 besluit Dirk Van der Linden beroepsmuzikant te worden.
Hij speelt bij verscheidene jazzformaties in zowel binnen- als buitenland. Trad meerdere malen op in België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Engeland, Italië, Wales, Schotland, Hongarije, Finland, Denemarken, Noorwegen, op Ibiza, Marokko, Nieuw Zeeland, de Arabische Emiraten, Guadeloupe, Amerika en Zuid Afrika.
Hij werkte samen met o.a. Clark Terry, Toots Thielemans, Deborah Brown, Red Holloway, Dan Barrett, Howard Alden, Tom Baker, Scott Hamilton, Mike Carr, Frits Landsbergen, Eddie Locke, Bruce Adams, Bob Barnard, Leroy Jones, Teddy Edwards, Charlie Gabriel, Mark Braud, Bob Mover, Gary Smulyan, Martijn Van Itterson, Carlo d’ Wys, Gianni Basso, Andy Cooper, Patrick Artero, John Barnes, Andy Cooper, Joe Muranyi, Charlie Antolini, Mighty flea Conners, David Paquette, Lilian Boutté, Danny Doriz, Mandy Gaines, Jesse van Ruller, Joke Bruys e. a.

Stijn Wauters studeerde in 2007 af aan het conservatorium van Antwerpen – richting Jazz & Lichte Muziek met grootste onderscheiding voor jazzpiano bij Erik Vermeulen en Christoph Erbstösser.
Stijn Wauters is pianist bij heel wat groepen: 'The Swing Dealers', 'The Smoky Midnight Gang', het 'Marcelo Moncada Quartet', 'The Foodlums','The Big Ooh-bopsh'bam', het 'Stijn Wauters Trio', 'The Boonx' en heel wat gelegenheidsformaties. Sinds 2013 is hij eveneens de vaste pianist bij de Jacquelines.
Hij was ook verschillende jaren vaste pianist bij de groep 'Daddy's Darlings and the Big Bang Boys'. Naast zijn activiteiten als uitvoerend pianist is Stijn Wauters ook lesgever jazzpiano aan de kunsthumaniora's van Brussel en Antwerpen en aan de muziekacademies van Herentals en Brasschaat.

Jean Van Lint: zang en contrabas
Stijn Wauters: piano
Dirk Van der Linden: gitaar

website jean van lint

“…had ik het niet gezegd dat je op tijd moest komen voor dit laatstejaarsconcertje?...Het zaaltje van de JaZZZolder…én de bar ! zat immers goed vol voor een warm optreden dat als titel meekreeg ‘Invitation to Swing’ al was het niet echt de bedoeling natuurlijk dat iedereen hier aan het dansen zou slaan. Dat had gekund natuurlijk op ‘Ellington’s ‘ It Don’t mean a thing if it ain’t got that swing’ en vervolgen deed het met ‘I’ve got the world on a string’, bekend o.a. door de uitvoeringen van Frank Sinatra, Louis Prima of Ella Fitzgerald. Crooner stuff dus en dat kregen we in de loop van de avond nog meer… Jean zong daarbij innemend en de randmuzikanten soleerden tussentijds heel gepast ook. Alleen vond ik het geheel van klankkleur niet warm genoeg wezen... Loepzuiver , dat wel maar het mocht , wat mij betreft, wat wolliger. Och, het kan ook te maken hebben met die hoorapparaatjes die ‘k nu toch al een jaar draag maar die uitdoen is hélemaal geen optie want daar gaan dan de midden en hoge tonen… Brazilian, latin swing kregen we ook in de eerste set met ‘ In Solitude’, een Stan Getz feel , en na de pauze kwam ook Jobim’s ‘One Note Samba’ voorbij. Aardig maar voor mij hoefde dat niet echt. Cosy werd het tussendoor met ‘Let’s Fall in Love’ of een opgemerkte versie van Michael Jackson’s ‘I Wanna Rock with You….en warme feelings waren daarbij duidelijk in the air. Afsluiter van het concert ‘The Sound of Music’ werd heel ingetogen gebracht al mocht het van mij zeker ook spetteren zoals waar de eerste set mee eindigde, met de ‘Honeysuckle Rose’ van Fats Waller en remember daarbij de uitvoeringen van Benny Goodman of Nat King Cole. De harten werden hier vanavond gewonnen , dat bleek ook duidelijk uit de CD-verkoop achteraf ! Iedereen werd na het optreden nog van een lekker glaasje voorzien om de avond te besluiten maar toen was deze jongen alweer op weg naar de bus…en naar 2019 voor hopelijk weer een gans jaar met diverse JaZZZolderse concerten natuurlijk, proost !....

Winus

by Wouter De Jonck

14 December 2018 20:45 hr !

Thomas Delor trio

Zelden nemen drummers de rol op van zowel bandleider als componist. Thomas Delor wil ons met zijn trio laten horen dat hij dan ook nog eens een uitzondering is die zich daarbij niet verliest in complexe ritmes en tempowissels, maar oog blijft houden voor subtiele melodische en harmonische ontwikkelingen.
In het gezelschap van gitarist Simon Martineau en bassist Georges Correia staat Delor voor een creatieve ideeënstroom met veel nuances – gevoelig, maar ook met krachtige uithalen. Met een eigen geluid, vanuit een eigen groepsidenteit blijven zij zijn composities herinterpreteren en inkleuren.
Thomas Delor toert regelmatig in Frankrijk, waar hij al meerdere prijzen won. Met dit trio en met andere muzikanten deed hij internationale ervaringen op in oa New York en Londen, maar ook in oa Duitsland, Polen, Japan en Rusland.

Simon Martineau (FR): gitaar
Georges Correia (FR): contrabas
Thomas Delor (FR): drums

website Thomas Delor Trio

“Als voorlaatste concert dit jaar in de Jazzzolder is er nu voor de eerste keer een groep compleet uit Frankrijk. Dit fantastisch optreden (de afwezigen hebben ongelijk) draait vooral rond de integrerende drummer Thomas Delor die zijn eerste CD als groep presenteert. Hij en zijn twee makkers op bas en elektrische gitaar spelen al 4 jaar samen. Het is een hecht trio die mekaar voortdurend in de gaten houden. Het optreden is van het begin tot het einde een feest om te zien en te horen. Het is kunst van de bovenste plank. Onlangs nog in de Jacques Pelzer club in Luik en nu voor de eerste keer in Vlaanderen.
Thomas is een autodidactisch drummer die al speelt vanaf zijn 8ste met een groot gevoel voor muzikaliteit met een kenmerkende expressieve en individuele stijl. Zij houden er graag tempowisselingen op na gespekt met snedige solo’s vol van finesse en intensiteit in opperste concentratie.
Thomas is eigenlijk wiskundeleraar en dat is te horen in de complexe stukken zoals in ‘silogisme’ in 3 delen. Hij houdt volop van Thelonius Monk (in het openingsnummer maar ook nog verderop in ‘think of one’) maar dweept ook met Mozart (in een of andere prelude denk ik). Zij weten de stukken om te vormen alsof het hun eigen nummers zijn.
De meeste nummers zijn wel van Delor zelf en het zijn stuk voor stuk pareltjes. Ze spelen ook verschillende stijlen van swing tot bebop (à la Charlie Parker) en ook gevoelige ballads zoals eentje voor zijn vrouw Elena (als bisnummer). We hebben erg genoten van de bekende standard ‘bye bye blackbird’.
Georges Correia op bas zorgt voor de ritmische precisie en is de veiligste bondgenoot van de drummer zeker bij de tempowisselingen en versnellingen. Simon Martineau op de elektrische gitaar soms al eens met wat vervorming of loops (gelukkig beperkt) en zorgt voor de schoonheid. Thomas Delor speelt met veel joie de vivre en kleurt de muziek.
Deze band verdient meer aandacht en zeker een plek op de Jazzfestivals in België en dan liefst direct op het hoofdpodium. Daar horen we laten ongetwijfeld meer over. Er worden natuurlijk cd’s gekocht en gesigneerd na afloop en de heren genieten ook na van de heerlijke Mechelse bieren.
”

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

23 November 2018 20:45 hr !

MDF (Méreau-Dupont-Foliez) Trio

Doorheen de voorbije 20 jaar programmeerden we regelmatig talent uit het zuidelijke landsgedeelte, en dit telkens met verrassende groepen. En telkens opnieuw waren de aanwezigen het roerend eens dat ze getuigen waren van grootse en unieke concerten.
Zo maakten we kennis met "Luna Bong", "The Wrong Object", "Charnama", "Rhonny Ventat Funky Jazz Band", "Big Noise" en andere supergroepen.

Dit muzikaal project uit Luik verenigt pianist Johan Dupont, vibrafonist Martin Méreau en klarinettist Jean-François Foliez. Ze presenteren composities van elk van de drie leden van de groep, beïnvloed door pop, jazz en klassieke muziek. Een toptrio met oude vrienden.
Maak je klaar om een fantastische reis te maken door een echt muzikaal drieluik....

Martin Méreau: vibrafoon
Johan Dupont: piano
Jean-François Foliez: klarinet

website MDF Trio

“De verwachtingen werden overtroffen en hun optreden werd met een staande ovatie besloten, hetgeen we hadden verwacht net zoals destijds bij hun optreden in de Jazzzolder kapel met de groep Charnama, waarvan de pianist Johan Dupont en klarinettist Jean-François Foliez toen ook deel uitmaakten en ze voor ons nog onbekend waren.
En ja, ze doen het weer zoveel jaren later. Wat is het super deze fijne muzikanten uit het Luikse aan het werk te zien en het klikt ook zo mooi met de vibrafonist Martin Méreau uit Mons. Wat een joie de vivre straalt ervan uit. Zo mooi samenspelen, zo kunstig en doorspekt met de nodige humor. De muzikanten houden mekaar nauwlettend in het oog. Grappig hoe Johan met grote ogen voor zich uitkijkt. Hij dribbelt met veel verve van de ene stijl naar de andere op de piano. Het gaat van blues naar klassiek, ragtime, klezmer enz. De klarinettist doet me soms denken aan de swing periode van Benny Goodman en Martin roept dan weer herinneringen op aan Lionel Hampton of Gary Burton. Toch spelen ze hier vandaag vooral hun eigen nummers en die mogen er zeer zeker zijn; vanaf het eerste nummer volgt al applaus na de solo’s van de heren. Tussendoor horen we ook nog een ‘autumn leaves’ waar je veel kanten mee uit kan. Bij de ‘valse 50 sticks’ gaat de vibrafonist ook even dansen en draait met zijn vibrafoonstok zoals aan een draaiorgel. Een vrolijke bis krijgen we met een standard van formaat “I got rhythm” van Gershwin. Daar worden we vrolijk van en we neuriën het nog na in de bar. Er worden ook cd’s verkocht van “lagune” de plaat van JF Foliez’s playground.”

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

9 November 2018 20:45 hr !

Antila & Hertmans Hans Van Oost 'Guitar Stories'

Kari Antila is één van de meest succesvolle internationale jazzgitaristen die ooit uit Finland kwam. Kari is druk bezig in de Europese jazzscène, speelt af en toe ook in New York en brengt de meeste tijd door met reizen en optredens in verschillende landen en op podia met zijn populaire 'The North Wind' Quintet, maar ook als gastsolist in vele andere jazzbezettingen. Kari heeft al 3 albums uitgebracht als leider of co-leider.
Peter Hertmans is één van de belangrijkste jazzgitaristen in België. Hij bracht al 9 albums uit als leider of co-leider. Naast optredens op vele internationale podia geeft Peter ook les jazzgitaar aan het Lemmensinstituut in Leuven en het Conservatorium van Brussel. Hij speelde en maakte opnames met o.a. Billy Hart en het wereldberoemde Brussels Jazz Orchestra.
De internationaal geprezen CD "Guitar Stories" is een muzikale ontmoeting tussen deze twee geweldige gitaristen. Het bevat drie akoestische gitaar duo's en zes nummers in meer traditionele kwartet-instelling met de top van de Belgische ritmesectie: Sal La Rocca en Lionel Beuvens.

Programmawijziging : Kari Antila zal duelleren met Hans Van Oost, intussen een graag geziene gast (én gitarist) ter JaZZZolder....

Hans Van Oost is misschien wel één van de meest gevraagde Belgische jazzgitaristen. Hij volgde les aan de Jazz-Studio in Antwerpen en aan het Conservatorium van Brussel bij Paolo Radoni. Bij Serge Lazarevitch en Pat Metheny volgde hij stages. Hij speelde o.a. met Richard Rousselet, Ben Sluijs, Fabien Degryses ‘Hommage A René Thomas’, Felix Simtaine, het Brussels Jazz Orchestra, Bart Defoort Quartet, Rony Verbiest...

Kari Antila : gitaar
Peter Hertmans : gitaar

HANS van OOST /GITAAR
Sal La Rocca: contrabas
Lionel Beuvens: drums

website Kari Antila

"…het is langs één kant gezien natuurlijk spijtig dat Peter Hertmans hier vanavond niet was want ‘Guitar Stories' is tenslotte een duoproject van hem en Kari maar Peter zat nog in de studio ergens en kon daar ,als leader, niet weg…Hans Van Oost, de ‘invaller’ stelt echter nooit teleur en ook nu weer niet in deze fijne bezetting met verder Sal La Rocca (niet meer weg te branden van de podia tegenwoordig !) aan de bas en Lionel Beuvens, ook al een alom tegenwoordige, aan de drums…De gitaarlicks van Kari kwamen als wolkjes binnendrijven aan de start van de eerste set met starter ‘Nuts of the Night’ uit het ‘Guitar Stories ‘ album. ‘Zinnelijk’ zette ik op FB maar eigenlijk was het eerder ‘zinnestrelend’ want proper waren ze verder allemaal…Erg mooi was het ,met diversiteit ,waar softbop afwisselde met ballads of waar het ontspannen rondkuieren werd met bvb. ‘Brooklyn bound’. Sal zat van in het begin mee in het spel met mooie soli, een druminterventie van Lionel, ergens in het tweede nummer liep mij dan weer wat ver uit…alleszins borstelde die dan weer heel mooi het pad van de tweede set die rustig ingewandeld werd…Naast de nummers uit de ‘Stories’ CD was het tussendoor ook genieten van de ‘sauciskes (vaktaal tussen muzikanten blijkbaar voor standards) en dat waren er een tweetal : ‘Have you met miss Jones?’ (naar Robbie Williams ?) en ‘How deep is the Ocean’ (Irving Berlin, 1932 ?) (met dank aan onze Proes want zelf kon ik de aankondiging niet horen en de nummers zelf ken ik ,bij God, ook niet…Hans Van Oost bracht ook een eigen nummer dat me erg beviel en dat was wat Joe Jackson like, heel mooi, al werd het mij een ietsje te druk…Een nummer van Kari Antila kwam daar dan heel gepast achteraan en je merkt het ook wel op, de twee gitaristen waren heel complementair en zaten mekaar nooit in de weg. Na de ballade ‘Deep’ , ook uit het Antila-Hertmans album eindigden we dan met een forse bop en daarmee hadden we een stevige, gevulde tweede set ook ! Voor mij werd het dan weer haasten naar de bus toe en zo werd de toegift voor mij een walk away tune….Erg gesmaakte avond was het weer met een goed gevulde zaal, wie spreekt mij hier tegen?"

Winus

Vandaag speelt Kari Antila met Finse roots op gitaar. Hij is woonachtig in Gent en speelt vandaag niet met Peter Hertmans, maar we hebben een geweldige invaller Hans Van Oost, eveneens op gitaar. Peter zat drie dagen vast in een studio want hij is een bezige bij.
De twee gitaristen worden vakkundig ondersteund door de lievelingen van de Jazzzolder Sal la Rocca en Lionel Beuvens die al talloze malen hebben gespeeld op de diverse locaties van de Jazzzolder. Het is vollen bak en we krijgen zelfs sauciskes, zijnde enkele standards volgens Hans Van Oost, te weten “have you met miss Jones” van Rogers & Hart en “How deep is the Ocean” van Irving Berlin.
Verder spelen ze ook nummers van de blauwe plaat “Guitar Stories” die ze in the picture zetten. Ze openen met het mooie en lyrische ‘nuts of the night’. Kari eert een Italiaanse schilder in zijn “Mantegna” dat te vinden is op zijn plaat “The North Wind”. Het is een erg swingend nummertje. Al deze Cd’s zijn natuurlijk te koop vanavond. Veel nummers vandaag zijn van Kari alsook de gevoelige ballade “the river of life” en zeker ook “still” van Hans Van Oost.
De twee gitaristen vullen mekaar aan en dialogeren hun solo’s zoals bijvoorbeeld in “Brooklyn bound”. De traditie van de groten van de gitaarjazz, of het nu Joe Pass, Jim Hall of Attila Zoller is, straalt doorheen hun gitaarspel. Kortom weer een mooie muzikale avond met veel volk ook in de bar.

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

26 Oktober 2018 20:45 hr !

HENK!

Op 5 mei 2017 presenteerde HENK zijn nieuwe CD “Earth Tones” in de Doelen te Rotterdam.
Rinus van der Heijden schreef hierover in de JazzNu: “Henk de Ligt is er ronduit in geslaagd enorme diversiteit en gelaagdheid aan te brengen in de dertien stukken. Dat is zeker zijn verdienste, maar de doorwrochte keuze van medemusici is daar zeker ook debet aan.” en ook: “HENK is het samengaan van deze zo mooie musici en zo bekeken is de naam een erbetoon aan het kwintet en in elkaar opgaan van ieder zo waardevol individu”.
Hans Ivernizzi schreef hierover in de Jazzflits: “De mannen buitelen heftig swingend over elkaar heen, maar spelen ook prachtig ingetogen. Er is alle ruimte voor sfeerbepalende strijkpartijen op de contrabas.”
“Met Earth Tones levert Henk de Ligt een masterclass in compositie af....prachtig subtiel, verrassend, mooi, spannend en ritmisch”, schreef Peter Roozendaal in de Bassist.
Jan Brouwer merkte in het Jazzbulletin op: “a Poor Man’s Prayer, een stuk dat de competentie van De Ligt als componist onderstreept”.
en Ken Vos schreef hierover in de Jazzism: “De meeste stukken zijn van de bassist en blinken uit door hun harmonische en ritmische gelaagdheid”.
In de loop der jaren hebben de composities van Henk de Ligt zich middels het gebruik van allerlei twintigste-eeuwse compositie technieken zo ontwikkeld, dat men kan spreken van een unieke stijl.
Volgens Rinus van der Heijden in Jazzenzo: “… een mijlpaal in de toekomstige Nederlandse jazzgeschiedenis…“ Ruud Meijer schreef hierover in HP/De Tijd: “Complexe, maar altijd organische muziek, die direct onder je huid kruipt.”
De muziek van HENK heeft een kamermuziekachtige sfeer, waarbij, los van conventionele ideeën, verschillende lijnen als een fijn net door elkaar lopen; contrapunctische melodieën, verweven met verrassende, eigentijdse jazz harmonieën, ritmisch uitdagende patronen en gedurfde improvisaties.
Bert Lochs (flügelhorn & trompet) en Ad Colen(tenor- & sopraansax)vormen de frontlinie. Ed Baatsen(piano), met wie Henk voor meer dan twintig jaar in de groep Special Delivery speelde, en de creatieve slagwerker Friso van Wijck vormen samen met Henk de rest van de groep.
“Componisten die zo'n spanningsboog op papier weten te zetten, zijn zeldzaam”, (Ruud Meijer, Algemeen Dagblad).

Bert Lochs: trompet & flügelhorn
Ad Colen: sopraan- en tenorsax
Ed Baatsen: piano
Henk de Ligt: contrabas en composities
Friso van Wijck: slagwerk

website

"…...feels good ! merkte ik gisteravond op, op FB, bij aanvang van het concert en dat was ook zo ja... al konden niet alle stukken bekoren en vond ik er geen doorlopende lijn in of was het niet altijd evenwichtig....alleszins een overall goed concert van een enthousiaste band die heel binnenkort ook hier, te Mechelen , een nieuwe CD opneemt en waar we vanavond al wat stukken van konden horen...
"

Winus

Neen, de groep is niet Belgisch en heeft geen banden met Cowboy Henk. Het is een puur Nederlandse groep uit het Utrechtse, vandaag onder leiding van Henk de Ligt op bas. Meteen bij het eerste nummer klinkt die bas heerlijk laag en je hoort alle nuances. Zo moet een bas klinken. Het is een hedendaags kwintet met slagwerk, bas, piano en blazers (trompet en sax).
Ze brengen eigen stukken meestal aan de hand van Henk de Ligt : ‘The road unknown’ of het heavier ‘Raarr’ van pianist Ed Baatsen voorzien van de nodige tempowisselingen.
De muziek van Henk heeft soms een kamermuziekachtige sfeer waarbij verschillende lijnen door mekaar lopen. Het lijkt op eerste gehoor soms mis te gaan in niet zo unisolo blaaspartijen maar dat is zo gewild. Ze gebruiken contrapuntische melodieën, verweven met verrassende harmonieën en dagen ons ritmisch uit met gedurfde improvisaties. De blazersarrangementen zijn complex, lichtvoetig, smaakvol, springerig en tegendraads. Tussendoor spelen ze een soort medley waarin je Monk, Satie en Bill Evans kan ontdekken.
Ze brengen ook sierlijke lichtvoetige stukken zoals ‘Q for tones’ (gebaseerd op 12 tonen) met een solo intro op trompet. Uiteraard spelen ze nummers uit hun plaat Earth Tones van 2017 maar ook nieuwe stukken zoals het rustige ‘The old town’ of ‘Processionary Caterpillar’ met het tromgeroffel als een zacht voortschrijdende processierups. Na de pauze bestrijkt Henk soms zijn contrabas en kan drummer Friso ook uitblinken in zijn ‘round square’.
Binnenkort duikelen ze de Mechelse Motormusic studio in voor een volgende cd in te blikken. Bon, toch een mooi concert met opmerkelijke eigen composities die herbeluistering op cd vergen. Het is lyrische, strakke, soms wat zweverige, atmosferische muziek die soms hemels klinkt maar ook wel nuchter, stabiel en aards aandoet zoals in het laatste nummer ‘Tides’ zoals de getijden van het water.

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

12 Oktober 2018 20:45 hr !

Laughing Bastards

De Belgische saxofonist Michel Mast is vaak te horen als tenorsaxofonist op avant-garde jazz- en rockalbums, en hij speelt ook bariton- en sopraansaxofoon. Mast verscheen begin jaren '80 op opnames, als lid van Luc Houtkamps saxofoonkwartet “Hommage” op het gelijknamige album van de groep in 1981 en ook datzelfde jaar op de FMP-release “Sib Langis” van het Berlin Jazz Workshop Orchestra. In 1984 verscheen Mast op de 12” vinylrelease “Wir Sind Wieder Da!” van de Simpletones, een instrumentale avant-rockgroep die ook klarinettist Peter Vermeersch in de line-up had. Zoals later bleek, zou een groot deel van de daaropvolgende uitvoer- en opnamecarrière van Mast worden besteed “in dienst van” van componist/bandleider Vermeersch, te beginnen met de strakke en energieke X-Legged Sally, waarbij Mast een belangrijke bijdrage levert met zware sax riffs.

Van in het begin (2012) liet de groep zich inspireren door de fantastische muziek van Jimmy Giuffre. Ook bij de originele composities waart de vrije en elegante geest van de meester rond.

Michel Mast: tenorsax
Jan-Sebastiaan Degeyter: gitaar
Nils Vermeulen: contrabas
Marcos Della Rocha: drums

website

"…wat een aangename verrassing !...Ik stond wat op een verkeerde poot gezien het ‘free’ verleden van Michel Mast, de tenorsaxofonist en leader van deze very aangename band maar ik had beter kunnen weten want ik zag Michel dit jaar al aantreden met het ‘Imagine Raymond’ programma, composities, geen free omtrent. Trouwens , de free van Jimmy Giuffre is er ééntje van de rustige soort en rustig, innemend, da’s Laughing Bastards helemaal zoals ze hier een eerste set starten, uitnodigend, zelfs met een zacht wenken wordt je binnengeborsteld. Het lijkt wel a romantic evening, zo’n mooie harmonieën met ingetogen, zangerige, soms aangestreken bas, de sax nooit schreeuwerig en de resonantie van de gitaar zo ijl dat je d’er bij wegdroomt… Kamermuziek, een beetje teveel in de schaduw misschien maar naar het einde van die eerste set toe wordt het gaandeweg energieker, gepassioneerd zelfs maar zonder hoog oplaaiend saxvuur en toegedekt door cymbalen….De tempowissel maakt het spannend en met ‘Weigh’ van gitarist Jan Sebastiaan Degeyter die we ook al kennen uit de Lara Rosseel Group mag de set dan levendig eindigen, ook al door een prima, innemende drumsolo van Marcos Della Rocha, nog niet eerder gezien…De songs van Nils, de bassist die inspiratie vond bij George Brassens en vooral de nummers van van Jan Sebastiaan, de sublieme gitarist zijn lyrisch en mengen perfect bij bvb ‘Rut’ van Carla Bley. Een andere naam die ook een paar keer valt is die van ene John …Rory ? waarnaar verwezen wordt als inspiratiebron maar die is mij onbekend, ik kan de naam best misbegrepen hebben, zo’n groot jazzkenner ben ik nu ook weer niet… (Thanks to FB en vooral Danny De Bock meen ik achteraf dat het waarschijnlijk wel om John Lurie ,mede-oprichter van The Lounge Lizards, zou kunnen gaan)…

De tweede set gaat in eenzelfde elan verder, Michel doet steeds het woord en stelt de songs voor. Onder de vele toeschouwers zitten wat muzikanten die ooit op één of andere wijze met Michel hebben samengewerkt : André Goudbeek, Chris Joris,…Van de gitarist die vandaag hoog scoort (die gitaristen doen het de laatste tijd erg goed, hier in de JaZZZolder !) krijgen we nog het mooie ‘Matteo’ (ook op de CD ’Old Masterplans’ die hier vanavond als warme broodjes de deur uitgaat) en de bis wordt uiteindelijk ‘The Train and The River’, heel gepast eindigen met deze bekende tune van Jimmy Giuffre. Wat napraten deed me nadien de tijd uit het oog verliezen….Busje komt zo ?...Ja, saluu !...dat werd dus met de taxi naar huis…."

Winus

Vanavond in de jazzzolder, Mechelen: gezien en gehoord: "The Laughing Bastards". Een kwartet gesticht door tenorsaxofonist Michel Mast, architect, docent architectuur aan St-Lucas en organisator van het mooie Gentse low-profile Festival Ham-Sessions, de initiatiefnemer van het HAM-label en een echte Gentenaar, die ik mijn vriend mag noemen sinds de prille jaren '70 en waar ik zowat mijn debuut mee waarmaakte via improvisatie-sessies in Antwerpen bij drummer Francis Van Acker, die zijn geërfde klassieke huis als muziektempel openstelde voor wekelijkse laboratoria om jezelf tegen te komen, en dat met bassist Jean Demey, ook zo'n schat, die een vriend is gebleven. We geitebeidden er lustig op los, geen partituren, geen afspraakjes, maar spelen en zoeken, gewoon. Later concerteerde ik op het free jazz festival in de Gentse Vooruit met Michel Mast, volgden we de workshop van wijlen John Tchicai Music (een grote, innemende geest uit de avant-garde van toen) en namen we samen mijn eerste cd op met legendarisch bassist Johnny Dyani (Zuid-Afrika), de rest is geschiedenis, ieder ging zijn eigen weg: hij o. a. met het Blindman Quartet en de Flat Earth Society crazy big band en ik met mijn kwartetten en kwintetten en de Afrikaanse uitstapjes. "Laughing Bastards" klinkt als een koppig groepje ongeregelde anarchisten, doch minder is waar, het is een kamermuziek-opstelling vanuit de "3rd-stream" opvatting van wijlen Jimmy Giuffre en van daaruit zijn zij zelf stukken gaan componeren die dat zachte contrapuntisch spelen evoceren. Meer partituurwerk dan je zou denken en met een zoete klank, die verrast van een veteraan, die ik kende als de bulkende, krachtige shouter in de ons zo vertrouwde kleurzetting van een Archie Shepp of Pharoah Sanders uit onze jeugdjaren. Er werden vele composities gespeeld van een ontzaglijk getalenteerd jong gitarist: Jan-Sebastiaan Degeyter, wat een volslagen lyrisch en krachtig gitarist, die nooit pocht met zijn volume, doch wel met zijn vertelkracht en enorme volwassen techniek, die hij dan ook weer nooit "gratuit" gebruikt. Hij was reeds te gast in de jazzzolder met de Lara Rosseel groep (mijn charmante bassiste uit het Home Project). Er werd gefluisterd, dat het allemaal wat zachtaardig bleef en er eens een stevige mep mocht op gegeven worden. Ik begreep dat maar al te goed, maar de vier heren gaan voor een concept en dat respecteer je, daar tracht je in mee te gaan of niet. Ieder huisje zijn kruisje en iedere jazzband zijn kleur en geur. Daar gaat Jazzzolder voor: het is geen Brusselse jazztent waar je de mensen moet entertainen volgens toeristische en jazz-cliché normen, maar waar ieder zijn verhaal komt doen en daarom is Jazzzolder, Mechelen een nodig en mooi initiatief, dat bestaansrecht heeft. Steun het, en indien U bijna zo rijk bent als de voetbalbond en van jazz houdt, help hen aan een nieuwe degelijke locatie. ....

xx Chris Joris

by Wouter De Jonck