Uiteindelijk denk ik dat we zo met z’n zestig zijn want de zitjes zijn aardig bezet, ’t kan best meer volk geweest zijn ook…Er moet nog beslist worden of het concert in 2 stukken, 2 sets gaat of dat we in 1 langere set doorgaan tot het einde wat mij eerlijk gezegd geschikter lijkt. Het zal half negen wat gepasseerd zijn als Peter dan het woord neemt, de band aankondigt en meteen meegeeft dat het concert zal bestaan uit 1 set. De vijfkoppige band heeft intussen z’n plek gevonden op het podium en de band komt verkennend binnengestapt met Christoph eerst solo aan de sax, begroetend lijkt het en uitnodigend….Free swingend valt de band bij met heel beweeglijk drumwerk en een eerste keer Dave Gisler opvallend op gitaar. Raffaele Bossard, op bas, brengt wat rust en opent het venster naar Stefan Aeby op piano en da’s meteen ook een blik op een andere dimensie met die reverb op de keys. De sound van de piano gaat immers via een elektronische module naar de PA, iets dat Stefan aan en bijstuurt via een regeleenheid, een ‘kaske’, binnen handbereik….de sax die zich inpast , elektronica aangestuurd door Dave , gevolgd door een erg mooie gitaarsolo , roffelende, stuwende drums en je voelt ze naar een eerste climax gaan, we staan intussen 30 minuten verder en dit was al erg boeiend ! Christoph bedankt voor het applaus en benoemt de stukken die net gespeeld werden.

 Dat was nog niet uit het net verschenen album maar kwam uit eerder werk : ‘Mondays’ (uit Italian Circus Story) en daarna volgden ‘Acid’ en The Kraken’…Tijd nu om uit het nieuwe album te putten en vervolgen doen ze met titelsong ‘Crosswinds’ dat vanuit die andere pianodimensie binnen sluipt. Net als door een waas van mist komen de Zwitsers dan vanuit de bergen met Christoph vooraan omgeven door bevreemdende elektronica, percussie en een bas die het gordijn verder open trekt. We komen dan terecht in een soort van melting pot waarin iedereen zijn portie bijvoegt tot iets dat leidt tot een mix van gezamenlijk goedkeuren en voldaanheid, een sfeervolle mix die werkt !

 Vanuit dat tevreden gevoel verrijst dan langzaam en wat lieflijk ‘Aeon’ , een compositie van Raffaele, een stuk dat uitmondt in opgewonden enthousiasme. ’Point of View’ oogt daarna heel wat ‘ernstiger’ met een frontman die zijn argumenten echter heel beheerst voorlegt wat de kompanen dan eensgezind beamen en dan goedkeuren, mooi ! en dat was er weer eentje van Christoph zelf…Die neemt nu terug het woord en plaatst het nieuwe album in het juiste perspectief : een gegeven van verschillende meningen en de dialoog , niet alleen tussen muzikanten maar evengoed een innerlijke dialoog en hélemaal niks maar dan ook niks met politiek te maken ! En , om de enige set vanavond nu te beëindigen kondigt-ie ‘Big Wheel’ aan, de openingstrack uit de nieuwe plaat en dan ...

Het was een fijn en gepast eerbetoon aan Jack Sels (1922-1970) daar op 12 januari in een uitverkochte Hnita Jazz Bar @ Bergola. Jack Sels heeft daar in Bergola nog opgetreden.

Daarna volgde een interview door Peter Anthonissen met Lander Lenaerts en saxofoniste Marike Van Dijk.

'Jack de hipster', 'Uncle Sax' of 'de witte neger uit de haven'. Jack Sels heeft door de jaren heen veel bijnamen gekregen. De Antwerpse saxofonist die in 1970 op 48-jarige leeftijd stierf, blijft de meest mythische jazzmuzikant van België, zowel voor degenen die hem tijdens zijn leven kenden als voor degenen die hem alleen kennen uit de verhalen - en er zijn nogal wat verhalen te vertellen over Jack Sels. Bijna vijftig jaar na zijn dood blijft Jack Sels de meest intrigerende jazzmuzikant van België. Mede door zijn beperkte discografie wordt hij over het hoofd gezien door een breder publiek. Toch kan zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de moderne jazzscene in België niet worden overschat, en dat geldt ook voor zijn invloed op zijn medemuzikanten, aan wie hij de belichaming van jazz was.

Het Koninklijk Conservatorium Antwerpen zette een onderzoeksproject rond hem op, en het onvolprezen Sdban Records bracht het dubbelalbum Minor Works uit, met onvindbaar en onuitgegeven materiaal. Minor Works is een nummer van Lucky Thompson bij wie Jack Sels ook heeft gespeeld.  Op het einde van de tweede cd staan nog enkele nummers opgenomen in Heist-op-den-Berg, vermoedelijk hier in de Bergola dus !

Onder leiding van de vooraanstaande Nederlandse saxofoniste Marike van Dijk brengen studenten en oud-studenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen muziek die Sels schreef voor Saxorama, zijn spectaculairste formatie: niet minder dan zes saxofoons en een ritmesectie. 

Ze spelen een uur en we horen geweldige nummers zoals ‘Nick’s kick’ of ‘blue based blues’ met een mooie rol voor bassist Janos Bruneel en layed back saxofonist  Egor Dubay.

Knap gedaan , iedereen was in vorm. Wat een mooi samenspel met fijne arrangementen van drummer Mathias Vercammen zoals in ‘You just hit the one you say you love’ of in de ballad ‘I’m so scared of girls when they’re not good looking’ dat we volgens Marike ook moeten opzoeken in de uitvoering van Phil Woods.  Heerlijk groovy is een bekender nummer ‘Blues for a blonde’ zoals die blonde op de beruchte platenhoes van  ‘Sax appeal’ uit 1961. ‘For you my love’ is een ode aan de vrouw van Jack Sels. Op het einde swingen ze eruit met een Charlie Parker nummer in een arrangement van Jack Sels.

Alle platen en cd's gingen de deur uit.  Dit is een tof project en Jazz Middelheim waardig.