Verbondenheid staat centraal in de muziek van de Brusselse Jazzband Otto Kintet. Het vijftal wil mensen beroeren, live én op plaat met een boodschap van samenhorigheid. De groove based muziek van het gezelschap heeft een geheel eigen signatuur met veel aandacht voor gelaagdheid, ongewone maatsoorten en intrigerende akkoordenprogressies. De drijvende kracht achter dit project, Otto Kint, componeert altijd vanuit de buik; en laat zich omringen door vier uitstekende muzikanten, elk met een eigen stem. Zoals het Wayne Shorter Quartet schrijven de vijf samen een verhaal waarbij het geheel groter is dan de som van de delen. De uiteenlopende persoonlijkheden van de groepsleden klinken door in de muziek en esthetiek primeert. Uitgewerkte composities à la Maria Schneider of Charles Mingus leggen de basis. Toch zijn de meer popgerichte muziek van The Cinematic Orchestra en strak samenspel van Aldous Harding nooit veraf. Otto Kintet wil samen mooie muziek maken, vergelijkbaar met ‘Song-Song’ van Brad Mehldau trio, maar dan met een dikke hoek af.

In 2021 verscheen ‘Pico’, het tweede album van Otto Kintet, waarop de groep meer uitgesproken akoestisch voor de dag kwam dan op voorganger ‘Gloed’ (2018). De band zocht de meer traditionele kwintetsound op, maakte het zich eigen en vertaalt dat typische, volle Kintet-geluid nu ook naar het podium. Dit met het oog op de release van een live EP in het najaar van 2022. Daarna zal het vijftal zich volledig focussen op de opnames van een nieuwe plaat die volgens de eerste berichten “steviger zal zijn”. Benieuwd! Maar eerst nog even de focus op 'Pico' en de live concerten in VOLTA, CRV Grimbergen en CC Strombeek (waar de live EP wordt opgenomen).


 

Het Gentse latin-jazzcollectief Compro Oro brengt op 2 september het nieuwe album ‘Buy The Dip’ uit via het groove-based Sdban Ultra-label. Na lovende kritieken te hebben gekregen voor hun album 'Simurg' uit 2020 - een samenwerking met Murat Ertel, mede-oprichter en frontman van de cult-psychedelische folkband BaBa ZuLa in Istanbul en zijn zangerpartner Esma Ertel - is het vijfde album van de band minder etnisch en meer techno- logie, zowel op muzikaal als  op conceptueel niveau.

Met fans van smaakmakers, waaronder Gilles Peterson en Stuart Maconie van BBC 6 Music en Jez Nelson van Jazz FM, is de spontane zoektocht van de band naar psychedelische geluiden en jazzgrooves sinds hun oprichting in 2014 niet gestopt met groeien.

Na fantasierijke muzikale reizen naar Havana, Mogadishu en Istanbul voor eerdere releases, ging Compro Oro voor ‘Buy The Dip’ op zoek naar geluiden en inspiraties uit andere hoeken van de wereld. Synthesizers en elektronische effecten verrijken Compro Oro's kenmerkende muzikale huwelijk van vibrafoons, elektrische gitaren, jazzfunkritmes, exotische percussies en dubby baspatronen. Bandleider en componist Wim Segers creëerde deze nieuwe composities vaak op piano of vibes op een meer analoge manier, waardoor er genoeg ruimte overblijft voor zijn bandleden om elk nummer in te kleuren bij het finetunen van het nummer.

Segers liet zich inspireren door de wereld van cryptomarkten en het specifieke concept van ‘buying the dip’: bitcoin-gravers die de markten bespelen op specifieke ‘lage’ momenten om hogere winsten te behalen als de prijzen weer stijgen. Zijn we allemaal gereduceerd tot het consumeren van wezens, op zoek naar niets meer dan de sensatie van zinloze uitgaven en eindeloze winsten? Het is een vrij filosofische vraag – zeker voor een instrumentaal album – maar het is de sleutel voor de pittige en eclectische klanken op ‘Ben Hur’ en ‘Bitcoins’.

Afgezien van die synths en fx, ontspruiten er ook behoorlijk wat neo-noir western vibes op dit album - denk aan ontstemde piano's, flamenco-achtige gitaren, ratelende snaredrums en dreigende fluittonen. Voeg daar nog wat relaxte zonnige popgeluiden ('Kayak'), off-hook en deinende Turkse psychedelica ('Karsilama') en zelfs wat spookachtige, kraut-achtige zangpartijen ('Dungeon') aan toe, het is duidelijk dat Compro Oro een muzikale stem zonder gelijke is  in België en daarbuiten.

Compro Oro bracht in 2015 hun eerste album ‘Transatlantic’ uit, een ode aan jazzvibrafonist Cal Tjader, een icoon van de latinjazzbeweging uit de jaren vijftig. De release kreeg lovende kritieken thuis, geprezen in de pers als een dronken mix van Buena Vista Social Club en gitarist Marc Ribot's, Cubanos Postizos. De daaropvolgende liveshows worden een feest voor de heupen, het oor en de ziel genoemd.

In 2017 werd 'Bombarda' uitgebracht, een gedurfde EP die ten zuiden en oosten van Cuba zeilde, met verschillende etnische ritmes en melodieën in uitgebreide jams. Deze keer geen palmbomen en cocktails in Havana, maar groezelige kelders en LSD in West-Afrikaanse steden. Het veelgeprezen 'Suburban Exotica' volgde in 2019 met 'Simurg', uitgebracht in 2020, waarmee de band wereldwijd succes boekte.