Kim Versteynen is
alweer aan haar derde eigen CD toe, na een tussenstap met Tim
Finoulst in 2014. 'The 7 Year Itch' noemt de nieuweling en 't zal
beginnen jeuken zijn... Wat dat muzikaal betekent, daar ben ook ik
benieuwd naar want Kim is steeds ook een zangeres naar mijn hart
geweest vanaan de start van haar carrière. Zij gaat wat tegen de
hedendaagse stroom van voortdurende vernieuwing en experiment in en
brengt toegankelijke pop-jazz met tussendoorse Latijnse
toets...altans: dat was vroeger zo want vorig album 'Open & Close'
dateert ook alweer uit 2014. Binnenkort hier een recensie?
Switch The Stream is
about the urge for constant change. About the brain’s addiction to
the new. The Chris Maene Straight Strung Grand Piano has a very
specific sound that (for a modern ear) projects in a peculiar way.
The bringing back and combining of a few important historical
piano-building techniques in a modern instrument is something that
inspires me and motivates me to experiment with. Coming out of an
intense period with pianofortes, I could continue into a further
stage of composition and improvisation. On the cover of the album
you see geese during their seasonal long distance migration from the
polar region; they feel free to stretch their legs on a newly built
highway. This is an image with focus on constant movement. Such as
the musical direction in the moment is perceived, processed,
developed, twisted, and altered. Constantly striving to capture the
intangible.
Reggie Washington has
been trying for years to get involved in a project where, as a
leader, he would play mostly acoustic bass. As Reggie says: “I have
TWO bass personalities ... My electric & acoustic sides. They are
different in how I express myself on each but both sides play in
support of the music.”
Just after the release of his new tribute to Jef Lee Johnson
(Rainbow Shadow 2), Reggie rediscovers with happiness the overtones,
vibrations, nuances and hum of the four strings of “his“ acoustic
bass in the album “Vintage New Acoustic”.
- persbericht -
Tobias Klein
‘Chambery’ (cd release)
Tobias Klein Chambery (ATT 2018156) is
de nieuwste release van het Nederlandse label voor hedendaagse muziek,
Attacca, en verschijnt in de serie Composer's Portrait.
Zes kamermuziek werken van Tobias Klein: een trio, vier duo's en een
solostuk, allemaal met basklarinet. Aangevuld met een duo van Enno
Poppe.
De muziek van Tobias Klein ademt ambiguïteit uit, hij benadert zijn
onderwerp vanuit meerdere gezichtspunten en plaatst hem daardoor in een
bredere context. Vaak gaat het hierbij om ritme en metrum, maar ook om
harmonie en melodie.
Tobias Klein is componist, saxofonist en basklarinettist, woonachtig in
Amsterdam. Als uitvoerend musicus ligt zijn focus op het gebied waarin
geïmproviseerde muziek raakt aan jazz, Niet-Westerse muziek en
hedendaags gecomponeerde muziek Hij is artistiek leider van het ensemble
Spinífex, en hij speelt in uiteenlopende andere formaties in binnen- en
buitenland.
In zijn werk als componist is Tobias Klein gefascineerd door het
spanningsveld tussen compositie en improvisatie.
Fie Schouten is klarinettiste met voorliefde voor de lage instrumenten
en specialiste in hedendaagse muziek Zij treedt veelvuldig op als
soliste en in ensembleverband. Schouten is artistiek leider van het
Basklarinet Festijn, dat momenteel zijn derde editie beleeft. In 2015
kwam onder haar redactie het album 'Miniatures for bass clarinet' bij
Donemus uit met soli voor basklarinet. Ruim 100 composities werden voor
haar en haar kamermuziekensembles geschreven. Fie Schouten is
hoofdvakdocent basklarinet aan het Prins Claus Conservatorium Groningen
en is gastdocent aan conservatoria in binnen- en buitenland.
GEEN WINTERSLAAP VOOR ONZE BEREN:
DE BEREN GIEREN TOUREN DOORHEEN FRANKRIJK DEZE MAAND
Bonjour! Van 5 tot 9 december zullen De Beren
Gieren hun bewogen jaar in stijl afsluiten met een tournee doorheen
Frankrijk. Ze zullen voor de allereerste keer het repertoire van hun
internationaal bejubelde album "Dug Out Skyscrapers" (Sdban Ultra, Sept.
'17) aan het Franse publiek kunnen voorstellen.
Met de steun van Jazz News, Sdban Ultra, Sabam & De Vlaamse Overheid.
ECHOES OF ZOO STELT DEBUUT EP VOOR:
FIRST PROVOCATIONS
Echoes of Zoo is
het nieuwste project van saxofonist Nathan Daems, met muzikanten van
bands als Black Flower, De Beren Gieren, Compro Oro en Sylvie Kreusch.
Ze zullen met trots hun debuut EP First Provocations voor de allereerste
keer voorstellen tijdens het Brussels Jazz Festival (12/01) en later nog
eens tijdens Kraakpand in de Handelsbeurs te Gent (26/01).
Daems haalde zijn inspiratie uit de energie en boodschap van een zijn
favoriete bands uit zijn jeugd: Rage Against The Machine. Met Echoes of
Zoo komen melodieën, groove en improvisatie samen tot psychedelische
jazz met een punkattitude; een kleine revolte met verklankte dierentaal,
in de twilight zone tussen Ibrahim Maalouf, Sons of Kemet en Dans Dans.
12.01 Flagey: Brussels Jazz Festival, Brussel
26.01 Handelsbeurs: Kraakpand, Gent
ESINAM & DE BEREN GIEREN
GESELECTEERD VOOR ESNS 2019!
Say what! Twee
Aubergine bands werden geselecteerd om op 18 januari 2019 het beste van
zichzelf te geven tijdens ESNS! We hebben het dan over de extreem
getalenteerde multi-instrumentaliste ESINAM en het eigenzinnige piano
trio De Beren Gieren.
ESINAM zal er haar veelzijdige gelijknamige debuut EP (Sdban Ultra,
Sept. '18) voorstellen aan het Nederlandse publiek en de internationale
professionals, De Beren Gieren zullen hen betoveren met klassieke sferen
en avontuurlijke, futuristische klanken, kenmerkend aan de band. Kortom:
twee niet te missen showcases!
- medegedeeld -
Muze Jazz Orchestra feat. Steven De bruyn: ‘New Horizons’ (cd
release)
Zondag 2 december 2018 in de schouwburg van CC Muze
te Zolder
Het Muze Jazz Orchestra en Steven De
bruyn ontmoeten elkaar voor de eerste keer tijdens de uitreiking van Het
Eikenloof 2015 (de driejaarlijkse cultuurprijs in Heusden-Zolder). De
klik was er meteen en een samenwerking was gestart. Een jaar later
ontond de "Harpo Suite". Een suite waarin de componisten van het MJO
samen met Steven de muzikale weg doorheen zijn leven verklankten,
van New Orleans tot het Midden Oosten
tot een "Toots"-ballade. Het orkest werkte samen met Steven
de stukken uit en in april 2018 namen ze NEW HORIZONS op. Zondag 2
december 2018 om 20:00 stellen we die met alle fierheid aan jullie voor
in de schouwburg van onze thuisbasis de MUZE. Na het concert hebben
jullie ruim de mogelijkheid om een kopie van onze CD te bemachtigen en
ook
te genieten van een afterparty door
MORUBA in het MuzeCafé. We hopen jullie allemaal dan te zien !
Lieven Cambré (altsax), Koen Nys (tenorsax), Stien Carlier (baritonsax),
Daniel Vanderhoydonks, Tim Daemen (trombone), David Demuynck (toetsen),
Marco Cirone (gitaar), Rob Vanspauwen (bas), David La Mela (drums),
Steven De bruyn (mondharmonica) en Dirk Oliestelder (geluid)
Achtste editie Jazz Brugge schot in
de roos met 1650 festivalgangers en een uitverkochte zaterdag
In het WE van vrijdag 16 - zondag 18 november) vond de achtste editie
plaats van het festival Jazz Brugge. Drie dagen lang presenteerden KAAP
en Concertgebouw Brugge onder de noemer ‘crossing cultures’ 18 concerten
met 67 muzikanten uit 17 verschillende landen. Met een totaal van 1650
festivalgangers, en een uitverkochte zaterdag, genoot het festival grote
publieke belangstelling.
Het tweejaarlijkse festival Jazz Brugge, opgestart in 2002, voerde al
van bij de eerste editie een gedurfde koers door zich exclusief te
wijden aan de Europese jazz. Voor deze achtste editie verbreedde het
festival de focus onder de noemer 'Crossing Cultures'. Jazz incorporeert
immers meer dan ooit elementen van buitenaf, zowel geografisch als
muzikaal.
De openingsavond stond volledig in het teken van het label W.E.R.F.
Records. Dat vierde zijn 25e verjaardag met een betoverende creatie van
Free Desmyter en Bassem Hawar, die volgend jaar op album verschijnt en
ook albumreleases van jong talent als Donder en MDC III. De hele avond
werd live uitgezonden door Klara en jongeren bracht live verslag uit van
hun concertervaring. Jazz Brugge 2018, en meer in het bijzonder de
openingsavond, was ook een hommage aan de in maart overleden Rik
Bevernage, oprichter van het festival en bezieler van het label W.E.R.F.
Records.
Zachtjes neemt hij ons op zijn piano mee naar een wereld waar fictie en
non-fictie zich met elkaar vermengen. En dat wringt, want in die wereld
is niets wat het lijkt en voel je constant een gevaar in de duisternis
sluimeren. Schipperend tussen melancholie en snedigheid worden we zo
meegevoerd naar een Oosterse nacht die langzaam zijn geheimen
prijsgeeft.
(Sam Ecker, reporter Soundcast over Free Desmyter & Bassem Hawar)
De tweede (uitverkochte) dag werd geopend met een hartverwarmend
matinee-concert van de Albanese zangeres Elina Duni. Het trio
Reijseger/Fraanje/Sylla creëerde een muzikale ontdekkingstocht en de
Armeense pianist Tigran Hamasyan op zijn beurt bracht het publiek in de
grote concertzaal in vervoering. Eén van de ontdekkingen van het
festival was de Amerikaanse trompettiste Jaimie Branch, die voor een
memorabel slotconcert zorgde.
De slotdag opende met een familievoorstelling van KAAP-maker Hans
Beckers en werd afgerond met een adembenemend soloconcert van saxofonist
Colin Stetson. Muziektheater Transparant kreeg een staande ovatie met
een ontroerende multimediale voorstelling en de Irakese trompettist Amir
ElSaffar ging een dialoog aan met Ictus, het ensemble voor hedendaagse
muziek.
Perplex worden we meegevoerd in de feeërieke
landschappen van hoge bergtoppen en duistere grotten. Colin Stetston
trekt jachtig en huilend met ons door de wouden, lijkt bij momenten
ontroostbaar. Pure schoonheid. Surreëel.
(Sam Ecker, reporter Soundcast over Colin Stetson)
Het was 1998 toen het allemaal begon in één der lokalen op de
bovenverdieping van de Refugie van Grimbergen te Mechelen, toen daar een paar
vrienden samenkwamen om er jazzplaten te beluisteren en jazzmovies te
projecteren. Lejo, één der gangmakers van de JaZZZolder was toen een soort van
supervisor van het gebouw alwaar ook jeugdclub Jamaswapi resideerde, vandaar de
toenmalige locatie. De vriendenkring van de zolder groeide steeds maar aan en er
kwamen gezette toegangsuren wanneer‘de zolder’ opengesteld werd voor een
meeluisterend publiek. Bevriende muzikanten en een huisband (B-Lectric) openden
de weg naar regelmatige optredens van vooral jonge bands, duos, trios en
solisten .
Eén der eersten was de blinde beiaardier (niet van
Mechelen , maar van Lokeren en Puurs) Tom Van Peer die onlangs, in
September nog, onderscheiden werd met de prijs Prijs Lion-Francout.
De beste reclame gaat van mond tot mond en gaat verder
dan je denkt ook. Zo waren niet enkel Mechelse muzikanten zoals André
Goudbeek (ingeweken Mechelaar weliswaar) regelmatig te gast in diverse
bezettingen maar ging het af en toe al es buiten de grenzen van de
stad…en het land.
Velen waren graag geziene gasten en toen al aan het
timmeren aan een veelbelovende carrière (Pascal Schumacher, Jef Neve,
Chris Joris, Tutu Puoane, Bram Weijters, Dree Pallemaerts, Robin
verheyen, André Donni, zoon van Willy uit de voormalige Begijnenzolder,
ook wel de allereerste JaZZZolder genoemd (1967-1977) … véél te veel om
op te noemen ! Memorabele avonden en de knusheid van een échte zolder,
het kon niet op !
...Het moet ergens in 1999 geweest zijn denk ik dat ik
de toenmalige JaZZZolder ontdekte want rond die tijd floreerde ‘The New
Standard’ nog, op de Korenmarkt en daar lokten toen, naar vervolg van de
concerten in de Concorde op de Grote Markt, om beurten de optredens van
Chris Joris en de dit jaar overleden René Jonckeer de jazzliefhebbers.
Het verhaal van The New Standard was helaas geen lang leven beschoren en
dus versasten wij naar een paar straten verder, naar de pas ontdekte
JaZZZolder dus, een warm nest van muzikanten en muziekliefhebbers… Ook
Walter Augustijnen( pianist °1938 †2008) zette mee z'n schouders onder
JaZZZolder... Het kon dus niet op, maar het raakte wél op !....
Een ouwe zolder, gesleur met instrumenten over een ouwe trap,
brandveiligheid, een vluchtweg in geval van brand, allemaal
probleempjes…het werd uitkijken naar een andere locatie en in 2007 was
het dan zover : de zolder werd een kapel maar bleef, als club, wél de
naam ‘JaZZZolder’ behouden .
In deze kapel aan het Sint-Romboutskerkhof,
voorheen archeologisch museum, fuif-en toneelzaal (Theater De Komeet !
met o.a. de ook al te vroeg overleden Tessy Moerenhout) begon
JaZZZolder, part II, een succesvolle periode in een opgefriste kapel en
bar, een locatie die gedeeld werd met videokunstenclub Contour. Haast
alle jazzbands van enige betekenis maar ook tryouts en gans onbekende
beginnende acts stonden hier op het podium. Jawel: JaZZZolder werd hier
groot en een begrip in binnen-en buitenland ! Dat het mocht duren tot
oktober 2017, daar waren we erg blij om maar de eigenaar (ik meen de
kerkfabriek) had andere plannen en écht , er mocht dringend wel wat meer
gerestaureerd of vernieuwd worden ook. En zo staat JaZZZolder, na 11
jaar, weer terug ergens op de bovenverdieping van de Refugie van
Grimbergen, in de lokalen van het Onze-Lieve-Vrouwkoor Mechelen,
waarvoor dank natuurlijk al zal dit geen vaste stek worden,
toekomstgezien toch... Björn Siffer, schepen van Cultuur kijkt inmiddels
met anderen al uit naar een vaste inhuizing voor deze club en dan komt
het Predikheren, alwaar JaZZZolder met het Tutu Puoane concert onlangs
al zat tijdens een optreden n.a.v de JazzatHome editie van dit jaar,
alvast al mee ter sprake en in de running. Maar da’s voor later,
voorlopig zitten we met JaZZZolder, part III nog meer dan behoorlijk
goed in de Refugie !
En toen kwam er 2018, 20 jaar JaZZZolder en dat mocht wel es
onderstreept worden !
Op 10 Oktober presenteerden de oprichters van de JaZZZolder, samen met
de nieuwe voorzitter , Hans Vandenbogaerde, het bestuur en wat
genodigden de ‘Mechelse Jazzwall’, geschilderd naar de sublieme
tekeningen van artiest en mede-oprichter van de JaZZZolder Kris
Vanderstraeten (eveneens jarenlange medewerker al van JAZZEPOES.be). Een
huisschildering bovenop de gevel van jarenlange voorzitter (maar nu ex)
Lejo Vanhaelen en dat mag en zal gezien worden. De Langhestraat in
Mechelen, noteer het adres en ga dat zien als je nog es in Mechelen
komt. Mark Van Mullem maakte er trouwens een mooie reportage van voor
Mechelenblogt en
die lees je hier.
En toen werd het 28 Oktober, een rit langs verschillende vergaderingen,
een uitkienen van wat, wie, hoe en waar ?, dat waren de weken voordien
maar zondag , 28 Oktober was het dan zover en 10 uur was meeting time !
Om 10 uur zondagochtend stonden wij daar dan met een hoop
documentatiemateriaal, affiches, foto’s, tekeningen en
projectiemateriaal. Alles kwam bij mekaar te liggen en dan luidde de
opdracht : ‘maak er wat van !’ De meningen waren wat verdeeld in den
beginne maar naargelang de tijd vorderde groeide de structuur en kreeg
alles een geschikte plaats in de toegewezen ruimte, het kerkschip van de
Minderbroederskerk. Aan de zijkanten en gans vooraan waren er tafels met
daarop PC’s waarop je virtueel door het gastenboek kon bladeren (want de
échte gastenboeken, die brachten we niet graag mee..), concertfilmpjes
naar keuze kon oproepen en méér, dat werd erg gesmaakt door talloze
bezoekers ! Centraal vooraan stond ook een breedbeeldprojectiedoek
waarop ik doorlopend een selectie uit 20 jaar concertfoto’s projecteerde
en, verdeeld over 4 kwadranten lagen dan, min of meer chronologisch, de
tekeningen, foto’s en het documentatiemateriaal uitgestald. Eigenlijk
hadden we dat mooi verdeeld over drie kwadranten, de vierde was dan de
JazzatHome hoek waar de talrijke affiches van dit, met de jaren erg
succesvol, festival lagen en er doorlopend een slideshow liep van een
selectie uit het beste van wat onze fotografen dit jaar bijeenschoten op
editie 2018.
Danny (De Bock) zette d’er op de achtergrond een
lekker muziekje bij op, het geheel werd gefinetuned met spandoeken en,
opgehangen aan een touwtje dat langs twee kwadranten voerde , hingen dan
de namen van de meer dan 800 (854 !) muzikanten die al die jaargangen al
ten JaZZZolder mochten concerteren ! Rond 12:30 hr. keken we d’er zelf
naar en zagen dat het goed was.
Net op tijd dus want rond den enen kwamen de eerste
bezoekers al binnen vallen…
Niet dat het een overhoop werd hoor en natuurlijk kwamen de meesten
naargelang de aanvang van de concerten, zo tegen 15 hr. aan wanneer het
eerste concert van start ging, daarna voor de start van het avondconcert
en tijdens de pauze ervan. In totaal schatten we het aantal bezoekers
tussen de 150 a 300, wat toch aardig is al kan het natuurlijk altijd wel
meer. In de expo ruimte werden er ook tussendoorse interviews afgenomen
door TV Mechelen en moderator van het avondpanel, Frans De Wachter.
Die concerten bleken trouwens een succes. Het koor van de kerk, alwaar
het namiddagconcert doorging, zat vol en dat betekent toch goed 90
muziekliefhebbers die hadden ingeschreven of ter plaatse nog een ticket
kochten voor de beregoeie Big Band van het Stedelijk Conservatorium olv
Dree Peremans.
Starten deed het concert een ietsje later want de
pianist moest verstek geven wegens ziekte en dan moesten er natuurlijk
door Dree nog afspraken gemaakt worden met o.a. de gitarist om die
partijen op te vangen.
Dat bleek vlekkeloos te verlopen en na een paar
introductienummers was het beurt aan de hoofdbrok in dit concert : het
optreden van Stacey Talbut, zus van
Caitlin, en
die ging dus zo haar zuster achterna ! Allemaal erg aardig en het
applaus was er ook naar. Alleen vond ik het namiddagconcert een ietsje
te snel afgelopen zijn. De uitstroom van het publiek ging daarna deels
richting expo, deels richting bar, ja, dat kan je wel denken !
De tijd tussen namiddagconcert en avondbedoening werd ingevuld door de
medewerkers die bezoekers rond leidden en begeleidden aan apps op de
PC’s. Sommigen namen hun gemak ervan en zetten zich op de stoelen als
toeschouwers van de slideshows. In de bar draaide er intussen constant
een projectie met foto’s van en met René Jonckeer; orkestleider, pianist
en trombonist en René werd ook nog es s’avonds herdacht door het
avondpanel en nadien met een paar opmerkelijke eigen composities van
hem.
.
De afhaalchinees was tegen dat het avondconcert begon verteerd, althans
de diverse schoteltjes die er klaar gemaakt werden voor medewerkers en
muzikanten… 19:30 hr. was dat dan en het was meteen duidelijk merkbaar,
de ‘Mechelse All Jazz Stars’ zijn in trek ! Zo’n 220 concertgangers
waren komen opdagen naar het Auditorium voor een programma waar we , na
het welkomstwoord, startten met een officiële plaatsing van 20 jaar
JaZZZolder in Mechelen, wat dat betekende voor de stad en het culturele
leven. Spreker was de schepen van Cultuur, Björn Siffer en die beloofde
als afscheid ook mee te zullen uitkijken naar een gepaste inhuizing van
de jazzclub die eigenlijk in wezen nog dakloos zou zijn, ware het niet
dat het onze-lieve-vrouw-koor intussen een waardig onderdak bood.
René Jonckeer kwam ter sprake maar daar werd eigenlijk
het woord voor gegeven aan het panel olv moderator Frans De Wachter en
in dat panel zaten van links naar rechts : Frank Vaganée, de U
welbekende stersaxofonist en leader van het BJO, Heidi De Nijn
(Departementshoofd Cultuur Stad Mechelen) en Connie Neefs, de U wellicht
ook niet onbekende zangeres alwaar JazzatHome ook reeds te gast was
tijdens dit jaars’ editie, in September was dat nog…
Zij voerden samen een geanimeerd gesprek en haalden
elk herinneringen op aan René, Frank zag hem als een mentor en bezige
muzikant, Heidi kende hem als collega aan ’t stad en Connie kende hem
dan weer als collega artiest. Dan kan je daar natuurlijk een avond over
doorbomen maar na wat rake en grappige anecdotes over een steeds méér
dan drukke René,( daar waren ze’t allen over eens), werd er afgesloten
door een muzikale hommage aan hem.
Frank bracht in duo met pianist Philippe Van der
Niepen de wellicht mooiste compositie van René : ‘Scorpion’ en dat het
mooi was ! ( waarom zag ik Philippe trouwens nog niet eerder bezig?
Schitterende pianist ook…) En toen was het de beurt aan de voltallige (?
Dree Pallemaerts zal wel verhinderd geweest zijn, anders was die hier
zekers ook !) Mechelen All Jazz Stars en ik zet ze ook maar effe op een
rijtje : Chris Joris (percussie en drums, Christophe Devisscher
(contrabas),Frank Vaganée (altsax) Dieter Vaganée(altsax en klarinet),
Dree Peremans (trombone), Kristen Cornwell (vocals maar zeg maar zang
want haar Nederlands is intussen haast beter als haar oorspronkelijke ,
Australische, English), Peter Gheysen (elektrische bas), Roeland Celis
(elektrische gitaar), Stefan Bracaval (fluit) en Philippe Van der Niepen
(piano) . Van een topband gesproken !
We gingen in de eerste set nog even door met
‘Celluloid’, nog een bekende compositie van René en daarna volgden nog
wat diverse nummers , van eenieder die op het podium stond zat er wel
een song tussen…Na de pauze gingen we in eenzelfde hoogstaand elan
verder en het programma werd met veel vuur en enthousiasme gebracht ook
!
Bravo ! en dan restte er eigenlijk alleen nog het in
de bloemetjes zetten van de oprichters van de JaZZZolder : Lejo
Vanhaelen en Kris Vanderstraeten en wij vielen d’er niet over hoor, dat
die bloemetjes ineens wel flessen bleken te zijn. Onder warm applaus
ontvingen de ‘ Mechelen All Jazz Stars’ trouwens ook elk een fles uit de
schabben van de Stedelijke Brouwerij, Het Anker, waar ondergetekende ook
zéér over te spreken is !
Daarna kwam het afbreken van de expo, het inpakken en wegwezen, straks
was het immers alweer werkendag, iets waarvoor deze jongen ook alweer in
de herinnering moet grijpen…
En de JaZZZolder ? Die gaat op naar de volgende 20 jaar , gefeliciteerd
voor die eerste 20 al !
recensie
volgt nog
.
