jazz middelheim 2019
fEstivalblad - alle nieuws + concertverslagen
NOV
BRAND 2019 ! - Festivalblad - alle nieuws
+ concertverslagen
From February 15 the registrations for Jazzcontest Mechelen 2019 are
open. You can send demos until 30 April. Semi-final last weekend of June
and the final on Friday, August 23 at Hof van Busleyden! Registration on
www.jazzcontestmechelen.be
Jazztival Haacht -
DAG 2 : Zaterdag 9 Februari, een concertverslag
Na een eerste editie in Februari 2017 , succesvol heet het, kreeg
Jazztival Haacht nu een tweedaags vervolg, verleden vrijdag en zaterdag
, 8 en 9 februari.
Initiatiefnemers Marco Epis en Katrin Vandeputte (samen in de sferische
jazzformatie EpiSphere) kregen daarbij steun van de gemeente Haacht en,
aan de geprogrammeerde formaties te zien loonde het best ook de moeite
om langs te gaan op dag 1, maar kon ik helaas deze keer , wegens elders
op vrijdag, slechts aanwezig zijn op topdag 2. Nochtans loonde dag 1
beslist ook een bezoek en een luisterend oor waard en bleek de zaal, het
GC den Breughel, ook dan al vol met liefhebbers te zitten. Best te
begrijpen als je wat plaatselijk talent (EpiSphere zelf en daarna
Haachtse Els artois met haar topbegeleiders, ons welbekend, de pianist
Bram Weijters, bassist Chris Mentens en drummer Herman Pardon) naast wat
hedendaags hoofdstedelijk geluid van ‘Two Times Nothing’ zet, een urban
, wat electronische band met groovy beats. Mooi is dat en de
verwachtingen voor vanavond zijn dan ook gespannen met ook nu weer 3
bands waarvan één international op het podium. Bij aankomst blijkt het
Jazztival wat kleinschalig, géén foodstands of merchandising en
eigenlijk gewoon een avondlijke concertenreeks in een mooie zaal zonder
hoog podium. Enkel staanplaatsen waren aangekondigd maar gelukkig zijn
de comfortabele stoelen eenvoudig maar te nemen out of the pack en maak
je zo je eigen plaatsje waar je maar wil en dat bleek uiteindelijk te
leiden tot 3 of 4 rijen , ik tel en schat vanavond zo’n 60 tot 70 man
wat maakt dat de zaal gezellig vol lijkt maar het eigenlijk ook niet is.
Hier mocht meer volk in want voor de prijs hoefde je het niet te laten :
€ 10 per concertavond en voor een gans festivalticket betaalde je vast
minder. Die prijs lijkt me, zachtjes uitgedrukt, te democratisch,te
goedkoop, zeker als je een ambitieus programma neerzet zoals vanavond,
wat een hogere inkomprijs rechtvaardigt. We worden écht verwend vanavond
want het geluid zal superieur blijken, daar valt niks op aan te merken
en, zoals je wellicht weet, ben ik daar nogal ‘ne moeilijke’ in … Men
houdt zich graag aan een strikte avondlijke tijdslijn wat betekent dat
het programma stipt van start zal gaan om half negen met een pauze
tussen elke act in. Een propere organisatie vind ik het en het doet me
plezier om tussen de aanwezige muziekliefhebbers ook andere jazzfanaten
zoals Eddy en zijn kompanen van Appeltuinjazz Leuven te herkennen. Half
negen zijn we aan de start als de presentatrice keurig wat praktische
info meegeeft, de eerste band en de muzikanten voorstelt.
Dit trio met frontman
Tim Daemen (o.a. Muze Jazz Orchestra) had ik op voorhand wat anders
ingevuld want ik verwachtte eigenlijk Tim Finoulst op gitaar en bassist
Martijn Vanbuel. Vanavond echter staat hier de verder ook
voortreffelijke Rob Vanspauwen aan de contrabas en die is eveneens
bekend vanuit ondermeer het Muze Jazz Orchestra. Op gitaar is het voor
mij ook een kennismaking met Raf Hendrickx uit het Hasseltse en die was
eerder reeds te gast op JazzatHome Mechelen (alwaar ik ‘m toen niet zag
wegens ik wellicht aan ’t foto’s schieten op een andere locatie toen…)
maar die kan je ook kennen uit zijn trio met trompettist Jos Moons en
Jens Similox aan contrabas. De band voert je met soft latin tunes naar
de Canarische eilanden en verder , dag met het handje dus naar Februari
met z’n kouwelijkheid en sch..weer hier ! De kracht van dit trio is niet
alleen de wat ongewone samenstelling, het samengaan van contrabas,
elektrische gitaar en trombone maar vooral ook de onvoorspelbare en
eigenzinnige samenstelling van het gebrachte programma, de songkeuze.
Naast Cole Porter’s ‘I concentrate on you’ en de meer hedendaagse Chick
Corea tune,het passionelere‘Armando’s Rhumba’ krijgen we zo ook het
onverwachte ‘Amarillo Barbados’ van gitarist Bill Frisell (uit diens
album ‘ This Land’ geeft Tim nog mee….) Da’s uiterst geschikt voor Raf
Hendrickx dan die mooie soli neerzet. Misschien het mooiste nummer volgt
daarna en da’s er dan weer eentje uit een samenwerking van trombonist
Glenn Ferris met de Franse bassist Henri Texier. Tim legt veel gevoel in
z’n trombonespel, een uitermate geschikt gevoelsinstrument is het, da’k
meen dat een tijd ondergewaardeerd werd maar nu wél terug aan het
opkomen is bij de jeugd (zie bvb. Nabou Claerhout…) …Feestelijk vrolijk
gaat het trio er uit met een eigen compositie die ook een geschikte
titel meekreeg : ‘samba voor het konijn’ wat dan zoiets als’ samba para
el conejo’ zou moeten zijn. Een hartelijk applaus volgt voor het ferme
trio dat deze avond een warme instapper gaf. Een pauze volgt en dan is
het uitkijken naar een man die ‘k sinds een concert in de Mechelse
JaZZZolder in 2007 niet meer terug zag : de Belgisch-Italiaanse gitarist
Fabrizio Graceffa...
Fabrizio Graceffa Quartet
Je kan en mag dit
hedendaagse Fabrizio Graceffa Quartet niet vergelijken met het
toenmalige kwartet uit 2007 want het is een gans andere bezetting. In de
tijd zat Yves Peeters nog achter de drumkit, Axel Gilain speelde de
contrabas en Peer Baierlein aan trompet voerde het weerwoord aan
Fabrizio, toen braaf nog op een stoel gezeten.... Later volgde er
blijkbaar nog een Fabrizio Graceffa Band, een samenwerking met een
aantal indrukwekkende medespelers als Teun Verbruggen, Jean Paul
Estiévenart, Nicolas Kummert o.v.a. en zat Fabrizio een paar jaar in
Frankrijk waar die als sideman de Parijse band Lenox bijstond
(2012-2014).
Starten doen we vandaag heel melodieus met ‘Gardens’ en ook ‘Every Days’
bewandelt dezelfde weg. De beweeglijkheid van Fabrizio valt op, samen
met de groepsklank, allemaal apart zijn het zeer lekkere componenten
waarvan ik er een aantal voor het eerst hoor concerteren. Igor Gehenot
kennen we natuurlijk als een héél stijlvolle klassepianist maar Jacques
Pili op elektrische bas is mij onbekend en ook Adrien Verderame, de
broer van Mimi, hoorde ik nog niet eerder maar laatst genoemden blijven
nu wel even in me geheugen hangen ! ‘A Walk across the Countryside’
wandelt over hetzelfde melodieuze pad en een bassolo kronkelt zich daar
wellustig door....’ Wake up’ is daarna een ontwaken met Igor aan de
orgelkeys en Jacques begeleidt even later de ochtendgym. Het stretchen
en nerveus inplannen van een drukke dag is dan weer aan Fabrizio die
alles ook nauwlettend in de gaten houd en zijn band orchestreert. Adrien
legt accenten waar nodig, zalft en streelt en maakt indruk met z’n
drumwerk. Fabrizio neemt dan een eerste keer het woord, stelt z’n
kwartet voor en vervolgt met ‘Waiting’, een vertelling waar ook piano en
bass hun zegje kunnen doen. Mooi, maar dit had wat langer mogen duren,
lijkt mij. Cymbalen, piano en gitaarelectronica hebben het daarna over
de herfst in ‘November’, de vallende bladeren, zacht wiegend in de wind
zie je d’er zo in gedachten bij...Die wind gaat trouwens aan het
opsteken want het tempo gaat wat omhoog. Echt snel wordt het niet, het
is eerder een dansend rondzwieren van bladeren en figuren in de wind met
een Fabrizio solerend, nooit luidruchtig maar wél met veel inhoud. De
mooie pianosolo die volgt van Igor is die van de tuinman met z’n hark
die reguliert, de afgevallen bladeren netjes op mooie hopen bij mekaar
rijft...Volgt een geweldige drumsolo van Adrien Verderame die de song
mag afronden, ja, da’s wel af hoor ! En zo zitten we al aan het laatste
nummer. ‘When the Kids are gone’ laat verder onder het intussen bekende
muzikale proza tot iedereens verbeelding spreken. Tevreden shouts en een
stevig applaus bedanken Fabrizio en z’n formidabele band voor dit
schitterende optreden en ik ben benieuwd wat Ramón Valle met zijn trio
hier nog aan toe te voegen heeft...
Terecht staat Ramón Valle
vanavond hier als topper gepland want hoe schitterend de vorige
formaties ook waren, d’er is hier vanavond maar 1 international en die
mag dan ook vanavond en gelijk het tweedaags festival afsluiten. Ramón
nam in 2017 nog het album ‘The Time is Now’ op in dezelfde bezetting
zoals we hem vanavond hier zien aantreden, maar dan zonder oude vriend ,
trompettist Roy Hargrove, die ons helaas veel te vroeg ontviel, verleden
jaar nog, begin November. Begeleiders zijn de eveneens Cubaanse Omar
Rodriguez Calvo, aan de zoetgevooisde contrabas en de Nederlandse Jamie
Peet op drums. Niet verwonderlijk, die Nederlandse drummer want Ramón
zelf woont al meer dan 20 jaar in Nederland maar trekt wel de wereld
rond met zijn trio en brengt vanavond zijn pianojazz, muziek van de
bovenste plank en zeg maar gesneden uit onmiskenbaar Cubaans hout....
maar gelijk ook niet zoals je dat zou verwachten want als je Cuba zegt
dan denk je natuurlijk direct ook aan rumba, mambo, salsa en son. Denk
je daar bovenop aan jazz , dan zit Buena Vista Social Club natuurlijk
ook meteen in je geheugen. Bekijk het vanavond best even anders en kijk
naar het gegeven : een pianotrio , bas en drums : een heel ritmische
drive en something completely different : dames en heren : Ramón Valle
"het andere gezicht van de Cubaanse jazz".
Aan de start met ‘The Little Prince’ klinkt het of er een muziekdoos
open gaat, onschuldig en kinderlijk wat wellicht de bedoeling ook is.
Maar dan komen we al gauw in een stroomversnelling terecht met de héél
zangerige bas van Omar Rodriguez Calvo en alerte drums , een ietsje té
vind ik het in den beginne, van Jamie Peet. Ramón kondigt telkens de
nummers aan en geeft er ook wat uitleg of commentaar bij.
‘Little, irreplaceable things’
vervolgt in eenzelfde hoog tempo dat deze set zal typeren, het gaat in
een rotvaart vooruit ! ‘Mamita yo te quiero’ (‘Mama, ik hou van je’),
dan zou je toch verwachten dat het wat richting ballade zou gaan ? maar
niet hoor, deze wordt gedreven door eenzelfde Cubaans temperament ! Wat
bezinning volgt dan wat later met ‘ Andar por dentro’ en d’er komt een
donkere sluier voor de zon hangen, een rustmoment is het met veel
dramatiek...een donkere sfeer hangt er nu ondanks de vlinderlichte
vingers van Ramón...Dit vind ik wat hebben, is mogelijks de beste song
uit de set...En dan gaan we terug latin met een nummer voor een groot
danser : ‘Baila Harold Baila’ en de warme zon schuift terug binnen,
temperament én passie...yeah ! De lange vingers van Omar Rodriguez
tokkelen een ferme bassolo en Jamie laat de drums roffelen. Dit is wel
een erg meeslepend nummer, zou ik m’n mening van daarstraks niet herzien
en dit nummer de hoogste score geven? En dan , om te eindigen volgt
Ramón’s ‘signature’ nog.
De song ‘Levitando’ zet een punt
achter de voorstelling met een mixture van classicisme en Cubaanse
eigenheid met een einde dat zich vingervlug solo op piano uitrolt. Alle
gespeelde nummers vanavond waren van eigen hand . Het publiek hier lust
er pap van en beloont het trio met een uitbundig applaus. Schitterend
optreden was het ook en het is met een voldaan gevoel da’k wat later de
deuren hier achter mij dicht trek. Mercie Jazztival, het lijkt mij da’k
volgende editie wel es helemaal wil meemaken...
Winus
-
persbericht -
DEZE MAAND STAAT VOLLEDIG IN HET TEKEN VAN NEXT.APE & HUN EP RELEASE
Next.Ape, het nieuwe alternatieve rock &
triphop project van Antoine Pierre (drums, composities), Veronika Harcsa
(zang), Lorenzo Di Maio (gitaar) & Jérôme Klein (keys & electronica),
brengt deze maand een eerste, gelijknamige EP uit.
Aan de muziek op de EP, geďnspireerd door bands als Radiohead, Damon
Albarn, Modeselektor & Miles Davis, kun je meteen zien dat de band een
eigen unieke en herkenbare sound heeft: je hoort een inslaande snare
drum, een diepe bas afkomstig van de Moog, een laaiende gitaar,
inventieve keyboards en natuurlijk, een prachtige, heldere en
charismatische stem. Zowel de teksten als de muziek op de EP wekken
cinematografische beelden op bij de luisteraar. De groove is hectisch,
doortastend. De improvisaties geven je kippenvel. Kortom, Next.Ape’s
muziek laat niemand onberoerd.
Indien je dit nog niet deed, bekijk dan zeker hierboven hun laatste
nieuwe video clip 'Undone'.
Zie je ze graag live aan het werk? Deze maand stellen ze tijdens 3
Belgische release concerten hun EP voor. En ze nemen voor de gelegenheid
'special guest' Ben Wendel mee (sax, USA). Niet te missen dus !
I am really excited to announce the release of the new album Crosswinds
by Pilgrim on Intakt Records . Click on the cover! to listen, buy,
download or stream on your prefered service.
Also letting you know about the upcoming release tour, starting at the
end of february in Belgium. I'm really looking forward to playing with
these incredible musicians and hope you can make it out to one of the
concerts!
Please use the "follow - buttons" above if you want to stay tuned via
the social networks.
I would be happy to see some of you around !
Christoph Irniger
Pilgrim Release Tour
Christoph Irniger, ts
/ Stefan Aeby, p / Dave Gisler, g / Raffaele Bossard, b / Michi Stulz,
dr
21.02.19 Jazzcase Dommelhof, Neerpelt (BE)
22.02.19 Hnita Jazzclub, Heist-op-de-Berg (BE)
23.02.19 Plus Etage, Baarle-Nassau (NL)
16.03.19 Izmir European Jazzfestival, Izmir (TUR)
20.03.19 Cinema s’il Plaz, Ilanz (CH)
21.03.19 Moods, Zürich (CH)
22.03.19 Viel Jazz Festival, Zug (CH)
28.03.19 Loft, Köln (DE)
29.03.19 Domicil, Dortmund (DE)
30.03.19 Jazz in Gütersloh, Gütersloh (DE)
31.03.19 Dumont, Aachen (DE)
05.04.19 Jazzinstitut, Darmstadt (DE)
06.04.19 Jazzclub, Nordhausen (DE)
11.04.19 Unterfahrt, München (DE)
12.04.19 Jazzclub, Rostock (DE)
13.04.19 Jazzclub, Altenburg (DE)
14.04.19 Raum für Musik, Zoglau (DE)
26.04.19 Soberao Jazzfestival, Dos Hermanas (ES)
01.05.19 Offbeat Jazzfestival, Basel (CH)
08.08.19 Blue Whale, Los Angeles (US)
09.08.19 Jack London Revue, Portland (US)
10.08.19 Earshot Series, Seattle (US)
11.08.19 Summer Jazzfestival, San Jose (US)
23.11.19 Bau 4, Altbüron (CH)
07.12.19 JazzShares, Pioneer Valley (US)
Check the website for details and more tourdates
CD voorstelling : Lotz of Music (Mark Alban Lotz) :
'Live At Jazzcase'
enr071
Mark Alban Lotz - piccolo, c-, alt-, bass-, pvc contrabass flute, voice
& fx
Claudio Puntin - clarinet, bass clarinet, jaw harp, voice & fx
Albert van Veenendaal - piano & prepared piano
Jörg Brinkman - cello & fx
Alan Purves Gunga - drums, percussion, brim bram & other surprising
sound objects
Release date January 5th 2019
Recorded live at 'Dommelhof'
in Neerpelt, Belgium on the September 15th, 2016
Deze opname documenteert de eerste live opname en de eerste ontmoeting
van Lotz Of Music met de Zwitserse clarinetist Claudio Puntin in een
'electrified set'.
Deze CD featured ook zijn duo partner op percussie Alan Purves
zie ook
hier
"The word of the 'new worlds of sound’ usually picked up
in the context of contemporary music is quite worn out,
but with Lotz it is entitled.”
(Neue Zeitschrift für Musik, Germany)
OP ZATERDAG 12 JANUARI 2019 om 20.30
Hnita Jazz
Bar @ Bergola,
Kerkhofstraat 4, 2220 Heist-op-den-Berg (onder Bar Bistro Maginique)
TRIBUTE TO JACK SELS (B-NL)
en eerbetoon aan saxofonist en
componist Jack Sels (1922-1970) mocht in Bergola niet ontbreken. In de
beginjaren van de toenmalige Heistse Jazz-Club tekende hij er voor een
hoogtepunt. De afgelopen tijd kwam de Antwerpse jazzlegende terecht weer
in de belangstelling te staan. Het Koninklijk Conservatorium Antwerpen
zette een onderzoeksproject rond hem op, en Sdban Records bracht het
dubbelalbum Minor Works uit, met onvindbaar en onuitgegeven materiaal.
In Bergola ontmoeten beide elkaar. Sdban toont de korte documentaire
Uncle Jazz - The Life and Sax of Jack Sels, in een regie van Lander
Lenaerts. Onder leiding van de vooraanstaande Nederlandse saxofoniste
Marike van Dijk (°1982) brengen studenten en oud-studenten van het
Conservatorium Antwerpen muziek die Sels schreef voor Saxorama, zijn
spectaculairste formatie: niet minder dan zes saxofoons en een
ritmesectie.
Marike van Dijk (altsax)
Tom Luyten (altsax)
Stijn De Raes (tenorsax)
Marjan Van Rompay (tenorsax)
Egor Doubay (tenorsax)
Hanne De Backer (baritonsax)
Jeroen Thomas (piano)
Janos Bruneel (contrabas)
Mathias Vercammen (drums)
Het was een fijn en gepast eerbetoon aan Jack
Sels (1922-1970) daar op 12 januari in een uitverkochte Hnita Jazz Bar @
Bergola. Jack Sels heeft daar in Bergola nog opgetreden.
Het werd een eerbetoon in drie delen. We keken eerst naar de
documentaire "Uncle Sax - The Life and Jazz of Jack Sels" van Lander
Lenaerts. In deze 15 minuten mini-documentaire over Jack Sels delen
familieleden en muzikanten zoals Cel Overberghe en Philip Catherine een
aantal inside-stories over de meest mythische jazzmuzikant van België.
Mark van den Hoof doet daarin ook zijn verhaal. De link kan je vinden
naar Youtube want is zo leuk om nog eens te bekijken :
Daarna volgde een interview door Peter
Anthonissen met Lander Lenaerts en saxofoniste Marike Van Dijk.
'Jack de hipster', 'Uncle Sax' of 'de witte
neger uit de haven'. Jack Sels heeft door de jaren heen veel bijnamen
gekregen. De Antwerpse saxofonist die in 1970 op 48-jarige leeftijd
stierf, blijft de meest mythische jazzmuzikant van België, zowel voor
degenen die hem tijdens zijn leven kenden als voor degenen die hem
alleen kennen uit de verhalen - en er zijn nogal wat verhalen te
vertellen over Jack Sels. Bijna vijftig jaar na zijn dood blijft Jack
Sels de meest intrigerende jazzmuzikant van België. Mede door zijn
beperkte discografie wordt hij over het hoofd gezien door een breder
publiek. Toch kan zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de moderne
jazzscene in België niet worden overschat, en dat geldt ook voor zijn
invloed op zijn medemuzikanten, aan wie hij de belichaming van jazz was.
Het Koninklijk Conservatorium Antwerpen zette
een onderzoeksproject rond hem op, en het onvolprezen Sdban Records
bracht het dubbelalbum Minor Works uit, met onvindbaar en onuitgegeven
materiaal. Minor Works is een nummer van Lucky Thompson bij wie Jack
Sels ook heeft gespeeld. Op het einde van de tweede cd staan nog
enkele nummers opgenomen in Heist-op-den-Berg, vermoedelijk hier in de
Bergola dus !
Onder leiding van de vooraanstaande
Nederlandse saxofoniste Marike van Dijk brengen studenten en
oud-studenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen muziek die
Sels schreef voor Saxorama, zijn spectaculairste formatie: niet minder
dan zes saxofoons en een ritmesectie.
Ze spelen een uur en we horen geweldige
nummers zoals ‘Nick’s kick’ of ‘blue based blues’ met een mooie rol voor
bassist Janos Bruneel en layed back saxofonist Egor Dubay.
Knap gedaan , iedereen was in vorm. Wat een
mooi samenspel met fijne arrangementen van drummer Mathias Vercammen
zoals in ‘You just hit the one you say you love’ of in de ballad ‘I’m so
scared of girls when they’re not good looking’ dat we volgens Marike ook
moeten opzoeken in de uitvoering van Phil Woods. Heerlijk groovy
is een bekender nummer ‘Blues for a blonde’ zoals die blonde op de
beruchte platenhoes van ‘Sax appeal’ uit 1961. ‘For you my love’
is een ode aan de vrouw van Jack Sels. Op het einde swingen ze eruit met
een Charlie Parker nummer in een arrangement van Jack Sels.
Alle platen en cd's gingen de deur uit.
Dit is een tof project en Jazz Middelheim waardig.
