24 maart, Museum Dr. Guislain, Gent
14 mei, De Floeren Aap, Mechelen
22 mei, O*ka-centrum, Kalmthout 

Cheick Tidiane Seck, Immanuel Wilkins, Stephanie McKay, Sonny Troupé, Jacques Schwarz-Bart, David & Marque Gilmore, Reggie Washington, DJ Grazzhoppa, JeanPaul Bourelly, Jeremy Pelt, Grégroy Privat,Marcus Strickland, Alicia Hall Moran... en zo vele anderen verzameld op één album in een collectief van kunstenaars die racisme in de wereld blijven bestrijden door middel van muziek.

Wat vandaag vanzelfsprekend is, was dat helemaal niet in 1968. "Say it loud, I'm black and I'm proud", de funkhymne van James Brown tegen racisme was voor velen een provocatie, vooral een paar maanden na de moord op Martin Luther King. Sindsdien is de muziek een essentieel onderdeel geworden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Een halve eeuw later ontstaat met 'Black Lives Matter' een nieuwe wereldwijde beweging.

Na de moord op George Floyd in 2020 kregen protesten tegen geweld tegen mensen van kleur een nieuwe impuls. Bijna dagelijks komen mensen in opstand tegen nieuwe strafbare feiten en allerlei vormen van discriminatie: in het rechtssysteem, in het sociaal-structurele systeem, in de sport, op het werk of in kunst en cultuur.

Muziek, in haar verschillende vormen, was en is nog steeds een essentieel onderdeel van het protest tegen racisme. Muziek verenigt duizenden activisten, vaak met een muzikale hymne en altijd met een grotere samenhang en kracht. Het is onvermijdelijk dat zwarte kunstenaars al honderden jaren een hoofdrol spelen in de strijd tegen het racisme - en niet alleen in de VS.

Stefany Calembert, de dynamische Brusselse producer, is de echtgenote van één van de betrokken artiesten. Ze legt uit: "Natuurlijk ken ik als blanke vrouw, getrouwd met een zwarte man en moeder van drie kinderen met hem, het racisme en zijn vele vormen. Maar niet alleen sinds ik mijn man ontmoette. Dat is inderdaad al 35 jaar het geval. Ik werd geconfronteerd met racisme op school en daarna op straat met mijn vrienden en telkens weer op mijn reizen naar Guadeloupe en Senegal. Ik heb veel zwarte vrienden en ik heb gemerkt hoe diepgeworteld het racisme van alledag is in de samenleving en over de hele wereld. Ik voel me vaak ongerust wanneer ik bepaalde "superioriteitsattitudes" van mijn blanke medeburgers tegenkom, wanneer ik geconfronteerd word met hun weigering om na te denken, en zelfs met hun hypocrisie. En het stemt mij des te triester dat zelfs degenen die elke vorm van rancune jegens gekleurde mensen afwijzen, het vaak moeilijk vinden om daar een open discussie over te voeren. "

De impuls voor Stefany Calembert om "BLACK LIVES - FROM GENERATION TO GENERATION" te creëren was duidelijk: "Ik wilde de vele muzikanten, waarvan ik sommigen al jaren ken, de kans geven zich uit te drukken op een album dat nu wereldwijd zal worden uitgebracht.

Deelnemende kunstenaars:

Cheick Tidiane Seck - Immanuel Wilkins - David Gilmore - Marque Gilmore - Sharrif Simmons - Stephanie McKay - Andy Milne - Kokayi - Sonny Troupé - Reggie Washington - Alicia Hall Moran - DJ Grazzhoppa - Adam Falcon - Jeremy Pelt - Grégory Privat - Marcus Strickland - Christie Dashiell - E. J. Strickland - Oliver Lake - Jacques Schwarz-Bart - Gene Lake - Federico Gonzalez Peña - Tutu Puoane - Yul - Marvin Sewell - Jean-Paul Bourelly - Terence "Sub Z" Nicholson

De 25 kunstenaars, tussen de 20 en 80 jaar oud en komen uit de Verenigde Staten, verschillende Afrikaanse landen zoals Zuid-Afrika, Mali, Togo, Benin of het Caraïbisch gebied, bijvoorbeeld Haïti, Guadeloupe of Martinique. De geluidstechnicus voor dit dubbelalbum is drievoudig Grammy-winnaar Russell Elevado. Hij maakte naam met de productie van D'Angelo's "Voodoo" en heeft sindsdien gewerkt voor sterren als Angelique Kidjo, Jon Batiste en Alicia Keys.

"We zetten woede om in actie", rapt Sharrif Simmons op "We Are Here". Maar BLACK LIVES - FROM GENERATION TO GENERATION is ook muzikaal uitzonderlijk:

Van het polyritmische vuurwerk van Cheick Tidiane Seck (Mali) in "Sanga Bô" tot het bluesy gitaar-saxofoon duo "Praying" van Immanuel Wilkins (USA), van de gevoelige jazz van Sonny Troupé's Guadeloupe-band tot de gospeljazz van Marcus Strickland, van de ontroerende balladry van de Zuid-Afrikaanse zangeres Tutu Puoane tot de jazz fusion van de broers David en Marque Gilmore - er is een grote muzikale diversiteit, voornamelijk geworteld in de jazz, maar ook beïnvloed door funk en soul tot rock en blues. De Amerikaanse Stephanie McKay, die heeft gewerkt met Roy Hargrove, Mos Def en vele anderen, is betrokken bij drie tracks. We mogen niet vergeten de belangrijke bijdragen te vermelden van grote muzikanten als Sharrif Simmons, Andy Milne, Kokayi, Alicia Hall Moran, DJ Grazzhoppa, Jeremy Pelt, Adam Falcon, Reggie Washington, Grégory Privat, E.J. Strickland, Oliver Lake, Gene Lake, Jacques Schwarz-Bart, Yul, Marvin Sewell en Jean-Paul Bourelly.

Worldwide release March 25th, 2022

Concertdata

10 November 2022 | Belgie Brussel Botanique

12 November 2022 | Luxemburg Dudelange

Bas: Hans Mullens // Drums: Geert Roelofs // Gitaar: Patrick Steenaerts // Productie & Mix: Dijf Sanders

Release: 8 april 2022

Concertdata

Verbondenheid staat centraal in de muziek van de Brusselse Jazzband Otto Kintet. Het vijftal wil mensen beroeren, live én op plaat met een boodschap van samenhorigheid. De groove based muziek van het gezelschap heeft een geheel eigen signatuur met veel aandacht voor gelaagdheid, ongewone maatsoorten en intrigerende akkoordenprogressies. De drijvende kracht achter dit project, Otto Kint, componeert altijd vanuit de buik; en laat zich omringen door vier uitstekende muzikanten, elk met een eigen stem. Zoals het Wayne Shorter Quartet schrijven de vijf samen een verhaal waarbij het geheel groter is dan de som van de delen. De uiteenlopende persoonlijkheden van de groepsleden klinken door in de muziek en esthetiek primeert. Uitgewerkte composities à la Maria Schneider of Charles Mingus leggen de basis. Toch zijn de meer popgerichte muziek van The Cinematic Orchestra en strak samenspel van Aldous Harding nooit veraf. Otto Kintet wil samen mooie muziek maken, vergelijkbaar met ‘Song-Song’ van Brad Mehldau trio, maar dan met een dikke hoek af.

In 2021 verscheen ‘Pico’, het tweede album van Otto Kintet, waarop de groep meer uitgesproken akoestisch voor de dag kwam dan op voorganger ‘Gloed’ (2018). De band zocht de meer traditionele kwintetsound op, maakte het zich eigen en vertaalt dat typische, volle Kintet-geluid nu ook naar het podium. Dit met het oog op de release van een live EP in het najaar van 2022. Daarna zal het vijftal zich volledig focussen op de opnames van een nieuwe plaat die volgens de eerste berichten “steviger zal zijn”. Benieuwd! Maar eerst nog even de focus op 'Pico' en de live concerten in VOLTA, CRV Grimbergen en CC Strombeek (waar de live EP wordt opgenomen).


 

 Otto Kint: contrabas//Jeroen Capens: tenor sax//Lukas Somers: gitaar//Daniel Jonkers: drums//Martin Salemi: piano en prophet

CRV, Grimbergen > 23/4/22 - info & tickets

VOLTA, Brussel > 4/5/22 - info & tickets

Het Gentse latin-jazzcollectief Compro Oro brengt op 2 september het nieuwe album ‘Buy The Dip’ uit via het groove-based Sdban Ultra-label. Na lovende kritieken te hebben gekregen voor hun album 'Simurg' uit 2020 - een samenwerking met Murat Ertel, mede-oprichter en frontman van de cult-psychedelische folkband BaBa ZuLa in Istanbul en zijn zangerpartner Esma Ertel - is het vijfde album van de band minder etnisch en meer techno- logie, zowel op muzikaal als  op conceptueel niveau.

Met fans van smaakmakers, waaronder Gilles Peterson en Stuart Maconie van BBC 6 Music en Jez Nelson van Jazz FM, is de spontane zoektocht van de band naar psychedelische geluiden en jazzgrooves sinds hun oprichting in 2014 niet gestopt met groeien.

Na fantasierijke muzikale reizen naar Havana, Mogadishu en Istanbul voor eerdere releases, ging Compro Oro voor ‘Buy The Dip’ op zoek naar geluiden en inspiraties uit andere hoeken van de wereld. Synthesizers en elektronische effecten verrijken Compro Oro's kenmerkende muzikale huwelijk van vibrafoons, elektrische gitaren, jazzfunkritmes, exotische percussies en dubby baspatronen. Bandleider en componist Wim Segers creëerde deze nieuwe composities vaak op piano of vibes op een meer analoge manier, waardoor er genoeg ruimte overblijft voor zijn bandleden om elk nummer in te kleuren bij het finetunen van het nummer.

Segers liet zich inspireren door de wereld van cryptomarkten en het specifieke concept van ‘buying the dip’: bitcoin-gravers die de markten bespelen op specifieke ‘lage’ momenten om hogere winsten te behalen als de prijzen weer stijgen. Zijn we allemaal gereduceerd tot het consumeren van wezens, op zoek naar niets meer dan de sensatie van zinloze uitgaven en eindeloze winsten? Het is een vrij filosofische vraag – zeker voor een instrumentaal album – maar het is de sleutel voor de pittige en eclectische klanken op ‘Ben Hur’ en ‘Bitcoins’.

Afgezien van die synths en fx, ontspruiten er ook behoorlijk wat neo-noir western vibes op dit album - denk aan ontstemde piano's, flamenco-achtige gitaren, ratelende snaredrums en dreigende fluittonen. Voeg daar nog wat relaxte zonnige popgeluiden ('Kayak'), off-hook en deinende Turkse psychedelica ('Karsilama') en zelfs wat spookachtige, kraut-achtige zangpartijen ('Dungeon') aan toe, het is duidelijk dat Compro Oro een muzikale stem zonder gelijke is  in België en daarbuiten.

Compro Oro bracht in 2015 hun eerste album ‘Transatlantic’ uit, een ode aan jazzvibrafonist Cal Tjader, een icoon van de latinjazzbeweging uit de jaren vijftig. De release kreeg lovende kritieken thuis, geprezen in de pers als een dronken mix van Buena Vista Social Club en gitarist Marc Ribot's, Cubanos Postizos. De daaropvolgende liveshows worden een feest voor de heupen, het oor en de ziel genoemd.

In 2017 werd 'Bombarda' uitgebracht, een gedurfde EP die ten zuiden en oosten van Cuba zeilde, met verschillende etnische ritmes en melodieën in uitgebreide jams. Deze keer geen palmbomen en cocktails in Havana, maar groezelige kelders en LSD in West-Afrikaanse steden. Het veelgeprezen 'Suburban Exotica' volgde in 2019 met 'Simurg', uitgebracht in 2020, waarmee de band wereldwijd succes boekte.

Album released 2^nd September via Sdban Ultra. Sdban Records is an independent record label, obsessed with grooves. Based in Ghent, Belgium, it is home to such artists as De Beren Gieren, Glass Museum, Black Flower and STUFF