Zoals de programmator van het gratis jazzfestival in Gent opmerkt, is deze dubbel-CD nog steeds te koop. En of die de moeite is ! Een koopje voor die luttele tien, ja 10 euro.


De spannende muziek van Jeroen Van Herzeele Special Project vult meteen een eerste volwaardige cd. Die is in feite een live momentopname uit de voorgeschiedenis van de veelgeprezen DA MO cd van het Jeroen Van Herzeele Quartet van 2009 (W.E.R.F.080) – zie oa de bespreking van de hand van ‘onze’ Kris.

Qua intensiteit situeert deze muziek zich in de buurt van die van John Coltrane aan wie Jeroen Van Herzeele heel graag schatplichtig is. Met twee keer twee nummers die in elkaar overlopen worden hier bijna 45 minuten rondgemaakt. ‘Psalm’ is de enige titel die de fascinatie aangeeft voor godsdienstigheid en plechtstatigheid die de aanpak van dit project typeert. De blijken van zin voor religiositeit impliceren ook dat her en der duivels worden ontbonden. Evenwichtige bouwwerken worden geduldig opgebouwd, versierd met sierlijke glasramen, maar bedreigd door onweders en aardscheuren. Chaos volgt na een spel met schitterende waterdruppels; fijntjes in de wind dansende schaduwen van blaadjes onder warme zonnestralen verdwijnen omdat dreigende wolken oprukken... Jeroen Van Herzeele, tenorsax, Jean-Jaques Avanel, contrabas, Giovanni Barcella, drums en Fabian Fiorini, piano, zetten zo U dat wilt uw verbeelding en uw geheugen in werking met een muzikaal schouwspel om U tegen te zeggen.


Met een blazer meer openen The Unplayables van Ben Sluijs CD2. Samen met Jeroen Van Herzeele vormt hij de frontlinie voor Eric Vermeulen, piano, Manolo Cabras, bas en Marek Patrman, drums. Een vijftal dat aan hoge verwachtingen weet te beantwoorden. Van bij de eerste minuut wordt duidelijk dat een intrigerende spanningsboog zal volgen, of liever: minstens een koppel van dattum. ‘A Set Of Intervals: Close’ bewijst dat in een tijdspanne van net geen tien minuten. ‘Where is The Joy’ doet het in bijna acht. In een uitgelezen spanningsveld worden met grote regelmaat scherpe en grillige maar afgemeten patronen ingepast zodat fantastische mozaïeken groeien en je als luisteraar getuige wordt van sensaties waarbij een gevoel van triomf niet misstaat. Na zoveel opwinding is enig op adem komen welkom; ‘Scalewise’ mag dan zorgen voor enige reflectie, bedachtzaam, weloverwogen.

Daarop sluit ‘Merci Philip’ mooi aan, waarmee de CD is beland bij de Jazz Lab All Stars. Weer een groep talenten tezaam die heel graag en heel goed de Belgische podia sieren. ‘Merci Philip’ kan moeilijk anders dan door Peter Hertmans opgedragen zijn aan Philip Catherine. Een uitstekende compositie die met gepaste betuiging van dankbaarheid werd uitgevoerd: volmondig maar niet opgeblazen. Met een bezetting van zes geweldige muzikanten die de sound van een big band weten op te roepen horen we een een mooie evenwichtsoefening die deze All Stars probleemloos uitvoeren.

Meer o zo mooie, swingende en smaakvol gearrangeerde bijna big band muziek dringt zich dan ook op. ‘Bethel Assembly’ van Nic Thys en ‘Thais’ van Bart Defoort geven het gewenste effect. Het is genieten van het overtuigende samenspel en enkele dito solo’s. Wat niet hoeft te verwonderen: deze band is met Frank Vaganée, Nathalie Loriers, Bart Defoort en Félix Simtaine nauw verwant met het in Downbeat geprezen Brussels Jazz Orchestra. Dat ook de tweede helft van CD2 boogt op stukken van rond de tien minuten mag dus geen hindernis vormen voor wie in Belgische jazz geïnteresseerd is. Zodoende hier ons enig advies: kopen die handel, zodra je de kans ziet!.



 

Danny De Bock