BRAND!2019 - DAG 1 JAZZEPOES verslagen

FESTIVALBLAD + BRAND ! jarenARCHIEF

CONCERTVERSLAGEN

Woensdag 4 DEC


	Winus, in BRAND !

	Brand ! is aan z’n 5^e jaargang toe en doet het deze keer zonder een centrale figuur. Brand ! kijkt eerder graag nog eens terug met een programmatie die de traditie verder zet . Nieuwe muziek, de jazz van vandaag met de sound van vandaag, de elektronische toeters en bellen maar evengoed de traditie van het mekaar vinden in improvisatie en samenspel. We keken uit naar vandaag, naar het ‘Le Ravage d’Ali Baba’ project waar al veel rond geschreven werd en ik trachtte de muziek ervan apart te benaderen maar dat kan je niet zomaar. Het is een totaalconcept , met een boek, de geprojecteerde getuigenissen en de muziek die daar nauw bij aanleunt. Gezien het gegeven, het leven in de vluchtelingenkampen, de haast uitzichtloosheid en ellende, is dat bepaald geen lolletje. Mooi dat KC NONA daar een inzamelactie bij organiseerde tvv vzw Humain. Deze eerste concertdag heet ook uitverkocht te zijn maar ter plekke blijken er in de ‘Gouden Zaal’ waar het concert plaats vindt van ‘De Koffie van Morgen’,na de korte voorstelling in de bar van KC NONA door Jazzlab medewerker Guy Peters, nog aardig wat plaatsen vrij. Een start op een woensdagavond om 19 hr. is natuurlijk niet zo evident en mogelijks hebben er een hoop mensen het niet gehaald… Een ander verhaal krijgen we op het Jakob Bro concert, een Belgische primeur ! waar de zaal van de Beeldsmederij De Maan aardig bezet lijkt. Grote namen natuurlijk op het podium hier met graag geziene gitarist Jakob Bro zelf (voor mezelf alweer een ontdekking), bassist Thomas Morgan en natuurlijk die grote drummer Joey Baron, ooit formidabel concert mee gezien met John Zorn…Tel daar Mark Turner bij, een Amerikaans saxofonist die hier ook hoge toppen scheert en dat verklaart waarschijnlijk het succes van deze voorstelling. Blijkbaar zijn d’er heel wat mensen enkel en alleen voor dit concert komen opdagen want niet iedereen stroomt aan het einde mee terug naar NONA. Een bijzondere performance is het optreden van dit viertal en ’t heeft vantijds, en zeker bij de start, een drive die me wel bevalt al vind ik Joey Baron er soms wat ‘over’ gaan ook maar ’t houdt je wel alert ! Want ’t gaat natuurlijk in hogere sferen drijven ook en het gevoel, de sfeer van Alice Coltrane en haar harpspel voelt heel kortbij soms, zeker in een stuk met veel percussie van Joey…Een concert met terecht veel applaus op het einde en enthousiaste shouts ook, ja dat betekent bissen dan en met ‘zoals het klokje in het Noorden tikt’ gaat de band er heel sfeervol uit…Daarna is het de beurt aan ‘onze’ Robin Verheyen met zijn bijzondere quartet, met recht de topper van Dag 1 en daar lees je hier wat verder meer van want dan is het mijn beurt om de verslagpen over te nemen…. Winus, alvast aangestoken...

De Koffie van Morgen ' Le Ravage d'Ali Baba'(BE)

19:00 | KC NONA gouden zaal

Simon Plancke drums, elektronica
Elias Devoldere drums, elektronica
Hendrik Lasure keyboards
Thijs Troch keyboards, samples

Dag 1 van BRAND jazzfestival begon in het café van Nona met een woordje uitleg door Guy Peters (JazzLab). Normaliter doet iemand anders de inleiding voor Le Ravage d’Ali Baba van De Koffie Van Morgen, iemand die deelnam aan dit geëngageerde, artistieke project over mensen in vluchtelingenkampen dichtbij ons. De idee kwam van Simon Plancke, drummer, grafisch artiest en vrijwilliger bij Vzw Humain. Het leidde tot een boek met bijdragen van negen auteurs, onder wie Rachida Lamrabet en Dalilla Hermans, een cd en een multimediale podiumvoorstelling met beeld- en geluidsfragmenten van bezoeken aan vluchtelingenkampen.

Een korte wandeling bracht ons naar de gouden zaal van Nona, waar Lies Steppe (Klara) ons uitnodigde om de voorstelling te bekijken als een wandeling en te beluisteren als een suite. Die begon met minutenlange stilte en zwart/wit beelden die een meisje volgden, op wandel op een pad tussen bomen en struiken. Zij was op weg naar een grasveld en een tentenkamp. Zij leidde ons naar indrukken die mensen met een belangstelling voor mensen op de vlucht opdeden in Duinkerke. De muziek die bij en tussen het beeldmateriaal en de klankband met interviews kwam, was op verschillende momenten van een bevreemdende soort. Het drumspel was regelmatig repetitief, soms bijna een kinderlijk trommelen, dan weer strak gespannen en nog elders zwierig en krachtig. De rest was elektronica die werd ingezet voor sfeerschepping zowel als voor avontuurlijke ontwikkelingen.

Soms bevatten die een melodie, soms groeide een patroon of een hele spanningsboog.
Hoewel niet echt toegankelijk zat de muziek duidelijk doordacht in elkaar. Eerder dan op emotionele betrokkenheid schenen de composities er op uit om de zintuigen van de toeschouwer scherp te stellen. Onrust, bijzondere lijnen, sfeer en hier en daar schoonheid aan te bieden. Hoe de muziek bedoeld was om aan te sluiten bij de beelden en de woorden was vaak niet te vatten. Een ongemakkelijk spanningsveld viel ons ten deel. Terwijl achter de muzikanten op gekreukte doeken amateuristisch aandoende beelden passeerden, de twee drummers en de twee toetsenisten in gekruiste opstelling voor het publiek. Harten spraken doorheen fragmenten uit interviews, gefilmde momenten uit mensenlevens. Waarbij in je eigen hoofd woorden opwellen die door het politieke discours zijn bepaald. Ook al maakt in de voorstelling niemand een politiek statement.

Danny De Bock

Jakob Bro Trio feat. Mark Turner (DK, US)

20:30 | beeldsmederij de maan

Jakob Bro: guitar
Mark Turner: sax
Thomas Morgan: bass
Joey Baron: drums

De wandeling naar het tweede concert ging naar Beeldsmederij De Maan. Daar liep de zaal vol voor Jakob Bro Trio feat. Mark Turner. Klara-stem voor jazz en reclame Lies Steppe gaf een anekdote mee hoe de gitarist jaren geleden wakker werd van de bewegingen op de kleppen van de saxofonist en wist te vertellen dat dit viertal eind januari, begin februari een week zal resideren in the Village Vanguard. Ik stel me voor dat zij daarvoor nog een keer zullen bekijken hoe zij hun bijdragen zullen blenden.

De muzikanten doken in het eerste nummer alsof er weinig was afgesproken, wat niet belette dat het meteen een leuk, uitdagend samenspel was. Het maakte van meet af aan duidelijk dat bassist Thomas Morgan en drummer Joey Baron er zin in hadden. Het liet ook merken dat het wat uitkijken zou zijn hoe de saxofonist zijn ideeënrijkdom kon laten aansluiten bij de sound van het trio.

Jakob Bro is geen gitarist die spektakel opzoekt. Met zijn muziek lijk je in een noordelijk landschap te belanden waar de natuur ongerept is. Deze bassist en deze drummer zorgen daarbij voor het geritsel in het gras, het verklanken van de harmonie in dit ecosysteem. Hij injecteert zijn composities met bedwelmend, dromerig tot magisch gitaarspel. Voor vingervlugge creativiteit kan je beter naar Morgan en Baron kijken, die zich in deze ruimte met zichtbaar plezier uitleven. De bassist is dan de meer bescheiden ogende, maar niet minder vastberaden, bijna zangerige kracht. De drummer haalt nu en dan opvallender uit, maar staat zoals bekend ook garant voor de fijnste subtiliteit. Met percussie bracht hij ook vogels in het klanklandschap.

Gaandeweg koos Turner voor een voorzichtige benadering. In de gegeven setting matchen met het ietwat ijle gitaarspel bleek niet voor de hand liggend. Het was enkele keren of de een, of de ander die op de voorgrond kwam – terrein verkennen. Zowel de een als de ander wist dan te bekoren, daar liet het luide applaus geen twijfel over bestaan. Geleidelijk groeiden de bijdragen van de onderscheiden muzikanten heel mooi naar elkaar toe, zodat dit er een werd zonder woorden, zeer organisch, zeer hartverwarmend.

Danny De Bock

Robin Verheyen Quartet (US, BE)

22:00 | KC NONA oude zaal

Robin Verheyen – saxofoon
Marc Copland – piano
Drew Gress – contrabas
Billy Hart – drums

Hetzelfde dreamteam in het Quartet dat we verleden jaar ook al zagen aantreden op het Jazz Middelheim festival, da’s met recht de topper op Dag 1 van BRAND !

Uit ‘When the Birds Leave’, hun gezamenlijke album uit 2018 mag bij de start al direct de titelsong komen opfladderen. Billy Hart, net 79 jaartjes op de levenskalender, de legendarische Milesdrummer uit NY, zet er meteen vaart achter en laat z’n leeftijd voor wat-ie is, slechts een banaal getal. Drew Gress houdt alles aan de grond, is het fundament waar op en rond gebouwd wordt door zijn medespelers. Het is met een compositie van zijn hand dat de band vervolgt, een wat melancholisch stuk waar die ook de mooie contrabas voluit laat spreken in een lange solo. Marc Copland aan de piano vervolgt poëtisch en Robin legt gevoelige accenten met de sopraansax. Ronduit mooi !

Met slechts een ‘rudimentair grondplan’ en geen écht uitgeschreven arrangementen bouwen de muzikanten samen aan de stukken die lekker in het oor liggen zonder dat je daarbij aan salonjazz gaat denken. De kwaliteit van deze vakmensen blijkt uit hun soli en een hecht samenspel zonder hinderende naden. Oprecht spijtig dan ook om te moeten vaststellen dat er ook bij dit concert niet meer volk is bijgekomen, er zijn nog heel wat zitjes vrij…Onder het publiek herkennen we Jean-Paul Estiévenart en Antoine Pierre , drummer uit die andere band van Robin, Taxiwars, een project waar we niet gans wild van zijn. Nee, liever dit quartet dan dat zich inmiddels in een improvisatiebeweging heeft gestort met veel percussie en de uithalen van Robin op de tenor. ‘Melody for Paul’ was dat en opgedragen aan de in 2011 overleden jazzdrummer Paul Motian. Zoals ook voorheen, op het Jazz Middelheim concert in 2018 gaat de band er even later uit met ‘Jabali’s Way’ , naar de bijnaam van Billy Hart in de periode dat die met het sextet van Herbie Hancock speelde, eind jaren 60 was dat. In een rotvaart gaat het hier naar het einde toe in een tempo waar het de rest van het concert toch wat aan ontbrak, nogal ongewoon voor de ‘sturm und drang’ van Robin, vinden we zelf. Maar het blijft een schitterend concert natuurlijk van een prima saxofonist die in NY blijkbaar een tweede thuisbasis heeft gevonden, bravo !

Winus