...nee, géén jazz vanavond op het programma van de Predikheerlijke Zomerconcerten die gelijk  voor een stuk ook deel uitmaken van het feestprogramma voor de viering van 25 jaar Mechelse JaZZZolder. (1998-2023) en ik meen dat het een opportuniteit was, deze ‘Floris & The Flames’ maar voordat we dat programma starten zet presentator Michel (Proesmans) graag eerst figuurlijk ex voorzitter Lejo Vanhaelen in de bloemetjes. Hij is immers de man die samen met huistekenaar/artiest Kris Vanderstraeten 25 jaar terug de lont aanstak van de sindsdien succesvolle jazzclub hier ! Bravo dus en een kadoo hoort erbij , al blijft dat nog even in het papier zitten….

Naar het einde toe volgde dan nog een potpourri van opwekkende deunen waar er flarden bekende tunes doorheen verweven  zaten en de violist de aanwezigen verbaasde met het staccato spel op de snaren van een intussen modern gevormde viool ! Uiteindelijk zullen we dan toch volksmuziek gezind eindigen, ging het wat de folklore toer op om overtuigend te eindigen voor een uitgelaten en absoluut tevreden applaudisserend publiek . Mooi zo !

Roffelend eindigt het quartet de set dan met ‘Triads’, een wat suspense of crime gerelateerde muzikale doorgang door gevaarlijke oorden, denk daarbij aan de jaren 30 van vorige eeuw…Al Capone en The Untouchables ... Tot zover deze jongen en z’n fantasie maar de compositie roept nu eenmaal deze beelden bij me op…Dat Jesse deze song dan ook nog roffelend , als machinegeweervuur mag eindigen past volledig in de sfeer…Moet het gezegd dat, als de rook om onze hoofden zal verdwenen zijn straks, het publiek een ongetwijfeld sterke tweede set ook te wachten staat !

Op deze nationale feestdag stelt Lieven Cambré zijn quartet en cd ‘Connected’ voor, zonder de regen want die was gelukkig al voordien uitgevallen.

Lieven speelt zijn eigen composities die hij vroeger live speelde maar nu eindelijk op cd zijn uitgekomen begin dit jaar. Hij heeft er al 8 live optredens op zitten in België en speelt met trots vandaag in Mechelen. Hij heeft een goede connectie met zijn vrienden Bram Weijters aan de toetsen en twee eind twintigers  Jasper De Roeck aan contrabas en drummer Jesse Dockx. Lieven, een fijne muzikant, van vele markten thuis, spreekt de nummers vlot aan mekaar en heeft ook connectie met het publiek. In de tweede set vliegen ze erin met ‘one for G.G.’ als eerbetoon aan voorbeeld George Garzone uit Boston die speciale impro technieken aanleert door veel naar Coltrane te luisteren. Het gaat er lekker groovy aan toe in ‘groovy movie’ met een leuke baslijn. Lieven eert Charlie Parker in een swingende ‘Silly sounds’ dat is afgeleid van ‘Billy’s bounce’ natuurlijk.

Ze spelen een afwisselende set waarin iedereen schittert op zijn eigen instrument.  Geweldig te zien hoe Bram glundert achter de toetsen.  Een mooi moment is de gevoelige ballade ‘sweet us’. Wat een mooi saxgeluid toch toen hij solo begon. Achteraf worden er gretig cd’s verkocht.

We zitten intussen al aan het einde van de set en we blijven wat versnellen met ‘Black Venus’, een meeslepende melodie  die van John’s album ‘Work on Peace’ uit 2013 komt.  Lionel heeft daarbij nog wat doorslaande argumenten en dan wordt er afgerond.  Een enthousiast applaus  volgt alweer en we tellen op de vingers : al drie geslaagde concerten, nog twee te gaan, cross your fingers voor een zelfde zomers blijvende microklimaat de volgende vrijdagen ook op deze binnenkoer…

De weergoden zijn ons goed gezind en we houden het warm en droog de ganse avond. Hendrik Braeckman met zijn mooie nieuwe gitaar vervangt Filip Verneert. 

Iedereen van het  kwartet rond John Snauwaert zijn al meerdere keren in jazzzolder of Jazzathome geweest. 

Ze spelen voortreffelijk samen en brengen gevarieerde sets.

Het zijn meestal eigen nummers van John Snauwaert geschoeid naar de jazztradities die afwisselend sopraan en tenorsax speelt. Heel mooi is de ode aan zijn dochter in een prachtige ballad. Iedere muzikant heeft zijn vrijheid om goed te soleren. Er is ook iets wiskundigs bij ‘Melodie No 2357’ met priemgetallen.  ‘Black Venus’ is gebaseerd naar een roman van Jef Geeraerts en de melodie doet me denken aan wijlen Wayne Shorter. Maar we horen ook de zomerse klanken in ‘Aqua de beber’ en Jean Van Lint zingt een ‘Sweet Georgia Brown’. Op het einde van de tweede set krijgen we gezongen bis ‘the nearness of you’ door gast Sjarel van den Bergh! Daarna swingen we eruit met zang en scatting van Jean.

Kurt bevestigt dit maar al te graag en Jos gaat daar dan gezellig een hemdje bij strijken Een erg beweeglijke Dré gaat nooit té hard daarbij en laat de song zelfs heel zachtjes tikkend uitsterven. Very uptempo gaan we dan boppend  in den draai met ‘My Man’s Gone Now (Gershwin) en da’s een sweaty nummer hoor, met Jos op een drafje waar die met de solo dan wat mag van  bijkomen. Dré’s solo, die volgt,  is dan weer energiek en krachtig (waar blijft-ie het halen hé ? …

De ruime set zit er dan op maar het gulle viertal doet er graag nog het mooie ‘The Man I Love’ van Gershwin bovenop. Het publiek beloont graag met een zéér enthousiast applaus en maakt het alweer tot een memorabel concert…thank you !,  Dré Pallemaerts Four !

…Ik kijk nog es om naar de voorbije weken en concludeer : Predikheerlijke Zomer 2023, je was weer een goeierd !