HOME

 

2018

 


 JaZZZolderArchief 2019

 

 


Bezoek ook eens     de YouTube Webstek van de JaZZZolder ! 

 je (her)beleeft er optredens  van en op de oude JaZZZolder !

 

 

 

 

 

 

 

JaZZZolderblad

 

 

 

 

 TRIM 1  TRIM 2 ARCHIEFINDEX TRIM 3 TRIM 4

 

   
27/09/2019 Guillaume Vierset - Harvest Group
13/09/2019 NΔBOU
23/08/2019 MÂÄK Quintet
09/08/2019 Quentin Stokart Quartet
12/07/2019 Kim in The Middle 'The 7 Year Itch'
26/07/2019 Les Croissants Belges
   

 

 

 

 

 

 

   
 

 

 

 

 

     
     
     
 

27 September 2019     20:45 hr

 
 
Guillaume Vierset - Harvest Group


 
 


 

 

 

 

 

 

     
     
Door een erfenis ontving gitarist Guillaume Vierset 300 vinylplaten. Zo ontdekte hij Nick Drake, op wiens muziek hij verliefd werd. Er zaten ook lp’s tussen van Neil Young, waaronder Harvest - vanwaar de naam van deze groep.
Als u van pop houdt, hebt u Guillaume Vierset misschien al gitaar horen spelen bij Typh Barrow. Gaat uw voorkeur naar jazz, dan kan u hem kennen van bij Bravo Big Band of van LG Jazz Collective. Of gewoon van Harvest Group, want onlangs kwam bij Igloo Records hun 2de album uit. Met Harvest Group verbreedde Vierset zijn horizon richting singer-songwriter en folk. Invloeden uit jazz en van grote gitaristen als Pat Metheny, John Abercrombie of Kurt Rosenwinkel zijn daarmee niet overboord gegooid.
Maak u klaar voor een denkbeeldige reis met Belgische muzikanten langs weidse, Amerikaanse landschappen. Aan meeslepende, melodische glooiingen en warme klankkleuren zal het niet ontbreken.



   
     

 

 
     
     
 
Guillaume Vierset: gitaar
Mathieu Robert: sopraansax
Marine Horbaczewski: cello
Yannick Peeters: contrabas
Yves Peeters: drums


 
     
 


  




 
     
   
     
     
 

 



recensie(s)

 

 

    





 

 
     
 
     
     
     
 

... “Op het tweede concert van JaZZZolder in het Predikheren neemt Guillaume Vierset die we al eerder zagen met het LG Jazz Collective ons mee op een intimistische roadtrip van jonge dreamers en dat trekt zich rustig vertellend op gang terwijl ‘Nacimiento’ je toch wat op je honger laat zitten. Gelukkig tekent de jonge componist aan gitaar wat verder in ‘Big Sur’ zijn reisplan wat verder uit, documenteert dat en nuances worden toegevoegd door Mathieu Robert, die ‘k nog niet eerder zag, op sopraansax, Yannick (Peeters) verleent ruggesteun op de contrabas…’Old Country’ gaat dan versnellen in het gestage ritme van een tsjoeketrein met tijd ook om door de raampjes naar buiten te kijken en de vergezichten te becommentariëren, hier ook weer door Mathieu op sax. Een mooi nummer vind ik dat. En dan is het tijd om in een stationnetje onderweg wat uit te puffen, wat rusten en wegdromen, aangestreken door de cello van Martine Horbaczewski terwijl gitaar en sax de wolken gaan bevaren, de brushes van Yves Peeters aan drums sturen je in de onmetelijkheid…’Loud’ daarna is helemaal niet luid, blijft weer rustig met de gitaarwoorden van de reisleider van vanavond en de band is het daar eenstemmig mee eens. Martine is dan aan zet in de intro van ‘Sunny Spell’ en de caravan , zo je wil, zet zich goedgemutst terug in gang, zij het zonder veel haast. Naar het einde toe valt het roadtrippen wat schokkerig stil en dan zijn we toe aan de pauze. Helaas zijn de prijzen van de drankjes hier niet zo democratisch als we gewend waren in de vorige JaZZZolders maar de prijszetting is dan ook niet door JaZZZolder zelf bepaald wordt ons duidelijk gemaakt. Close to, of in de lijn van de vertelkunst en compositietalent van Neil Young’s Harvest starten we dan de 2e set met ‘A Soul’, een vertelling weer sfeervol aangestreken door Martine en je kan er in de rest van de melodie wat vioolspel bijdenken ook.De baslijn van Yannick houdt alles on track. ‘Arizona Trip’ daarna is ook weer een mooie song en het tempo wordt warmbloediger ook waarbij de bassolo van Yannick warempel haast aan het line dancen gaat ! Mooi nummer !, of zei ik dat al?...Bij het ‘Indian Summer’ verhaaltje dat volgt gaat Guillaume vooral solo aan het vertellen en drijft de song wat melancholisch verder en ook de laatste 2 composities , Long Journey’ en ‘Tide’ grijpen wat zacht in mekaar en de melancholie blijft verder aanrollen wat Yves met veel percussie en cymbalen wat meer in de verf zet aan het einde van ‘Tide’ en dat klonk me heel gepast ! Daarmee zit het concert er weer op maar natuurlijk volgt er nog een bis ook. Gelukkig maar dat Niels de deur opende voor de band want die konden er blijkbaar niet meer in na het verlaten van het podium. We praten nog even na, vinden het met z’n allen best een leuk concert maar misschien wat ‘flauwtjes’ toch…beetje te intimistisch, drijvend in onschuldige naïviteit ?...Ach, een mens moet kunnen dromen ook… “




 
     
     
  Winus

 
     
     
 

 

 
     
     
     
     
     
 
     
     
     

 

 


 

 

   
 

 


Vorige JaZZZolder Concert

 


! LET OP NIEUWE LOCATIE : Het PREDIKHEREN !

 

 

     
     
     
 

13 September 2019     20:45 hr

 
 
NΔBOU

 
 


 

 

 

 

 

 
     
     
 
Nabou Claerhout: trombone
Roeland Celis: gitaar
Trui Amerlinck: contrabas
Mathias Vercammen: drums


 
     
 


  




 
     
   
     
     
 

 



recensie(s)

 

 

    





 

 
     
 
     
     
     
 

... als we het avondconcert van het Baz Trio tijdens het afgelopen JAH WE, fenomenaal was dat !, even buiten beschouwing laten , dan was het concert van Nabou gisteren het eerste op de nieuwe locatie van de Mechelse JaZZZolder, in het Predikheren dus. Geen geneuzel noch impressionisme maar afgetekende krachtdadigheid door een jeugdige groep musici waarvan we d’er al een aantal zagen tijdens een vorig concert , op de ‘ouwe’ JaZZZolder nog. Gijs Idema op gitaar was er nu niet meer bij. In de plaats ervan stond snarenkunstenaar Roeland Celis die we al méér dan een paar keer hebben weten schitteren op diverse podia. De uitstekende ritmesectie met  Trui Amerlinck op bas en Mathias Vercammen op drums leverde als vanouds prima werk en frontvrouw Nabou tekende voor de composities en zorgde met haar overtuigende, dynamieke spel ervoor dat je op je makkelijke stoel niet zou wegdommelen ook.  Het debuutalbum ‘Hubert’, vers van de pers en een beloftevol EPeetje met 6 eigen nummers , was zowel op LP als CD hier vanavond al verkrijgbaar en ging als zoete broodjes over de toonbank en dat zagen we op JaZZZolder nog nooit zo makkelijk van de hand gaan…Goed gedaan en… Yeah, blow that horn Nabou !....



 
     
     
  Winus

 
     
  Van een landelijke dag met de klaverdokter, lekker in de tuin plantjes verpotten, naar de urbane jazz van Nabou Claerhout met het NABOU quartet in de nieuwe jazzzolder in Predikheren. Jong talent verschijnt al jaren in de Mechelse jazztempel, die vooral podium geeft aan nieuwe of opkomende bands. Symbolisch is de foto van tromboniste Nabou met de purperen klavers, die ze gemeen heeft met Elke, die een fan werd van haar. Misschien komen de klavers wel van haar, zou best kunnen. De jeugd in de nu-jazz schrijft spitse en soms complexe thema's, die erg op ritmische spelletjes en syncopes zijn gebaseerd, wat altijd even verrassend werkt. De balans tussen de geschreven obligato's en de interactie in het moment, dat krijgt nog tijd om te ontwikkelen, naargelang jonge musici rijpen, maar dat we met een nieuw talent en geluid zitten is een feit. Nabou Claerhout bezit een zeer mooie sound op trombone en geeft blijk van interesse voor dynamiek en verhalen op- en afbouwen. Ze raakt reeds door haar twee "persoonlijkheden" op het instrument, die van een zeer ronde fluwelen toon bij stiltes, en die van de krakende openschallende toon, die we kennen van een Ray Anderson of een Roswell Rudd, die op hun beurt terugkijken naar de oude meesters zoals Jack Teagarden of Vic Dickenson uit de vroege jazz. Nabou is een ontluikend talent in volle evolutie en om een oud cliché te gebruiken, een belofte, die kan uitbarsten in komende jaren. Een van de bijzondere momenten was haar solo performance, waarbij ze electronica gebruikt bij haar trombone, wat voordien alleen aan gitaristen was toebedeeld. Op deze avond van een Friday, the 13th, zagen we bij het naar huis keren, dat het volle maan was en werd die 13de helemaal geen Murphy-dag.

 
 

 

 
  Chris Joris

 
     
     
     
     
 
     
     
   
     
     
     
     
     

 

 


 

 

 

   
 

 


niet in de JaZZZolder maar op het Cultuurplein (als afsluiter/topact op de finale van het 7e JazzContest

 

 

     
     
     
 

23 Augustus 2019

 
 
MÂÄK Quintet


 
 


 

 

 

 

 

 
     
     
 
     
     
De finale van de 7de JazzContest Mechelen gaat dit jaar door op het Cultuurplein. 4 groepen jonge muzikanten werden na een halve finale geselecteerd voor deze finale. Een professionele jury zal na hun optredens een winnaar kiezen.
Tijdens de deliberatie is er een optreden van één van de meest toonaangevende groepen uit België: Mâäk Quintet.
“Meer dan 20 jaar geleden ontstaan als een klassiek jazzkwartet rond trompettist Laurent Blondiau. Vandaag uitgegroeid tot een veelzijdig collectief met internationale vertakkingen. Noem Mâäk Quintet gerust één van de meest avantgardistische jazzformaties in België.
Op straat of in een concertzaal, akoestisch of versterkt, voor een massa mensen of in intieme kring… Mâäk staat voor vitaliteit, dynamiek en muzikale vrijheid. Altijd binnen een duidelijk afgebakend kader, klinkt de muziek van het kwintet nu eens verfijnd of fascinerend, dan weer magnetisch of zwoel.”



   
     

 

 




Laurent Blondiau: trompet
Michel Massot: tuba
Jeroen Van Herzeele: tenorsaxofoon
Grégoire Tirtiaux: bariton- en altsaxofoon
Samuel Ber: drums



 
 

 


 
 


 
     
 

 



recensie(s)

 

 

    





 

 
     
 
     
     
     
 

…deze keer geen recensie(s)

 







 
     
     
  Winus