JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2024 : JAN-FEB-MRT

voor het volledige JaZZZolder-archief click hierboven de tab

JaZZZolderArchief 2024

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 1


22/3/2024	Matthias Van den Brande trio feat. Jean-Paul Estiévenart : 'Fields of Color'
8/3/2024	Lorenzo Di Maio : 'RUBY'
23/2/2024	Manuel Dunkel Quartet
9/2/2024	Septnoir Trio
26/1/2024	'Maandrang' : Pat Donnez & Snauwaert-Engels
12/1/2024	Mathys-Idris Quartet

Vrijdag 12 Januari 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Mathys-Idris Quartet

Rutger Mathys: mondharmonica
Maël Mercier (Idris) : piano
Jonathan Collin: bas
Jesse Dockx: drums

Pianist Maël Idris en mondharmonicaspeler Rutger Mathys zoeken elkaar op in hun jazzmuziek en vinden daarmee de ultieme vrijheid.
Maël en Rutger ontmoetten elkaar in april 2022. Toen ze echter voor het eerst samen speelden leek het alsof ze dat al jaren deden. Eigenlijk was het alsof ze elkaar al jaren kenden. Hun muziek neemt hen mee op reis door hun favoriete landschappen: jazz en prachtige liedjes. Ze weten nooit van tevoren waar ze terecht zullen komen en met welke middelen. Deze twee jonge vrienden zoeken elkaar op in hun muziek en vinden zo de ultieme vrijheid.
In dit kwartet worden ze vergezeld door Jonathan Collin op bas en drummer Jesse Dockx. In juli 2023 wonnen ze de Dinant Jazz Contest. In navolging hiervan openen zij het festival in 2024.

commentaren - recensie(s)

...

…een aangenaam gevulde zaal is het alweer ten huize van de Mechelse JaZZZolder zijnde (voorlopig nog) de Mandela Zaal in het Predikheren maar dat zou in het verdere komende najaar alweer kunnen veranderen geeft Marc Lybaert, voorzitter van onze bekende jazzclub,al mee bij het begin van het concert in een korte nieuwjaars en verwelkomingstoespraak. Maar da’s voor later dus en dat zien we dán nog wel… Beginnen doen we vanavond dit nieuwe seizoen met een jong maar erg getalenteerd gezelschap, het Mathys/Idris Quartet, vier jongelui onder de vleugels van de co-leaders : Rutger Mathys (mondharmonica) en Maël Mercier (piano), winnaars van het Dinant Jazz Contest 2023 en da’s op zich al een applaus waard. Vandaag worden zij bijgestaan door de ons nog onbekende Jonathan Collin op bas en Jesse Dockx op drums en die kennen we intussen wel, die is hier intussen al goed thuis… Zij stellen zich voor met ‘Visa’, een nummer van Charlie Parker en dat gaat meteen al aardig aan het swingen al loopt het nog even wat stroef bij de overgangen naar de drumsolo maar al gauw gaan we verder aan het walsen met ‘Waltz for Sonny’ van Toots Thielemans en da’s wel heel gepast voor zowel Maël als natuurlijk voor Rutger op de chromatische mondharmonica. Ook Jonathan Collin op bas neemt een behoorlijk stuk solo voor z’n rekening en die jongen gooit meteen hoge ogen ook ! Vertragen gaan we dan met ‘Normandy’ , een song van Rutger waarbij echter naar mijn gevoel (maar ik sta dan wel korter bij de piano en de mondharmonica mocht misschien wel iets luider ook) Maël beter uit de verf komt dan Rutger zelf…toch mooi hoor !...Dit gezegd zijnde ligt ‘Sinha’ van de Braziliaanse componisten João Bosco/ Chico Buarque mij beter in de oren en dat draagt Rutger op aan de ‘vaste’ drummer van de band Gabriel Maraes(Port) , momenteel terugkerende van een reis naar Brazilë. ‘Parisian Love’ wat volgt is dan weer van de hand van de pianist die dat even bescheiden aankondigt waarop die het nummer aanzet en wat later Rutger en de band komen invallen…Geslaagd , dat wel , maar het zijn in deze set vooral de latin nummers die mij het meest bevallen zoals ook afsluiter nu ‘Santa Morena’ van de Braziliaanse componist Jacob do Bandolim. Het publiek tracht nog vergeefs een bis af te dwingen maar helaas staat de tijd dat niet toe, er volgt immers straks nog een tweede betalende set. Maar het is écht wel mooi geweest

Winus

We verwelkomen voor ons eerste concert van 2024 een beloftevolle jonge groep waarvan we zeker weten dat we er nog veel van zullen horen. Het draait voornamelijk rond de jonge pianist Maël Idris (zoon van saxofonist Stéphane Mercier) en Rutger Mathys die met bravoure de mondharmonica bespeelt.

Ze spelen standards van T.Monk maar ook van Herbie Hancock zoals ‘Dolphin dance’ dat Toots graag speelde. Deze nummers worden afgewisseld met mooie eigen nummers van Rutger zoals “Louisa’s waltz” voor zijn vriendin met hierin een mooie bassolo. Mooi intiem is de duo uitvoering van piano en mondharmonica van het overbekende en flink gecoverde “Yesterday” van Lennon-McCartney. De ritme sectie is uitstekend door drummer Jesse Dockx, die zelf al rijzende ster is en de voor mij onbekende bassist Jonathan Collin (°2004) en die heeft dus nog veel tijd om zich verder te ontwikkelen en te verdiepen. Daar horen we zeker later nog van.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 26 Januari 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

'Maandrang' : Pat Donnez & Snauwaert-Engels

Pat Donnez: teksten
John Snauwaert: saxen
Stijn Engels: piano

Met het meerdaagse Mechelse stadsfestival Maandrang willen we poëzie de plaats geven die het verdient, tussen de mensen, als een middel tot verrijking en verbinding. We willen zowel jong en oud bereiken, en willen ook die groepen van mensen bereiken die anders minder snel met poëzie in aanraking komen".
De jazzzolder zal vrijdagavond 26/1 een optreden brengen met Merchelaar Pat Donnez, schrijver, dichter, interviewer, performer en (gewezen) radiomaker, samen met het duo Snauwaert-Engels, topjazzmuzikanten.

commentaren - recensie(s)

…Poëzie, waar zal JaZZZolder dat schrijven?...Welnu, op datum van vrijdag 26 Januari 2024 !, en dat tijdens de poëzieweek en als starter van het Mechelse Poëziefestival Maandrang dat nog loopt t/m 9 Februari. Voorzitter Marc geeft dan ook graag vanavond het woord aan ‘het woord’ en dát in de vorm van bevlogen spreker Pat Donnez en z’n twee fijne begeleiders : John Snauwaert op saxen En Stijn Engels aan de piano en die starten met een inleiding, ‘Father and Son’ dat dromerig neerdaalt over de hoofden van een goed bezette zaal hoorlustigen .Pat neemt dan het woord en stelt om te beginnen z’n nieuwe boek voor : ‘9 regels om in 8 te nemen’ en we onthouden alvast een eerste regel : deel geen gezamenlijke playlist van je ex-geliefde op Spotify want nostalgie zal je komen te overvallen. ‘Le bonheur d’ être triste’ is een ander verhaaltje rond melancholie en dat krijgt de melodie ’April in Gent’ mee, een compositie van John en de verhaaltjes volgen mekaar op en die krijgen allen een gepaste muzikale omkadering mee, allen van ofwel John zoals ook nog z’n bekende ‘21’, ofwel van de jonge pianist waarmee het aangenaam kennismaken is. Van hem horen we nog ondermeer in deze eerste set ‘Me, myself and Martha’ en ‘Rêverie en Blues’. De set zet zich al te gauw voort en na nog een gedicht en wat vertelsels komen we al snel aan het einde van de voorstelling terwijl Pat het heeft over z’n eigen uitvaart en hoe hij die ziet, welke muziek erbij mag zijn…Bach , maakt niet uit welke suite…en jazz natuurlijk : Monk, Miles, Mehldau…en het zou aardig wezen mochten John en Stijn zich die dag kunnen vrij maken… Het immer mooie ‘Black Venus’ van John Snauwaert mag tenslotte de set wat opgewekt besluiten want de weersomstandigheden bij de begrafenis worden ook aangehaald en ‘het mag een trieste herfstdag wezen op de plechtigheid maar, we zijn niet fanatiek : een vroege lentedag kan ook’….
Een misschien wat korte voorstelling volgens sommigen maar op de gangbare drie kwartier uitgespeeld…en er kwam nog een set natuurlijk, voor de liefhebbers…
De heren Tom Cools en Pieter Staes , de organisatoren van het ’Maandrang’ Festival komen daarna nog even op het toneel voor duiding en verdere verloop van het festival. Een knusse avond was het en nu weer poëtisch de bus op…

Winus

Jazzzolder stelt in het kader van het gloednieuwe poëziefestival Maandrang een avond voor met poëzie van Pat Donnez en zijn akoestische begeleiders John Snauwaert (sax) en Stijn Engels (vleugelpiano). John, Stijn en Pat hebben in de namiddag druk gerepeteerd. Stijn en John spelen eigen nummers zoals “Julia” en “Rêverie en Blues” van Stijn en John speelt “Black Venus” en “Aglama” afgewisseld met enkele standards zoals o.a. “The nearness of you“.

Tussendoor predikt Pat zijn eigen poëziestukjes die gaan over de dood (zoals acteur Robin Williams zijn ‘famous last words’) en barmhartigheid (Witje) en een stukje uit het Wonderlust boek met de vraag ‘is de mens van nature goed’ en hierbij mooi begeleid op een melodie dat gebaseerd is op het getal Pi 3.14. Pat zegt dat hij een expert is in relaties en vertelt een troostgedicht. De sax en piano blenden mooi in het geheel.

Initiatiefnemers van Maandrang, Tom Cools en Pieter Staes geven ook wat uitleg bij de verdere activiteiten van Maandrang dat loopt tot en met 9 februari.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 9 Februari 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Septnoir trio

Jonas Hormann: piano
Matija Mitrovic: bas
Damian de Muijnck: drums

SeptNoir is een modern Jazz Trio, gevormd op het Utrecht Conservatorium. Het trio bestaat uit Jonas Hormann op piano, Matija Mitrovic op bas en Damian de Muijnck op drums. Na een succesvolle start met optredens in o.a. de grote zaal van Tivolivredenburg, Le Guess Who Festival, ZeelandJazz en Ujazz Festival is het trio bezig met het produceren van meer eigen werk. Binnenkort zullen zij daarom ook hun eerste EP uitbrengen. Het trio mixt invloeden van grootheden als Avishai Cohen, Shai Maestro, Mark Guiliana Jazz Quartet, Tigran Hamasyan, Lyle Mays en Brad Mehldau met hun eigen muzikale achtergrond. Het resultaat daarvan brengt intens samenspel, verrassende en complexe ritmes gemengd met avontuurlijke en rijke harmonieën en een duidelijk verhaal naar het publiek.

commentaren - recensie(s)

...Ingetogen rollen de jongens uit Nederland hun klanktapijt uit en ook nu leidt er al gauw geen enkele twijfel : talent is in the house ! De drummer die ook grotendeels het woord gaat voeren maakt het eerste stuk alvast heel dynamisch, een echte entrée is het en zo noemt het stuk dan ook, al wordt het iets anders geschreven : ‘Entrez’ en dat zal ook de starter wezen van het komende album met dezelfde naam. Zij komen net terug van een tournee door de Baltische Staten en de Mechelse JaZZZolder mag hun eerste concert zijn op Belgische bodem. Wees welgekomen ! In het tweede nummer blijkt de vertelkunst van Jonas (Hormann, piano) en het stuk beweegt zich op een kronkelend pad van reflectie en uitbundigheid tot het abrupte einde, maar mooi hoor ! De piano start daarna een rustige wandeling en de bas van Matija ( Mitrovic) sluit mijmerend aan bij de dromerige piano. Roffelend op de vellen start daarna ‘What’s Next’ (als ik het goed begrepen heb ) maar het zijn wel degelijk allemaal eigen nummers die we vanavond te horen krijgen en deze song mag er wezen…aftastend, soms speels en mooi verpakt in een muzikale lekkernij, al gaat de drummer misschien soms wel een ietsje te fel…
Matija aan bas en afkomstig uit Montenegro (en dat moesten we even toch herop zoeken op de kaart ), start een bassolo op de elektrische bas en toont daarmee dat hij perfect in het Septnoir gegeven past… Die groepsnaam werd trouwens daarnet effe helder uitgelegd door Damian…heeft te maken met hun voorkeur voor de zwarte kleur voor de shirts en de wat ongewone zeven achtste maatsoort.
Volgt ‘Song for Zane’ en dat gaat wat verdrietig toch slenteren langs een…verloren liefde? Met een weggepinkte traan komt dan terug hoop binnendansen en gaan we..mag ik een vergelijking maken?...wat Marco Borsato-achtig (qua structuur) naar de finale waar de piano verder uitsterft. Een héél mooie gestyleerde zwierigheid leidt ons dan naar het einde van de set maar een vrolijke uitbundigheid brengt ons eerst nog langs de bassolo van Matija die mee opgaat in de extase van deze misschien wel mooiste song van de avond. We staan intussen een uur verder maar dan gaat het trio pas finaal afronden met ook nog zo’n lekker stuk : ‘Calm & Dangerous’, hun laatste single uit 2023…Dáár gaat m’n vroege bus, dacht ik daarbij even maar wat geeft het, zo’n mooi concert zit je toch volledig uit? Bravo voor alweer een topgig van de JaZZZolder !

Winus

Drie jonge heren in black (noir) brengen moderne jazz met eigen nummers en ze spelen al 2 jaar samen en kennen mekaar van het conservatorium in Utrecht. Ze spelen de eerste keer in België en hebben net een tournee achter de rug in de Baltische Staten zoals Estland en Letland.
Sept (7) duidt op de Franse taal die ze erg waarderen maar ook op rare maatsoorten zoals 7/8 maat. De grote drummer Damian de Muijnck presenteert de groep en de songs. Hij speelt al vanaf zijn vierde en geeft ook drumles en is actief in andere groepen en diverse muziekstijlen. Hij is inventief en geeft rare klappen maar ook fijne tierlantijntjes met de cymbalen met sticks, brushes en handen. Jonas Hormann op piano speelt heel geraffineerd en Matija Mitrovic op elektrische bas komt infeite uit Montenegro en van hem horen we ook enkele songs dan eens funky dan weer rustig. Ze duiken in maart de studio in en in september komt hun eerste plaat ‘entrez’ uit. Je kan hen beluisteren op spotify zoals de ballade voor Zana, de vriendin van de drummer, en een steviger stuk ‘calm & dangerous’ dat ze ook beide met verve speelden in de Jazzzolder.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 23 Februari 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Manuel Dunkel quartet

Manuel Dunkel (FIN): tenor saxophone
Alexi Tuomarila (FIN): piano
Sal La Rocca (BE): bass
Lionel Beuvens (BE): drums

Manuel Dunkel (1971) komt uit de stad Vantaa, Finland. Sinds het midden van de jaren negentig werd hij een van de belangrijkste stemmen in de Finse jazzscene. Het spel van Dunkel wordt gekenmerkt door gefocust saxofoongeluid, melodisch verfijnde lijnen en solide maatgevoel.
In de jaren '90 bouwde Dunkel zijn reputatie op als een aanpasbare en expressieve muzikant in verschillende muzikale omgevingen. Dunkels vaardigheden en sterke spel werden al snel opgemerkt door publiek en critici, en hij werd verkozen tot “tenorsaxofonist van het jaar” in het tijdschrift Jazz Rytmit van 1999-2001.
In 2011 ontving Dunkel de prestigieuze Yrjö-prijs van de Finse Jazzfederatie en in 2019 won hij de gedeelde 3e prijs op de Internationale Esko Linnavalli Big Band compositiewedstrijd in Helsinki, Finland.

commentaren - recensie(s)

…een voorspelbare hit, dit quartet en kan het ook anders dan met zulke prijsbeestjes op het podium vanavond ? Er wordt voornamelijk uit eigen werk gespeeld en starten deden we alvast met een stuk, opgedragen aan Nelson Mandela, ‘Mr. Nelson’ .De 2 Finnen uit de band kennen mekaar al langer al zitten ze vandaag in een formatie die voor het eerst met elkaar speelt. Bas (Sal La Rocca) en drums (Lionel Beuvens) zijn ons zeer welbekend en stellen nooit teleur, ook vanavond weer niet waar vooral de solisten ons zullen komen te overrompelen met uitstekende tunes, soms uit albums waar ze samen in gingen zoals nu met het zich door een lekkere drive meeslepende ‘Puzzle’ uit een album uit 2021: ‘Northern Journey’…daar kwam ‘Mr.Nelson ‘ trouwens ook al uit… Alexi ( Tuomarila, piano) slaat in nummer drie geboeid aan het vertellen, daarin bijgestaan door een meester op de tenor en dit betekent waarlijk genieten want ook de gedegen omkadering maakt het tot een feesje voor een alweer volle zaal hier, ten Mechelsen JaZZZolder…Zelfs als we wat later gaan vertragen wordt het nooit easy listening…daar staan de boeiende passages van Manuel dan wel borg voor, dikwijls een aanzet voor de geoefende vingers van Alexi dan weer…De méér dan geoliede ritmetandem Sal La Rocca-Lionel Beuvens voelt het ritme perfect aan en vult dat heel fijntjes in…da’s perfect , valt niks over te zeggen !...De aankondiging van de aankomende ballade ‘Always ?’…laat dan wel een glas ergens uit iemands hand glippen dat in scherven de grond op gaat, zalig wordt het toch wat onderuit schuiven dan onder het cymbalengordijntje van Lionel en de verstillende pianoriedels van Alexi. Warmpjes schuift Manuel dan bij en ook de bas van Sal maakt het tot een sentimental journey ! Het vuur gaat er daarna weer in met (wat ik meen verstaan te hebben als ‘What a Job’, maar ik heb geen playlist, kan het niet afchecken …Alleszins zet het Sal aan het bassen en gaat het met een lekkere drive naar het einde van de set toe en dan wordt het nog even dringen voor een afsluitend fotootje van de band na deze afsluiter van een prima concert, zeker weten !

Winus

Vandaag hebben we 2 Finnen en 2 Belgen in de Jazzzolder. De Belgische ritmesectie van Sal en Lionel is de ideale tandem die we al vaak hebben zien schitteren. Zij weten met bravoure de twee Finnen uit de buurt van Helsinki te begeleiden.

Het is de eerste keer dat het viertal samenspeelt. Alexi aan de piano en Manuel aan de sax hebben wel al veel samen opgetreden in binnenland en buitenland en prijzen gewonnen.

Ze vliegen er direct stevig in de tweede set met “Mr Nelson” waarin ieder om beurten kan soleren. Ze spelen meestal eigen nummers van de saxofonist Manuel Dunkel waarvan er twee cd’s te koop zijn aangeboden. Ze spelen ook een standard van Gershwin “love is here to stay” met wel een stevig arrangement van Jerry Bergonzi.

Manuel doet me soms denken aan grote sterren als Michael Brecker of Coltrane bij momenten zoals in het walsje “pentagram”. De compositie “Comodo Dragon”, genoemd naar het beest uit Indonesië, is een razendsnel muziekstuk waarin alle muzikanten flink loos gaan. Ze ronden af met een toegift “easy to remember” van Billy Eckstine. Top optreden.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 8 Maart 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Lorenzo Di Maio : 'RUBY'

Lorenzo Di Maio: gitaar
Wajdi Riahi: piano & Fender Rhodes
Cédric Raymond: Moog en Prophet
Pierre Hurty: drums

Met ’RUBY’ vervolgt Lorenzo Di Maio zijn muzikale reis naar iets meer eclectisch en contrasterend. Terwijl hij een sterke voorliefde voor melodieuze composities behoudt, heeft hij plezier in het mengen van genres met dit nieuwe polymorfe kwartet.
Samengesteld uit Lorenzo Di Maio op gitaar, Wajdi Riahi op piano en Fender Rhodes, Cédric Raymond op Moog en Prophet en Pierre Hurty op drums, is RUBY een assertieve lappendeken van de gevarieerde invloeden van de gitarist, die muziek distilleert waar delicate melodieën worden afgewisseld met virtuoze slagen, waar het natuurlijke samengaat met het verfijnde, waar sereniteit schouder aan schouder schuurt met viscerale, organische energie.
Dat is de muziek van RUBY, kleurrijk en explosief !

commentaren - recensie(s)

…Lyrisch maar tegelijk ook erg energiek steekt de band van wal met ‘Night Shade’ en het meeste van wat we vanavond te horen krijgen komt uit het recente album ‘Ruby’, uit November verleden jaar en uitgebracht op het Igloo label. ‘Detachment' (op z’n Frans), hetgeen volgt, vinden we dan wel niet op dat album maar het ademt eenzelfde sfeer met baspartijen die voor één keer es niet van een akoestische of elektrische bas komen maar uit de Moog van Cédric Raymonddie eveneens de keys beroert van de Prophet synthesizer. Voor het stevige weerwerk op de piano en nog wat keys bovenop de piano zorgt dan weer Wajdi Riahi die we nog kennen van het superbe Baz Trio, winnaar van het JazzContest Mechelen 2018. Energiek en gedreven door de alerte drums van Pierre Hurty gaan we verder met ‘Tenacity’ dat als een nachtelijke sneltrein verder..euh, snelt . Hetvingervlugge toetsenwerk van Wajdi blijft daarbij verbazen. Een ‘zwetelijk ‘ nummer is het en dan mag daar graag iets wat rustiger achteraan en daar zorgt ‘Melancholia’ dan weer voor met een heel lange aanloop van Wajdi aan de start , dat zou kunnen de ‘intro’ geweest zijn zoals op het album waarna het nummer dan verder open plooit, verzachtend, verstillend na het very uptempo draven van daarnet ! De blues krijgt je daarna in de grip met ‘Back Home’ en mooie orgeltunes (uit de Prophet?) zorgen voor een zalvend effect waar de heldere pianopartij dan weer contrasterend tegen afsteekt, mooi hoor !...en voor mij is dit dé uitblinker van de set, maar het moois is nog niet gedaan hoor…Er volgt nog ‘Buenos Aires’ gebaseerd op Astor Piazzolla’s 'Four Seasons of Buenos Aires’ meen ik dat Lorenzo zei en dat draagt in zich ook een ferme Moog solo van Cédric. De soli van Di Maio mogen er anders ook zijn, heel verhalend en nergens schreeuwerig.
Piano en gitaar gaan dan samen op in ‘The Chase’ wat niet zo jachtig gaat als de titel aangeeft.. alhoewel…jaagt de piano op de gitaar of is het net andersom?
Een boeiend concert was dit en zonder twijfel al het beste da’k van Lorenzo al gezien heb totnogtoe ...mét uitstekende kompanen bovendien !

Winus

Vandaag komt gitarist Lorenzo di Maio zijn nieuwe cd voorstellen onder de naam RUBY. De naam heeft geen betekenis maar op de hoes af te gaan is het een juweeltje van een plaat. We kennen hem al in de Jazzzolder sinds 2006. Het is altijd mooi te zien hoe hij is gegroeid door de jaren heen.

De nieuwe derde cd “Ruby” werd opgenomen in augustus 2023 in Brussel met de schitterende tandem Wajdi Riahi op piano/Nord electro2 61 en z’n vaste kompaan op drums Pierre Hurty. Het is een akoestisch en elektrisch kwartet geworden met Cédric Raymond erbij die de Prophet en een nieuwe Moog als keyboards bespeelt en er mooie klanken uit tovert die mooi blenden met het geheel.

De catchy nummers zijn van de hand van Lorenzo en zijn soms pittig en spannend doch zeer goed en groovy met steeds mooie solo’s van iedereen erbij en zeker in het opzwepende ‘Buenos Aires’. Ook nieuwe nummers als ‘cosmic trip’ passeren de revue. Een top kwartet.

Ook de andere cd’s zijn te koop aangeboden zoals o.a. “Black Rainbow” uit 2016 met daarin de bekende trompettist Jean-Paul Estiévenart die we volgende keer kunnen bewonderen. Hij is ondertussen een gevestigde waarde geworden in het Belgische jazzlandschap.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 22 Maart 2024 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Matthias Van den Brande trio feat. Jean-Paul Estiévenart : 'Fields of Color'

Matthias Van den Brande: sax
Jean-Paul Estiévenart: trompet
Thijs Klaassen: contrabas
Wouter Kühne: drums

Het Matthias Van den Brande Trio werd opgericht in 2021 door de bandleider/saxofonist en bestaat verder uit twee Nederlandse klasbakken: Tijs Klaassen en Wouter Kühne. De intieme setting van een trio geeft de muzikanten een ongelofelijke vrijheid om nieuwe ritmische, melodische en harmonische ideeën uit te werken. Hun wederzijdse vriendschap en sterke muzikale band vormen hiervoor het fundament.
In de zomer van 2022 wonnen ze de ‘Grote Prijs’ van zowel de B-Jazz International Contest (Gent Jazz Festival) als de Tremplin Jazz ‘Concours Européen’ (Avignon Jazz Festival).
In 2023 bracht het trio hun debuutalbum ‘Three Sides of a Coin’ uit bij het Nederlandse label Zenne Z Records, gevolgd door een internationale releasetour doorheen België, Nederland, Frankrijk en Spanje.
Ze brengen Jean-Paul Estiévenart mee als special guest.

Matthias Van den Brande (saxen) kennen we al langer en mogelijk zagen we hem laatst in 2021 op een preconcert van JazzatHome waar die inviel voor Egor Doubay in de Jelle Van Giel Group. Een paar jaar eerder hadden we hem ook al ter JaZZZolder met een quartet waar ik toen hoog mee opliep; hier kan je dat nog nalezen. Vandaag is zijn verschijning dan meer mature en ik ben zeer benieuwd naar de performance van vanavond. Ander volk daarbij op het podium en eigenlijk is dit het Matthias Van den Brande trio mét special guest Jean-Paul Estiévenart en deze laatste gooit ook steeds hoge ogen ! Dat zal meteen al blijken in ‘Lunar Landscapes’ dat heel kunstzinnig en fijntjes tevoorschijn komt. Alle composities vanavond zijn trouwens van de hand van Matthias en gebaseerd op het expressionistische schilderwerk van Mark Rothko, een Amerikaans schilder met Russische roots (1903-1970). Samen beginnen de blazers dan aan ‘Untitled Story’ dat mij wat Slavisch aanvoelt bij de start…Verder begeeft zich dat ook op het kunstzinnige pad van daarnet met daarbij een wat uitgebreide bassolo van Thijs Klaassen met verder Wouter Kühne (drums) die dat netjes verder ritmisch uittekent , mooi gedaan ! In nummer 3 ‘? Stardust ?’, dat een muzikale vertaling is van één der dingen die Rothko ook deed, namelijk het laten afdruipen of overvloeien van kleurvlakken in z’n schilderdoeken, kan je in je fantasie gaan meekleuren met de klankpenselen van de muzikanten. Zowel JP als drummer Wouter lijken daarbij met korte penseelstreken bij te borstelen of correcties aan te brengen. Harmonie brengt de blazers tenslotte terug bij mekaar al zorgt de drummer nog voor enkele dramatische momenten. Vervolgen doen we wat bopmatig daarna al zitten we ook wat op een hobbelend spoor…Soli volgen met eerst de trompetshouts van JP, dan een welbespraakte Thijs op de contrabas en even later gaat dan Wouter aan het roffelen in een solo met veel vellen maar met opvallend haast geen cymbalen. Met ‘Wow’ van Wouter wordt de set dan afgesloten en dat lijkt eerst wat op zachtjes de verfpotten terug dicht schroeven maar dan volgt nog een weer lange bassolo en die expressieve sax van Matthias die nog voor wat laatste excitement zorgt…JP lijkt daarbij nog wat te willen zalven en zo komt de band weer samen in een afsluitende together-finale. Mooi zo !, en dan is het nu wachten tot 2025 op het album ‘ Fields of Color’ dat intussen al wel geregistreerd werd in een Franse opnamestudio…

In slechts twee jaar tijd heeft het Matthias Van den Brande Trio zich een plaats veroverd op de Europese jazzkaart. We zijn verheugd om zijn vast trio deze avond te strikken met gastsolist Jean-Paul Estiévenart op trompet, en die kennen we al van 2006 in de toenmalige echte Jazzzolder.

Ze spelen twee verschillende sets met eigen werk. Hun nieuw project ‘Fields of color’ dat ze net opnamen in een Franse studio stellen ze hier nu voor. Matthias toont daarbij ook de boek en uitleg van de abstract expressionistische schilderwerken van Mark Rothko. Hij werkt met kleurvlakken en in zijn latere werken met veel grijs, wit en zwart zodat het lijkt op een maanlandschap, vandaar het nummer ‘lunar landscapes’. ‘Multiforms’ zijn chaotische accenten en kleurvlakken die botsen. Er wordt sterk gesoleerd door alle leden en zeker in ‘Wow’ van de drummer Wouter. ‘The Subway’ is een swingend nummer met walking bas over de metro in New York.Ze eindigen de tweede set met een lange blues toegift ‘in n‘out’ van saxofonist Joe Henderson. Het is wachten op de plaat die uitkomt in 2025.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en reviews ...