JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2024 : OKT- NOV- DEC

voor het volledige JaZZZolder-archief click hierboven de tab

JaZZZolderArchief 2024

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 4


27/12/2024	Chris Joris Ritual Trio + Special Guest 9 JAN
13/12/2024	PaTi-PaMi 26DEC
22/11/2024	Jean-Luc Pappi Trio 12DEC
8/11/2024	Natashia Kelly - Nicola Andrioli
25/10/2024	Close Distance
11/10/2024	Steven Troch Band

Vorig JaZZZolder Concert

Vrijdag 27 DECember 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

Chris Joris Ritual Trio + special guest

De Band :

Wanneer je kijkt naar de meest bekende jazzmuzikanten uit België, kun je niet om percussionist, componist en pianist Chris Joris heen.
Joris is al meer dan 45 jaar bezig met het experimenteren met verschillende soorten instrumenten en etnische muzieksoorten, om zo een geheel eigen stijl te creëren. Zijn muziek is vooral te omschrijven als een combinatie van jazz- en wereldmuziek. Met veel passie heeft Joris in zijn muzikale carrière verschillende cd’s uitgebracht, in en buiten Europa getoerd o.a. met zijn band Chris Joris Experience, en talloze projecten uitgevoerd; solo of met andere muzikanten. En dit met succes: voor zijn werk heeft hij verschillende prijzen gewonnen, waaronder die van de Beste Vlaamse Artiest in 1998.

Als componist en arrangeur schreef Eknath Erwin Vann muziek voor bigband (The Brussels Jazz Orchestra), hiphop (Krewcial, DJ Grazzhoppa's DJ Big Band), soul (Moiano) en voor kamerorkest in een project met de Belgische rockband Venus. Van 2002 tot 2005 werkte hij samen met de Canadese choreograaf David Pressault aan verschillende van zijn projecten, waarbij hij elektronische muziek en muziek voor saxofoon solo en live elektronica creëerde. Verder heeft hij muziek gecomponeerd voor film en TV. De documentaires "Traces/Empreintes de femmes" en "En attendant les hommes", beide van Katy Lena Ndiaye (Neon Rouge), ontvingen verschillende prijzen op internationale filmfestivals.

Sinds de jaren '80 is Sal La Rocca niet meer weg te slaan uit de Belgische jazzscene. Hij speelde doorheen zijn carrière bij diverse grote namen uit zowel de nationale als de internationale scene zoals Lee Konitz, Mal Waldron, Jacques Pelzer, Steve Grossman, Randy Brecker, Richie Beirach, Philip Catherine, Toots Thielemans, Dani Klein...
In 2017 en 2018 speelde Sal La Rocca verschillende concerten met twee beroemde Franse muzikanten: Jacky terrasson & Stéphane Belmondo (met wie hij al eerder had gespeeld, in 2003 en 2005) in een kwartet met de jonge en getalenteerde Belgische drummer Antoine Pierre.
In 2003 bracht hij zijn eerste album Latinea uit. Sal was toen de officiële bassist van zangeres Anne Ducros tot 2007, toen hij bassist werd van de poprockband Vaya Con Dios.
Zijn tweede album 'It Could Be The End' kwam uit in 2013, met een aantal originele composities, en zijn derde album 'Shifted' kwam uit in 2018.

Lauriane Ghils is een percussionist en componist. Ze groeide op in een muzikaal gezin in België waar haar moeder (Spaans-Africaanse) djembé speelde en zong en haar vader (Belg) indiaanse sitar speelde. Op haar zesde begon Lauriane met piano, en op haar 15e startte ze met percussieles bij de bekende docent Osvaldo Hernandez; hier leerde ze Latijns Amerikaanse (oa. conga’s en bongo) en West Afrikaanse percussie (djembé en dunun) met meerdere docenten te bespelen. Op haar 17e was ze 9 maanden in Brazilië waar ze onder andere een musicalproject organiseerde voor kinderen met leerproblemen.
Lauriane heeft 2 jaar gestudeerd aan de Jazz Studio Antwerpen en heeft een master in Latin Percussie bij Codarts Rotterdam afgerond. Lauriane heeft lessen gevolgd bij onder andere Zoumana Dembele, Babara Bangoura, Gerardo Rosales, Nils Fischer, Lucas van Meerwijk, Chris Joris en Martin Verdonk. Ook speelde ze oa met Shirma Rouse en Kim Hoorweg op North Sea Jazz Festival. Een perfect concert om 2024 te verlaten en uit te kijken naar 2025!!!

Chris Joris: percussie, piano
Eknath Erwin Vann: tenorsax en fluit
Sal La Rocca: contrabas
Lauriane Ghils: Malinese harp en percussie.

commentaren - recensie(s)

Chris Joris blijkt in deze eindejaarsdagen van 2024 nu ook weer een publiekstrekker te wezen in het Mechelse (zoals trouwens zowat overal ten lande..en daarbuiten ook ! ) De tribuneplaatsen in de Predikherenkerk alleen zouden daarom niet volstaan hebben voor de verwachte 150 man publiek vanavond dus werden er weer wat stoelen bijgezet voor het podium, een uitverkochte JaZZZolderse kerk werd het alweer ! Vanavond komt Chris met z’n Ritual Trio waarmee je ’m ook al kon beleven op JazzatHome 2024 al is d ’er wel een gesmaakte gaste bij vanavond : ex-leerling Lauriane Ghils op allerlei percussie en het zijn zij beiden die de percussieve aftrap geven van het concert waarna Chris op piano breed gaat uitwaaieren. Vergeten we niet dat die daar ook verbazend sterk in is , zoals die weelderig vloeiend kan uitpakken, net zoals een harpspeler ! In de zaal is het muisstil als Erwin Vann daarna ook van wal steekt en de bassolo van ouwe getrouwe Sal (La Rocca ) komt duidelijk naar voren ook dankzij JaZZZolder geluidstechnicus Wouter (De Jonck) die eigen analoge mixapparatuur van thuis ging halen omdat de digitale kanalen hier weer onontwarbaar bleken…Het geluid zit dus vanavond weer goed en bravo daarvoor ! Veel conga’s vanavond ook waarbij Sal steeds een gepaste baslijn zal leggen en Erwin zal uitpakken met bewegingen die het allemaal zoveel melodischer zullen maken, keigoed toch ! Dat was zo met ‘A Memory To Cherish’ aan de start maar algauw gaat het er levendiger aan toe en Erwin toont z’n meesterschap zowel in de eigen solo’s als in de ruimte dat-ie laat voor de medemuzikanten en de spielereien op de vele attributen die Chris weer bij zich heeft. We horen o.a. ‘Tuesday Night’, Theme For September’ en ‘On Children’s Street’. Dat de berimbau ook te horen zal zijn , da’s een zekerheid die je met Chris hebt en hij bespeelt dat Braziliaanse instrument dan ook op een meesterlijke wijze, enige uitheemse danseres had hier niet bij misstaan ! Die eerste set vloog voorwaar dan ook zo voorbij maar Chris had nog meer in petto voor na de pauze . JaZZZolder beloofde als afsluitend concert van het jaar dan ook een topavond en dat werd het met dit gezelschap zeer zeker !

Winus

Wat is leuker om ons laatste concert van 2024 af te sluiten met lieveling Chris Joris ! Het trio speelde al in september op Jazzathome en deze avond voor een uitverkochte Predikherenkerk komt er een extra guest bij, Lauriana Ghils uit het Gentse, die ook les heeft genoten bij Chris. Heel het podium ligt vol met allerlei instrumenten en het zijn Chris en Lauriane die regelmatig wisselen van instrumenten. Chris heeft ook de eer om onze nieuwe piano te bespelen. Iedere muzikant komt om beurt aan bod, soms solo of in duo en dan weer heerlijk samensmeltend in kwartet. We gaan heerlijk op in de meeslepende ritmes van West-Afrika met op het einde nog een hoogtepunt met extra gast Rifi Kythouka die zingt en tumba speelt. Een mooie avond.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

no video yet, coming up ?

Vrijdag 13 DECember 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

PaTi-PaMi

PaTi-PaMi is een formatie die oorspronkelijk ontstond door de samenwerking tussen Robert Denies (klassiek gitarist) en de bekende flamencogitarist Antonio Segura. Robert die al al veel ervaring had met Latin-muzikanten kreeg zo de kans om zijn composities ook nog een nieuwe dimensie te geven met flamenco-invloeden en nieuwe arrangementen voor een 5-koppige band. De toon was gezet en de inspiratie zette zich voort, vooral met de komst van Vanesa Diaz Gil als nieuwe front vrouw. Voor wie Vanesa al bezig zag, weet dat zij het publiek telkens weer weet te ontroeren, soms tot tranen toe, om dan net daarna weer helemaal naar feestmodus te gaan.
In 2021 kwam er de CD 'Cuando' met ook airplay op Klara, Radio 1 en La Première en heel wat positieve reacties en optredens. De volgende CD plant PaTi-PaMi in 2025-26 met daarbij ook een nieuwe samenwerking met de Columbiaanse jazz-zangeres Paola Marquez.
De warme akoestische vibes, het delicate gitaarspel, de exotische ritmes met invloeden uit de Cubaanse son, flamenco, Braziliaanse baião en samba tot Frans chanson, de originaliteit van hun eigen composities en vooral de zwoele stem van Vanesa Diaz Gil, zorgen ervoor dat je bij een live-optreden van PaTi-PaMi even al je zorgen vergeet.
De muzikanten van PaTi-PaMi delen dezelfde muzikale passie en nemen je mee op reis. Die reis zal vaak te aanstekelijk zijn om niet te knuffelen of te dansen.

De Band :

Vanesa Diaz Gil: vocals/altsax: Vanesa komt uit Lanzarote en studeerde hier jazzcompositie in Brussel en is ook actief in diverse andere muzikale projecten waaronder de groep Zyriab waarmee ze ooit het podium deelde met Jorge Pardo (de fluitist bij Paco De Lucia). Momenteel werkt ze ook als componiste in haar eigen projecten en ook met het duo Gabriele di Franco en Francesco Negro nam ze net een nieuwe CD op. In PaTi-PaMi zingt ze in haar moedertaal het Spaans en ook een beetje Portugees en Frans. Met haar jazzopleiding weet ze zich ook uit te leven in improvisaties met haar altsax.
Robert Denies: klassieke en Flamencogitaar/cavaquinho/tres/vocals. Robert is de bezieler van de band en staat ook in voor de meeste composities. Robert is de docent klassieke gitaar aan de Kunsthumaniora Antwerpen en geeft ook les in de academies van Turnhout en Borgerhout. Hij werkte in het verleden samen met diverse muzikanten uit klassiek, jazz en wereldmuziek als José Toral, Stefan Bracaval, Ludo Marien, John Snauwaert, Niels Verheest, Antonio Segura, Serge Dacosse, José Luis Montiel en vele anderen. Momenteel heeft hij ook een klassiek gitaarduo met Patrizio Perucchi. Naast gitaar zingt Robert ook in zijn moedertaal het Frans en ook in het Spaans.
Patricio Grande: flamenco gitaar/backing vocals: van Chileense afkomst en in België al jarenlang actief in de flamencoscene en speelt regelmatig met zangers/zangerssen en dansers die hij voor zijn shows rechtstreeks uit Spanje laat komen in o.a het PSK. Patricio studeerde bij Odair Assad (klassiek) in Mons en kreeg van jongsaf ook intens les flamenco van o. a. Antonio Segura! Patricio speelde o.a met Antonio Paz, José Ligero, Esteban Murillo, Marisol Valderrama. Hij is gitaardocent in o. a. de academie van Molenbeek.
Lorenzo Simoncelli: elektrische bas: Italiaan die momenteel nog aan zijn masterstudies jazzbas bezig is aan het Conservatorium van Brussel bij Bart de Nolf. Naast PaTi-PaMi is hij regelmatig te horen in diverse jazz en latin-formaties in bekende jazzclubs van Brussel zoals de Sounds, Jazzstation, The Music Village e.a. In 2022 kwam hij met de CD 'Breejo' in een live-show van de Nationale Italiaanse zender Rairadio3.
Peter Van Woensel: Peter is een erg creatieve multi-percussionist. Naast jazzopleiding in de jazzstudio bij o. a. Chris Joris ging hij zich ook verdiepen in de Cubaanse muziek te Cuba en volgde ook Braziliaanse percussie in diverse Sambascholen in Rio De Janeiro. Hij speelde met o.a Willy Deville, The Gibson Brothers, La compagnie Creole, Will Tura, Jo Lemaire en vele anderen. Hij heeft ook o.a zijn eigen project 'Van Slag' percussieduo.
Special Guest: John Snauwaert: tenorsax. John hoeven we u niet meer voor te stellen. Hij was al meermaals te gast in de Jazzzolder met vaak straffe New Yorkse muzikanten aan zijn zij.
John en Robert zijn al jaren goede vrienden en speelden in de jaren 90 jarenlang samen in de latin-jazz formatie Que Pasa.
Voor dit concert zal John in enkele nummers meespelen met mooie stijlvolle improvisaties zoals we dat van hem gewoon zijn.

Vanesa Diaz Gil: zang, sax
Robert Denies: gitaar, tres, Cavaquinho, 8-gitaar en vocals
Patricio Grande: flamenco-gitaar en backing vocals
Lorenzo Simoncelli: el. bas
Peter Van Woensel: percussie
Special guest: John Snauwaert: sax

commentaren - recensie(s)

…We zijn al aardig over het geplande beginuur wegens een erg moeilijke soundcheck (iets met het leiden van de afzonderlijke instrumenten naar de monitors) en, naar ik later verneem , zou alles pas veel beter lopen tijdens set 2…Maar dan begint Vanesa toch met wat ingehouden (Spaanse?) passie aan de set met , ik denk, veelal eigen composities van de hand van Robert Denies en je vindt ze niet alle terug op de eerder verschenen EP ‘Cuando’ maar er zit nog een album aan te komen . Dit ‘Mi Corazon y tus Secretos’ , zou je daar dan kunnen op terug vinden .Met de flamenco intro van Patricio ‘Grande’ start daarna ‘Lo Bueno y Lo Malo’, nog niet te temperamentvol maar verhalend voor wie de taal verstaat… In eenzelfde toon en met de bijzondere percussie van Peter Van Woensel gaan we verder met ‘La Letra Desgarrada’ waarbij special guest John Snauwaert heel stemmig invalt op z’n warme tenorsax, mooi ! Zwoeler van sfeer wordt het dan met het volgende met deze keer John op sopraansax en met de stemmige bongo’s van Peter. Very dansbaar ook maar helaas is het tribunegezien een zittend publiek hier…volgt dan een nummer van slechts het duo Patricio-Vanesa , ‘Volver’ en da’s dan meer ingetogen en dromerig. Omdat de setlist blijkbaar wat dooreengeschud wordt toch is het wat raden op wat volgt maar nu ligt de focus op het sublieme gitaarspel van Robert Denies en hij vergezelt Vanesa in het zingen, dat zou dus ‘Guajira du Nouveau Monde’ kunnen geweest zijn waar die wat Franstalige vocalen bij brengt. Evengoed gaat het heupwiegend in a latin way verder met ‘La femme de ma Vie ‘ of was het ‘Luz Del Sur’? met nu weer John Snauwaert vingersnel en in a samba way op de tenor. Een korte maar wel erg kwalitatieve set was het die beloftevol deed uitkijken naar wat na de pauze nog zou volgen maar helaas blijf ik zelden of nooit tot het einde van het concert…Toch wel wat spijt van, ook deze keer weer …

Winus

Pati-Pami, de vijfkoppige band, ingeleid door onze Jessie van de inkom kassa, die een speciale band heeft met de band, zorgen voor warme en aanstekelige muziek bij een volle tribune in de Predikherenkerk. We krijgen een cocktail van Spaanse flamenco, Frans chanson, samba en salsa aangevuld met twee gastsolisten John Snauwaert op tenor-en sopraansax en in het tweede deel een extra zangeres voor nog meer pit. De eigen composities van gitarist Robert Denies doen me denken aan de Cubaanse Buena Vista Social Club of aan de Spaanse platen van Gloria Estefan van de ninetees en Celia Cruz is ook niet ver. De EP Cuando uit 2021 is te koop aangeboden aan de T-shirten stand onder het motto ‘Je ne peux pas oublier” dat ook als single werd gelanceerd. Achteraf genieten we nog na van een drankje in de bar boven.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

no video yet, coming up ?

Vrijdag 22 november 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

Jean-Luc Pappi Trio

Deze drie virtuoze muzikanten uit de wereld van de Belgische jazz zullen Jean-Luc Pappi's eigen composities en enkele standards ten gehore brengen. Het muzikale universum van Jean-Luc Pappi is veelzijdig en weerspiegelt zijn opleiding in klassiek, jazz en latin (Cubaanse, Braziliaanse en West-Indische ritmes). Jazz is een filosofie, een van rebellie en de zoektocht naar vrijheid, en het past perfect bij de persoonlijkheid van deze componist, die zijn virtuositeit in dienst stelt van deze humanistische zoektocht die onze gevoeligheden tot in de kern raakt. Improvisatie, het parool van jazz, vindt plaats op elk niveau - ritmisch, melodisch en harmonisch - zodat het altijd verrassend en opwindend is voor het publiek. De samenwerking tussen deze drie muzikanten geeft ons ongelooflijk veel plezier!

Jean-Luc Pappi: piano

Chris Mentens: contrabas

Thierry Gutmann: drums

sorry, no weblinks...

commentaren - recensie(s)

…Erg toegankelijke jazz krijgen we vanavond met een trio topmusici alweer, het houdt hier nooit op ! Allereerst is er natuurlijk jean-Luc zelf die zich niet meer hoeft te bewijzen en bij zich heeft -ie om te beginnen de immer verbazend goeie bassist Chris Mentens gezet en da’s alweer een tijd terug dat we die hier zagen. We hoeven hem allang niet meer voor te stellen, deze begeleider van ondermeer Chris Joris, Mal Waldron, Slide Hampton en vele andere jazzgroten… Verder blijkt Thierry Gutmann op drums een heel geschikte partner te zijn in deze samenstelling maar die heeft natuurlijk ook al zo’n ellenlang palmares met samenwerkingen die verder reiken dan jazz met onder vele, véle anderen Rocco Granata, Adamo, Vaya Con Dios, Marc Lelangue… Heel erg thuis in diverse genres en dus een waardige vervanger van Bruno Castellucci in dit trio .

Met Bloc Note’ komen ze de concertruimte met , deze keer een slechts half gevulde, tribune binnen, een relaxe binnenstapper is dat en meteen een aangename kennismaking met de pianist , mocht je hem nog niet eerder gezien hebben op één van de vorige JazzatHome edities. Chris komt daarbij al meteen te soleren, is duidelijk meteen in z’n element ! ‘Toc Toc’, wat volgt maakt al wat shouts los in de entourage van de pianist en dat gaat meteen aan het swingen hoor, dat wordt hier gelijk een feestje ! Misschien tijd dan om daarna even te gaan verstillen?...Met ‘Balade’, wel degelijk met slechts 1 l en conform de definitie van ‘balade’ : une flânerie, promenade sans but précis » ou bien « une sortie, excursion vers des lieux relativement proches ». Ce nom féminin est le dérivé du verbe « balader ».

…en zo was het maar net : een rustige , muzikale wandeling mét bovendien die héél zangerige bas van Chris die je wat doet wegdromen. ‘Era’ houdt daarna de teugels strak en gaat vertellend verder langs een sprankelend beekje en weer is Chris daar ook met een innemende solo en de song gaat dan aan het versnellen zodat je dacht die zou eindigen in een climax maar nee hoor, de wandeling loopt naar en in een doodlopend straatje…Toch mooi ook !

Erg contrasterend daartegen eindigt het trio met het wat explosieve ‘ Calypso’ en de drumsolo getuigt hier van uitbundigheid. Een vrolijk einde van een diverse eerste set !

Winus

Jean-Luc Pappi kennen we reeds van enkele Jazzathome passages en nu eindelijk in trio in de Jazzzolder op onze 5de locatie in de Predikherenkerk. Hij geeft er een lap op met zijn aanstekelijke ritmes en meestal eigen composities zoals “bloc note” en “Tic toc” die erg poppy, swingend en opzwepend naar een climax gaan waarbij bassist Chris erg groovy tekeer gaat ondersteund met catchy drumwerk van Thierry die duidelijk een volgeling is van Bruno Castellucci. We krijgen het al wat warmer nu zeker met de Calypso en andere latino ritmiek. Hij eert ook zijn dochters in “Mathilde et Julie”. In het tweede deel van het concert horen we ook heerlijke standards als “St. Thomas Infirmary“ en “Bye Bye Blackbird” die vurig worden vertolkt met snelle piano loopjes. Er is steeds een goed oogcontact tussen de muzikanten waarbij ieder mag doorgaan met soleren. Zijn trio bestaat als sinds 2010. Op het einde nog een traktatie van “Someday my Prince will come” uit Sneeuwwitje. Zijn cd’s zijn uitverkocht maar gelukkig heeft Chris Mentens wat cd’s bij zoals ook zijn nieuwe solo CD ‘XMNTNS’.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

no video yet, coming up ?

Vrijdag 8 november 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

Natashia Kelly - Nicola Andrioli

Voor singer-songwriter Natashia Kelly is muziek een gedeelde taal : muziek maakt als communicatiemiddel dialoog mogelijk, maar probeert ook essentiële dingen te benoemen en bepaalde sluiers over jezelf en de relatie met anderen op te lichten. Het is door middel van taal, en door de verhalen die we vertellen, dat we onze plaats in de wereld kunnen bepalen.

Natashia Kelly en Nicola Andrioli worden vaak omschreven als jazzmuzikanten. Een nauwkeurige constatering omdat zij zich in dit idioom hebben verdiept en regelmatig samen met andere muzikanten in dezelfde gemoedstoestand muziek maken die als ‘jazz’ kan worden omschreven. Ze gaan echter verder en zoeken ook – buiten dit kader – naar verschillende uitingsvormen die stijlen en landsgrenzen overschrijden. Maar met het oog op morgen, gretig op zoek naar onontgonnen terrein.

Improviseren is een verlangen naar het onbekende en het spontane. Het is tegelijkertijd een middel, een doel en misschien zelfs een manier van leven. Improvisatie vereist lef, vaardigheid en vooral vertrouwen.

Natashia Kelly: zang
Nicola Andrioli: piano

commentaren - recensie(s)

…Natashia had het niks te warm dus bleef de sjaal aan tijdens het concert wat geeneens stoorde. De zaalreverb van de grote, lege kerk bleek voor het repertoire trouwens en zelfs wat een meevaller te zijn want die onderstreepte het poëtische karakter van de songs. De opener kon er zelfs eentje van Kate Bush geweest zijn, alleen gaat Natashia niet zo hoog in haar voice. De begeleidende piano van Nicola klinkt groots en het is nog niet eens de nieuw bestelde JaZZZolderse piano maar nog steeds de ‘ouwe getrouwe’ maar zoals bekend puurt Nicola overal het beste uit…In het volgende nummer ondersteunt een subtiele synthesizer zelfs met een ver koortje….De nummers komen zowel uit het vorige album ‘Dear Darkening Ground’ als uit een nieuwe , nog te verschijnen plaat en zijn allen indie songwriterstuff, verstillend en aangrijpend zoals Natashia dat brengt…Zo ook de titelsong uit dat vorige album en da’s wat een trage wals zo je wil, met weer die schitterende pianoklanken van Nicola. Ik blijf trouwens wat wegdromen over die Kate Bush referentie van daarstraks want het moet gezegd : ik heb Natashia nog nooit zo mooi horen zingen…Het heeft ongetwijfeld ook met het , in het genre, uitstekende songwerk te maken ! Het publiek geniet er duidelijk ook van , op de tribune én op de stoelen voor het podium voor hen die het allemaal graag van dichtbij meemaken. Met ‘Time had made a change in me’, één van de zeldzame covers die ze brengt, besluit Natashia het einde van de eerste set, een beetje een hymne is het en ’t weze gezegd : adembenemend mooi waren deze eerste nummers , dat belooft voor na de pauze ! (al blijf ik zelden tot op het einde van de concerten wegens helaas beperkt openbaar vervoer en dus busritten) , waarom ging dat vroeger zoveel beter als nu?....

Winus

Natashia Kelly is geen onbekende voor Jazzzolder of Jazzathome en vandaag schittert ze in een ‘less is more’ combinatie met pianist Nicola Andrioli die eind september hier nog Philip Catherine heeft begeleid. Haar composities met tekst en muziek uit haar recentere plaat ‘Dear darkening ground’ van 2023 worden beroerd en uit gepuurd zoals in het prachtige titelnummer maar ook nieuwe tracks die nog moeten uitkomen zoals ‘up from the skies” en ook een mooie cover van Sting’s ‘Shadows in the rain’ en ook een cover van een folksong “Time had made a change in me” met daarin sublieme ondersteuning van Nicola’s stem en synthesizer met vocal processors en delays (zonder overdaad). Natashia Kelly is geen onbekende voor Jazzzolder of Jazzathome en vandaag schittert ze in een ‘less is more’ combinatie met pianist Nicola Andrioli die eind september hier nog Philip Catherine heeft begeleid. Haar composities met tekst en muziek uit haar recentere plaat ‘Dear darkening ground’ van 2023 worden beroerd en uit gepuurd zoals in het prachtige titelnummer maar ook nieuwe tracks die nog moeten uitkomen zoals ‘up from the skies” en ook een mooie cover van Sting’s ‘Shadows in the rain’ en ook een cover van een folksong “Time had made a change in me” met daarin sublieme ondersteuning van Nicola’s stem en synthesizer met vocal processors en delays (zonder overdaad).

Nicola speelt halverwege de tweede set zijn eigen ‘no gravity’ en ‘panther song” dat een jazz injectie geeft met mooie pianolijntjes met loops en vingergeknip om het ritme op te zwepen. Breekbaar en fragiel zingt ze haar lyrische composities met teksten gebaseerd op dichters en het gaat vaak over de relatie van mens met de natuur en welke gevoelende daarbij ontluiken. Als bis volgt een verdiend Indie-folknummer "Wild Indifference" van Joan Shelley. Achteraf worden diverse cd’s verkocht. De afwezigen hadden ongelijk en het publiek werd er stil van.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 25 Oktober 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

Close Distance

CLOSE DISTANCE is het nieuwste project van Jelle Van Giel, die na 10 jaar Jelle Van Giel Group nieuwe paden wil bewandelen. Hij schreef nieuwe muziek voor kwartet met als basis piano en gitaar. De muziek vertrekt vanuit drie ankerpunten: 'mind', 'heart' & 'body'. Dit is tevens de filosofie van pianist Aaron Parks, die voor Jelle de belangrijkste inspiratiebron is voor deze nieuwe band.

Jelle omschrijft de nummers eerder als songs dan als composities. Ze staan met één been in de pop/rock en één been in de jazz. Jelles sterkte is het arrangeren van een beeldverhaal rond lyrische thema’s die je raken. Hierdoor is de muziek voor een breed publiek toegankelijk.
.

Ewout Pierreux: piano/keys
Roeland Celis: gitaar
Yannick Peeters: contrabas
Jelle Van Giel: drums/soundscapes/songs

commentaren - recensie(s)

Dit project van drummer Jelle Van Giel herinnerde me aan een eerder werkstuk van nog zo’n geweldige drummer, vroeger meermaals te beleven op JaZZZolder: Yves Peeters, die in 2009 met de Yves Peeters Group ook al een wat filmisch project afleverde (Sound Tracks’) al kan je’t helemaal niet vergelijken met vanavond wegens anders muzikaal ingevuld en ‘Sound Tracks’ van Yves was eerder een road trip, wat American getint ook toen, daar wat deze band vanavond brengt meer nijgt naar stemmingen en overdenkingen. Zeker al met ‘In Between the Sea and the Houses on the Hill’, dat in de eerste set komt na het meer energieke ‘The Secret of Bluebell’ van aan de start, met meteen al die mooie pianosolo van Ewout aldaar, die er breed uitvloeit of de respons erop van snarenkunstenaar Roeland Celis ! Yannick (Peeters, contrabas) komt ons daarna ook te verblijden met een gesmaakte solo….Lang geleden trouwens dat we ze hier nog es zagen…’ Recalling of the Setting Sun’ is een warme melodie daarna, deze keer vooral uitgetekend door Roeland op gitaar en da’s altijd machtig hoe mooi die klanken uit dat instrument van hem komen. Daar staat dan weer Ewout tegenover op de grand piano, kan het nog mooier? Jelle laat de song met wat cymbaalgeruis inslapen…intimistischer wordt het daarna met ‘True Fiction’ waarbij Roeland heel gevoelig de snaren beroert, iets dat stemmig overslaat op de pianotoetsen van Ewout…maar het lijkt wel een heel korte set te gaan worden want Jelle kondigt dan het laatste nummer van de set al aan : ‘ Satori’…Vergeten we hierbij echter niet dat het concertconcept sinds dat JaZZZolder in de Predikherenkerk zit veranderd is : een eerste set van ongeveer 45’, daarna pauze en dan een laatste set, wat mogelijks een verkeerde indruk kan geven…ik ben er nog niet aan gewend…Ook al niet zo aan het zaalgeluid dat mij te ijl is, net als de hoge ruimte van de kerk, de grootsheid van dit alles en dag dus aan het kleine clubgevoel…Daartegenover staat natuurlijk de beschikbaarheid van de tribune met 90 zitplaatsen en de imposante, monumentale omgeving maar ik weet het nog niet hoor, ik kijk wat nostalgisch terug en mis nu al het knusse van vroeger…

Winus

We zijn blij het nieuwe project van drummer Jelle Van Giel te presenteren als een hecht kwartet 'Close Distance' met topmuzikanten die allemaal al hebben opgetreden in Jazzzolder en/of Jazzathome. Het is tof te horen hoe ze gegroeid zijn door de jaren heen. Ze presenteren hun EP 'Close Distance' waarop vier vrij lange, energieke maar melodieuze nummers staan die zich tussen jazz en indierock bevinden. Jelle praat zijn nummers aan mekaar. Er zijn ook een paar rustigere nummers zoals “True Fiction” dat hij pas eind september schreef met vloeiend pianospel van Ewout. Overweldigend is “Loud Whisper” op het einde van het concert met mooie interacties van gitaar en de Rhodes uit ’81.

Jelle’s ervaring in film muziek zorgt ervoor dat deze live performance organisch aanvoelt als een reis waar steeds iets anders valt te beleven. Dit is het laatste concert voordat ze in december de studio induiken om een full cd te maken die september 2025 zal verschijnen op De W.E.R.F. Records . Ook werden cd’s verkocht van Yannick Peeters en van Roeland Celis.

Setlist: The Secret Of Bluebell / In Between The Sea and the Houses on the Hill /Recalling Of The Setting / Sun/ True Fiction / Satori / Within This World / Bicycle Pool/ Unsung Hero/ Loud Whisper/ Bis: Without Heart We’d All Fall Apart

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 11 Oktober 2024 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

Steven Troch Band

Steven Troch Band werd eind 2015 opgestart door zanger/mondharmonica speler Steven Troch. Mechelaar Troch is al jaren een graag geziene in de bluesscene van de Benelux. Zijn harmonicastijl is fel geïnspireerd door de oude bluesmeester Little Waler, Sonny Boy Williamson en George Smith dus qua klankkleur en aanpak heel anders dan onze eigenste Toots Thielemans. De band begon als een relatief klassiek bluescombo in de West Coast en Chicago traditie maar door een brede mix van invloeden betraden ze snel andere paden.

Anno 2024 past de groep niet meer in 1 vakje al zijn hun blueswortels nog duidelijk hoorbaar. Je kan hun muziek omschrijven als Roots muziek waarin zowel blues, Americana, soul en zelfs een vleugje jazz in verweven zit. De band speelt voornamelijk eigen werk en ook hun albums bestaan volledig uit eigen werk. Momenteel zijn ze aan het werken aan hun 4de studio plaat die in 2025 zal verschijnen.

Steven Troch: vox + harmonica

Matti De Rijcke: gitaar

Liesbeth Sprangers: bas

Dennis de Gier: drums

commentaren - recensie(s)

...af en toe en vooral in het verleden dan maakt JaZZZolder podiumplaats voor binnenlandse bluesartiesten en in de loop van de jaren zagen we er hier al wat langskomen: Carlos Blues Box, Fernando Neris, ouwe maat van Steven Troch uit z’n Fried Bourbon periode :‘ Shakedown’ Tim Ielegems én, na een performance in de Predikheerlijke Zomer van 2021,in duo toen met ‘Matt T Mahony’ staat Mechelaar en bluestopper Steven vanavond hier nu ter kerke met een band waar die al wat jaren mee rond trekt, zij het met wisselende bezetting.Aan de gitaar vinden we nog wel dezelfde vakman terug als toen in 2021, op de Predikheerlijke binnenkoer, al klinkt z’n naam al wat Vlaamser nu : Matti De Rijcke. Ook op bas een ouwe bekende op de vloer met de ferme, Nederlandse Liesbeth Sprangers, met veel overtuiging aan de snaren van de elektrische bas ! Op drums verder de mij nog onbekende Dennis de Gier (waar dat vroeger nog ‘King' Berik was , ook bekend van het Hound Dog Taylor project van Guy Verlinde destijds… en jawel…ik draaide jaren mee in het bluescircuit ook en vandaar gaat mijn herinnering aan Steven Troch ook al mee van in de tijd van ‘The Dirty Dogs’ en eigenlijk méér nog, z’n latere Fried Bourbon periode (diverse reviews zijn terug te vinden in de 'album review' sectie alhier...

Ik denk da’k hem laatst met z’n band nog zag in den Bromfiets, m’n ouwe stamkroeg met, in die tijd, nog heel wat binnen én buitenlandse toppers op het kleine kaffeepodium daar, een bijzondere tijd was dat ! ...Of zag ik,’m nog recenter, in Kafee Zapoi, bij een vorige albumrelease? Of was het bij een dansavond bij Ad in ‘De Floeren Aap' ? Ik weet het niet meer maar telkens was het wél een uitgelaten shake-ass-avond want je blijft er niet bij stil zitten ! Dat kan helaas nu niet in deze concertzaal maar je blijft het voelen in je heupen ! Niet moeilijk ook met opener ‘So Much to Do’, een stomende shuffle, en daarmee zit de sfeer er meteen in ! ‘Bad Taste’ mag er anders ook zijn , met die slowdown mood en een eerste keer een gesmaakte gitaarsolo van Matti. Het hoeft immers niet steeds up tempo te gaan, rustiger kan ook met verder o.a. ‘ You Came along’ of de slow swing ‘Loose Your Head’, een wat bravere popsong in a good mood maar wel met een nogal plots einde. Hoeft het gezegd dat de harmonicapartijen van Steven steeds bijzonder zijn , iets wat hem tot een internationale speler maakt globaal gezien en dat bewees het album ‘Nice ’n Greasy’ al in 2016 (lees mijn recensie hier) Daar komt trouwens ook ‘I wanna Sleep’ uit, de blues baby !, naar de slaap toe ! Het wijfelende ‘Deleted Scene’ wordt dan weer gered door die mondharmonicapartijen, en mogelijks ook de tekst, als die al verstaanbaar was, want de hoge ruimte van de kerk geeft de vocals een wat ruimtelijk beleven mee, iets wat het mij, met gehoorproblemen, nog wat moeilijker maakt om te verstaan…In deze set zijn alle nummers trouwens van eigen hand meen ik en daar zitten er heel wat bij van het nieuwe album ook dat er gauw nu zit aan te komen, in April 2025 volgt de release en daarover lees je ongetwijfeld later meer hier op JAZZEPOES…Ook het lekkere, wat funky ‘Be There for Myself’ zal daar wellicht op komen te staan, weer nu met die vermeldenswaardige gitaarinterventies van Matti ! De set eindigen doet de band daarna met de stuwende shuffle van ‘Double Down’ en da’s de bevestiging van een hechte band rond een professionele frontman, nu aan de pauze toe maar straks weer paraat met de tweede set voor een alweer goed gevulde tribune en nog wat frontseats daar bovenop ! Top jongens !...en meissie , mij zie je op de release in April !

Winus

De band van Steven Troch, Mechelaar, is goed verankert in het Belgische blues landschap. Hij is een muzikaal polyglot, hij zingt zoals hij het meent maar blaast vooral als een ras muzikant op zijn badass-harmonica en schrijft zijn eigen songs. Hij is winnaar van twee internationale harmonica wedstrijden en haalt zijn inspiratie van de oude blues meesters. Hij houdt van de opwindende blues sounds van Chicago en combineert ze met zijn andere invloeden en eigen kruiding. Hij omringt zich vandaag met zeer getalenteerde en ervaren club muzikanten: "Top Notch" gitaarspeler Matti De Rijcke, powerwoman Liesbeth Sprangers (NL) op de 4 string elektrische bas en no-nonsense drummer Dennis de Gier.
Zij brengen ons een fijne mix van blues en roots en putten uit zijn albums en klassiekers van o.a. Bo Diddley (mellow down easy). Dit is een solide 4-delige band die scherpkantige traditionele blues speelt, belegd met zielsvermoedende overtuiging.
Het is nog even wachten op zijn vierde studioplaat in het voorjaar van 2025.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

no video yet, coming up ?