Sumooi is het nieuwe project van Daniel Jonkers (Sonic Hug, N∆BOU), Leonard Steigerwald (ALIGAGA, BSFOE) en Stan Maris (Kreis, Kin Gajo), een akoestisch trio dat zich begeeft in de ruimte tussen gecomponeerde ideeën en improvisatie.

Hun titelloze debuutalbum bevat originele stukken van alle drie de leden, die schakelen tussen rustige, ruimtelijke momenten en ritmische interactie.

Het trio, dat ongebruikelijk is in zijn instrumentatie, vindt vorm in vloeiendheid en trekt de luisteraar mee in elk moment – een doordachte eerste release van een groep die goed naar elkaar luistert en naar de muziek terwijl die zich ontvouwt.

Qua stijl zijn invloeden te herkennen van Scandinavische artiesten als ADHD of Skuli Sverrisson en Belgische artiesten als Joachim Badenhorst of Ruben Machtelinckx.

Stan Maris-accordeon

 is een Belgische accordeonist en componist, voornamelijk actief in de jazz- en geïmproviseerde muziekscene. Naast zijn solowerk is hij bandleider van het folk-jazz-cinematografische trio Kreis en het jazz-groove/hiphop-hybride trio Kin Gajo, dat genomineerd was voor Jong Jazztalent Gent 2024. Andere projecten zijn het vrije improvisatietrio Ocean Eddie en de meer textuurrijke bands Suura en Erem. Stan heeft samengewerkt en gespeeld met artiesten als Sofia Jernberg, Robert Landfermann, Joe Talia, Praed Orchestra, Nate Wooley, Ingebrigt Håker Flaten en anderen.

Leonard Steigerwald - piano

Leonard Steigerwald (geboren in Düsseldorf, Duitsland in 1992) is een in Brussel gevestigde muzikant.

Na vele jaren als drummer te hebben gespeeld, ontdekte hij tijdens zijn studie aan het Conservatorium Maastricht een sterke fascinatie voor de piano en besloot hij zijn muzikale carrière voort te zetten op dit instrument.

Na een bachelordiploma in Maastricht volgde een masteropleiding aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Sinds hij in 2021 het conservatorium verliet, is hij zeer actief in de Belgische muziekscene als sideman/co-leider van meerdere projecten, zoals: ALIGAGA, Abstract INC., BSFOE, Sumooi, Jazmyn, waarmee hij een aantal concerten in heel Europa heeft gegeven en meer dan 15 albums heeft opgenomen.

Daniel Jonkers, geboren in 1993 in Geleen (Nederland), is een in Brussel gevestigde drummer. Sinds hij daar in 2015 naartoe verhuisde, is hij zeer actief in de muziekscene in en buiten Brussel. Daniel treedt op in allerlei bands met veel verschillende bezettingen, waarvoor hij ofwel muziek co-componeert/arrangeert ofwel actief is als sideman. Enkele momenteel actieve bands zijn: Aligaga, Sumooi, Nicolas Thys “Sound Circus”, N∆BOU, Louise van den Heuvel “Sonic Hug” of Lennert Baerts “Profound Observer & Bert Joris”. In 2025 zal hij verschillende door hem geschreven composities uitbrengen onder de naam “Whispering Trees”, samen met Yu-Ting Li en Vitja Pauwels op het label Télès.

Indigo, het derde album van N∆BOU — het gevestigde kwartet onder leiding van de Belgische tromboniste en componiste Nabou Claerhout — markeert een opvallende nieuwe fase in haar creatieve evolutie. Na Hubert (2019) en You Know (2021) presenteert Nabou Claerhout een vernieuwde N∆BOU-bezetting met Trui Amerlinck (contrabas), Gijs Idema (elektrische gitaar) en Daniel Jonkers (drums).

De eerste single, ‘Unpersuadable Extern’, zorgt meteen voor een grootse entree in dit nieuwe hoofdstuk. Zeven en een halve minuut delicate groove en intelligent samenspel tussen elk van de vier instrumenten maken het nummer tot een volledig verhaal op zich.

Het album verkent verandering, vernieuwing en verschuivende menselijke connecties, voortbouwend op de sterke basis die N∆BOU in België en Nederland heeft gelegd, terwijl het tegelijkertijd Claerhouts groeiende internationale bereik onderstreept. Het is een album van metamorfose: nieuwe medewerkers, nieuwe perspectieven en zeer persoonlijke composities omgezet in muziek die rauw en toch verfijnd, intiem en toch krachtig aanvoelt.

De klankwereld van Indigo beweegt zich tussen dromerige sferen en melancholische resonantie, van lyrische, contemplatieve passages tot speelse, groovende energie. Claerhouts trombone blijft de leidende kracht, gevormd door subtiele effecten en spookachtige solo-intermezzo's die kwetsbaarheid, gewicht en bevrijding in de muziek verweven.

Met zijn evenwicht tussen intimiteit en kracht betekent Indigo een gedurfde stap voorwaarts, een album dat Claerhouts muziek met een meeslepende en resonerende stem voor een nieuw publiek opent.

Hun laatste album was ‘The New Lady Llama’ uit 2021, waarna toetsenist Gilles Vandecaveye-Pinoy, bassist Kobe Boon en drummer Simon Raman zich toelegden op andere projecten waarin ze een leidende rol spelen of als begeleiders optreden, zoals Peenoise, Uma Chine, Mòs Ensemble, Ruben Block, Ivy Falls, ...

De symbiose tussen invloeden uit de elektronica en akoestische muziek is altijd centraal gestaan in hun composities, maar hun nieuwe album, “Mowglowski's First Take”, brengt alle ervaringen en experimenten op een nog frissere en organischere manier samen.

Composities als ‘Gauchoman’ en ‘Zonnetje schijnt, iedereen is ziek’ hebben een speelse houding en een verrukkelijke eigenzinnigheid, terwijl ‘Gladijs’ kronkelt en draait en de grenzen tussen het organische en het elektronische doet vervagen. Steiger wil onbekend terrein verkennen met een sterke nadruk op geluidsexploratie en laat zich inspireren door de organische en tijdloze muziek van Latin Playboys, de punkiness en speelsheid van Deerhoof, de lyriek van Ruben Gonzalez, de mystieke Jon Hassell en Emahoy Tsege Mariam Gebru.

Het plezier in het spelen en het gevoel van samen muziek maken is duidelijk hoorbaar op hun nieuwe album. In samenwerking met producer Frederik Segers (Stadt, Fulco, De Beren Gieren, Black Flower, ...) kwamen ze tot een dynamische, eigenzinnige plaat die zeer toegankelijk is.

Met ‘Mowglowski's First Take’ laat de band zien dat hun zoektocht naar de uiterste grenzen van wat jazz is of kan zijn, nog steeds voortduurt. Postklassiek, elektronica, improvisatie en minimalisme blijven sleutelwoorden in hun composities. De muziek straalt levensvreugde uit met een flinke dosis humor, maar schuwt ook de duisternis niet. Het mooie, beheerste versus het wilde en vrije — Steiger omarmt de grote contrasten.

Motmot is het project van zangeres Chiara Bacci, waarin compositie verweven is met improvisatie en sonische verkenning, samen met saxofonist Adia Vanheerentals, pianist Simon Groppe en drummer Gaspard Sicx. De teksten spreken door middel van beelden, korte verhalen en fragmenten, terwijl de muziek een rustige sfeer creëert die soms abrupt wordt onderbroken. De structuren ontvouwen zich horizontaal en wanneer ze terugkeren, verschijnen ze in een nieuwe vorm.

Floating, het debuutalbum van de groep, beweegt zich op de grens tussen droom en werkelijkheid, zowel in de teksten als in de muziek. Het album werd opgenomen op 13 en 14 juli 2024 in Zinnema (Brussel) door Dries Van Ende, die ook de mixage en mastering voor zijn rekening nam. Het album verschijnt op 7 november 2025 bij het Belgische label Off en wordt op 28 november live voorgesteld in Brussel bij Sounds.

Vooruitlopend op de release verscheen op 1 oktober 2025 de single River. Het nummer verweeft rustige sferen met woorden die een gevoel van desoriëntatie en een verlangen naar verandering overbrengen, terwijl er altijd een open dialoog tussen compositie en improvisatie wordt gehandhaafd.

Chiara Bacci is een in Brussel gevestigde zangeres en componiste. Haar manier van omgaan met de stem in combinatie met elektronica speelt een fundamentele rol in haar praktijk, omdat ze zo een idee van vocaliteit kan ontwikkelen dat niet langer noodzakelijkerwijs verankerd is in de traditionele functie ervan, aangezien ze behendig overschakelt van verteller naar bron van abstracte klanken.