Zaterdag 18 Juli

... na het gedonder toch nog zonneschijn ! ... 

 GOGO PENGUIN

hoofdpodium 16u30

Chris Illingworth (piano), Nick Blacka (bas), Rob Turner (drum)

De eerste groep van vandaag is een veelbelovende Britse jonge band die, naar aangekondigd,vernieuwend werk zal afleveren doch eerlijk gezegd hebben we zoiets al eerder gehoord. Veel nummers lijken in opbouw sterk op mekaar, ook werkend naar de climax toe. Gogo Penguin  staat bekend om de abrupte eindes, besmettelijke piano melodieën, krachtige en voortstuwende baslijnen en drum riffs. Er is niet echt een  leider nodig en ze spelen altijd tegelijk als een hecht team met eigen werk waarbij ze mekaars ideeën en thema's delen en aanvullen. We horen elementen van electronica, trip-hop, jazz, rock en klassieke muziek tot hun eigen geluid zeg maar. Shostakovich of Debussy hebben we daarbij niet echt gehoord. Het is trouwens moeilijk te zeggen wat je allemaal hoort qua invloeden. Misschien is er wel iets van Brian Eno of Massive Attack blijven hangen doch de groep doet eerder denken aan Phronesis vanuit het Middelheim concert vorig jaar of  is wat E.S.T. like en ook The Bad PLus, zonder de covers dan.. die feeling heb je d'er bij. Die passen echt allemaal in het rijtje. De bassist praat de nummers aan mekaar. Een terecht mooie starter vandaag waarbij je verdomd goed moet luisteren om echt te genieten want je kan je natuurlijk meteen ook op de grooves laten gaan , de decibelmeter gaat daarbij al gauw in de pieken naar de104 dB toe, té luid dus en die teneur zal vandaag de verdere trend wezen, ook in de garden stage. Geen stoelen ook vandaag in de tenten en da's spijtig voor de genieters. Men kiest duidelijk voor kwantiteit, veel volk dus en dat gaat ten koste van de comfortkwaliteit, wat ons betreft een onterechte keuze voor een jazzfestival ! De opener ‘Murmuration’ van het  album 'V2.0' uit 2014 loont enorm de moeite qua opbouw en sfeer. Op die albums ‘V2.0’ of ‘Fanfare’ zijn de nummers dan meer in balans en worden die niet de hele tijd geduwd met dat typerende uptempo drumwerk hier . De band toert al twee weken rond op festivals :Jazz à Vienne, Worldwide Festival, Antibes Jazz Festival - Jazz à Juan, Umbria Jazz, Pori Jazz Festival, Gent Jazz Festival, Official Dour Festival om dan te eindigen in Sheffield. We komen ze graag later nog es tegen in een kleinere club, dit is een spannende set  maar ons lijkt het net iets te lang om te blijven boeien tot het einde, zeker als je d'er moet blijven bij stáán...

Michel Proesmans & Winus 

BRZZVLL Feat. Anthony Joseph 

 garden stage 17u50 -19u50 - 21u50

Anthony Joseph (zang), Vincent Brijs (baritonsax, percussie), Andrew Claes (tenorsax, EWI, percussie), Geert Hellings (gitaar, banjo), Dries Laheye (bas),  Jan Willems (toetsen), Maarten Moesen (drums, percussie), Stijn Cools (drums)

Deze Antwerpse funkjazz-formatie was winnaar Jong Jazztalent Gent 2007, toen nog Brazaville en noemt zich nu noodgedwongen Brzzvll en spreek dat gerust maar hetzelfde uit. Deze jonge muzikanten zijn een hechte groep met een aanstekelijke sound van verteerbare en dansbare mix van seventies jazz en funk in de geest van Sly Stone en Herbie Hancocks' Headhunters .Bij uitbreiding kan je nog meer invloeden noemen en de eerste set, zonder Anthony Joseph, refereert bvb in het beste geval aan keykunstenaar George Duke. Een ontegensprekelijk sterke blazerssectie met naast de rotsvaste bariton van Vincent Brijs de heel beweegijke Andrew Claes wordt inderdaad in soli bijgestaan door een uitstekende Jan Willems aan de keys die mee instaat voor de funky,warme groepssound en in de front staat daarbij ook Geert Hellings (Guido Belcanto, Lotti en natuurlijk het opgemerkte eigen Stanton project) en die haalt er vantijds de banjo bij. Dat is, als de tekst en sfeer van het nummer daarom vragen. Het  repertoire bestaat immers grotendeels uit eigen composities, meestal van de hand van bandleader Vincent Brijs maar, en daar wrikt vantijds het schoentje, de vocals en zeg maar inderdaad 'spoken word' meerwaarde van Anthony Joseph, daar staan we niet steeds zo overtuigd achter. Het 'Engines' project ging ons daarom ook wat voorbij. De groove van 'Mind is a Jungle' , ja da's een lekkere, maar andere nummers,soms  in de social talk sfeer en gebracht zoals ook Linton Kwesi Johnson dat ooit deed ('Bassculture', remember?), dat wordt ons gauw wat te beladen ook. Nevertheless is Brzzvll een band waar je internationaal kan mee uitpakken, zit stikvol muzikaal talent !

Ok, effe kijken nog en dan roeien we tegen de stroom van de massa volk in , terug naar naar de main stage voor het volgende dat zich beloftevol aandient : 'Snarky Puppy'...

  Winus & Michel Proesmans

SNARKY PUPPY

 hoofdpodium 18u30

Michael League (bas), Justin Stanton (trompet, keys), Mike Maher (trompet), Chris Bullock (sax), Bob Lanzetti (gitaar), Shaun Martin (keys), Bill Laurance (keys), Nate Werth (percussie), Larnell Lewis (drums)

Deze grote band uit de VS (Brooklyn) speelt, na voorgaande set in de Garden Stage ook al een intense en  interessante mix van funk, soul, jazz, R&B. Moeilijk te catalogeren  maar dat hoeft ook niet. Ze spelen live erg sterk, gebruiken ook oudere elektronische geluiden daarbij, zeg maar van de jaren ’70, met moogs en dergelijke en doen denken aan bvb. de  Brecker Brothers die vroeger erg vernieuwend waren.

Een duidelijk groot en stuwend groepsgeluid, instrumentaal en met momenten denk je daarbij aan de 'hardere', mindere gepolijste songs uit het repertoire van bvb de meer commerciële Britse Incognito succes band die daarbij dan meer de vocalisten (die je hier dus niet hebt) op de voorgrond zet. De inspiratie komt van Snarky Puppy uit diverse hoek: Radiohead, Björk, James brown maar toch ook weer van die kameleon Herbie Hancock. Die destijds vernieuwende voorgangers blijven inderdaad een voedingsbron voor hedendaags talent dat, door nog andere ideeën en stijlen in te voegen, op zijn beurt dan toch weer iet of wat wéér anders is.  De drummer en de percussionist voeren op een gegeven moment een drumbattle uit en daarna volgt dan weer een nummer met 'klassieke' Bach intro als uitsmijter. Heel divers en afwisselend dus en kan het anders dan dat wij hier weer fenomenale artiesten aan het werk zien olv bandleader/bassist Michael League die duidelijk als leader de touwen ook in handen neemt?  Dan krijg je natuurlijk overtuigende en opwindende soli ook en mogen we dan graag de handen op mekaar vragen voor die héél geïnspireerde keyboardenisten ? Een stomende set wordt daar dan meestal bij gezegd en de temperatuur loopt hier aardig op ook ! Duidelijk een band om live te beleven én, gezien hun samenwerking met de allergrootsten op de scène (Prince, Marcus Miller...), absoluut een band die je hier moet gezien en gehoord hebben...

  Winus & Michel Proesmans

NENEH CHERRY with RocketNumberNine

 hoofdpodium 20u30

Neneh Cherry (zang), Ben Page (synths), Tom Page (drums)

Neneh Cherry, grote naam uit onze , jawel, najeugd, het was eind jaren tachtig, die konden we destijds best hebben. Ook met The Thing deed zij in 2012, na 16 jaar van stilzwijgen, iets dat je deed uitkijken naar wat meer zou volgen en bijvoorbeeld naar dit optreden ook.

Echter, met een tweemans muzikale entourage kon zij inderdaad wel denderend 'Bass and drums' waarmaken maar het geluidsniveau deed haar hier, wat ons betreft, wél finaal de das om. Zij rapte,danste (vanzelfsprekend), hiphopte en het mooie 'Dream Baby, dream' zal hier waarschijnlijk ook wel ergens tussen gezeten hebben maar ons maakte het alvast niks meer uit. De pijnverwekkende dreun uit de bass-synths van Ben Page met pieken van rond de 108 dB jaagden ons de tent uit en 'Rocketnumbernine'( naar Sun Ra), wel, die mocht inderdaad in zichzef stappen en de hemel in trippen. We dachten eerst nog aan door  V-Jay bewerkte beelden in de grote sideschermen naast het podium maar nee hoor, de TV camera's dreunden zo hard mee met de sub-bassen dat je zou denken dat je irissen er gelijk met je oortrommels zouden aangaan. Teleurstellend voor ons maar het benieuwde volk in de tent leek dit wél te pikken. Wij dus niet. Op het einde  van de set komt er nog schoorvoetend een (f)lauwe versie van ‘Buffalo stance’ ...'t is dat Michel het zei, ik had het geeneens herkend...

  Winus & Michel Proesmans

GREGORY PORTER

 hoofdpodium 22u30

Gregory Porter (zang), Chip Crawford (piano, toetsen), Aaron James (contrabas), Yosuke Sato (altsax), Emanuel Harrold (drums)

Als waardige afsluiter komt de lang verwachte Gregory Porter. Hiervoor is er zoveel volk zeg, iets te veel mij dunkt en nog meer als bij Tony Bennett en Lady Gaga afgelopen week.
Ik zag hem eerst in 2011 alweer in de Hnita Jazzclub en ben benieuwd hem vandaag op groot podium te zien. Voilà hij kwam, zag en overwon. Het beste van Gent jazz 2015 voor mij. Wat een préséance en klasse muzikanten. Vier straffe muzikanten op piano, bas, drum en sax. Om vingers en duimen van af te likken. Hij put muziek uit zijn albums en vooral van zijn recente bejubelde plaat ‘Liquid spirit’. Die plaat is trouwens in drie versies verkrijgbaar aan de CD platenstand.

Hij begint zijn lange set met ‘painted in canvas’ uit zijn ‘be good’ album. De toon is gezet en wat een stem. Daarna volgen allemaal bekende nummers zoals ‘on my way to harlem’, ‘no love dying’ en natuurlijk ‘liquid spirit’. Soms mogen we meezingen of klappen. De sax speelt soms iets te lange solo’s maar wel heel goed. Alles is mooi in balans ook het geluid. Mooi is de dwarfluit in het rustige ‘Hey laura’. Leuk is ‘papa was a rolling stone’ als intro bij ‘musical genocide’ met de mooie baslijn. Mooie afwisseling van ballad ‘brown grass’ en uptempo stukken als ‘1960 what’ of ‘work song’. Het publiek krijgt waarvoor het kwam. Op het einde nog ‘be good’ met klarinet. Heel mooi en subliem gebracht. Hij zet zich definitief als grammy winner tot beste hedendaagse soulzanger met doorleefde teksten. Het is afwachten op zijn nieuwe bestseller op Blue Note later dit jaar.

Michel Proesmans

STUFF.

 garden stage  00u00

Andrew Claes (sax), Dries Laheye (bas), Menno (‘mixmonster’), Joris Caluwaerts (toetsen), Lander Gyselinck (drums)

Het is wanneer we ons een weg banen door de massa van ver al dat Minnie Riperton's 'Lovin' You' ons tegemoet komt, een sample die weliswaar slechts een gegeven is, een impuls om beats rond te bouwen en om wilde, groovy improvisaties te gaan spinnen. Dit vijftal dat dit excitement hier neerzet in wat een zware pre-afterparty lijkt doet dit met verve en heeft als afsluiter van het festival al heel wat danslustigen in de tent gelokt, daar is niet meer bij te geraken, foto's maken lijkt dan ook haast uitgesloten. Natuurlijk is Gent zowat de thuisbasis van STUFF. met een voorgeschiedenis in de 'White Cat' en dat lokt heel wat plaatselijke incrowd natuurlijk ook ! Typerend zijn de spacy geluiden, de zware dansbeat, electronica en heavy improvisatie's van bvb. een Andrew Claes aan de electronische sax met ingebouwde synthesizer en Andrew kennen we van daarstraks al , uit de Brzzvlle band en die maakte toen ook al een opgemerkte verschijning. Lander Gyselinck aan stomende drums heeft eens temeer 'a winner's project met Menno, het 'mixmonster' die als DJ  wonderlijk in het geheel van electronische muziek past. Dries Laheye staat zwaar pompend aan de bas en de wonderlijke geluiden van Joris Caluwaerts aan de keys spatten uit de tent in een jazzcontext die hier volledig is losgelaten, een nieuw brouwsel is dit dat in het NU en HIER wordt gemaakt en titelde de Gent Jazz Gazet van vandaag ook al niet : 'New bottles, new Wine' ! Wel, die sprankelende wijn wordt nu wel geschonken, deze dancemix die erg bij de tijd is en in samples durft terugblikken naar toen ook !  Deze STUFF. jamband drijft op het momentgevoel, is meesterlijk in het kneden van groovy deeg en het is zoals Lander zegt: 'De jazzpurist zal moeten plooien op een dag... Wij zijn prepared en plooien liever nu met nieuwigheid dan te kraken later onder oubolligheid !

© Alexander Popelier

Gent Jazz eindigt hier in een feestelijke ambiance en we keren weer wijzer terug want 't is eens temeer bewezen op dit festival : Jazz leeft !

Winus