Predikheerlijke Zomer 2024 : de JAZZEPOES-commentaren 2024

click a band's name for info and comments

zie hier ook de Predikheerlijke Zomer 2021 én 2022 (Juli - Augustus) commentaren !

zie hier ook de Predikheerlijke Zomer 2023 (Juli - Augustus) commentaren !

Foto's en commentaren volgen telkens in de week na de concerten

(eventuele) VIDEO's : - WOUTER DE JONCK - BERT VANNOTEN



	VRIJDAG 12 JULI

	Vaganée-Celis-Thys



	Frank Vaganée: altsax Roeland Celis: gitaar Nicolas Thys: contrabas/basgitaar

	Dit trio is een harmonieuze mix van jong talent en ervaring. Samen creëren ze een boeiende en dynamische muzikale ervaring. Hun origineel repertoire bevat invloeden uit de ‘Golden Age’ van Broadway-musicals en tijdloze jazzklassiekers. Een must-see voor jazzliefhebbers! Frank is jazzsaxofonist en componist, artistiek directeur van het Brussels Jazz Orchestra (BJO) en doceert en coördineert de jazzopleiding aan het LUCA School of Arts, campus Lemmens in Leuven. Vaganée bezit een zeldzaam zilveren toon op de altsaxofoon en varieert van subtiel tot expressief. Deze diversiteit stelt hem in staat om verschillende klankkleuren en expressieve mogelijkheden te verkennen. Hij is niet alleen een virtuoze saxofonist, maar ook een visionair die de jazzwereld verrijkt met zijn unieke geluid en toewijding aan muziek. Roeland Celis is een getalenteerde gitarist, varieert zijn gitaarspel van lyrische finesse subtiel tot krachtige expressie en hij voegt een unieke klank toe aan het trio. Hij weet subtiele jazzcomposities te verrijken met elementen uit fusion en jazzrock. Nicolas Thys is een veelzijdige contrabassist en elektrisch bassist die met zijn unieke geluid en vakmanschap een blijvende indruk maakt op het jazztoneel. Zijn muzikale reis is doordrenkt van veelzijdigheid en diepgang. Hij speelt met passie en precisie geworteld in de traditie van New Orleans en de hedendaagse jazz.




	….neeej, het weer zit 'm niet mee bij de start van deze intussen reeds vijfde editie van ‘de Predikheerlijke Zomer’ en de temperaturen worden verwacht te zakken tot 15° gedurende de avond…Dat samen met wat regendreiging noodzaakt het om toevlucht te zoeken in de Mandela-zaal, genoegzaam bekend intussen als homeplace van JaZZZolder…voorlopig toch nog want eind September versassen we door naar de Predikheren kerk alwaar we meer de touwtjes in eigen hand zullen krijgen en dat zal je merken aan o.a. aanbod en prijzen van de aangeboden dranken. Da’s voor later want een uitverkocht concert betekent vanavond twee keer een keivolle zaal met muziekliefhebbers. Vanavond komen die voor doorwinterde muzikanten in een wat ongewoon trio zonder drums.



	En die steken bijzonder pittig van wal met ‘Blues Connotation’ van Ornette Coleman en dat geeft zowel sax (Frank Vaganée) als elektrische gitaar ( Roeland Celis meteen de gelegenheid om samen het thema te beginnen en daarrond ook soli te gaan tekenen. Nic (Thys, contrabas) laat zich niet onbetuigd en voegt daar graag ook zijn snarenwinkel aan toe. Een bijzonder mooie start van het concert !



	Ook Billy Strayhorn’s ‘Daydream’ doet niet direct verlangen naar drums al lijkt het mij hier toch iets moeilijker. Het geritsel op de snare drum heeft anders wel een surplus, is het niet?... maar de superbe uitvoeringen laten het gemis toch wat wegdeinen ook. Frank start dan eerst soloswingend een heel bekende deun terwijl Nic stevig aan het stappen gaat en Roeland gaandeweg de solo overneemt. Een feestje wordt het, deze ‘ Alexanders’ Ragtime Band’ van Irving Berlin ! In a romancing mood komt daar wat van Duke Ellington achteraan en het is vooral in deze trage stukken da’k het schuifelen van wat drums toch wat mis…Heel gepast en gevoelig komt Nic in deze te soleren…ook de alt van Frank komt nog wat flemen en de haantjes steken de krop want ook Roeland speelt hier de gevoelige snaar…. Mooi, maar applaudisseren hoeft niet echt na de soli in een ballade…


	‘U.M.M.G.’ (Upper Manhattan Medical Group) van Billy Strayhorn mag daarna zacht gaan boppen en bij deze heb ik toch ook graag de rake klappen van de drums er bij. Het expressieve saxen van Frank maakt echter veel goed en het weerwerk van Roeland doet voor niks onder… Na een inleidende high blowers solo van Frank volgt dan nog een stomend einde van de set (in zoverre dat mogelijk is met z’n drietjes, natuurlijk) met het ouwe, g(a)(o)uwe ‘Tico Tico no Fubá ‘ (maar zeg maar Tico Tico) van Zequinha de Abreu, waarbij Nic nog voor enige percussie zorgt door op z’n contrabas te gaan tappen. Lekker samenspel en de Predikheerlijke Zomer waardig geopend zeg ik U, nu de zon nog….




	Winus


	Doordat de weergoden ons niet goed gezind waren hebben we dus een podium opgesteld in de Jazzzolder in de Mandela zaal van Het predikheren. Daar was het lekker warm met twee uitverkochte concerten. Het was super om de muzikanten voor de eerste keer samen te zien en horen spelen in trio en dus zonder drummer. Onder het motto less is more geeft dit interessante interacties en solo’s van alle drie de muzikanten terwijl ze jazz standards en minder bekende pareltjes ten beste geven. Frank spreekt de nummers aan mekaar en soleert prachtig en sterk. We horen in de tweede set ballads ‘dreamsville’ van Henry Mancini en ‘a flower is a lovesome thing’ van idool Billy Strayhorn en uptempo songs U.M.M.G (Strayhorn), leaving (Richie Beirach) en Tico Tico op het einde. Tussenin ook een leuke versie van Irving Berlin’s Alexander’s ragtime band. Wat een geweldige grooves en solo’s van de veelgevraagde bassist Nic. Roeland werd in 2013 verkozen als beste solist op JazzContest Mechelen en zie eens wat hij nu kan ! Hij speelde enkele jaren geleden ook met zijn groepje op Jazzathome. Hij verkocht na afloop zijn eigen cd’s en de andere waren helaas hun cd’s vergeten. Dank aan Eglantier die dus binnen het geluid vakkundig hebben voorzien. Je kan de broer van Nic Thys zien spelen op Jazzathome op vrijdag 13 sept in de Jazzzolder met het Toine Thys Quartet met zijn project Orlando. Warm aanbevolen !

	Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)



	VRIJDAG 19 JULI

	Nicolas Mortelmans Quartet



	Nicolas Mortelmans: sitar Tarang Poddar: tabla Jonas Meersmans: gitaar Greet Meert: tanpura

	Nicolas Mortelmans is een gepassioneerde sitarspeler en multi-instrumentalist uit Antwerpen. Nicolas is een fusion sitarist en student Indische klassieke muziek. In 2010 kocht hij zijn eerste sitar en vertrok naar India. Hij werd verliefd op de mystieke klanken van de sitar en ging zich erin verdiepen. De daaropvolgende 7 jaren ging hij elke winter naar India om er te studeren op de traditionele manier bij verschillende sitarmeesters. Sinds 2017 wordt hij opgeleid door de wereldbefaamde Anoushka Shankar. Live bespeelt Nicolas een elektrische sitar waarmee hij een brug probeert te bouwen tussen zijn recente liefde voor Indische muziek en zijn roots in rock, jazz en electronica. Nicolas heeft een open mind en letterlijk elke muziekstijl of traditie kan hem inspireren. Zijn concerten kunnen zowel meditatief als explosief zijn.




	…We schrijven ‘2019’ wanneer we Nicolas een eerste keer mogen verwelkomen op de JaZZZolder, toen nog met de band ‘Sargam’ met verder o.a. gitarist Willem Heylen en drummer Jordi Geuens en dat werd toen, in aanloop van de zomer, een avond met ambiente stukken, sferig en zwoel, kijk daar hier nog even naar terug . Ook vanavond, in het zomers binnenkoers klimaat van het Predikheren zal zich het meditatieve in onze psyche komen nestelen…Haast heeft dat daarbij allemaal niet want het repertoire uit het voorgestelde album ‘MĀYĀ’ ontrolt zich langzaam , haast plechtig, als de bloemblaadjes van de lotusbloem. Helemaal trancematig wordt het als Tarang Poddar de tabla komt aan te tikken. Greet Meert (Tanpura) zorgde intussen al voor de blijvende draaglijn. Spirituele verlichting kan en zal het allemaal wel wezen en het ontbreekt enkel nog aan een bijhorend gezelschap mooi uitgedoste Indische danseresjes om de illusie volledig te maken, mijn gedacht

	…Geleidelijk aan wint de melodie van ‘Red Dragon’ aan kracht en tempo en wordt intenser om in een eerste hoogtepunt te eindigen…Jonas Meersmans (gitaar) ontbrak daarbij nog bij op het podium maar die zet nu ‘Molecules’ in wat door de vele reverb niet moet onderdoen qua sfeerzetting… De strandstoelen, vooraan opgesteld voor wat hanglustige genieters in het publiek lijken mij ideaal om hierin en daarbij ook wat de ogen te gaan sluiten...

	Een heel lange intro leidt dan naar het trancegevoelige van sitar en tabla om het verhaal compleet te maken…De gitaar voegt tenslotte nog wat rockfeel toe aan het nummer. De sfeer mag intussen wat ‘tijdloos’ of ‘oneindig’ lijken, de klok tikt echter genadeloos voort en zo komt Nicolas al het einde van de set aan te kondigen en ‘Kashi’ mag dan aan de start weer de bekende trancematige richting uitgaan, het is Tarang Poddar die er met een mantra wat bijkomends speciaals van maakt…het is echter Nicolas die de melodie licht resonerend mag laten uitsterven. Veel applaus is er van alweer een uitverkocht binnenplein voor geboren Mechelaar Nicolas Mortelmans en de zijnen en dat zal zo een tweede set met eenzelfde songkeuze gelijkaardig zijn…Ik daal intussen wel weer af van mijn roze wolkje want ik vermoed , weet wel zeker, dat de Lijnbus, die mij naar huis toe zal brengen, zich eerder op de begane grond verplaatst.


	Winus

	Ze spelen drie lange nummers in de tweede set van hun recente plaat MĀYĀ en openen met ‘Red Dragon’ dat het concert haast meditatief langzaam op gang trekt. Nicolas pakt te tijd en neemt ons op sleeptouw met zijn sitar. De temperatuur is zomers warm in deze binnentuin waar we al zolang op wachten. Voor een uitverkocht concert luistert het publiek aandachtig en gaan mee op de drive als ook de tabla weerklinkt van Indiër Tarang Poddar. Hij zit op een verhoogd tussenpodium bij Greet Meert die de tanpura bespeelt. Dat is een begeleidingsinstrument uit de Klassieke Indiase muziek, waarmee onveranderlijk een bourdon-akkoord wordt gespeeld. Dit wordt ook wel de drone genoemd zoals Nicolas vertelt. We dompelen ons verder in de vreemde klanken zoals in ‘Molecules’ waarmee de sitar meer in duel gaat met de tabla. Greet speelt continu de grondtonen. Het is wachten in het laatste nummer ‘Kashi’ waarin eindelijk de gitarist Jonas Meersmans kan schitteren. Het tempo gaat gevoelig omhoog en we slaan een brug naar het westen met rockelementen. Ook begint Tarang op het einde te zingen van taka taka… Kashi is de historische naam voor Varanasi, de oude stad in het noorden van India gelegen langs de Ganges waar Mortelmans al sinds 2010 regelmatig naar terugkeert en waar hij de sitar heeft leren bespelen bij Anoushka. Zij is de dochter van Ravi Shankar en de halfzus van Norah Jones.
	Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)





	NO VIDEO YET... coming up ?



	VRIJDAG 26 JULI

	Rhonny Ventat Funky Jazz Band



	Rhonny Ventat: sax Téo Crommen: gitaar Bo Waterschoot: bas Jérome Baudart: drums

	De Rhonny Ventat Funky Jazz Band belichaamt een boeiende mix van zintuiglijke ervaringen, creatieve verkenningen en ware passies die gelijkgestemde zielen verenigen. Als een muzikaal palet van meerdere tinten schommelt het repertoire tussen de bedwelmende ritmes van funk, de boeiende harmonieën van jazz en momenten die even opwindend als rustgevend zijn. Op het podium is elke noot een herontdekking, elke melodie viert een heruitvinding en elke persoonlijke compositie is een boeiende reis door de wendingen van emotie en artistieke expressie. Van jongs af aan is Rhonny Ventat geïnteresseerd in muziek en won hij vele muziekprijzen en competities. Hij neemt al snel het voortouw als solist en speelt met de grootste namen en bij nationale en internationale orkesten: Tibor Varga, André Vandernoot, Georges Octors, Steve Houben, de kamerorkesten van Wallonië en Sion (Zwitserland), het orkest van de Belgische Luchtmacht, de symfonieorkesten van de Belgische radio en televisie, alsook in Spanje en Denemarken. Zijn muzikale studies doorloopt hij met vlag en wimpel aan de Koninklijke Conservatoria van Brussel en Luik. Rhonny verruimt zijn horizon en speelt verder naast jazz ook funk, blues, house muziek en wereldmuziek, pop en maakt nu vooral zijn eigen composities. Hij trad op met grote persoonlijkheden uit de show business (Gilbert Montagné, Sacha Distel, The Magic Platters, Julien Clerc, Francis Lalanne, David Hallyday, Tina Arena, William Sheller …) Rhonny besteedt nu vooral tijd aan zijn eigen projecten: de CD en de tour van de groep Saxacorda met strijkkwintet en saxofoon. Hij werkt ook aan zijn ander project "Funky Jazz Band". Hij gaf een geweldig tribute concert voor saxofoon bij de herdenking van Adolf Sax in 2014 met het Nationaal Orkest van België. In 2014 heeft de provincie Luik hem de titel "ambassadeur" toegekend. In 2021 nodigt Dirk Brossé hem uit als solist bij het afscheidsconcert van Angela Merkel in Bozart door "Prima La Musica".



	…Rhonny Ventat, intussen al jaren een welgekome gastartiest ter JaZZZolder, komt vanavond langs met zijn Funky Jazz Band project waar we hem eerder in 2010 ook al mee mochten verwelkomen in een eerdere JaZZZolder locatie. Eenzelfde setting met gitaar, elektrische bas en drums werd daarbij behouden maar ’t is wel ander ‘werkvolk’ op het podium nu .



	Inleidend wordt er traag van wal gestoken met Rhonny aan de keys en Téo Crommen op gitaar .De sax mag wat verder dan wel in het verhaal van ‘Book Dance’ passen, het is Bo Waterschoot die met een stevige solo de toon komt te zetten.


	Alleszins gaat de vlam pas in de pan met nummer 2, ‘Making Of’ waarbij het tempo de hoogte in schiet. Téo komt één der weinige gitaarsoli te geven van de avond want het is Rhonny natuurlijk die hem van jetje geeft , aangevuurd door de rake klappen op de vellen van Jérome Baudart op drums. Het is daarna wat moeilijk om in het hoekig gebrachte nummer dat volgt het erg mooie ‘ Georgia on my Mind’ te herkennen van Hoagy Carmichael and Stuart Gorrell en het meest bekend nog uit de onvergetelijke uitvoering van Ray Charles maar jawel hoor, dat was’m ! Een funky gitaarriff mag daarna ‘Daily Day’ aanzetten en dat stoomt zich vanuit het heupgebied verder, zoals het met funk nu eenmaal gaat. Ook hier toch ook weer een gesmaakte gitaarsolo van Téo, ik dacht na het concert dat die er minder tussen zaten…



	Wat mij betreft komt het mooiste nummer van de set er dan nog aan : ‘Just for You’, alweer een eigen compositie, en dat is een erg mooie ballade, die we van Rhonny al meermaals hoorden en hij brengt dat frivool , nog steeds op de altsax, al staat daar ook nog ergens een bariton te blinken op de scène. Een heel lieflijk thema heeft deze song en Rhonny brengt dat heel gevoelig ook hoor, erreg mooi ! en dan gaan we van hoog naar laag en komt de machtige bariton dan toch uit het statief, eerst voor wat spielerei, dan vallen bas en drums bij in voor het langste maar helaas ook meteen ook laatste nummer van de set. Het is een 'Voyage ‘ die leidt naar de uitgebreide, sterke drumsolo van Jérome Baudart en het dribbelen op de bassnaren van Bo Waterschoot.


	Een erg enthousiast publiek (met helaas echter geen dancers on the floor ) geeft de band een warm applaus. De binnenkoer zat trouwens bijna vol tijdens deze eerste set, een volgende set zou alweer uitverkocht wezen. ..en tussendoor draaide Michel weer wat aangepaste funky plaatjes uit de jaren 80 én eerder, yeah, those were the days….en daar proefden we dankzij Rhonny en de zijnen vanavond toch wat van terug ook…


	Winus

	Rhonny Ventat is voor de Jazzzolder liefhebbers geen onbekende want we zagen hem in diverse groepen Izvora (2021) , Saxacorda (2014) en met Johan Dupont in 2012 zien spelen op Jazzzolder of Stadsschouwburg en ook met een funky band in een locatie op Jazzathome en vandaag eindelijk nog eens die funky band maar dan hier op de Predikheerlijke Zomer buiten. Ze vliegen er stevig in tijdens de eerste set en Ventat laat zien hoe technisch hij zijn sax maar ook zijn nieuwe baritonsax klinkt. Tussendoor geeft hij ook akkoord accenten op keyboard. De drummer Jérome (van Izvora) geeft stevige salvo’s en de jonge gitarist Téo Crommen schittert evenzeer en ook die voorstuwende funky bas van Bo die Ventat stevig in de gaten houdt. Ze spelen eigen nummers ‘Book dance’ voor een ballet en het snelle ‘making of’ voor een film rond Georges Simenon afgewisseld door een classic ‘Georgia on my mind’ en een eigen mooie tune ‘just for you’. De tweede set is afwisselender want ze kunnen putten uit een groot repertoire. We horen een bekende tune ‘Libertango’ van Piazolla, het snelle ‘Assasin’ op de baritonsax, een eigen hommage aan Toots in ‘Amusette’, een ‘Movement of time on the Danube’ waarbij Ventat even van het podium komt gevolgd door een erg groovy ‘Under the world’ met een opzwepende ‘You under stress’. Téo geeft zicht volledig bij idool Steve Lukather (Toto) en Ventat’s idool Michael Brecker in een eigen stuk ‘Steve and Mike in Bujumbura’ en natuurlijk nog een toegift.

	Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

VRIJDAG 2 AuGUSTUS

Basily Gipsy Band

Popy Basily: solo gitaar

Gino Basily: gitaar

Zonzo Basily: gitaar

Antal Steixner: Cajon

Frits van Brabant: bas =Gyuszi Rezmuves Lakatos

Popy Basily is een Nederlandse muzikant. Hij stamt uit een zeer muzikale Sintifamilie, waar al sinds vijf generaties muziek gemaakt wordt. Zelf begon hij met gitaarspelen toen hij elf jaar oud was.

Popy is de sologitarist van de Basily Gipsy Band. Deze formatie speelt een eigen interpretatie van instrumentale gipsy jazz in de traditie van de Hot Club de France. Ze hebben een eigen identiteit ontwikkeld door de jazz te combineren met traditionele invloeden van de Balkan, blues en flamenco.

Door veel in Denemarken te spelen en steeds nieuwe gasten uit heel Europa uit te nodigen, heeft Popy Basily de gipsy jazz in Denemarken populair gemaakt en is hij een graag geziene gast in de gipsy-jazzwereld van Scandinavië geworden. Een optreden met Stéphane Grappelli en optredens op privéfeesten van The Rolling Stones en Jeff Beck beschouwt hij als hoogtepunten in zijn muzikale carrière.

…We hadden dezen ook al een paar keer te gast op JaZZZolder events maar werkelijk : The Basily Gipsy Band klonk nooit eerder zo goed !...Was het de uitverkochte binnenkoer of de zomerse sfeer dat er hing die het’m deed ?..Wellicht voor een stukje wel maar het sublieme samenspel van de band was magisch ! Tel daarbij de kwaliteiten van de virtuose solisten Popy en Zonzo Basily en je bent zeer goed mee.

Zij ploegen vooral door veel eigen werk zoals aan de start maar gaan ook voor lekkere covers zoals ‘Entre Nous’ dat heel bekend klinkt maar da’k zo direct niet kan plaatsen..een stuk van ene S.Schmitt was dat. En natuurlijk mag als mede Sinti gipsy zigeuner ook het overbekende ‘Minor Swing’ van Django Reinhardt niet ontbreken en het programma draaft zich in hoog tempo verder met telkens een korte voorstelling er bij door Popy. Zo vertelt-ie ook het verhaal van hun privé gastoptreden voor The Rolling Stones en daar gaat het nummer ‘For the Stones’ dan weer over…

…Alle uitgevoerde titels totnogtoe staan ook op hun best selling album hier : The Best of The Basily Gipsy Band ‘, met maar liefst 18 nummers op het schijfje ! Voor de percussionist (op Cajón) Antal Steixner wordt het nadien effe wat rustiger en genieten we evenzeer van het begeleidende spel op slaggitaar van Gino Basily en de bassolo van Gyuszi Rezmuves Lakatos die Frits van Brabant komt te vervangen op de affiche vanavond.

Het vingervlugge gitaarspel van zowel Popy als Zonzo blijft verbazen en houdt de enthousiaste toeschouwers gefascineerd bezig met telkens uitbundig applaus en shouts na de nummers.

…. Al is er af en toe ook tijd voor wat bezinning zoals je dat vermoed bij aanvang van het voorlaatste nummer van de set maar dat was slechts bij de start zo. Gauw gaat de band dan weer in hoog tempo aan het doorstappen en zelf zou ik er haast gaan bij hijgen

Antal slaat aan het soleren, cymbaaltje bij inbegrepen en dan begrijp je wel de pleisters op z’n handen… Het eigen ‘Gipsy Wedding’ mag de set daarna vrolijk komen af te sluiten waarbij er weer wat ballade-achtig gestart wordt (in a gipsy way natuurlijk

maar dan gaat het weer en vitesse en in paardengallop naar de eindstreep toe ! Een ware gipsy climax is het met uitbundig applaus van een voldaan publiek en de Basily Family heeft er weer een hoop fans bij hoor, mooi zo !

Winus

We zijn blij dat we weer buiten voor een uitverkocht concert de charmante Basily Gipsy Band kunnen verwelkomen. Ze zijn geen onbekende voor Jazzzolder en Jazzathome en de fans zien hen ook graag terug virtuoos en geniaal spelen. Ze geven twee sets van jewelste en gitaarsolist Popy praat de muziek aan mekaar en vertelt ook interessante informatie dat ze afstammen sinds 5 generaties van de Sinti zigeuners die hun wortels vinden in het noordwesten van India, in de Punjab-regio. Bij de Basily Gipsy Band hoor je alle stijlen van de zigeunermuziek, van Hot Club de France tot jazz met deels eigen nummers. Een greep uit het repotoire is ‘entre nous’ van G. Schmidt want de twee sologitaristen Popy en Zonzo (zoon van Gino) spelen een onderonsje en houden mekaar goed in de gaten met hun subliem snel gitaarspel. De bassist Gyuszi Rezmuves Lakatos uit Hongarije is samen met gitarist Gino Basily en de halfzigeuner Antal Steixner op de opzwepende cajon de uitstekende ritme sectie. ‘Minor Swing’ van Django mag zeker niet ontbreken en we horen bekende tunes als ‘J’attendrai’ en ‘The Godfather theme’. Bij ‘The Gipsy Wedding’ doet Popy nog een leuk verhaal over weglopen van jongen en meisje die automatisch getrouwd zijn als ze langer dan 2 dagen samen wegblijven. Ook worden er cd’s verkocht waar een nummer voorkomt ‘For The Stones’ want ze hebben privé voor The Rolling Stones gespeeld samen met Jeff beck in de villa van Ronnie Wood in Engeland want in zijn tuin staat nog een oude woonwagen van zijn moeder. We genieten buiten na bij een drankje op deze warme avond bij muziekjes van een JaZZZolderse DJ met platen en cd's.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

VRIJDAG 9 AuGUSTUS

Dante Loves Jazz

Alice Claudia Lenaz: zang
Michel Bisceglia: piano
Gabriele di Franco: gitaar
Werner Lauscher: contrabas
Lieven Venken: drums

Dante Loves Jazz is een muziekproject van de Italiaanse vzw Società Dante Alighieri Comitato di Genk en Bruxelles. De organisatie richt zich op de Italiaanse taal, cultuur, kunst, muziek en tradities en exporteert haar schoonheid in al haar vormen naar het buitenland.
Dante Loves Jazz is ontstaan als een internationale jazzformatie bestaande uit Alice Claudia Lenaz, Michel Bisceglia, Gabriele di Franco, Werner Lauscher en Lieven Venken. In 2023 vonden ze elkaar door hun gemeenschappelijke liefde voor Italiaanse muziek en richtten ze de groep Dante Loves Jazz op. Dante verwijst naar de Italiaanse schrijver/dichter Dante Alighieri, de inspirator van de Italiaanse taal en vooral bekend van zijn Divina Comedia.
Michel Bisceglia en Alice Lenaz maakten een mooie selectie Italiaanse liedjes, die ze samen arrangeerden en bewerkten voor hun 5-koppige jazzbezetting.

…Dante loves Jazz‘ was ‘sublime’! qua muzikale invulling, vocals en sfeerzetting ! Als voorproefje en instrumentele inleiding gaat de band van start met ‘Sandino’, auteur onbekend en songtitel onder voorbehoud, wegens helaas geen playlist ter beschikking. Opmerken doen we wel meteen de vloeiende melodie , beetje statig maar relax, naar de pianotoetsen gebracht door ‘maestro’ Michel Bisceglia.

Dan betreedt de diva van de avond het podium en die zal het publiek (en mij) verder vertederen met haar mooie vocals die much better zijn dan ik eerst verwachtte ook nadat ik eerder een paar YouTubes van de band zag die mij niet echt konden begeesteren… Vanavond is Italiaanse avond en we krijgen daarbij een paar heuse klassiekers te horen zoals de Napolitaanse traditional ‘Santa Lucia’ die gracieus vervolgd wordt door ‘Volare (to Fly)’ zoals het weids bekend is maar eigenlijk’ Nel Blu Dipinto di Blu’ heet en dat krijgt halverwege een jazzy uitdraai.

De ‘Oh Oohs’ worden door velen van de luisteraars al graag luid meegezongen, de stemming zit er meteen in ! Gabriele di Franco op gitaar (o.a. ook member van de Q-Some Big Band en met Lieven Venken ook in het trio van Ramon Van Merkenstein) die zich totnogtoe op de achtergrond hield als gepaste begeleider komt dan toch te soleren in het volgende nummer en da’s erg mooi hoor naast het sublieme pianospel van Michel . Het is daarbij heerlijk genieten op de volle zomerse binnenkoer van het Predikheren, alweer twee keer een full house voor de Predikheerlijke Zomerconcerten…

Alice Claudia Lenaz, de singer van vanavond, blijkt daarbij de zalmkleurige kers op de Italiaanse taart en heeft er duidelijk zin in, ook daarna alweer in een wat meeslepende Italiaanse wals, die barst van vrolijkheid. Traditionals en klassiekers uit het verleden , niet allen even bekend maar , eens afgestoft, kunnen ze weer even de tijd doorstaan. Onopvallend achter op het podium staat Werner Lauscher aan de contrabas, muzikale vriend van het eerste uur van Michel Bisceglia, en we zagen hem in de JaZZZolder hier al een paar jaar terug, in 2022, ook als begeleidend bassist toen bij een andere Belgische zangeres, Pascale Elia, die mij toen minder kon beroeren. Alice Claudia Lenaz nu klinkt mij dan veel puurder en is perfect getypecast in deze band van wat omfloerste sensualiteit in Italiaanse stijl.

De eerste set wordt besloten door een eerbetoon aan Enrico Caruso (1873-1921) één der grootste tenoren in de geschiedenis van de opera) en die welbekende tune noemt eenvoudig ‘Caruso’ en dat doet Alice zowel met sterke uithalen als met een ingetogen frasering naar het einde toe… Ben fatto, bravo !

En daarmee zit deze Predikheerlijke Zomer er weer op, uitkijken is het nu al naar volgende JaZZZolderconcerten én de verhuis naar de Predikherenkerk, maar daar komt eerst nog JazzatHome tussen, met ‘Girlpower’ , zet je al maar schrap !….

Winus

Dante Loves Jazz is een project van pianist/arrangeur Michel Bisceglia en zangeres Alice Lenaz waarbij ze hun liefde voor de Italiaanse auteurmuziek verfijnen met jazz en klankesthetiek. Ze spelen lekker buiten samen met de stabiele ritmesectie met vaste bassist Werner Lauscher , gitarist Gabriele di Franco en drummer Lieven Venken die allemaal garant staan voor kwaliteit. Ze openen als kwartet met een instrumentale “Sandino” en daarna komt de zangeres erbij in een stijlvol zalmkleurig kleed. Ze legt de accenten gracieus met de armen en lichaam en houdt goed oogcontact met Michel als keigoede begeleider. Ze heeft er duidelijk plezier in en zingt overtuigend enkele bekende klassiekers zoals “Santa Lucia” van Enrico Caruso, “Nel blu dipinto di blu (Volare)” dat gaande weg een jazzy versnelling krijgt. Ook leuk is Paolo Conte’s “ Via Con Me “. Passievol is het ontroerende “La chanson des vieux amants” van Brel dat we ook kennen als ‘liefde voor later’. Ze eindigt met het sentimentele ‘Caruso’ waarbij ze eervol hulde brengt aan deze opera tenor. We zijn benieuwd naar een plaatopname van dit project.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

wordt niet meer vervolgd