HOME

 

FULL JAZZEPOES JAZZZOLDER ARCHIEF


voor het volledige JaZZZolder-archief click  hierboven de tab


 JaZZZolderArchief 2022

 

 


Bezoek ook eens     de YouTube Webstek van de JaZZZolder ! 

 je (her)beleeft er optredens  van en op de oude JaZZZolder !

 

 

 

 

 

 

 

JaZZZolderblad

 

 

 

 

 TRIM 1  TRIM 2 TRIM 3 ARCHIEFINDEX TRIM 4

 

   
23/12/2022 Flygmaskin
9/12/2022 Martin Salemi Trio
25/11/2022 Ramon Van Merkenstein Trio
11/11/2022   South Quartet (DE) 
28/10/2022  Bram Weijters 1,2,3,4 piano ! 
14/10/2022  Another wednesday feat. Roni Ben-Hur 
   

 

 


Vorig JaZZZolder Concert

 

 

  
   

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 14 Oktober 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

Another wednesday feat. Roni Ben-Hur

 
     
     
 
 
 
 
Al 17 jaar spelen saxofonist John Snauwaert en gitarist Filip Verneert elke woensdag in De Geus in Gent (België). Ze schrijven allebei hun eigen composities, spelen in veel verschillende landen en doen optredens met vele andere internationale artiesten.
In 2021 bundelde de bekende Amerikaanse jazzgitarist Roni Ben-Hur (New York, VS) de krachten met John en Filip in het project "Another Wednesday in Harlem".
Roni zal tijdens deze tour samen met John en Filip spelen. De show liep van 29 april tot 16 mei 2021 op podia door heel België.
In het najaaar van 2022 toeren zij opnieuw door het land, en komen dus ook in de jazzzolder!
Deze samenwerking zal een unieke kans zijn om deze geweldige jazzmuzikanten samen op het podium te zien.

 
 
 
     
    
 
John Snauwaert: sopraan- en tenorsax
Paul Flush: Hammond organ
Filip Verneert  hendrik braeckman : gitaar
Lionel Beuvens: drums
Special guest: Roni Ben-Hur (VS): gitaar


 
    
      
    
    
    


 

 

 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

     
     
 

 
     
     
     
 

 

 

 

...na de verwelkoming van het publiek (deze keer weer slechts 2 x een dertigtal muziekliefhebbers, wat dan wél weer de mogelijkheid biedt om wat tafeltjes toe te voegen om je glas op te zetten -) én introductie van het programma door Michel (Proesmans) ipv het vertrouwde gezicht van voorzitter Hans die deze keer forfait geeft wegens een Coronabesmetting (ja, die sociale bug blijft maar overleven !..) gaat de band met ‘Black Venus’ meteen op vrolijke, melodieuze wijze van start. Het is een band die z’n oorsprong vindt in jarenlange jams op woensdagavond alwaar John Snauwaert (sopraan en tenorsax) en Filip Verneert (gitaar ) uitnodigden in de Gentse ‘De Geus’. Filip is echter ook verhinderd door ziekte vanavond maar gelukkig krijgen we de talentvolle en geroutineerde Hendrik Braeckman die hier ook al meermaals op het podium stond als vervanger en het is Hendrik die grotendeels naast John de show zal komen te stelen met z’n absolute mooie soli want special guest Roni Ben-Hur zal vooral de begeleider zijn op slaggitaar buiten de paar songs van hem die ook in het programma zitten en waar die dan weer meer op de voorgrond treedt. Evengoed volgens mij is Paul Flush, de mij tot hiertoe nog onbekende Hammondspeler, een ‘special guest’ want die heeft er evengoed al een indrukwekkende carričre opzitten, Google dat maar es na, en zo’n Hammond, dat heeft mij altijd al zeer aangesproken…Hoe mooi golven die orgelklanken toch achteraan die andere soli in een programma dat vooral uit nummers zal bestaan van John of ook van Filip Verneert dacht ik want van hem zat er een nummer tussen met een Italiaanse naam (sorry, geen songtitels bekend of verstaan, want John geeft wel wat randinfo mee tussenin maar da’s mij niet altijd duidelijk…Afin, dat ging dan weer rustig uitdeinen waarop Paul dan weer een volgende melodie huppelend inzette, ook weer een werk van John en dat ging zich in het verloop van de song verder breed uitsmeren, werd zelfs funky ook. De nummers van Roni uit Harlem hadden dan weer een wat Zuiderse insteek, aardige warme melodieën waren het, waarvan eentje opgedragen aan z’n dochter en dat konden er best zijn uit z’n laatste album ‘Samba Do Arria’ uit 2020…Zoals gezegd, een warme, toegankelijke en meeslepende set werd het met naar het einde toe nog een zachte ballade die wat uitmondde in een wat ongebruikelijke drumsolo van Lionel (Beuvens) leek het wel maar dat bleek slechts een overgang of doorgang te wezen naar een jive achtig snellertje dat een wat uitgelopen set mocht afsluiten en Lionel, vanavond weer in goeden doen !, mocht dat eindnummer nog afsoleren ook…Geen grensverleggende of uitdagende jazz deze keer maar wél aangenaam entertainend en zo lusten we het ook !



 
 
Winus

 
     
   
     
     
     
     




 

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 28 Oktober 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

Bram Weijters 1,2,3,4 piano !

 
     
     
 
 
 
 
Solo, duo, trio en kwartet, in dit concert combineert pianist Bram Weijters verschillende kamerjazz-bezettingen. Hij brengt solopiano werk, duo’s van piano en trompet, composities voor de typische jazz pianotrio bezetting (met piano-contrabas-drums) of de combinatie van dit alles in een kwartetformule. Met repertoire uit eerder verschenen duo-, trio- en kwartetalbums, aangevuld met enkele nieuwe stukken vormt dit het programma voor een concert vol verschillende sferen en bezettingen, strakke composities, bevlogen improvisaties en vooral verfrissend samenspel.
Wie vertrouwd is met de Belgische hedendaagse jazz kent pianist Bram Weijters waarschijnlijk van onder meer zijn samenwerkingen met de Amerikaanse trompettist Chad McCullough of zijn fusion band Bram Weijters’ Crazy Men. Daarnaast is hij actief in bands zoals Mazzle, Jelle Van Giel Group of het Piet Verbist Quartet. Ook popartiesten zoals Mauro Pawlowski of Raymond van het Groenewoud doen beroep op zijn muzikale kwaliteiten. Er is één constante: de zoektocht naar eerlijke en creatieve muziek.
Op trompet horen we Carlo Nardozza, die ook geregeld meespeelt met toporkesten zoals Brussels Jazz Orchestra of WDR bigband en die onder eigen naam enkele albums uitbracht en in elk bezetting waar hij speelt steeds schittert als uitbundige, kundige en bevlogen solist.
Op bas genieten we van de ervaren bassist Piet Verbist, die reeds ruimschoots zijn muzikale strepen verdiende, vroeger oa bij Jef Neve Trio en het Ben Sluis Quartet en recenter ook met eigen bands zoals Zygomatik, Piet Verbist Quartet, Mamutrio …
Drummer Lionel Beuvens vervolledigt de bezetting. Hij is behalve veelgevraagd sideman (o.a. bij Sander Dewinne, Frank Vaganée, Peter Hertmans, …) ook zelf een succesvol bandleader van zijn eigen internationale kwartet.


 
 
 
     
    
 
Bram Weijters: piano en composities
Carlo Nardozza: trompet
Piet Verbist: contrabas
Lionel Beuvens: drums



 
    
      
    
    
    


 

 

 

 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

     
     
 

 
     
 

 

 

 

…voor dit concert dat Bram Weijters in verschillende settings presenteert en waarvoor grotendeels uit de prachtige ‘Pendulum’ suite geput wordt (lees hier de review van dat album) starten we, net als op het album, met Bram solo aan de piano met ‘Opening’ waarna Carlo (Nardozza, trompet) komt aanschuiven voor ‘Raindrop’.Dat wandelt verder in ‘A Different Light’ en, zoals de klok in het tijdsverloop van de suite verder tikt gaan we virtueel de wijzer van één uur ’s nachts voorbij…Mij lijkt het me allemaal nét een ietsje anders dan op de plaat klinken maar het blijft statig mooi en een verfijnd genot voor de gehoorsgang ! ‘Billions’ daarna uit het ‘Abstract Quantities’ album , ook weer eentje met Amerikaanse trompettist Chad Mc Cullough (Chicago) waarvoor Carlo nu ook weer zo schitterend invalt want Chad is natuurlijk niet steeds in België , trekt het doek verder open want bas en drums komen mee invallen in iets wat meteen meer schwung krijgt en daardoor rijker lijkt te leven ook. Piet (Verbist , contrabas) en Lionel (Beuvens, drummer) , beiden ook graag geziene gasten ten JaZZZolder, zijn zeer geschikte partners in deze setting, hoor maar es hoe welbespraakt de solo van Piet wel is ! Een , naar de ,wat mij lijkt met de jaren meer expressieve drummer die Lionel geworden is, zet daar dan ook wat fameuze argumenten achteraan. Een topnummer is dit ‘Billions’ da’k nog niet eerder kende…misschien toch maar es die CD kopen ook ? ‘The Same Waltz, part two’ komt dan weer uit ‘Pendulum’, krijgt nog meer drive, zo in kwartetvorm, gaat het walsen zelfs voorbij en is uitgesproken nightclubbing jazzy ! Het lijkt wat te verstillen daarna maar met aangehouden passie schuift dan ‘Ratchet Wheel’ binnen, nog eentje uit Pendulum en dat wordt ons dan weer aangeboden door de drie-eenheid Bram-Carlo-Lionel waarna Piet komt aansluiten voor ‘Suspended Weight’, een mineur stukje dat terug naar de ernst van de dingen grijpt. Pure verwennerij is dat ook weer met een Carlo Nardozza in topvorm. En dan moet er nog wat leuks komen ook want ‘Sudden Fun’, een nieuw stuk uit de voorbije Corona periode  wordt de afsluiter voor gans de band voor alvast set 1 van deze concertavond. Het lijkt me een stuk dat zich uitstekend zou lenen ook tot het arrangeren voor big band en wellicht krijgen we dit later op enig volgende album. Het werd intussen immers al opgenomen maar nog niet uitgebracht. Da’s iets om in de toekomst naar uit te zien dus want ’t is een aanstekelijk nummer ! Applaus a  volonté dus en iedereen uiterst tevreden, Een topconcert was dit alweer !





 
 
Winus

 
     
   
     
     
     
     


 
    
 
   
     
 

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 11 November 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

South Quartet (DE)

 
     
     
 
 
 
 

"Symbolischer kan het niet zijn: op wapenstilstand een Duits Quartet op bezoek in de jazzzolder !"

Frontman en stichter van het South Quartet is Peer Baierlein (Stuttgart 1972). Hij is een goede bekende al van op de oorspronkelijke Jazzolder.
Hij begint op 7-jarige leeftijd klassieke accordeon te studeren maar ruilt dit instrument 2 jaar later in voor zijn grote liefde: de trompet. Na studies aan de muziekhogeschool van Keulen en Berlijn zakt Peer af naar Leuven waar hij aan het Lemmensinstituut les volgt bij Bert Joris. Hij speelt bij Het Brussels Jazz Orchestra en is te zien op grote festivals zoals Middelheim, Gaume, Jazz in ’t park Gent en Kortrijk. Hij is ook een veel gevraagd componist voor theater, film en televisie.
Na 15 jaar België keert hij weer naar zijn heimat Stuttgart waar hij enkele jonge topmuzikanten rond zich schaart en het South Quartet opstart. Ze willen jazz brengen met respect voor de traditie maar die ook breeddenkend openstaat naar andere muziekstijlen. De artistieke nadruk van de band ligt op authenticiteit en onbegrensde creativiteit. Elk concert met South Quartet is een wonderlijk muzikaal avontuur.
In 2015 brachten ze hun eerste cd ‘One’ uit waarna ze een tour planden doorheen Europa om deze te promoten.
De bandleden speelden met jazzgiganten als Reggie Washington, Clark Terry, Randy Brecker, Reggie Johnson, Peter Herbolzheimer, Arturo Sandoval, Pointer Sisters, Ute Lemper, enz.
Grote klasse zakt dus af naar Mechelen.



 
 
 
     
    
 
Peer Baierlein: trompet & bugel
Ull Möck: piano
Jan Dittmann: contrabas
Matthias Daneck: drums




 
    
      
    
    
    


 

 

 

 


 
     
     
 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

     
     
 

 
     
 

...Michel (Proesmans, de ‘Proes’ is eens temeer de JaZZZolderse spreker van de avond die deze keer het Duitse South Quartet rond trompettist Peer Baierlein mag aankondigen. Peer, eerder ook al een vertrouwd gezicht in de vroegere locaties van de JaZZZolder, al dateert dat alweer van een hele tijd terug nu want in 2019 moest-ie nog verstek geven wegens ziekte voor de gig met de Archidukes, is er graag bij tussen de hem nog vertrouwde gezichten hier en de sympathie is absoluut wederkerig ! Een Duitse inval dus op deze 11e November al verloopt dat heel vredevol en zuiver muzikaal, deze kant van Europa draagt gelukkig nog steeds de vrede hoog in het vaandel ! Alle leden van het gezelschap hebben muziek in de vingers , dat blijkt uit de playlist die vooral komt uit het album ‘One’ van de band uit 2015 en dus krijgen we composities die dan al es van de ene komen en dan weer van een andere, al starten we wél met de lekkere titeltune uit dat album van de hand van Peer zelf en alleen het wat ongewone drumwerk van Matthias Daneck mag daarbij wat doen terug schrikken, is mij wat te onstuimig…Ook de volgende, wat melig voorthobbelende melodie van Ull Möck, de pianist; mocht mij wat zachter aangepakt worden. Jan Dittmann, de bassist tekent dan weer voor het volgende hetgeen Peer dan zacht kreunend op trompet gaat inkleuren. De drummer verandert van strategie en gaat met de handen percussief verder over de vellen wat mij beter lijkt bij deze subtiele song die van het gepaste gevoel voorzien wordt door de mooie partij op de piano ook. Een gepaste uitfading leek te volgen op de vellen al duurde het mij dan weer wat te lang nu … toch ?…’Hymn Of The Lost Reggea’ van Matthias Daneck komt daarna langs (ik had eigenlijk verstaan ‘of the last rain'…’en je voelt als het ware daarbij wat hemels water neerplengen (die fantasie toch …Peer overgiet de melodie met wat nostalgische overpeinzingen, al zit er wel een redelijke drive achter ook (’t kan een aanzwellende bui geweest zijn ) In eenzelfde elan vervolgt ‘Matthias’ van Peer met Ull heel welbespraakt op de toetsen en fijn meegebast door Jan…ik weet het niet hoor maar bij her beluistering lijkt mij de percussie/drums mij hier ook weer wat te druk…’Culinario’, een stuk van Ull wordt dan aangekondigd om de eerste set te gaan besluiten en wat mij betreft valt alles hierbij wat in de plooi : lekker ritme met een meestappende bas en een piano die er vaart achter zet en de drummer, intussen terug aan de drumsticks, zit lekker mee in een boppy drive, mooi zo ! De drumsolo met aardig wat cymbalenspel zit goed en de timing is perfect…’Doe maar nog’ geeft Michel mee…’ge zijt goe bezig’ en dus komt er nog een mooie bis achter ook, zo eentje die tevredenheid etaleert…rieleks, maar ook niet té, met nog een drumsolo naar het einde toe, terug wat ongewoon naar mijn smaak. Alleszins volgt er weer een méér dan beleefd applaus van een tevreden publiek en dat is toch wat het moet zijn ?..Wij starten de aftelling intussen naar de laatste concerten hier van dit 2022…nog eentje te gaan in November …twee in December maar gelukkig, zie ik, staat de programmatie tot halverwege 2023 ook al op ze punt; fijn !...





 
 
Winus

 
     
   
     
     
     
     
 
     
     
 
 
     
 

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 25 November 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

Ramon Van Merkenstein trio

 
     
     
 
 
 
 

 

Het Ramon van Merkenstein Trio geeft uiting aan hun liefde voor het uitvoeren van moderne jazzmuziek en houdt van verbinding met hun publiek.
Ramon van Merkenstein is de Nederlandse contrabassist die aanzet en componeert voor dit Brusselse jazzproject. Groovende baslijnen worden gecombineerd met melodieuze verhalen. Lyrische melodieën en moderne klanken worden geďntegreerd in een uniek ritmisch universum. De interactie tussen de groepsleden is verrassend en vol avontuur en creatieve vrijheid.
Het eerste album van de band,'Quiet Dreams', verscheen op 8 oktober 2021 op het label ‘Homerecords.be’.


 
 
 
     
    
 
Gabriele di Franco: gitaar en effecten
Ramon van Merkenstein: contrabas en composities
Lieven Venken: drums


 
    
      
    
    
    


 

 

 

 


 
     
     
 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

     
     
 

 
     
 

...…Terug naar de intimiteit van een trio vanavond en da’s weer een hele tijd geleden intussen, hier op JaZZZolder…Een hernieuwde kennismaking is dit tevens met drummer Lieven Venken na z’n jarenlange verblijf in NY. De van oorsprong Italiaanse gitarist Gabriele di Franco zagen we nog niet eerder, al stond die al meer dan eens in de schijnwerpers op de scčne als internationaal, prijswinnend gitarist/componist en net zomin zagen we al de leader van dit trio bezig : de Nederlander Ramon Van Merkenstein, master in Jazz double bass, 2017, aan het Brusselse Koninklijke Conservatorium, ook dus al met uitstekende papîeren in handen… Dat werd dus een boeiende kennismaking al verloopt het nog ietwat stroef in den beginne naar mijn gevoel. ’t Is een wat uit de bolster breken, de blaadjes open plooien. Dat gebeurt erg fijntjes aan de start van ‘Ocean Waves’ met het gitaar en effecten werk van Gabriele, de dynamische roffels van Lieven en het expressieve bassen van Ramon. Die bas blijkt heel vertellend ook in ‘Thoneraux’ waarvoor de titel alleen al voor een verhaal zorgt. Snel drumwerk ook en een sprint naar een verrassend einde toe, ’t is niet alledaags ! Een beetje ijl, met de effecten weer van Gabriele en een intrigerende baslijn van Ramon gaan we daarna door ‘ November Song’. Lieven kan niet anders dan dat met veel beweging te gaan onderstrepen…heel gepast hoor maar zelf ken ik Lieven als een heel subtiele drummer 'van in den tijd', dus da’s wel even wennen…Ramon kondigt dan een ‘wereldpremičre’ aan, een titelloos nummer nog en da’s er eentje waarin de zachtere partij van de gitarist het moet opnemen tegen de strengere argumenten, aangeslagen op de bas van Ramon….Het lijkt mij da’k eerder val voor het verhaal op gitaar…Al de nummers zijn heel uitgesponnen dus zitten we nu helaas al aan het laatste stuk, ‘Passing On’, en ook deze keer is dat er weer eentje uit het album ‘Quiet Dreams’ van vorig jaar. Het is een stuk dat van ver komt aanstappen en gradueel de climax opzoekt. In een golf komt daarna de rust terug om daarna in effecten uit te deinen alvorens te sterven…de bolster van aan den beginne sluit zich terug…Mooi zo !





 
 
Winus

 
     
 
 
     
 
Het was een zeer aangenaam concert en kennismaking met bassist Ramon Van Merckenstein. Het trio schittert ieder apart op hun instrument van bas, elektrische gitaar met veel effecten en drums. Natuurlijk kennen we drummer Lieven Venken uit het begin van de Jazzzolder en heeft de afgelopen 17 jaar in New York zijn skills stevig aangescherpt. Dat is zeker te horen vandaag en speelt van licht percussief met handen, allerlei soorten sticks en brushes tot hevige uithalen op zijn drums. Wat een synergie tussen de muzikanten die mekaar in de gaten houden. Gabriele uit Italië maar ook woonachtig in het Brusselse is een begenadigd gitarist en ontving al internationale prijzen en onderscheidingen voor zijn werk. Tof is dat Ramon ook vaak duiding geeft bij de nummers aan de draadloze microfoon. Ze spelen nummers van hun eerste debuut cd ‘Quiet dreams’ , in 2021 uitgekomen op Homerecords. Een tweede album zal weldra in de maak zijn en daar zijn we al benieuwd naar want we hebben al genoten van enkele toffe nieuwe nummers deze avond. Je kan hun ‘quiet dreams’ plaat op allerlei online media beluisteren en ook op youtube. Zeker doen !
 
     
 
Michel 'de Proes' Proesmans

 
     
     
   
     
     
     
     
 
     
     
     
 
    
    
 
 
    
    
 

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 9 December 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

Martin Salemi Trio

 
     
     
 
 
 
 

Met "About Time" slagen Martin Salemi en zijn trio in het creëren van een werk dat tegelijkertijd compact en luchtig is, terwijl ze de muziek laten ademen en nooit lijken te forceren.

Martins invloeden zijn onder meer Stefano Bollani en Diederik Wissels, evenals Amerikaanse "new wave"-pianisten zoals Aaron Parks en Gerald Clayton, en de grote meesters Keith Jarrett, Brad Mehldau en Gonzalo Rubalcaba; dit alles met een vleugje ECM-esthetiek. Die vele invloeden hebben Martin niet verhinderd om zijn eigen unieke identiteit te creëren: de pianist houdt ervan om ons op het verkeerde been te zetten, niet om te zijn waar hij wordt verwacht. Dit is wat zijn muziek zo gevarieerd en zo persoonlijk maakt.

In 2018 won het Martin Salemi trio de prestigieuze B-Jazz International Award.



 
 
 
     
    
 

Martin Salemi: piano

Boris Schmidt: contrabas

Daniel Jonkers: drums



 
    
        
    
    
    




 

 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

     
 

 

 

 

...Genieten werd het aan de start van het Martin Salemi Trio dat bij het openen alvast de romantische toer opgaat met de aloude standard ‘ Body and Soul’, misschien de laatste jaren nog het meest bekend van de Bennett/Winehouse duet versie. Het nummer komt heel lyrisch tevoorschijn . Naast het zachte toetsenwerk van de Brusselse pianist valt ook de warme bas op van de Luxemburgse Boris Schmidt die meteen ook al aan het soleren gaat. Daarbij blijft de partij van de pianist evenwel de grootste en het nummer spreidt zich ruim uit in de tijd alvorens haast naadloos over te gaan in ‘Helpless’ We zitten dan al ruim 23 minuten verder als Martin het woord neemt in best aardig Nederlands om muzikanten en songs te duiden. Zacht vertellend maar snel aan kracht winnend vervolgt de set met ‘Doubt’, eveneens van de hand van Martin en da’s er eentje uit ‘About Time’, het vorig jaar verschenen album waar we vanavond nog meer gaan uit horen. Daniel Jonkers, de uit Nederland afkomstige drummer mag eerst nog fijntjes deze song uitgeleide doen waarna Boris, op zijn beurt, het nostalgische ‘Remembered’ mag inleiden. Dat ontwikkelt zich verder in het verloop van het nummer op een wat raar aangeslagen morse-achtige manier , als waren het neerpletsende druppels op de toetsen en dat naar de overgang toe van nochtans een ‘Still Water’ 😊, eveneens uit hetzelfde album uit 2021. Het is echter met de ferme groove van ‘Working Summer’ uit het eerste album ‘Short Stories’ uit 2017 dat de eerste set besloten wordt en hier kan Jonkers z’n wachtende solo alsnog in kwijt, mooi zo en alweer een erg mooi concert in de 2022 JaZZZolderse reeks ! Nog eentje te komen nu en dat belooft een magische trip te gaan worden. Nog even wachten tot vrijdag 23 December…



 
 
Winus

 
     
     
  Die dappere melomanen die de Mechelse kou trotseerden vrijdagavond 9 december 2022 met de Jazzzolder als bestemming, hebben zich dat vast niet beklaagd. Niet alleen omdat het binnen aangenaam warm was, maar vooral dankzij de muzikale verwennerij die hun deel was. Verwennerij want bloedmooi waren de verhalende en verwarmende, soms melancholische dan weer swingende composities van het Martin Salemi Trio.
Salemi spreidde prachtige pianovirtuositeit ten toon, briljant begeleid door de schijnbaar eeuwig lachende contrabassist Boris Schmidt en percussionist Daniel Jonckers. Samen trakteerden ze
Jazzzolder Mechelen op een gulle portie hartverwarmende, al dan niet pakkende ballads, fijne grooves en vibes.
Pianist Martin Salemi trad aan met dezelfde bezetting die ook op het jongste album About Time (2021), paradoxaal genoeg niet uitgebracht als Martin Salemi Trio. En About Time zou dan ook goed aan bod komen in de set. Er werd sterk geopend met Doubt; parlando en toch ook groovend, verhalend en swingend, met een mooie flow. Het was toen dat het ons voor het eerst opviel hoe vaak contrabassist Boris Schmidt steevast smakelijk glimlachte terwijl hij fraaie noten van de snaren plukte. Een contente mens!
Met een prachtig meanderend en filmisch Most Of The Time bleven we nog even bij About Time; een minimalistische breekbare mooie ballade. Of de andere concertgangers dat ook deden, weten we niet, maar de ogen sluiten hielp om extra te genieten en weg te dromen. Alsof je een bijzondere wandeling maakte doorheen een magisch landschap. Zo mooi.
Bij Late April, zonder enige twijfel hét allermooiste moment in de set, hielden we het amper nog droog. Wat een absolute tearjerker, zeg! Zo meeslepend en pakkend, zo diep. Met Salemi die inzette op piano, de contrabas van Schmidt die de lead overnam. Hoe melancholisch verhalend dat pianospel, zo magisch kreunde en huilde de contrabas mee, sereen getroost door de subtiele percussie van Jonckers. Machtig magisch, of magisch machtig, dat kan ook.
De standard My Ideal, met fraaie solo van Schmidt werd ook zeer gesmaakt door het publiek, tijdens Regina, eresaluut aan de Braziliaanse zangeres Elis Regina, konden we niet anders dan ons een dansende Regina inbeelden want, zo fraai swingde het. Open doekje hier voor Jonckers die een spetterende drumsolo ten beste gaf. Check zeker ook de opname van Regina, te vinden op het album Short Stories (2017). Bij de uptempo-cover van Cristobal Soto, de titel ontsnapt ons, even, werden alle registers losgegooid, op een guitige frisse melodie, kinderlijk haast…
Met een zalig One Fine Day werd het About Time-album opnieuw bezocht. Knappe een-tweetjes tussen Salemi en Schmidt, machtige melodie, ook wel wat beladenheid en ei zo na werd weerom een traantje weggepinkt zowaar.
Salemi had geregeld de nummers geduid, aan- of afgekondigd. Wanneer hij op gegeven moment opnieuw het woord nam en iedereen uitvoerig bedankte, besefte je dat de set er helaas al bijna op zat. Bijna want als afsluiter kregen nog het toepasselijk getitelde Leaving, een sfeervolle, swingende compositie, opgebouwd rond een schijnbaar erg simpele melodie, die zich al snel oorwurm gewijs in onze hersenpan nestelde. Nee, helemaal niet erg! Aanstekelijke vibes en weerom genieten van de souplesse van de muzikanten en hun spelplezier. Enkele muzikale grapjes, valse eindes, een-tweetjes en vooral veel virtuositeit ook. Weerom! Dat mochten ze nog eventjes overdoen, want het publiek stopte niet met applaudisseren tot de band ons nog een korte toegift schonk.
Toen was het onherroepelijk voorbij. Maar elke concertganger, al dan niet met nog een natje na, kon met gulle glimlach op het gezicht, en nog nagenietend van zoveel hartverwarmende tonen, tevreden huiswaarts keren. Gesterkt of/en gezalfd de koude winternacht in.


 
 


Mark Van Mullum  © Luminous Dash

 
     
     
   
     
     
     
     

 


 
    
    
 
 
    
    
 

 






 

 

 

   
     
    
    
 

Vrijdag 23 December 2022    concert 1 19:30 - concert 2  21:15 hr

 
 

 

Flygmaskin

 
     
     
 
 
 
 

 

Flygmaskin heeft zijn naam niet gestolen. De band neemt de luisteraar mee op een spectaculaire en poëtische vlucht. Vertrekkend vanuit de klassieke muziek, neemt Flygmaskin ons mee op een reis met jazz, lyriek en bezwerende ritmes.

 

"We kunnen daar de adem van de wind lezen, de reis die zorgt voor wat het zichtbare verbergt. We kunnen de gevoelige roep van dwalen horen. De machine is degelijk, nauwkeurig, vloeiend. De brandstof? Een unieke mengeling van keyboards, de essentiële dialogen tussen de accordeonist, de toetsenist en stilte. Een subtiele uitnodiging om op adem te komen, de tijd te nemen om uit te varen."

 

Piano, viool en accordeon gaan met elkaar in dialoog. Muziek, met de elegantie en grilligheid van een vallend herfstblad, zo kondigde het 'vliegmachien' zijn eerste album "Fall" aan.



 
 
 
     
    
 


Julien de Borman: diatonische accordeon en composities
Sébastien Willemyns: keys, viool en composities



 
    
        
    
    
    


 

 

 

 


 
    
 

 




commentaren - recensie(s)


 

 



 

 
     
     
     
 

 

…op deze avond voorafgaande op de kerstdagen gaan we hier, ten JaZZZolder, een laatste keer in 2022, en bij wijze van spreken dan, de lucht in, en deze keer doen we dat met Flygmaskin en die brengen zielsverheffende muziek waar je de ogen haast meditatief kan bij sluiten. Waarlijk sfeer scheppend en met bijhorende stem en poëtische teksten van Muriel De Borman, de zus van Julien, de man achter de diatonische accordeon, gaat dit duo niet putten uit ‘Fall’, het album uit 2014 maar brengen zij volledig nieuw werk dat in de toekomst ook wel z’n weg zal vinden naar de platengroef. Zij starten met een suite van 3 nummers (‘Confits’,’Oulan Bator’ en ‘Au Bonheur des Morts’, nummers die wat eerbiedig het hoofd gebogen houden. Naast de innemende accordeon die meestal het woord neemt is er de stemmige begeleiding op diverse keys en effecten door Sébastien Willemyns en ook die  z’n viool komt daarbij even op de voorgrond. Met momenten heeft dit alles een wat ‘medieval’ feel en sfeervol gaan we in eenzelfde trend verder na wat commentaar van Julien, licht folk getint wordt dat nu en weer met een streepje voice van Muriel. Helaas (voor mij) zijn de teksten Franstalig en ontgaat er mij veel, zoniet alles, wat spijtig is natuurlijk als je de commentaren hoort achteraf van anderen, die dat erg konden waarderen. Julien geeft me na het concert nog mee dat er gewerkt wordt aan ook anderstalige teksten en dat valt te onthouden…’Tructurc’ was dit dat daarna wat (licht) vrolijk uitloopt in ‘Hopat’ waarbij Sébastien terug de viool onder de kin schuift. Eerder dan jazz blijft een folk gevoel aanwezig en zelfs een vleugje klassiek is hier duidelijk op z’n plaats. Improvisatie volgt er op de tekst die als het ware door de muziek gedragen wordt en weemoed voert hierbij de boventoon. ‘Courage les Poëtes’, de afsluiter, is dan opgedragen aan een artistieke vriend, Louis Spania’, mij verder onbekend en dat stuk gaat in crescendo naar het einde toe om een werkelijk magische trip hier te gaan besluiten. Een waardig afsluitend concert was dit voor een bewogen 2022 ook !







 
 
Winus

 
     
     
  “De groepsnaam is Zweeds voor vliegtuig. Piloten Julien en Sébastien nemen ons mee op reis. Toetsen, viool en diatonische accordeon krijgen het gezelschap van elektronica en laptops. Ze gebruiken dit gedoseerd en bouwen een muzikale sfeer rond de soms Franse poëtische teksten, ingesproken door een vrouw.

Ze gaan allebei heel erg op in hun muziek. In de Jazzkapel (onze tweede locatie brachten ze ons een bezoekje als kwartet. Onder het motto ‘less is more’ horen we nu de essentie in duovorm. Je hoort Keith Jarrett, Esbjörn Svensson of ook Philip Glass doorschemeren in hun composities.

Er volgt nog een cd in 2023 met dit repertoire. Dit is iets leuks om eens op Jazzathome in een huiskamer te beleven."
 
     
     
 
Michel Proesmans

 
     
     
     
   
     
     
     
     
 
    
 
 
    

zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en reviews ...
of de voorbije Predikheerlijke Jazz-zomerconcerten






    
   
     
 
   

 

 

 


 © 2022 JAZZEPOES

 

 

 

up again !

 

 

 

back to start !