|
Donderdag 13
Augustus
aan de start : 'Eigen Volk
Eerst'
LABTRIO ‘NY Project’ feat. Michaël Attias
& Christopher Hoffman
main stage 15u30
Bram De Looze (piano), Anneleen
Boehme (bas), Lander Gyselinck (drums), Michaël Attias (rieten),
Christopher Hoffman (cello/multi-instrumentalist).
© Eddy Westveer
Eerst aan de beurt zijn de jonge bejubelde helden van
het LABTrio in extended version. Sinds Lander en Bram in New York
studeerden, groeide bij hen het verlangen om een project te ontwikkelen
met muzikanten uit die scene. Voor hun NY Project nodigen ze rietblazer
Michaël Attias (Paul Motian, Anthony Braxton,...) en
cellist/multi-instrumentalist Christopher Hoffman (Henry Threadgill's
Zooid, Marc Ribot,...) uit.
© Eddy Westveer
Het LabTrio is toch al 8 jaar samen en ze zien er nog altijd jong en
fris uit als in het begin. We hebben ze al gezien afgelopen seizoen bij
het Brand! Festival in Mechelen en zijn benieuwd naar wat ze
vandaag gaan doen met dit New York Project.
De kern is nog altijd 'het labo' zeg maar bestaande uit een hecht trio
van een drietal getalenteerde muzikanten die hun eigen weg gaan en
houden van spanning en experiment. In hun zoektocht naar meer blenden ze
mooi met hun twee gastmuzikanten. Een mooi geheel en kamerjazz als het
ware bij momenten door die cello. Het vijftal brengt ons mooie
composities, dan weer melodisch en dan weer heel vrij, beetje hoekig
vantijds maar zonder daarbij te bezeren. Nummers als ‘ Avondlijke rust’
of ‘Michelangelo’ en ‘Sandman’ komen daarbij voorbij. Alle stukken zijn
nieuw en schreven ze samen tijdens een maand werken. De intussen
langverwachte plaat komt uit in December en daarna gaan ze toeren, vanaf
Januari 2016 vind je ze op allerlei podia in België en daarbuiten. De
set is een mooi geheel, het klopt allemaal en ze vullen mekaar mooi aan.
Soms concerteren ze daarbij in tweeverband, als duo, en dan weer
tezamen als groep. Het publiek luistert aandachtig en net als toen , in
Februari te Mechelen, vinden wij dit een sterk concert om mee van start
te gaan ... Een mooi begin van een erg warme dag...
Michel Proesmans & Winus
Fulco Ottervanger
Club Stage 16u50 -18u50 - 20u50 -
23u00
DE BEREN GIEREN & SUSANA SANTOS SILVA
Fulco Ottervanger (piano), Lieven Van
Pee (bas), Simon Segers (drums), Susana Santos Silva (trompet)
We trekken snel naar de Club Stage voor Fulco Ottervanger
(piano) die in verschillende bezettingen ons zal komen te verrassen. Wat
de Garden Stage is op Gent Jazz, is de Club Stage op Middelheim. De
afstanden op Middelheim zijn beduidend korter dan in Gent Jazz.
De jonge Nederlandse pianist, woonachtig in Gent, brengt vandaag de
charmante Portugese trompettiste Susana Santos Silva mee. Ze pakken het
publiek met gemak in. De Beren Gieren dus ook met trompet nu, en dat
resulteerde al in de CD 'The Detour Fish, Live At Ljubljana' in 2014,
zo’n zes maand geleden. Ze hebben elkaar leren kennen in Porto bij het
eten van forel luidt het en ze hebben dan ook nummers gemaakt over
forellen die strijd leveren om naar boven te klimmen tegen de stroom in
met metaforen van vissers en dammen bouwen. Ze hebben daarbij stukken
klassiek geleend van het Trout Quintet van Schubert. Het is toch een
beetje andere muziek dan wat de Beren Gieren in Trio brengen, maar het
publiek lust dit ook wel. Fulco vindt het een enorme eer hier 4x te
mogen optreden vandaag en zijn ding te kunnen doen. Het is een
droom die werkelijkheid wordt en gaandeweg gaan wij deze, bij
uitbreiding 'De Beren Gieren' steeds meer waarderen naarmate de dag
vordert...
Michel Proesmans & Winus
ERIC LEGNINI What’d I Say ft. Kellylee
Evans & Sandra Nkaké
main stage 17u30
Eric Legnini (piano), Dan Romeo
(bas), Franck Agulhon drums), Quentin Ghomari (trompet), Jerry Edwards
(trombone), Boris Pokora (saxofoon), Sandra Nkaké (stem), Kellylee Evans
(stem), Mariana Tootsie (stem)
Pianist Eric Legnini , eigenlijk hier op Fender Rhodes, zet het Ray
Charles nummer ‘What’d I Say’ in de verf. We krijgen een bijna
Amerikaanse show van ietwat platte interpretaties van Ray Charles
nummers in een mix van R&B, blues, lichte gospel maar vooral van funk en
veel groovy stuff. Het publiek lust er pap van.
'What’d I Say' was een bekend nummer en ook de gelijknamige
succesplaat van Ray Charles uit 1959. Toen ook op Fender Rhodes drong
Ray door in de blanke popcharts. We hebben vandaag niet de Raelettes als
backing vocals maar wel twee pittige zangeressen op de voorgrond, de
magere spring in het veld Kellylee Evans en de veel betere bij stem en
iets gezette zangeres Sandra Nkaké.
Kellylee Evans was één van de revelaties van Gent Jazz Festival in 2014,
waar ze met haar charisma en sterke songs het publiek helemaal mee
kreeg. Het is leuk om haar nu terug te zien, deze keer in een strak
groen kleedje. Sandra in spannende zwarte legging zingt rechts op het
podium toch veel overtuigender en minder 'gemaakt' dan Kellylee.
Legnini speelde in zijn beginperiode zoals Bill Evans qua sfeer, daarna
gooide hij het roer om en bracht blues en soul. Nu kiest hij voor een
populaire vorm van 'totaaljazz', inclusief entertainment en plezier
maken. We krijgen dan ook een aanstekelijke vreugdevolle set met die
twee vocalisten die het publiek opjutten (hetgeen eerst niet zo goed
lukt maar verderop in de show wel). Op het einde komt ineens nog de
Brusselse Mariana Tootsie op de proppen om hier het feestje compleet te
maken ! Dat was verrassend !
Michel Proesmans & Winus
Fulco Ottervanger
Club Stage 16u50 -18u50 - 20u50 -
23u00
BERAADGESLAGEN
Fulco Ottervanger (piano), Lander
Gyselinck (drums)
Ook 'BeraadGeslagen', het duoproject van Fulco met drummer Lander
Gyselinck is een plezier om naar te kijken en te luisteren. Van alles
gebeurt er daar: noise, grooves, rare synthesizers, kerkorgel geluid,
hiphop drumwerk … Het is een berekende chaos denk ik. Die Fulco barst
van de energie. Hij is tegelijk een denker en een hyper kinetische
pianist.(De eerste pianoleraar van Fulco was trouwens Jozef Dumoulin en
die kan ook flink met de knoppen en elektronica spelen). Lander en Fulco
zijn aan mekaar gewaagd en beiden zeer avontuurlijk. Fulco durft daar
ook even de gitaar ter hand nemen. Er is veel applaus in die overvolle
tent.
Michel Proesmans
BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA feat. Darcy James
Argue
main stage 19u30
Darcy James Argue (bandleider), Frank
Vaganée, Dieter Limbourg, Kurt Van Herck, Bart Defoort, Bo Van der Werf
(saxofoons), Marc Godfroid, Lode Mertens, Frederik Heirman, Laurent
Hendrick (trombones), Serge Plume, Nico Schepers, Pierre Drevet, Jeroen
Van Malderen, Carlo Nardozza (trompetten), Hendrik Braeckman (gitaar),
Nathalie Loriers (piano), Jos Machtel (bas), Jens Düppe (drums)
Het fantastische Brussels Jazz Orchestra (BJO) is met
klem één van de beste big bands in Europa en laat vandaag weer een ander
facet zien van hun kunnen. Speciaal voor Jazz Middelheim 2015 nodigt het
Brussels Jazz Orchestra de jonge, Canadese componist Darcy James Argue
uit. De man maakte al indruk met zijn eigen band op Gent Jazz 2014 en nu
laat hij het BJO schitteren met nieuw werk dat bijzonder in de smaak
valt bij het publiek.
Darcy komt in feite uit Brooklyn waar ook interessante jonge klassieke
componisten bezig zijn en die ook fel andere muziek waarderen. Hij maakt
complexe muziek en put uit diverse genres als filmmuziek, rock, jazz en
klassiek.
Hij presenteert vandaag zijn muziek en neemt uitgebreid de tijd om de
nummers bijkomend van achtergrondinfo te voorzien zoals
ondergewaardeerde personages als wetenschapper Alan Turing en
trompettiste Laurie Frink. Op het einde volgt een lange ode aan Duke
Ellington waarbij buiten een hevig onweer losbarst. De wind stuurt wat
verfrissende nevel door de tent.
Darcy wil muziek maken, technisch moeilijk die gelijk vlot en vloeibaar
overkomt en daarbij ook nog es natuurlijk klinkt. Het is en blijven
moeilijke harmonische structuren die muzikaal wel goed zitten maar soms
ook wat doorwegen. Frank Vaganée en de zijnen zitten daarbij op het
puntje van hun stoel. Het is mooi om te zien dat nu Jens Düppe de
ingewikkelde drumpartijen op zich neemt. Ook de aparte leden van het BJO
komen bijna allemaal solistisch aan de beurt.
Ze spelen o.a. 'Ferromagnetic', 'Codebreaker' 'Best friends forever',
'All in', 'Tensile curves'....
Michel Proesmans & Winus
Fulco Ottervanger
Club Stage 16u50 -18u50 - 20u50 -
23u00
DE BEREN GIEREN
Fulco Ottervanger (piano), Lieven Van
Pee (bas), Simon Segers (drums)
Het trio ‘De Beren Gieren’ vormt de kern van de muzikale wereld van
Fulco met een mengelmoes van jazz, rock, hip hop en klassiek. Ze spelen
brutaal wild en dan weer rustig. Het is soms dartel en lichtvoetig en
dan weer creatief met chaos. Je ziet toch dat die speelvogels de kleine
tent snel vol krijgen en de reacties vanuit het publiek klinken steeds
enthousiast en aanmoedigend .
De nieuwe cd van De Beren Gieren 'One Mirrors Many' komt uit in
september, maar nu spelen ze graag nog dingen uit hun oudere werk zoals
‘vakantiebestemming’.
Michel Proesmans & Winus
TAXIWARS
main stage 21u30
Tom Barman (teksten & zang), Robin Verheyen (compositie &
saxofoons), Nicolas Thys (bas), Antoine Pierre (drums)
Tom is een jazzcat maar dan één met rock allures. Thuis kreeg hij de
jazz niet mee maar was wel als jonge gast aan het grasduinen in de
bibliotheek tussen platen van Don Cherry en Ornette Coleman en
ging daarbij op zoek naar samples voor zijn beats. Op den duur was het
volledig luisteren naar die platen bijna nog leuker voor hem.
De drie begeleiders kennen we erg goed in jazz kringen. Contrabassist
Nicolas Thys, nu met dikke baard is de oudste van het gezelschap ,
saxofonist-componist Robin Verheyen scheert al jaren internationale hoge
toppen en is altijd te vinden voor iets nieuws. De jongste, drummer
Antoine Pierre mag al eens Philip Catherine te begeleiden en vandaag
brengt Antoine stevig pop drumwerk.
Tom Barman zingt deels met elektronische effecten, hetgeen ook voorkomt
op enkele van de dEUS platen. Robbie Robertsons 'Somewhere Down The
Crazy River' op het einde is het enige rustige nummer waarin Tom
eigenlijk echt zingt.
Robin neemt in een stuk de sopraansax ter hand, daarbij kan Tom
uitrusten, wat drinken en cigaretje paffen opzij van het podium. Hij
maakt altijd die bewegingen met zijn hoofd en geeft de ritmes aan. Hij
schijnt er wel helemaal van te genieten en toch komt hij wat
zenuwachtig over. Ze hebben er al 20 tot 30 concerten op zitten met dit
Taxiwars project. Tom en Robin hebben mekaar enkele jaren geleden op een
Leuvens jazzfestival leren kennen. Er was meteen een muzikale click en
ze smeedden plannen over een band tesamen. Robin schreef daar een 12-tal
nummers voor, Tom vulde in met snedige teksten. De plaat werd op
een week opgenomen.
Het moet gezegd dat Robin Verheyen hier toch wel de meest virtuoze is
van allemaal. Zo’n groovy spel, dat was lang geleden. Waar is de tijd
dat we hem als jonge snaak nog zagen jammen in De Singel na Jazz
Middelheim. Hij gooide zich toen in de strijd met de allergrootste
artiesten . Taxiwars nu is tamelijk beperkte muziek, waarin de beat en
dreun de bovenhand krijgen, een concept met beperkingen ? Het kon
subtieler laten we zeggen. Het is niet makkelijk voor een zittend
publiek en zo halverwege komt er meer schot in de zaak en zeker bij het
nummer ‘Press one’. Ook ‘Death ride through wet snow’ en zeker
‘Colosseum’ brengen de vlam in de pijp. Een nieuwe opname ligt in het
verschiet maar ze geven daarbij al aan dat het 'anders' gaat worden. Wij
zijn alleszins benieuwd...
Michel Proesmans & Winus
Fulco Ottervanger
Club Stage 16u50 -18u50 - 20u50 -
23u00
STADT
Fulco Ottervanger (keyboards),
Frederik Segers (gitaar), Joris Cool (bas) , Simon Segers (drums),
Spacy geluiden en een zware basbeat vanuit de Club Stage waar een deels
ander kwartet aangetreden is rond de dynamische Ottervanger. Stadt is
naar eigen zeggen 'Krautpop' , lijkt me vooral jong en deels te luid .
Ik blijf dus graag op veilige afstand nu, herrinner me daarbij het
ook al uit Gent afkomstige 'Stuff'project vanop Gent Jazz en geef het
met alle plezier alle slaagkans maar bekijk het graag afstandelijk en
later misschien nog wel es maar geloof daarbij ook niet echt dat
dit iets voor mijn oortjes is...
Winus
|
