|
Zondag 16
Augustus
De dag des Heren, een 'triologie'
JASON MORAN, ALICIA HALL MORAN, BILL
FRISELL
main stage 12u30
Jason Moran (piano), Alicia Hall
Moran (zang), Bill Frisell (gitaar)
© Jos Knaepen
Wat beginnen ze al vroeg deze zonnige zondag... om 12u30 nota bene. Dat
is toch iets te vroeg. Maar goed, dit trio bestaat uit onze Artist in
Residence Jason Moran met zijn vrouw Alicia Hall die een klassiek
geschoolde sopraan is. Daarbij zien we ook Bill Frisell die deze avond
mag afsluiten.
Het is toch weer helemaal iets anders dan we verwachten van dit
aperitiefconcert op kerkelijke klassieke wijze. Het repertoire is divers
met nummers van Jason of Bill aangevuld met Broadway songs en
spirituals.
Jason speelt in duo met Bill de lichtvoetige blues 'Monroe' van Bill
Frisell. De piano en gitaar doen daarbij denken aan muziek die ter
plekke wordt ontworpen en in laagjes aangevuld of afgebouwd. Soms is het
bluesy en wild met experimenteren zoals het tokkelen in de piano. Alicia
is zeker geen jazzzangeres maar zingt eerder zwarte muziek van Porgy and
Bess met psalmen zoals ‘Sometimes I feel like a motherless child’. Als
ze alledrie tegelijk musiceren dan spelen ze vrij en discontinu en dan
weer vredig naast mekaar met toch opwekkende songs en teksten. Een mooi
begin van deze laatste dag Jazz Middelheim. We zien en horen tevreden
reacties.
Michel Proesmans
Dominik Wania
Club Stage 13u50
Dominik Wania (solo piano)
De Club Stage staat vandaag gans ter beschikking van het Noors-Poolse
‘Obara International’. Het jonge kwartet speelt voltallig op het einde
en tussenin komt dan nog dan de bassist solo of is er een duo van
pianist en drummer. Aan de start gaat de ons onbekende Poolse pianist
Dominik Wania solo.
Dominik Wania speelt en studeert al piano vanaf zijn derde jaar en
studeerde af aan de muziekacademie van Krakau. Aan de New England
Conservatory of Music in Boston kreeg hij lessen van Danilo Perez of
Jerry Bergonzi.
Als jonge gast speelt hij mee op diverse platen van Tomasz Stańko,
Marcus Miller, Dave Liebman, Lee Konitz, Joey Baron, Nguyen Le om er
enkele te noemen.Geen kleine jongens dus om mee van start te gaan ! Hij
is een druk baasje en zo ook aan de piano: intens, speels, melodisch ,
verwarrend. Je moet goed opletten om mee te zijn. Hij speelt daarbij
sierlijk en vlug. De muziek is gebaseerd op poëzie en het zijn alle
eigen nummers zoals daarbij een kleine interpretatie van ‘Nocturnal’.
Michel Proesmans en Winus
STEVE KUHN TRIO feat. Joey Baron & Steve
Swallow
main stage 14u30
Steve Kuhn (piano), Steve Swallow
(bas), Joey Baron (drums)
Vandaag nog een klassiek trio : dat van pianist Steve Kuhn (al 77 jaar)
met elektrische sterbassist en goede vriend Steve Swallow aan de zijde
van meesterdrummer Joey Baron. Dat kan niet mislukken met drie meesters
in hun vak.
In 1965 speelden beide Steve's al samen. Joey trekt ook al 20 jaar
tussendoors op met Steve Kuhn. Steve Kuhn de onbekende bekende alhoewel
hij al 60 jaar met de groten van de jazz samen optreedt. Deze heren zijn
trouwens ook goed op mekaar ingespeeld en genieten net zoals het publiek
van dit echt jazzy concert. Heb je't vorige concert gemist, dan blijkt
dit eveneens een erg geslaagde opener van een jazzfestivalnamiddag..
Het trio brengt enkele nummers uit hun plaat ‘Wisteria’ uit 2012 zoals
het bossanova-achtige ‘Adagio’. Ze swingen in ‘My Shining Hour’ of
genieten van de dromerige filmtune ‘Emily’ en iets van Henry Mancini
('Slow Hot Wind') waait ook voorbij. Ook standards ontbreken niet zoals
‘ I thought about you’.
Kuhn spreekt de nummers vakkundig aan mekaar en vertelt : “Thanks for
supporting the music to which we have devoted our lives. Please enjoy
quietly.” Ze spelen zo een overwegend rustig concert zonder gepeperde
uitschieters. Het is jazz 'on a Summers day' zeg maar. Laid back en
gezellig praten met de voorbijgangers en genieten van een frisse pint
met een friet...
Michel Proesmans en Winus
Dominik Wania / Gard Nilssen
Club Stage 15u50
Dominik Wania (piano), Gard Nilssen
(drums)
We krijgen een duo voorgeschoteld in de Club Stage van piano en drums.
Het gaat er zacht tot hevig aan toe met vele noten. Ik ben niet altijd
direct mee maar er zijn mooie passages en je moet er goed voor zitten
...ik ben dan ook maar redelijk vooraan gaan plaatsnemen...
Michel Proesmans
ROMANO / SCLAVIS / TEXIER
main stage 16u30
Louis Sclavis (sax), Henri Texier
(bas), Aldo Romano (drums)
We krijgen nu een Europees Jazz trio met Afrikaanse inslag en een
mediterraan gevoel. Hun baanbrekende plaat ‘Carnet de route’ is een
reeks opnames van een concert reis door Afrika met mooie foto’s daarbij
van Guy Le Querrec. Het was dé doorbraak van dit trio toen ruim 20 jaar
geleden. Ze spelen nu weer samen, net als toen en zetten een mooi
concert neer van grote perfectie.
Drummer Aldo Romano (°1941) kennen we van samenwerkingen met Philip
Cathérine en is erg veelzijdig en denkt goed na over hetgeen hij doet.
Hij speelt ook gitaar maar vandaag dus niet, het blijft hier bij het
trio zoals we dat gewend zijn. Louis Sclavis is de jongere Franse
rietblazer (°1953) en speelt op zijn mooie indringende basklarinet en af
en toe neemt-ie de sopraansax ter hand. Henri Texier is de Franse
bassist (°1945) en van vele markten thuis.
De muzikanten hebben ook ieder hun aparte, eigen projecten. In dit trio
vandaag zijn ze echter op hun best.
Het is boeiend de momenten te beleven waar de muziek rust en
emotionaliteit creëert met de basklarinet en vooral het a capella moment
van de circulaire breathing waarbij Sclavis een grote spanningsboog
vormt en de bevrijding komt als de twee andere muzikanten bas en drums
inzetten tot jolijt van het goed luisterende publiek. ‘Annobon’
herinneren we ons, is eens het kenwijsje van een programma op Klara
geweest...
We horen ‘Berbère’, ‘Look The Lobis’ en het poetische ‘Viso Di Dona’. Ze
hebben veel geleerd van de improvisaties en veelzijdigheid van
trompettist Don Cherry.Het trio brengt een mooie symbiose van diverse
ritmes en alles vloeit daarbij fijntjes in mekaar. Alles is zo soepel en
technisch hoogstaand. ..Wij denken dat ze rijp zijn nu voor een 'carnet
de route' door Amerika.
Michel Proesmans en Winus
Ole Morten Vågan
Club Stage 17u50
Ole Morten Vågan (solo contrabas)
Ja, je moet het maar doen daar, alleen met je contrabas in een
kleine tent met veel geroezemoes. Ole Morten Vågan (°1979) is een Noorse
bassist. Hij is lid van toetsenspeler Bugge Wesseltoft's project 'New
Conceptions of Jazz' dat we al eens eerder gezien hebben hier.
In het begin is het wat te eendradig met zijn improvisatiestuk. Het gaat
beter in ‘White Nogales’ van gitarist John Scofield.
Michel Proesmans
BILL FRISELL TRIO ‘Music of Guitar in the
Space Age & More’
main stage 18u30
Bill Frisell (gitaar), Tony Sherr (bas), Kenny Wollesen (drums)
Bill Frisell mag nu Jazz Middelheim afsluiten op het grote podium in
Trio met bassist Tony Scherr en drummer Kenny Wollesen. Die muzikanten
speelden ook op zijn recentste album uit 2014 : 'Guitar In The Space
Age!' Het is een nostalgische plaat en een ode aan de radio muziek die
hij hoorde in zijn jeugd tijdens de jaren ’60.
Het trio besluit deze editie met een lang concert ,een uitgesponnen
versie van ‘Moon river’ en op het einde een lange medley van o.a. ‘Days
of wine and roses’ of ‘What the world needs now’. Het is spannend en
hier en daar doorspekt met thema’s van ‘Bonanza’ en ‘Telstar’ en oude
hits uit die tijd zoals 'So Tired of Waiting' van The Kinks. Het gaat er
goed in bij het publiek. Het is toch ook zomerse muziek. De drum staat
mooi in het midden en de bassist en Bill kijken mekaar de hele tijd aan.
Het ware daarbij beter dat Bill af en toe iets kon vertellen aan het
publiek. Dit is misschien niet de gehoopte feestelijke afsluiter van een
festival waarbij we meer vuur en glitter verwachten. Maar Bill frisell
is natuurlijk wél een grote naam en daar komt het talrijke publiek ook
voor om samen in het mooi Park den Brandt te genieten op deze luie
zondag. Hij is een veelzijdig gitarist die jazz, rock en folk zo
naadloos weet te verenigen zonder dat het ooit ook maar even dreigt te
vervelen. Een lange set maar wel erg mooi !
Michel Proesmans en Winus
OBARA INTERNATIONAL
Club Stage 20u00
Maciej Obara (alt saxofoon), Dominik Wania (piano), Ole Morten Vågan
(bas), Gard Nilssen (drums)
Dit jonge kwartet verenigt twee landen : Polen en Noorwegen. De
twee Noren uit de impro zijn bassist Ole Morten Vågan en drummer Gard
Nilssen, die we eerder al zagen vanmiddag. De twee Polen zijn
altsaxofonist Maciej Obara en pianist Dominik Wania. De groep is sterk
beïnvloed door Tomasz Stańko, Pools trompettist en wereldmuzikant. We
krijgen impressionistische ballades tot compleet vrij spel met veel
basdrums. We onthouden ‘Sausage Trilogy’. Het is een ontdekking
deze band met vooral een opmerkelijk pianist !
Michel Proesmans en Winus
|
