Vrijdag 5 Juli : het 'lager' classement scoort, hup Holland !

FRANK WOESTE & BAPTISTE TROTIGNON

 hoofdpodium 16u30

Frank Woeste ( piano, Fender Rhodes) - Baptiste trotignon (piano)

©  Bruno Bollaert

Voor deze Duitse jazzpianist én Fender Rhodes-speler Frank Woeste kwamen we helaas te laat binnen. Twee pianisten op een podium hebben we dus gemist.

Michel Proesmans

CHRISTIAN SANDS TRIO

 hoofdpodium 18u30

BChristian Sands (piano) – Yasushi Nakamura (contrabass) – Clarence Penn (drums)

We haasten ons naar de main stage na het zoeken van een parkeerplaats, het inchecken (nu in de persruimte hetgeen handiger is) en de perikelen met nieuwe kaart en opladen met jazztons.
Christian Sands doet mij niet direct een belletje rinkelen doch deze relatief jonge 30 jarige Amerikaanse pianist volgt al pianoles vanaf zijn vierde jaar en op zijn twaalfde bracht hij al een album uit. Op 'Facing Dragons', zijn meest recente plaat uit 2018, speelt hij in een klassiek piano trio met eclectische uitstapjes. Hij heeft een iets te wervelende techniek naar mijn mening en wil teveel van zijn kunnen tonen waardoor het geheel met ook die meppende drummer me niet kunnen bekoren.

In de opener ‘Rebel Music’ zitten wel heerlijke tempowisselingen en hij verteld dat hij er zin in heeft en niet teveel wil praten. Sands haalt zijn inspiratie bij artiesten als McBride, Wynton Marsalis, Kenny Garrett en Marcus Roberts. Daarna gaat het weer in een sneltreinvaart verder met veel snelle noten met heel af en toe een ballade die algauw weer tot een climax stijgt. Yasushi Nakamura (°1982) is een bekende Japanse bassist die nu in NY woont  en vaak vertoeft in de BlueNote, Birdland, Town Hall of Jazz at Lincoln Center 1982. Hij komt helaas ook te weinig op het voorfront en trekt van jewelste aan de bas.

Michel Proesmans

VINCENT PEIRANI ‘LIVING BEING’

 hoofdpodium 20u30

Vincent Peirani (accordion) – Emile Parisien (saxophone) – Julie Herné (bass) – Tony Paeleman (keyboards) – Yoann Serra (drums)

Deze formatie rond de Franse accordeon speler is een aangename ontdekking voor mij deze dag. Zijn muziek doet me denken aan Michel Portal en Louis Sclavis. Het is heerlijke Franse jazz laten we maar zeggen met een lach en een traan; althans in het begin met mooie opbouwende melodie en de nodige fijnheid erin verweven. Halverwege herkennen we ook nog ‘Kashmir’ en ‘Stairway to Heaven’ van Led Zeppelin, jawel. Ik hoor iemand schreeuwen : 'ooh mon dieu, c’est fantastique !', :-). Niets is onmogelijk voor deze heren. Ze brengen enkele nummers van hun platen ‘Living beings’ zoals ‘Night Walker’ dat rustig aanvangt en explodeert. Naar het einde toe verhoogt de drummer dan zijn spel en krijgen we haast stevigere rock tot jolijt van het publiek. De staande ovatie na het optreden is welverdiend.

Michel Proesmans

DIANA KRALL FT. ROBERT HURST, JOE LOVANO, MARC RIBOT & KARRIEM RIGGINS

 hoofdpodium 22u30

Diana Krall (piano/zang) – Robert Hurst (bas) – Karriem Riggins (drums) met special gast Joe Lovano (sax)

shot van het screen naast het podium

De tent stroomt vol voor deze aantrekpool. Ze speelt in een speciale bezetting vandaag waarbij Marc Ribot en Joe Lovano wel stevig uit de hoek durven komen. Ze laat beide heren dan ook regelmatig soleren.

Zijzelf houdt het bij gewoon pianospel en ze klinkt anders in de eerste nummers, aan de start. Van enkele standards brengt ze bewerkingen die we niet gewend zijn met rare toonhoogtes: ‘All or nothing at all’, ‘L.O.V.E.’, ‘I’ve got you under my skin’ en ‘Devil may care’ met een ganseandere pianointro alsof ze zich zelf in een hoekje duwt en er moeilijk aan uit geraakt. Heel vervelend is dat er lawaai klinkt door het op- en afgaan van de V.I.P.'s op de trappen van de tribune achteraan in de tent . De mensen kunnen niet stil zitten en hebben blijkbaar veel te vertellen. Je zag de meerderheid tijdens ‘Just Like A Butterfly’ en ‘Boulevard of Broken Dreams’ geïrriteerd over de schouder naar achteren kijken. Halverwege de set komt Diana goed los ook qua zang bij ‘East of the Sun (and West of the Moon)’ en ‘Moonglow’ die bol staan van virtuositeit, passie en onvoorspelbaarheid – dé ingrediënten om randgeluiden de mond te snoeren. Diana haar bindteksten zijn wel haast onverstaanbaar doch dat deert niet echt. De gitaar in bijvoorbeeld ‘Just Like a Butterfly Caught in the Rain’ en de saxsoli van Joe maken veel goed. Tja, een staande ovatie is hier evengoed verdiend !

Michel Proesmans

YURI HONING ACOUSTIC QUARTET

 garden stage 17u50 -19u50 -21u50

Yuri Honing (tenorsax ) – Wolfert Brederode (piano) – Gulli Gudmundsson (contrabas) – Joost Lijbaart (drums, percussie)

Het is heerlijk om Yuri Honing terug te zien hier na GentJazz 2015. Helaas echter alweer op het zijpodium, de 'Garden Stage' en nu zonder tent voor het publiek hetgeen nog wat de intimiteit tegenwerkt. Hij verdient toch eens een hoofdpodium hoor.
Yuri Honing Acoustic Quartet is werkelijk een fantastische band. Ze spelen eerlijk en Yuri laat de andere muzikanten ook soleren. Hij is bovendien jarig en houdt van het schilderwerk van Jan Van Eijck, geeft die mee . Hij wil zeker nog het Lam Gods gaan zien in Gent ook ! Honing speelt geen noot te veel. De lange, serene noten van Honing lijken nu nog meer de diepte te zoeken. Met zijn kwartet komen ze tot een warm en empathisch geluid.

 Zijn trouwe begeleiders pianist Wolfert Brederode en drummer Joost Lijbaart behoren net als Honing tot de Nederlandse jazztop. Wonderschoon zijn de subtiele accenten die Brederode voortdurend aanbrengt. Heel mooi is ook ‘Desire’ van zijn gelijknamige plaat uit 2015 en het Bowie nummer ‘After all’ van de plaat ‘The man who sold the world’ ,voor de kenners uit de beste platen uit Bowie’s beginperiode net zoals ‘Hunky dory’ en ‘Ziggy Stardust’.
Het is muziek waar je zo ‘inzakt’, ietwat spiritueel soms met prachtige akoestische saxofoon klanken, percussie, piano en contrabas. Hier hou ik van; een hoogstaande kwaliteit die haaks staat op de hedendaagse teveel main-stream jazz. Het is muziek die je pakt en doet luisteren. Zo hebben we reeds een persoonlijk hoogtepunt te pakken.

Michel Proesmans

GUILLAUME VIERSET HARVEST GROUP

 garden stage 00u00

Guillaume Vierset (gitaar) – Mathieu Robert (sopraansax) – Marine Horbaczewski (cello) – Yannick Peeters (contrabas) – Yves Peeters (drums)

We genieten nog in de garden stage van een mooie Belgische afsluiter om trots op te zijn. Guillaume kennen we natuurlijk van het LG Jazz Collective. Hij is een sterk gitaar- en compositietalent van bij ons die meer aandacht verdiend.
De naam van de Harvest Group komt van het album van Neil Young, in de jaren 70. Guillaume liet zich inspireren door zijn uitgesproken smaak voor muziek van grote songwriters zoals Nick Drake, Neil Young, Bob Dylan en Elliot Smith. Harvest speelt nummers van hun nieuwe plaat. Met ‘Nacimiento Road’ nodigt de gitarist ons uit om de uitgestrekte vlaktes van het Amerikaanse westen, ergens tussen Arizona en Californië, over te steken om muziek op de grens van jazz en folk te horen. De inspiratie komt net zo goed uit de akoestische jazz van Jim Hall als de luchtige tonen van Jackobro of de Amerikaanse traditie van gitaarspel van Julian Lage en Pat Metheny. Mooie nummers zijn ook ‘Big Sur’ of ‘my old country’. Het is verhalende muziek met mooi samenspel en natuurlijk de fantastische Yves Peeters op drums.

Michel Proesmans