CONCERTVERSLAGEN
Tussen 28 juni en 9 juli op
de Bijlokesite
| STING ANNULEERT OPTREDEN OP GENT JAZZ FESTIVAL |
||||||||
| Het Britse popicoon Sting moet op
doktersvoorschrift zijn optreden vanavond op Gent Jazz Festival
annuleren. Officieel statement: “We regret to inform you that Sting’s performance at the Ghent Jazz Festival in Ghent, Belgium this evening, Monday 8th of July 2019, must be cancelled due to doctor’s orders. Information regarding the reimbursement of tickets will follow soon.” Alle festivalgangers werden zopas van het nieuws op de hoogte gebracht. Sting wordt – door de last-minute aankondiging – niet vervangen. De rest van de optredens gaat door zoals gepland, maar alle festivalgangers zullen dus niettemin een terugbetaling van hun toegangstickets kunnen aanvragen. |
||||||||
|
||||||||
|
Met Yann Tiersen voegt Gent Jazz Festival nog een headliner aan zijn
affiche toe!
De eerste namen van zaterdag 29 juni zijn bekend: de Franse legende Yann
Tiersen treedt die dag aan als headliner, en de Belgische legende Guy
Van Nueten opent de Main Stage.
Yann Tiersen
Eerst de obligate opener: ja, Yann Tiersen is die van Le fabuleux destin
d’Amélie Poulain. Maar nog veel belangrijker: Tiersen is ook die
onwaarschijnlijk veelzijdige componist die invloeden van zowel Frédéric
Chopin en Erik Satie als Philip Glass en Michael Nyman in zijn muziek
stopt, en samenwerkt met eigenzinnige rock- en popmuzikanten als Stuart
A. Staples (Tindersticks), Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) en Jane
Birkin. Anders gezegd: Yann Tiersen hoort meer dan een beetje thuis op
Gent Jazz Festival. Zeker nu hij net een nieuw album uit heeft dat
volgens velen uittorent boven de rest van zijn al indrukwekkende oeuvre.
All staat vol ingenieuze composities om niet zozeer bij weg te dromen
dan wel in een diepe trance van te geraken. Verwacht je aan het meest
magische concert van de zomer.
Guy Van Nueten
Guy Van Nueten schreef vorig jaar geschiedenis als de eerste Belg op het
prestigieuze label Sony Classical, met zijn sublieme album Contact. “In
één klap vond ik meer luisteraars”, zei de pianist daarover in Humo. Al
moet gezegd dat hij de voorbije dertig jaar in feite nooit veel moeite
ondervond om een publiek te vinden. Een zeer divers trouwens! Van Nueten
speelde in de jaren 90 bij de Belgische cultgroep The Sands, hij nam in
de noughties een puike live-plaat op met Tom Barman en tussendoor
schreef hij muziek voor tientallen films en theaterstukken. En nu is hij
dus officieel klassiek componist. Of zoals Mauro Pawlowski het samenvat:
“Guy is die zeldzame muzikant die wars van alle trends zijn tijdloze
idioom weet vol te houden.”
Jasper Steverlinck
Precies twintig jaar nadat hij met Arid de fel bejubelde
Belpopklassieker Little Things of Venom in de winkel legde, gaat het
Jasper Steverlinck ook weer solo flink voor de wind. Zijn tweede
soloplaat Night Prayer kreeg vorig jaar niet alleen een hoop lovende
kritieken, Steverlinck verkocht ver elke stop van de aansluitende
tournee volledig uit. Nochtans was hij er aanvankelijk niet gerust in:
“Ik dacht dat de muziekindustrie mij vergeten was”, gaf hij bij de
release van het album toe. Maar de muziekindustrie was de
singer-songwriter met de engelenstem láng niet vergeten, en
muziekliefhebbers nog veel minder. En het moet sowieso ook gezegd: Night
Prayer is een dijk van een plaat waarvoor Steverlinck, met de hulp van
Jean Blaute, alle nummers in één take opnam. Eerlijk, en heerlijk.
Blow 3.0
BLOW is dood, lang leve Blow 3.0! Het verschil? Vroeger maakte het
gemaskerde trio naar eigen zeggen elektronische muziek waar je geen
elektriciteit voor nodig hebt. Vandaag jagen ze wel degelijk
stroomstoten door hun songs. Maar zoals Indiestyle schreef toen de band
begin mei in de AB opende voor Mark Guiliana Beat Music: “De insteek
blijft dezelfde – de drie maken dansbare, atypische muziek die het
midden houdt tussen jazz, hiphop en funk.” Meer houdt de succesformule
van Blow 3.0 volgens de recensent van dienst niet in, “maar dat ze nog
steeds werkt, werd in de AB wel heel erg duidelijk.”
Kolonel Djafaar
Kolonel Djafaar staat bekend om zijn even verrukkelijke als eigenzinnige
mix van Afrobeat en Ethio-jazz. En dus mag het allicht niet verbazen dat
de negenkoppige Antwerpse band sterk beïnvloed is door onder meer Fela
Kuti, Jungle By Night, The Budos Band en Mulatu Astatke. Zwoel,
dansbaar, zweterig en aanstekelijk: een optreden van Kolonel Djafaar is
in de regel een nog grotere delicatesse dan het pas verschenen
debuutalbum Forgotten Kingdom.
Simon Segers
Simon Segers baant zich een weg door tijd en ruimte als de drummer van
onder meer De Beren Gieren, Black Flower, STADT en MDC III. Wat hij de
afgelopen tien jaar aan die bands toevoegde, balt hij in zijn
soloperformances tot melodisch en polyritmisch trommelgeweld. Verwacht
geen klassieke songs, maar ook geen louter technische stijloefeningen.
Segers zoekt al improviserend naar de perfecte non-muziek – sluimerende
soundscapes die evolueren naar tribale escapades.
J.S. Ondara
Het levensverhaal van J.S. Ondara was al onwaarschijnlijk, en sinds hij
begin dit jaar zijn uitmuntende debuutplaat Tales of America uitbracht
én door Neil Young werd gevraagd om met hem door de VS te touren, wordt
het alleen maar onwaarschijnlijker. Zes jaar geleden woonde de 26-jarige
Ondara nog in Kenia, waar hij droomde van een carrière als Bob Dylan.
Alleen had hij niet genoeg geld om een gitaar te kopen. Een
vliegtuigticket naar de VS zat er op een bepaald moment wél in, en
eenmaal gearriveerd, smeet hij zich op de muziek. Anno 2019 wordt hij
door Rolling Stone onomwonden “an invigorating new voice in American
folk music” genoemd, en het magazine staat daarin lang niet alleen.
Tristan
Knack Focus vergeleek Tristan – Isolde Van den Bulcke, voor vrienden en
familie – reeds met Melanie De Biasio, en volgens De Morgen deed haar
eerste EP Illusje vorig jaar denken aan “de glasachtige, jazzy future
pop van Dani Siciliano, met een snuifje Hiatus Kaiyote, een wolkje Kate
Bush, een onsje Bat For Lashes”. Tussen kraut-, post- en jazzrock,
besloot de krant. En dan was er begin dit jaar plots alweer die tweede
EP, Delidomia, en die viersterrenrecensie in Humo van haar nog altijd
nazinderende concert in De Handelsbeurs: “Indrukwekkend hoe de 23-jarige
Van den Bulcke een geheel eigen wereldje opbouwde, terwijl ze een jaar
geleden nog een onbekende was. We kennen slechts een tiental van haar
liedjes, maar zouden haar nu al uit de duizend herkennen. Moge Tristan
nog veel meer regels van de pop aan haar laars kunnen lappen!”
Big Whoop
Volgens Urban Dictionary, het enige woordenboek dat er in feite écht toe
doet, is een ‘big whoop’ een grote of belangrijke gebeurtenis. Maar
wacht! Er is een addertje onder het gras: “Het wordt meestal sarcastisch
gebruikt.” Nu is het een feit dat het Belgische kwartet Big Whoop er zo
ongeveer alles aan lijkt te doen om niet té serieus genomen te worden –
zoals met zichtbaar plezier op het podium staan en grooven alsof de zon
nooit meer opkomt. Bovendien nodigen hun vette, heupwiegende, zweterige
en vaak ook knotsgekke sets ongegeneerd uit tot dansen. Maar vergis je
niet: wie daar zelfs maar een béétje sarcastisch over doet, kan van ons
een big whoop onder zijn kont krijgen!
Jaguar Jaguar
Het is een feit dat jaguars verdomd snelle beesten zijn, maar voor de
Antwerpse band Jaguar Jaguar gaat het nu toch echt wel belachelijk snel.
De vijfkoppige band “zonder frontman” werkte zich in de gratie van Knack
Focus, Humo, Vice en iedereen die houdt van zonnige en vooral ook erg
dansbare popsongs met aanstekelijke vocals, dromerige synths, zweverige
gitaren en groovy drums. Kortom: van iedereen die houdt van muziek,
quoi!
|
||||||||
|
Mulatu Astatke
Mulatu Astatke, de peetvader van de Ethio-jazz, is het ouderdomsdeken
van 3 juli, de dag waarop verder vooral jonge wolven aantreden. (We
hebben het niet nagerekend, maar er staan die dag vast bands op Gent
Jazz Festival van wie de gezamenlijke leeftijd van de leden niet in de
buurt komt van die van Astatke.) Maar als je weet dat Jim Jarmusch maar
liefst zeven van zijn nummers koos voor de soundtrack van het
uitmuntende Broken Flowers, en dat hij de voorbije twintig jaar werd
gesampled door iedereen van Kanye West en Nas tot Madlib en Oddisee, dan
weet je dat Astatke daar helemaal tussen thuishoort.
Moses Boyd Exodus
“Devastatingly subtle but defiantly fun”, kopte de Britse krant The
Independent onlangs boven een concertverslag van Moses Boyd Exodus.
Gevolgd door: “If jazz is an unbounded mentality rather than a rulebook,
then Moses Boyd embodies it.” De Britse drummer groeide op met zowel
Tony Allen als grime, en hij werkte intussen niet alleen samen met Sons
of Kemet en Zara McFarlane, maar ook met Four Tet en Little Simz. Boyd
accelereert in twee seconden van 0 naar 100 km/u én van jazz over hiphop
naar elektronica.
Makaya McCraven
Zijn pa, de Amerikaanse jazzdrummer Steve McCraven, leerde het vak bij
Marion Brown en Archie Shepp. Zijn ma, Ágnes Zsigmondi, mengt Hongaarse
folk met jazz. Van de eerste heeft drummer en zelfverklaarde
beatwetenschapper Makaya McCraven zijn ongenadige en hypnotiserende
ritmiek geërfd, van de tweede zijn open blik op de wereld én dorst om te
experimenteren met andere genres. Geïnspireerd door onder meer Madlib en
Flying Lotus sloeg McCraven de voorbije jaren een brug tussen jazz en
hiphop, tussen Chicago en Londen, en tussen avant-garde en – zoals hij
ze ook weer zelf noemt – organische beats.
James Holden & The Animal Spirits
James Holden? Op Gent Jazz Festival!? Awel, ja! Met het
improvisatie-ensemble The Animal Spirits maakte de Britse
elektronicapionier recent een even baanbrekend als krankzinnig album
waarop vrolijk ambient, psychedelica, krautrock, elektronica en ook jazz
met elkaar worden versmolten. “It’s his most dramatic rejection yet of
anything resembling ‘dance music’ in the functional DJ-led sense”,
schreef een enthousiast Pitchfork, dat eveneens noteerde Holden zich
ervoor liet inspireren door onder meer Pharaoh Sanders en Don Cherry.
Live doet hij er bovendien nog een flinke schep bovenop: Humo sprak bij
een vorige passage over “een Orbital-concert dat ter plekke werd
gesequencet en gemixt door een paar Aphex Twinnen én een jazzman in een
lang wit kleed”.
Blick Bassy
In Frankrijk, waar de Kameroense singer-songwriter Blick Bassy zich
tegenwoordig ophoudt, werd zijn pas verschenen conceptalbum 1958 (over
de antikoloniale leider Ruben Um Nyobé, die onafhankelijkheid eiste voor
Kameroen en in 1958 door de Fransen werd vermoord) onder superlatieven
bedolven. Maar ook aan de andere kant van het kanaal waren ze
enthousiast. The Guardian noemde Bassy zelfs onomwonden één van de meest
inventieve Afrikaanse stemmen van het moment, en de krant had het toen
niet alleen over zijn feitelijke ‘spookachtige, soulvolle stem’, maar
ook over zijn opvallende mix van Afrikaanse, Latijns-Amerikaanse én
Noord-Amerikaanse klanken en teksten, waarin hij hete hangijzers niet
uit de weg gaat.
MDC III
“Het is bijna niet te begrijpen hoe de drie erin slagen om live tot zo’n
resultaat te komen”, opperde Het Nieuwsblad na een optreden van MDC III,
de band van saxofonist Mattias De Craene en zijn twee
drummers/percussionisten Simon Segers en Lennert Jacobs. “We kunnen het
niet beter vergelijken dan met automekaniekers die aan een wagen
sleutelen, terwijl ze er mee aan het rijden zijn!” De vraag is dan nog
enkel welke wagen dat precies is: MDC III is te vuil en te luid voor een
Tesla, te onvoorspelbaar voor een Renault Clio en te buitenissig voor de
Ecto-1 uit Ghostbusters. Een opgedreven Trabant dan maar?
H A S T
Voor mocht u dat gemist hebben: H A S T is de Belgische revelatie van
het voorjaar! Elegy, de eerste langspeler van het vijftal, werd door
Knack Focus “genadeloos in zijn intensiteit” genoemd. “Fans van Nordmann
én Joachim Badenhorst weten wat hen te doen staat.” Jazz’halo had het
dan weer over “een nieuwe komeet aan het Belgische jazzfirmament die met
Elegy rakelings over de toppen van pop, jazz, rock en duistere
soundtracks scheert”, en voor Dansende Beren klonk het album als “een
combinatie van de chaos van Frank Zappa’s meest experimentele stukken en
de vreedzame dark jazz van Bohren & der Club of Gore”. Of u gelooft ons
gewoon op ons woord: H A S T I S B E I R E!
Steiger
De carrière van Steiger blijft in, euh, stijgende lijn gaan. Nadat de
drie in 2017 tekenden voor de uitstekende debuutplaat And Above All en
gelijk ook de titel Jong Jazztalent opgespeld kregen op Gent Jazz
Festival, kwamen ze vorig jaar op de proppen met het nog sterkere album
Give Space, waarvoor ze elk nummer op een andere locatie gingen opnemen.
Indiestyle had het over een perfecte mix tussen experimentele en
klassieke jazz, en het Britse muziekblad Mojo maakte gewag van een
donkere trip: “Bold and unpredictable, it cements Steiger’s upfront
position amid a growing brigade of young Belgian peers.” Hey, kijk, als
de Britten het zeggen …
Commander Spoon
Toen Lefto vorig jaar zijn puike compilatie Jazz Cats (vol jonge,
Belgische jazzmuzikanten) voorstelde in de AB, was Commander Spoon
erbij. Logisch, want los van het feit dat er in Brussel geen betere
jazzband bestaat om de ‘party’ in ‘releaseparty’ te stoppen, belichaamt
het viertal alles wat The New Wave of Belgian Jazz zo boeiend maakt: mét
respect slopen ze muren tussen jazz, hiphop, rock en elektronica, er
zitten zowel klassieke als exotische invloeden in hun composities, en
als er moet samengewerkt worden met, bijvoorbeeld, popacts als JUICY en
Darrell Cole zijn ze er als de kippen bij.
PAARD
“Spontaniteit is bij PAARD. enorm belangrijk”, aldus drummer Sigfried
Burroughs. “We komen allemaal uit projecten en bands die vaak net iets
anders van ons verwachten. Het zou ook mooi zijn, als we de rush die we
bij ons eerste concert ervaarden binnen vijf jaar nog steeds door ons
lijf voelen razen.” Dat eerste concert was nauwelijks een jaar geleden
in Consouling Store, bij de voorstelling van het muziektijdschrift
33-45, en het was al meteen legendarisch. Sindsdien is PAARD. met zijn
mix van jazz, hiphop en funk alleen maar meer beginnen galopperen, dus
geen idee wat dat zal geven binnen vijf jaar, maar voor deze zomer: een
vuurwerkfestival!
« Yhi » : Stéphane Galland / Adriaan Van de Velde
Stéphane Galland & Malcolm Braff
Stéphane Galland & (The Mystery of) KEM
Martha Da’ro
UMM + Suura + RAMAN
UMM
Suura
RAMAN
|
||||||||
|
4 juli: Joan Baez, Julia Holter, Cowboy Junkies en The Antler King
|
|||||
|
- persbericht 15.02.2019 - |
||||||||||||
|
||||||||||||
|
- persbericht 13.02.2019 - |
||||||||||||
|
Gent Jazz Festival brengt Sting naar Gent met Europese “My Songs”
tournee ! |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
| Maandag 8 juli belooft een hoogdag te
worden op Gent Jazz Festival 2019. Sting, de voormalige frontman van The
Police, keert voor het eerst sinds lang terug naar België voor een
exclusieve show op de Main Stage van Gent Jazz Festival. Met zijn
Europese tournee “My Songs” blikt hij terug op zijn omvangrijke carrière
als zowel frontman van The Police, als solo-artiest. Fans kunnen zich
verwachten aan alle hits, van “Englishman In New York” tot “Every Breath
You Take” en van “Roxanne” naar “Message In A Bottle”, over “Fields Of
Gold” naar “Shape Of My Heart” en veel meer. Eerder werden al Gregory Porter, Diana Krall & John Zorn “Bagatelles” bekend gemaakt voor komende zomer. |
||||||||||||
|
*Tickets voor deze festivaldag zijn vanaf vrijdag 15 februari om 09:00 te koop via www.gentjazz.com* |
||||||||||||
Sting: My Songs: de ene hit na de andere |
||||||||||||
Sting vormde samen met drummer Stewart Copeland en gitarist Andy Summer de Britse band The Police. Vooral bekend van hits als “Message In A Bottle”, “Roxanne”, “Every Breath You Take”, “So Lonely” en “Can’t Stand Losing You”, brachten ze 5 studioalbums uit, wonnen 6 Grammy Awards en werden in 2003 opgenomen in The Rock and Roll Hall of Fame. In 2007 en 2008 werd The Police na een ingelaste pauze voor soloprojecten weer actief voor een reünietournee waarbij het op 8 oktober 2007 aan België de beurt was met een uitverkocht optreden in het Sportpaleis. Het tweede concert, gepland voor 9 oktober 2007 werd afgelast omwille van stemproblemen bij Sting. Op 7 juni 2008 speelde The Police hun laatste Belgische show op TW Classic en sloten hun reünietournee na 154 liveoptredens af in New York. 10 jaar later, in 2018, bundelden Sting en Shaggy nog de krachten en vertrokken op een gemeenschappelijke tournee. Deze zomer belooft de eerste tournee te worden, waarbij de Britse muzikant voor het eerst sinds jaren terugkeert naar België voor een exclusief concert. Hiervoor laat hij zich omringen door een elektrisch rock ensemble en trakteert de fans op alle hits. |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
| Vrijdag 05/07/2019 22.30u – 00.00u: Diana Krall Zondag 07/07/2019 19.30u – 21.00u: Gregory Porter Maandag 08/07/2019 22.30u – 00.00u: Sting “My Songs” Dinsdag 09/07/2019 John Zorn ‘Bagatelles’ 22.30u – 00.00u: Nova Quartet / Peter Evans Solo / Asmodeus 20.30u – 21.45u: Gyan Riley & Julian Lage / Brian Marsella Trio / Ikue Mori / John Medeski Trio 18.30u – 19.45u: Craig Taborn Solo / Trigger / Erik Friedlander-Mike Nicolas Duo / Kris Davis 16.30u – 17.45u: Masada / Sylvie Courvoisier & Mark Feldman / Mary Halverson Quartet |
||||||||||||
|
Volg Gent Jazz Festival (@gentjazzfestival) op Facebook, Twitter, Instagram, YouTube & Spotify #gentjazz
|
||||||||||||
Diana Krall op Gent Jazz Festival 2019  Na de eerste naam John Zorn “bagatelles” (9 juli), kondigt Gent Jazz Festival een tweede naam aan voor de 18e festivaleditie, die van 28 juni t.e.m. 9 juli 2019 op de Bijlokesite in Gent loopt. Op vrijdag 5 juli 2019 neemt Diana Krall met haar sensuele en hartverwarmende stem, een handvol klassiekers en haar ravissante en zeer innemende verschijning, zonder twijfel de hele tent in. Het wordt een unieke kans om de award-winnende Canadese zangeres, die roem oogst sinds de jaren 90, aan het werk te zien. Diana Krall: een oeuvre dat even succesvol als veelzijdig is Met haar pre-bop pianostijl en sensuele zang veroverde Diana Krall eind jaren 90 de jazzwereld en werkte zichzelf op tot een van de meest toonaangevende pianistes van de hedendaagse jazz. Sinds ze in 1999 met het album “When I Look In Your Eyes” wereldwijd doorbrak, mag ze zichzelf rekenen tot de best verkopende muzikanten in de jazz. De ene keer zet ze standards van Nat King Cole naar haar hand, dan weer duikt ze onder in de Braziliaanse bossanova. Maar net zo goed gaat ze de nostalgische toer op met een kerstplaat, of tast ze de grenzen van New Orleans en Americana af op Glad Rag Doll. Hiermee heeft Krall een oeuvre bij elkaar gespeeld dat even succesvol als veelzijdig is. Na zes jaar terug op de Bijlokesite Een decennium geleden stond mevrouw Elvis Costello voor de eerste keer op het podium van Gent Jazz Festival. Sinds haar tweede en laatste passage op Gent Jazz Festival in 2013, heeft de award-winnende pianiste maar liefst drie nieuwe albums uitgebracht. Voor haar laatste album “Love is Here to Stay”, dat dit jaar in september nog uitkwam, werkte ze samen met crooner Tony Bennett, die in 2015 samen met Lady Gaga op het podium van Gent Jazz Festival stond. Haar vorige passages in ons land lieten keer op keer een sterke indruk na. Wie er deze zomer bij wil zijn, bemachtigt maar beter snel zijn of haar tickets. Meer namen voor Gent Jazz Festival 2019 worden binnenkort bekend gemaakt.
Programma vrijdag 05/07/2019 22.30u – 00.00u: Diana Krall Programma dinsdag 09/07/2019 John Zorn ‘Bagatelles’ 22.30u – 00.00u: Nova Quartet / Peter Evans Solo / Asmodeus 20.30u – 21.45u: Gyan Riley & Julian Lage / Brian Marsella Trio / Ikue Mori / John Medeski Trio 18.30u – 19.45u: Craig Taborn Solo / Trigger / Erik Friedlander-Mike Nicolas Duo / Kris Davis 16.30u – 17.45u: Masada / Sylvie Courvoisier & Mark Feldman / Mary Halverson Quartet |
||
|
Volg Gent Jazz Festival (@gentjazzfestival) op Facebook, Twitter, Instagram, YouTube & Spotify #gentjazz
|
||
|
John Zorn eerste naam Gent Jazz Festival 2019 !
Uniek project
Eindelijk terug in Gent
Volg Gent Jazz Festival (@gentjazzfestival) op Facebook, Twitter, Instagram, YouTube & Spotify #gentjazz
|
|
Programma Gent Jazz Festival 2019
programma,last minute changes & updates, kijk hier
|
||
© JAZZEPOES
2019
