JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2023 : APR-MEI-JUN

voor het volledige JaZZZolder-archief click hierboven de tab

JaZZZolderArchief 2023

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEF INDEX TRIM2


23/6/2023	Bijan Taghavi Trio (USA)
9/6/2023	Louise van Den Heuvel Trio
26/5/2023	Milan Verbist Trio
12/5/2023	Bart Defoort Quartet 04/06/2023
28/4/2023	Nathan Surquin 4tet
14/4/2023	Ewout Pierreux Rhodes Trio

Vrijdag 14 April 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Ewout Pierreux Rhodes Trio

Ewout Pierreux speelde al geruime tijd met het idee om een band te bouwen rond zijn favoriete klavierinstrument naast de piano, de (Fender) Rhodes.
Hij heeft zijn eigen Rhodes-exemplaar gevonden in 2005, een MARK II 73-model uit 1981. Vintage instrumenten kunnen erg verschillen qua toestand waarin ze verkeren, en hij weet niet of zijn exemplaar meteen een toonvoorbeeld van perfectie was, maar hij weet wel dat het liefde op het eerste gezicht was, qua feel en klank - een coup de foudre die bijna 20 jaar later nog lang niet blijkt uitgewerkt.
Door de jaren heen heeft hij het instrument vooral gebruikt als organische stand-in voor de momenten/omstandigheden dat er geen akoestische piano beschikbaar bleek voor het concert dat hij diende te spelen. Door de architectuur (die eigenlijk in essentie veel aan die van een elektrische gitaar doet denken - elektrische pickups die de trillingen van metalen staafjes oppikken en doorgeven aan een pre-amp), gaat er van de typische bel-achtige klank een natuurlijk warmte uit die beter blijkt te passen bij een uitvoering van oorspronkelijk akoestisch bedoelde (jazz)muziek dan pakweg eender welk elektronisch klavier. Anders dan veel collega-pianisten/toetsenisten die graag experimenteren met allerhande (gitaar)effecten, heeft hij zijn Rhodes steeds bijna uitsluitend met de natuurlijke klankkleur gebruikt. Daarbij heeft hij telkens vastgesteld hoe hard hij zich amuseerde op zijn eigen vertrouwde instrument, een gevoel dat voor een (akoestische) pianist ietwat vreemd is, omdat pianisten voortdurend op instrumenten terecht komen die ze niet of amper kennen (uit verhuur, of eigendom van een concertlocatie).
Wat de band betreft, wilde hij al een tijd terug naar een basisbezetting en heeft hij in zijn jonge kompanen Jef Manderveld en Jesse Dockx een ritmesectie gevonden die zijn eigen muzikale insteek intuïtief erg goed begrijpt. Hij houdt van de klank die ze met dit trio maken en van de beat die ze genereren - ergens op een kruispunt tussen bebop, blues, soul en gospel.

Ewout Pierreux: Fender Rhodes
Jef Manderveld: LOuise van den Heuvel : bas
Jesse Dockx: drums

commentaren - recensie(s)

9 Mei 2023

…Laat me’ t zo stellen : ik prefereer de piano boven de weliswaar formidabele Fender Rhodes…en Ewout kennen we natuurlijk al veel langer maar het programma maakt natuurlijk ook veel goed dus die Fender Rhodes zit mij deze keer helemaal niet slecht. Ewout zagen we de laatste jaren trouwens wel meer achter de Fender keys, o.a. in het hommage programma ‘Anything Goes’ met echtgenote/singer Tutu Puoane en radiomaker/dichter Pat Donnez , een show die je waarschijnlijk na de zeer succesvolle tournee nog wel es te zien en te horen zal krijgen in Mechelen, niet te missen dan ! Hier in de JaZZZolder is Ewout intussen een graag geziene gast en vandaag doet ie dat in trio met de beloftevolle drummer Jesse Dockx en een verrassende invaller op bas want Jef Manderveld moest helaas verstek geven wegens ziekte en daarom springt de jonge Nederlandse Louise van den Heuvel bij ( die trouwens net met haar Gentse band Dishwasher een eerste album releaste !)
Starter ‘Juju’ van de onlangs overleden en nu al legende Wayne Shorter kan mij niet zo bekoren maar ‘The Old Country’ dan weer wel, een nummer is dat van Nat Adderley, eens trompettist en de jongere broer van saxofonist ‘Cannonball’ Adderley. ‘Short Song’ komt dan in eenzelfde rustige sfeer voorbij bubbelen en dan gaat het trio gevoelig versnellen met ‘All The Things You Are’ van Jerome Kern en Jesse voelt dat ritmisch zeer goed aan….effe een opflakkering dus want ‘Blue in Green' van Bill Evans, of was het Miles? (zulke verhalen hebben we nog al gehoord ) komt daarna weer zoet voorbij flaneren. Ewout is een kei op de gevoelige keys van de Fender en het nummer slaat aan ! Louise anticipeert met fijnbesnaard snarenwerk (what’s in a word ! ) In ‘Seven Steps’ is Jesse dan weer op z’n best en het nummer knalt er heel dynamisch tussenuit, héél goeie solo van Jesse tussenin hoor ! Ewout kondigt dan het einde van de set aan met het funky aan gitarist John Scofield opgedragen ‘Blue Like Sco’ en Louise slaat sterk aan het soleren nu. Mooie finale !..ware het niet dat het publiek absoluut een bis wil en dat wordt dan het speelse Billie’s Bounce’ van Charlie Parker. Een sterk concert alweer en intussen schrijven we eens temeer een paar namen bij in dat afbladerende geheugen van mij : de rake drummer Jesse Dockx en de vlotte, talentvolle bassiste Louise van den Heuvel, genoteerd !

Winus

Eindelijk eens Ewout Pierreux, niet aan de vleugelpiano zoals we hem gewoonlijk kennen, maar nu als frontman op zijn tweede geliefkoosde instrument, de fender rhodes Mark II Stage van begin de jaren ’80. Fantastisch is de invallende basgitariste Louise van den Heuvel. Zij wist pas in de namiddag dat ze de zieke Jef Manderveld moet vervangen. Aan de drums siert zijn trouwe kompaan en veelzijdige Jesse Dockx die perfect gevormd is door Jeff Hamilton, Peter Erskine, Toni Vitacolonna (BJO), Martijn Vink (Metropole Orkest) en Dré Pallemaerts.

Het is Ewout’s droom om een fender rhodes trio te maken met als insteek niet het te funky repertoire maar toch een eerbetoon aan de jazztraditie waarin eigen nummers en standards op eigen wijze de hoofdmoot zijn. Ewout komt uit een generatie van 19 studenten toen in 1997 aan het Lemmensinstituut waaronder Jef Neve en Bart Van Caenegem, de bezielde lessen van pianodocent Ron Van Rossum volgden.

Uiteraard eren ze de onlangs overleden Wayne Shorter in zijn ‘JuJu’ uit de jaren ’60 waar ze hun sessie mee beginnen in een arrangement à la Gretchen Parlato en Ewout eert hem nog eens in zijn eigen compositie ‘Enyaw’ dat Wayne is omgekeerd. Ook invaller Louise doet haar werk met verve op haar elektrische bas in eigen nummers zoals ‘Blauwe velden’ of ‘Short song’. Ze doet me denken aan Steve Swallow en soms ook aan Esperanza Spalding. Coltrane sluimert door in een compositie dat doet denken aan Giant Steps en in een ander nummer dan weer een andere held John Scofield in Ewout’s hommage ‘Blue like Sco’. Ook het mooie ‘Blue In green’ van Bill Evans dat Miles oppikte voor zijn plaat Kind of blue is een voortreffelijke uitvoering alsook het opzwepende ‘seven steps to heaven’. Ik denk dat we Louise nog eens gaan terugzien in de Jazzzolder. Dat was een aangename kennismaking met haar.

Michel 'de Proes' Proesmans

... NO VIDEO (yet) AVAILABLE ...

Vrijdag 28 April 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Nathan Surquin 4tet

Nathan Surquin 4tet is het gloednieuwe project dat hij bedacht toen hij in het laatste jaar van zijn studie zat; sindsdien bleef hij er continu aan werken om het echt te concretiseren.
De oorsprong van de band ligt dus in Rotterdam. In deze stad ervoer Nathan een nieuw soort muziek op basis van zijn masteronderzoek naar moderne harmonie. Hij wilde een nieuwe sound ontdekken die een mix is tussen de muziek van Avishai Cohen en Marshall Gilkes. Om deze muziek in een echte vorm te gieten, besloot hij zijn eigen band op te richten met enkele muzikanten die bij hem studeerden. De eerste line-up was met Edoardo Liberati op gitaar, Marijn van de Ven op contrabas en Denis Baeten op drums. Samen verkenden ze Nathans universum en brachten zijn muziek tot leven.
De afgelopen jaren, tijdens de rustige periode die we hebben meegemaakt, kwam Nathan terug naar Brussel en nam de tijd om nieuwe composities te componeren voor een andere line-up. Hij verving de gitaar door een piano en besloot enkele Brusselse muzikanten uit te nodigen.
Samen maken ze muziek die je meeneemt op een reis tussen lyriek, melancholie en modernisme.

.

Nathan Surquin: trombone
Aseo Friesacher: piano
Federico Stocchi: contrabas
Denis Baeten: drums

commentaren - recensie(s)

...‘meeslepend’ was het woord dat ik naar boven haalde ter omschrijving van het mooie concert dat Nathan Surquin en zijn kompanen ons hier vanavond voorschotelden en daar vond ik zo direct geen gepaste vertaling voor in het Frans tijdens mijn gesprek met goedlachse Nathan na de set…Dat had dus ‘captivant’ of ‘convaincant’ kunnen wezen (zegt Google -😊) Van bij de start was het meteen duidelijk dat het een heerlijke avond zou worden en dat met haast allemaal nummers van eigen hand ! Pianist Aseo Friesacher (oorspronkelijk uit Oostenrijk) voelde zich daar goed in thuis en bleek een heel lyrische verteller ook. Na intro ‘The Dream Runner’ volgde ‘ Two Brothers’, een zacht nummer met veel gefraseerde schuifbewegingen van de coulisse. De tintelende solo van de pianist schoof daar aansluitend en netjes achteraan en ook bassist Federico Stocchi die we ook al kennen van het Jazzcontest (met o.a. Hendrik Lasure in The Awkwords) deed daarna zijn zegje. Vervolgens ging Nathan wat solo aan de wah wah spielerei, een beetje ‘Walking Around’, alvorens de band bij inviel en dat werd een wat luie zondagse wandeling door het park met weer een lekkere solo van Aseo. Drummer Denis Baeten, al langer samen met Nathan, ook in een vorig gezelschap (toen nog met Edoardo Liberati op gitaar) zet hier en daar ondersteunende streepjes. Tijd dan voor een eerste, zeldzame cover en dat werd er eentje van oud leraar Phil Abraham en da’s lang geleden…die herinner ik me nog van de tijd van een concert tijdens één van de ‘Jazz Dag Jazz Mechelen gigs’, een organisatie van het Cultuurcentrum en de betreurde pianist René Jonckeer….Federico mag het stuk inzetten, een erg jazzy piece met wat tempowissels ook, dit ‘Degustation’. ‘Diversity’, wat volgt, wijst dan weer op de smeltkroes van nationaliteiten in de grootstad en die je dus ook terugvindt in deze band. Ook nu krijgt de welbespraakte pianist alweer ruim open gordijn vooraleer Nathan verder zijn kwaliteiten etaleert als begaafd trombonist en we hem best een plaats gunnen naast Nabou die vorig jaar voor hem inviel tijdens de Predikheerlijke concerten ! Daar is intussen eenieder hier in de zaal het wel mee eens ! Drums en bas bouwen dan even later constructief aan een dam die afsluiter ‘Déluge’ voor heel éven nog kan afhouden maar al gauw worden we dan toch overspoeld door de heerlijke muzikaliteit van de compositie die ons in een ware finale (great drumwerk Denis !) naar het einde toe sleept…meeslepend dus, zoals gezegd !

Winus

Vorig jaar werd Nathan Surquin op de Predikheerlijke Zomer vervangen door Nabou. Hij heeft dat nu rechtgezet deze avond en ons breed overtuigd van zijn kunnen op de trombone. Hij bracht ook zijn medestudenten van Codarts mee waaronder de knappe pianolijntjes van de Oostenrijker Asea Friesacher en de andere Belgische Brusselaars bassist Federico Stocchi (die we al kennen van JazzContest Mechelen) en zijn trouwe maat Denis Baeten aan drums.
Wat klonken ze allemaal fraai en fris. De muziek schommelde tussen Brad Mehldau (Unrequited), Chick Corea (Sea Journey) en Avishai Cohen. Fijne grooves en ook intieme momenten waarbij iedereen kan soleren. Ook eigen nummers van Nathan komen aan bod zoals het opzwepende ‘hidden voyage’ of ‘the sundown’s poetry’. Als toegift in de tweede set volgde ‘the dream runner’ waarin hij even trombone speelt met demper. Het is plezant hen zo intens bezig te zien spelen. Het publiek genoot er goed van.
De groep is rijp voor hun eerste cd. Er was wel een cd verkrijgbaar waarin Nathan en Asea speelden in quintet met Loek van den Berg (sax) waarmee ze toerden door India, Spanje en Malta en veel in NL.

Michel 'de Proes' Proesmans

... NO VIDEO (yet) AVAILABLE ...

Vrijdag 12 Mei 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Bart Defoort 4tet

Bart Defoort won in 2008 de Sabam-Prijs voor beste Belgische Jazz-CD van dat jaar.
Op deze CD, 'Sharing Stories On Our Journey' (W.E.R.F.), speelden ook Ron Van Rossum en Sebastiaan De Krom mee. Met dit Quartet brengen ze een mix van eigen composities en heel persoonlijke arrangementen van tijdloze Jazzstandards.
De muziek van deze 4 ervaren topmuzikanten wordt gekenmerkt door een warme , mooie groepssound met mooie melodieuze solos en veel creatieve interplay. Dit alles met een zeer aanstekelijke swingfeel , diep geworteld in de Jazztraditie.

Bart bracht reeds 5 CD s uit met eigen composities en eigen groepen, waarmee hij al vele malen op de belangrijkste Jazzpodia in Belgie optrad. Daarnaast heeft hij ook al 30 jaar een internationale carriere met het B.J.O., het Brussels Jazz Orchestra, waarvan hij deel uitmaakt sedert zijn oprichting in 1993. Zijn stijl wordt gekenmerkt door een warme, heldere, lyrische sound en een creatief gebruik van de Jazztaal die werd ontwikkeld door zijn grote voorbeelden als daar zijn Dexter Gordon, Sonny Rollins, Hank Mobley, Charlie Parker, John Coltrane enz

SEBASTIAAN DE KROM (NL-Groot-Brittanie)
Na studies in de Berklee College of Music woont en werkt Sebastiaan reeds 25 jaar in Londen. Vandaar uit heeft hij al sedert de jaren 90 een bloeiende internationale carrière en geldt hij als een van de meest swingende drummers in Europa. Hij werkte 8 jaar met Jamie Cullum, speelde met o.a. Ron Carter, Herbie Hancock, John Scofield, George Garzone, Steve Grossman, Phil Woods, Barry Harris en tourt hij zeer regelmatig met andere jazzgrootheden zoals Scott Hamilton, Dave O Higgins, Wayne Escoffery, Martin Shaw enz.

RON VAN ROSSUM (NL, B.)
Een van de meest swingende en creatieve jazzpianisten, die al sedert de jaren 90 meedraait in het Nederlandse en Belgische Jazzcircuit. Hij speelde o.a. met Hein Van De Geyn, Lew Tabackin, Gary Smulyan, Steve Grossman, Paolo Radoni, Richard Rousselet, Phil Abraham enz.

SAL LA ROCCA (Sicily, B.) Een van ons lands beste meest gevraagde en ervaren bassisten. Als componist en bandleader maakte hij 4 CD's. Daarnaast speelde hij met Philip Catherine, Toots Thielemans, Nathalie Loriers, Steve Houben, Jacques Pelzer, Steve Grossmann, Sal Nistico, Lee Konitz enz.

Bart Defoort: tenorsax
Ron Van Rossum: piano
Sal La Rocca: contrabas
Sebastiaan De Krom: drums

commentaren - recensie(s)

… Zelf heb ik van Bart het puike album ‘ The Lizard Game’ en dat dateert ook alweer uit 2003, how time flies ! We zagen hem al wel meer op de scène, telkens in sublieme gezelschappen of met het BJO waar die al jaaaaren vast in zetelt en één van de vele topperformers is. Steeds in goed gezelschap dus (met ‘The Lizard Game’ was dat met Hans Van Oost, Bart De Nolf en Jan De Haas) en vanavond is dat niet anders. Medespelers zijn Ron Van Rossum aan piano, die ik na al die jaren , denk ik, nu voor een eerste keer dan toch es live mag meemaken. Verder hebben we Sal (La Rocca) aan de contrabas, ons zeer bekend en vaste gast hier ten JaZZZolder. Daarbij nog drummer Sebastiaan De Krom, en da’s ook een eerste kennismaking, sympa jongen die ‘k in de wandelgang ook al de hand mocht schudden. We starten met een ouwertje : ‘House Party Starting’ van Herbie Nichols en dat smaakt meteen al naar meer ! Naast Bart zelf genieten we van de swingende Ron Van Rossum op de toetsen maar dat blijkt maar een voorsmaakje voor wat later wanneer we gaan boppen met Bart’s ‘With You it Is’ en dan gooit Sebastiaan er zich ook met volle goesting tegenaan…Pfoeh !...we zijn meteen gans opgewarmd! Gas wordt er teruggenomen met het ‘North Area’ van Sal en dat laat ons voluit genieten van het welbespraakte spel van Bart...Ron en Sal breien er hun eigen solo-hemdje/momentje ) achteraan, mooi is dat ! ‘Dear Bro’, ook nog een stuk van Sal, zet er dan terug de vaart in en het stuk gaat flink aan het doorstappen, gedreven door een stuwende ritmesectie en een kronkelende sax die erg in z’n nopjes lijkt…Sebastiaan raakt erg op dreef en roffelt als kers op de taart nog een innemende solo naar het einde toe, yeah !
Het ‘In Therapy’ van Ron mag dan de eerste set gaan besluiten en deze klassebakken maken het hélemaal af hoor, post bop uit een allerbeste vaatje getapt !

Winus

De Brugse saxofonist Bart Defoort brengt klasse ervaren muzikanten mee naar een goede gevulde Jazzzolder voor een knap concert.

Bart Defoort is lang vast lid van het Brussels Jazz Orchestra en maakt zelden eigen platen maar is live nog veel beter en speciaal in kleine zalen. Ze spelen een rits meeslepende composities met tempoversnellingen bij elkaar die geworteld zitten in de jazzgeschiedenis maar tegelijk fris klinken.
Ron Van Rossum geeft pianoles aan het conservatorium van Arnhem en Brussel als ook aan het Lemmens Instituut te Leuven en was mentor aan Ewout Pierreux en Jef Neve. Hij blinkt uit in zijn eigen ‘the chase’ of in het opzwepende ‘going home’ met gepierde drumsolo.
De Waalse bassist Sal La Rocca is een graag geziene gast in De Jazzzolder en Jazzathome en doet dit hier weer voortreffelijk zoals in zijn eigen swingend nummer ‘Dear bro’ met rake klappen en snelle roffels van de drummer Sebastiaan de Krom. Hij was 8 jaar de vaste drummer van zanger pianist Jamie Cullum. Hij woont in Londen en is gekend door zijn swingende bop-stijl.

Ze spelen enkele minder gekende klassiekers van o.a. Duke Ellington (Blues in blue print) of een swingende ‘House party starting’ van Herbie Nichols uit de Blue Note periode dat doet denken Elmo Hope en Bud Powell. Ook een ballade ontbreekt niet zoals ‘total eclipse’ van vibrafonist Bobby Hutcherson of ‘North area’ van Sal om af te koelen qua tempo.
Bart speelt natuurlijk ook eigen werk zoals ‘with you it is’ (snelle hardbop met tempowisselingen en stevig drumwerk).

Helaas heeft hij geen cd’s of platen mee vandaag dus draai ik tussendoor nieuwe platen van oude classics uit de bib in de pandgang. Kom het ontdekken in de jazzzolder zoals ze het plekje noemen helemaal bovenaan in de bib en waar je zelf een vinylplaat kan opleggen en beluisteren. Blader ook eens daar door de jazzboeken en jazztijdschriften.
Bart Defoort Quartet zetten hun mini toernee verder in België.

Michel 'de Proes' Proesmans

Vrijdag 26 Mei 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Milan Verbist Trio

De drie muzikanten leerden elkaar kennen aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen in 2020, waar ze destijds alle drie studeerden. Tristan en Milan zijn intussen afgestudeerd. Ze speelden toen wekelijks in hun gezamenlijke les onder leiding van Kurt Van Herck (tenorsaxofoon).
Het repertoire bestaat uit zowel eigen werk van de hand van alle bandleden, als bestaande composities. De nadruk van de band ligt op het samenspel waarin er zowel aandacht is voor groove, swing en vrije improvisatie maar steeds met erg veel aandacht voor melodie en ruimte. Inspiratie halen ze bij onder andere Bill Evans, Kenny Wheeler, Keith Jarrett, Herbie Hancock, Marcin Wasilewski… Het trio speelde reeds concerten in onder andere Kunstencentrum Kaleidoscoop, Jazzcafé De Muze, Café Rood-Wit, TriArte, Bar Mirwaar, tijdens Jazz in Thals, Horse’s Tale Bar, Kaffee Damast, en Milan’s afstudeerconcert in De Singel.

Milan Verbist: piano
Tristan Baars: contrabas
Arne Lagatie: drums

commentaren - recensie(s)

Winus - niet aanwezig -

"Milan is als een vis in het water waarin hij zich helemaal kan laten gaan. Het liefste wat hij doet is op een podium gaan staan en de mensen amuseren. Dat is wat hij zo’n 130 keer per jaar doet en dus eindelijk eens in de Jazzzolder.
Helaas bracht het mooie weer en Pinksterweekend veel minder bezoekers dan verwacht, maar die konden het enorm appreciëren en hun oren en ogen werden verwend door dit hechte swingende trio dat doet denken aan de sixties met hard bop en post bop. In een ode aan zijn held Alfred McCoy Tyner brengen ze overtuigend “song for A” en laat hij zich van zijn beste kant zien , samen met zijn trouwe maten Tristan Baars op contrabas en Arne Lagatie op drums. Wat een power, eigenlijk ook van iedereen, want elkeen mag met veel goesting soleren. Tristan brengt zijn ‘by the blue lake’ en ‘La zorra’ (de vos) die traag begint, aan snelheid wint en de song bloeit open en ze vormen een geoliede machine met ferme drumsolo naar het einde. Milan zijn ‘hot and spicy’ klinkt bluesy en doet denken aan dr. John.
McCoy blies in de jaren 60 een nieuwe wind in de jazzmuziek door pentatone ladders en 'outside' te spelen m.a.w het spelen van 'verkeerde' noten, die toch doordacht zijn. Zulke zaken vind Milan dus interessant. Nog een passie van hem zijn modeltreinen net zoals zijn papa Piet Verbist (bassist). Het nummer ‘Taurus’ is de naam van een Weense locomotief die een snelheidsrecord reed van 357 km/u in 2006 en die bij starten en optrekken een geluid van een toonladder vormt vanaf de mi naar een valse noot. Zo speelt de groep ook en gaan sneller en eindigen gedwee en rustig op het einde. Ze gaan naadloos over in een rustige song dat gaat over een gesteente.
Het is de liefde voor de muziek, inleving en spelplezier die het Milan Verbist trio kenmerken. We zien hen zeker nog terug als ze hun eerste plaat willen presenteren. Hij is al in Jazzathome geweest op toetsen in een andere band en speelde toen in de kapel waar vroeger de Jazzzolder was. (tweede locatie). De toekomst van de jazz is weer verzekerd. We hebben altijd een boontje voor jonge beloftevolle artiesten."

Michel 'de Proes' Proesmans

Vrijdag 09 Juni 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Louise van Den Heuvel TRio

Op 9 juni komt Louise van den Heuvel (bas) met een pianotrio naar de Jazzzolder in Mechelen. Ze zal spelen met Victor Khaddaj en Kuan Yu en ze zullen eigen composities ten gehore brengen. De muziek is geïnspireerd door moderne jazzmuzikanten zoals Gilad Hekselman, Ben Wendel en Aaron Parks.
Zij hebben elkaar ontmoet op het Brusselse conservatorium in 2021 en besloten een band te vormen uit de leuke sessies die zij samen hebben gedaan. Ze zullen composities brengen van elk lid, maar hun samenspel zal smelten in een nieuw geluid en de luisteraar naar nieuwe sferen brengen.

...remember ook haar opgemerkte recente invallen als vervanger voor bassist Jef Manderveld in het Ewout Pierreux Rhodes Trio, lees die review hier.
Louise maakt ook deel uit van het Gentse vrij succesvolle Dishwasher trio. Benieuwd naar wat zij ons vanavond voorschotelt ?

Kuan Yu: piano
Louise van den Heuvel: el. bas
Victor Khaddaj: drums

commentaren - recensie(s)

...Louise die ons onlangs nog wist te bekoren toen zij inviel voor Jef Manderveld bij het Ewout Pierreux Rhodes Trio mag vanavond onze oortjes vullen met eigen songs van haar internationale/Brusselse Trio en dat start alvast heel percussief met het ‘ Lost’ van drummer Victor Khaddaj die je zou kunnen kennen van de snare drum invulling bij het percussie gezelschap Drum Spirit. Louise gaat enthousiast mee in de solo en de eerste punten zijn alvast voor mij binnen ! In het Discoveries’ van Victor gaat dan weer Kuan Yu, Taiwanees in Brussels, aan het excelleren en het nummer verkent verder z’n drive maar kent een wat onrustig, twijfelend einde. Piano en Kalimba gaan dan wat stemmig voor in een melodie van Louise en ‘The Table Games’ staan voor zowel doordachtheid als stevige zetten…troef ! denk ik daar dan bij Bas en piano besluiten melodieus samen. Het is daarna dan aangenaam om pianogewijs wat tot rust te komen met ‘Brother’, een compositie van Kuan Yu die daarmee echt wel hoge ogen gooit. De aangename, zangerige bas van Louise er bij maakt dit misschien wel tot de topper van deze eerste set… Hou deze begaafde pianist dan ook maar in de gaten in de toekomst…’Sattelite of Love’ van Louise opent dan weer de deur naar meer excitement en het verbaast al niet meer als ook Kuan daar z’n draai mee vindt…Ik zie trouwens deze song met meer instrumentatie…scheurende sax..keys…mogelijks ooit nog een ander leven gaan leiden ook, sterk ! Volgt de enige cover en ‘Long Way From Home ‘van de Israëlische gitarist Gilad Hekselman komt daar gepast achteraan en die gaat met een ferme drive naar het einde toe van de set, niet zonder weer een lekkere, soepele baspartij van Louise die daarmee ook vanavond weer bijzonder hoog scoort. Niet verwonderlijk ( én er restte nog wat tijd ook) dat er nog een toegift komt en er finaal besloten wordt met het ‘Frozen Forest’ van onze schitterende pianist uit Taipei. Mij hoor je niet klagen hoor ! Dit trio verrast niet enkel door de instrumentele vakkunde en klasse, bovendien zit er heel wat compositorisch talent in dit jonge drietal…We want more !

Winus

Vandaag dus geen Bruno Vansina Trio in de Jazzzolder maar bassiste Louise van den Heuvel haar trio komt in de plaats want Bruno moest met de Flat Earth Society Orchestra optreden in het buitenland. Louise speelt o.a. bij Bruno Vansina zijn trio en ook bij bands als The Gallands, Zwangere Guy x Lander Gyselinck, STACE. Ze is mede-oprichtster van en schrijft muziek voor Dishwasher...

Het is leuk haar weer terug te zien na haar voortreffelijke vervanging bij de bassist van Ewout Pierreux toen hij hier optrad op 14 april met het Rhodes trio.

Louise (oorspronkelijk uit NL) speelt op haar vijfsnarige basgitaar voor groter bereik en brengt haar Brusselse vrienden mee, pianist Kuan Yu uit Taiwan en Victor Khaddaj op drums. Ze spelen eigen nummers.

In de eerste set gebruikt Victor ook een vingerinstrument, de Kalimba met fijne tikkende geluiden in zijn eigen nummers ‘Lost ‘of ‘Discoveries’ waarbij de pianist Kuan helemaal kan loskomen. De Kawai vleugelpiano is inderdaad goed hersteld geweest. In ‘Table games’ van Louise klinkt haar bas soms zoals een Fender Rhodes bij de intro vergezeld van fijne piano riedeltjes en kalimba en op het einde het mooie thema dat terugkeert. Kuan tekent voor zijn stemmig nummer ‘Brother’ waarna Louise heftiger en hoekiger tekeer gaat met haar ‘Satellite’. Op het einde spelen ze van haar idool gitarist Gilad Hekelman ‘Long way from home’ op een ander ritme met vloeiendere lijnen. Ze spelen nog een uitsmijtertje maar dat duurt langer want korte nummers hebben ze niet.

In het tweede optreden na 21h15 gooien ze het roer om en spelen anders en zelfverzekerd en zijn nu beter ingespeeld met tonnen spelplezier op hun gezichten. In Louise haar ‘short song’ speelt ze funky en in ‘Rodin’ legt ze mooie basklanken bloot die soms doen denken aan Jaco Pastorius en ze gebruikt ook meer de pedalen en speelt mooie vloeiende thema’s zoals in het volgende ‘Table games’ met straffe solo’s van iedereen. Kuan gaat vrijer en spontaan op de vleugel in zijn ‘Frozen forest’ dat heel mooi solo aanvangt. Victor speelt zijn ‘regrets’ en Kuan speelt een spannende ‘arriving’. Op het einde volgt een variante van Gilad Hekselman’s ‘Long way from home’ met het tokkelen van de snaren in de piano aan het begin van het nummer.

Het publiek kan tevreden nagenieten van het goede weer in de pandgang of binnenkoer van Het Predikheren en/of geniet van de lading nieuwe jazz vinyl platen uit de ruim 6000 jazz platen die de bib rijk is of kijken de bundels in van de 5 jazzconcerten Predikheerlijke zomer in juli/aug en de 17 Jazzathome huisconcerten in sept. Er komt nog heel wat moois af in de tweede helft van dit jaar."

Michel 'de Proes' Proesmans

Vrijdag 23 Juni 2023 concert 1 19:30 - concert 2 21:15 hr

Bijan Taghavi Trio (USA)

Componist-pianist Bijan Taghavi, uit Californië, treedt op en geeft les in New York en Michigan. Als leider toerde hij met het Bijan Taghavi Trio in december 2018 door Japan. Hij speelde met Dick Oatts, Rich Perry en Jay Anderson als onderdeel van zijn Duo Series in de National Arts Club NYC. Bijan heeft ook samengewerkt met jazzsterren Joe Lovano, Ulysses Owens Jr., Ron Carter, Randy Napoleon, Kiyoshi Kitagawa, Stefon Harris en Rodney Whitaker.
Bijan is adjunct-hoogleraar Jazz Piano aan het Hillsdale College en geeft privé online lessen via zijn unieke persoonlijke videocorrespondentielessen. Hij heeft ook lessen in jazzpiano en improvisatie gegeven aan de Michigan State University en is tevens docent voor JazzPianoSchool.com. Dank zij de Presser Foundation Beurs is hij afgestudeerd aan de Manhattan School of Music en de Michigan State University; hij heeft gestudeerd bij Phil Markowitz, Fred Hersch, Garry Dial en Xavier Davis.

Bijan Taghavi: piano
Will Lyle: contrabas
Jacob Lindberg: drums

commentaren - recensie(s)

Winus - niet aanwezig -

... maar wél op Big Band Battle (een co-productie met JaZZZolder)

Het Bijan Taghavi Trio start zijn mini Europese tournee hier in De Jazzzolder vandaag. Ze stellen hun plaat 'Triogram' voor. Het brengt hen verder naar Malaga, Stuttgart en Athene. Na hun tournee gaan ze concerteren in Detroit.
Ze spelen enkele standards ('How deep is the ocean', 'I mean you' van Monk) maar ook eigen nummers, dan eens van pianist Bijan (changes, en dan eens van bassist Will Lee zoals het mooie 'Esra'. Bijan heeft Iraanse roots maar komt uit Californië en heeft bassist Will Lee (ook uit Californië) leren kennen aan de Manhattan School of Music en sindsdien spelen ze vaak samen. Vandaag hebben ze een Zweedse drummer uit Stockholm erbij maar die woont nu in Kopenhagen. Het klikt allemaal heel goed en de bas geleend van Christophe Devisscher klinkt geweldig. Trouwens de bassist Will speelt natuurlijk fantastisch. Ook de pianist is vol lof over de piano en het eten vooraf van Tinelle. Ze spelen heel geconcentreerd. Bijan begon met klassiek en is door Oscar Peterson overgegaan naar Jazz.
Ze eren ook Billy Strayhorn, de rechterhand van Duke Ellington zoals in het mooie nummer 'Isfahan' dat ook Bijan’s lievelingsnummer is.
Een nieuw nummer ‘Goodbye forever’ van Bijan zal verschijnen op een nieuwe plaat en dan komen ze waarschijnlijk volgend jaar nog eens terug naar De Jazzzolder want dat mag door meer publiek gezien en gehoord worden. Het is straight ahead jazz gespeeld volgens de traditie. Er zijn heel wat cd’s vandaag verkocht.

Michel 'de Proes' Proesmans

... NO VIDEO (yet) AVAILABLE ...

zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en meer reviews ...